Je komt hem vaak werkend tegen in Oud-Sabbinge. Leo Verstrate, 'voor al uw behang en schilderwerk'. We raken aan de praat. Over de langdurige droogte en warmte. Het graan gaat in 2003 al half juli van het land. Niks augustus oogstmaand.



Bij hem thuis ligt een film uit 1968. Iedereen in het dorp moest toen voor het huis staan. En daar staan ze. Veel vrouwen in klederdracht. Op de Ring nog de school. Spelende kinderen en de bovenmeester. Het net opgeleverde kasteel ligt nog niet achter hoog groen.



Gehucht met zeven straten



Er is veel veranderd maar eigenlijk ook weer niet. Oud-Sabbinge is bijna achthonderd jaar oud. En met rust gelaten. Woningen zijn vervangen of (soms drastisch) aangepast. Maar de veranderingen gingen geleidelijk. Huis voor huis. Er is nimmer een nieuwbouwwijk gebouwd in Oud-Sabbinge, gehucht met zeven straten: Oudelandseweg, Kasteelstraat (vroeger de Zandweg), Bijsterweg, de Ring, Bouwensputseweg, het Barendswegje en de Prins Bernhardstraat (voorheen 't Slop). En nog meer dijken: de Stelletjesdijk, de oude Zeedijk, Piertjesdijk, Kalversdijk, Groenedijk, Oudelandsedijk, Langedijk en het Kortedijkje. Alle opnamen uit 1968 staan in de site. Het kommentaar is ingesproken door Johan Verstelle.



Toeval bestaat



Najaar 2004 zit ik in de trein naar Goes. Bij Dordrecht laat de NS weten dat een vrachtwagen de bovenleiding heeft beschadigd. Honderden passagiers moeten overstappen in bussen. Naast me neemt een vrouw plaats. We raken aan de praat. Ze reist ook naar Oud-Sabbinge. Ik heb een camera bij me en een bandje met de film uit 1968. Samen kijken we op het kleine LCD-scherm naar de zwart-wit opnamen. Ze voorziet de beelden van levendig kommentaar. Maar ineens is het stil naast me. Ik kijk en zie dat ze ontroerd naar de opnamen staart: "Dat is mijn opa...".