I
Nederig en verborgen, leidt u mensen door hun tegenslagen,
en schenkt hen de weg naar het eeuwige leven.
U houdt zielsveel van mensen als uw eigen vlees en bloed.
En u bent hun liefde waardig.
Uw oordeel en tuchtiging zijn voor de redding van de mens.
U giet het leven over hen uit.
Uw hart is werkelijk prachtig,
U bent zo rechtvaardig en de lof van de mens waardig.
Uw woorden overwinnen mij. Uw oordeel zuivert mij.
U alleen kan mij redden.
U snoeit en bewerkt mij, loutert en test mij.
U alleen maakt mij volmaakt. U alleen.
II
Uw woorden dragen me op de weg van tegenslag,
en ik proef zoetheid.
U heeft medelijden met de zwakte van de mens
en geeft hen uw woorden.
Hoe kan de mens u ooit vergeten?
U leeft met mensen en leidt ze persoonlijk (persoonlijk),
geeft hen iets om op te vertrouwen (om op te vertrouwen).
U lijdt eerst, geeft het perfecte voorbeeld.
En u bent trouw en lieflijk.
Uw woorden overwinnen mij. Uw oordeel zuivert mij.
U alleen kan mij redden.
U snoeit en bewerkt mij, loutert en test mij.
U alleen maakt mij volmaakt.
III
Uw liefde is kostbaar. Uw liefde is het allermooist.
Uw ware gevoelens heeft u bij de mens achtergelaten.
Als ik in u geloof, maar niet van u kan houden
en uw goedkeuring krijg,
zou ik dat mijn leven lang betreuren.
Als ik in u geloof, maar niet loyaal kan zijn,
hoe zou ik dan mens kunnen zijn?
(Hah ... hah ... hah ... hah ...)
Uw woorden overwinnen mij. Uw oordeel zuivert mij.
U alleen kan mij redden.
U snoeit en bewerkt mij, loutert en test mij.
U alleen maakt mij volmaakt.
Uw liefde is kostbaar. Uw liefde is het allermooist.
Uw ware gevoelens heeft u bij de mens achtergelaten.
U alleen kan mij redden. U alleen maakt mij volmaakt.