Mooie opname Piet ! Korstmossen zijn eigenlijk een soort dubbelwezen en ze zijn, al doet de naam dat vermoeden, geen mossen-soort. Een korstmos is een samenlevingsverband (symbiose) tussen een schimmel en een alg en die vormen samen een ijzersterke formule. De schimmel bepaalt het meest de vorm en zorgt voor de opname van water en zouten. De alg is verantwoordelijk voor de kleur van de korstmos en in de groene algen vindt fotosynthese plaats. Samen kunnen de alg en de schimmel op extreme standplaatsen (zoals stenen) groeien, waar ze zich in hun eentje nooit zouden kunnen vestigen. Korstmossen kunnen optreden als indicator van de luchtkwaliteit.Korstmossen, en wel speciaal de korstmossen die op bomen groeien, zijn zeer gevoelig voor luchtverontreiniging. Hierdoor zijn ze in grote delen van het land verdwenen. Er zijn drie redenen aan te geven waarom verontreinigingen zo'n sterke invloed hebben op korstmossen: Het schimmelweefsel aan de buitenkant van de korstmos vormt geen waterdichte laag. Zo kunnen water, vuil en verontreinigingen tot diep in het weefsel dringen. Korstmossen hebben geen wortels en halen hun voedsel dus uit de lucht en uit het regenwater en daar zijn de verontreinigende stoffen aanwezig. Korstmossen hechten zich aan bomen die een bepaalde zuurgraad hebben. Wanneer de zuurgraad verandert, bijvoorbeeld door zure regen, zullen de korstmossen verdwijnen of plaatsmaken voor andere soorten. De drie belangrijkste stoffen die grote invloed hebben op korstmossen zijn zwaveldioxide (SO2), ammoniak (NH3) en stikstofoxiden (NOx). Zwaveldioxide gassen, bijvoorbeeld afkomstig van industriegebieden of uitlaatgassen kunnen ervoor zorgen dat alle korstmossen verdwijnen. En zo zorgt ammoniak, afkomstig van bemesting in landbouwgebieden, ervoor dat er meer soorten komen die van een hogere zuurgraad houden. Struikvormige korstmossen zijn kwetsbaarder dan bladvormige korstmossen. Korstvormige korstmossen blijven het langst gehandhaafd bij luchtverontreiniging. Speciale soorten geven meer informatie. Zo is Groene Schotelkorst een aanwijzing voor veel zwaveldioxide in de lucht. Gele dooiermossen houden erg van stikstof en Eikemos kan zich goed vinden in een zure omgeving. Korstmossen zijn dus geen exact meetinstrument voor de luchtkwaliteit maar geven ze wel een indicatie. Vind je in de omgeving op alle bomen geen korstmossen, dan is de lucht erg smerig. Alleen groen poeder is ook geen goed teken, dit zijn algen en geen korstmossen. Vind je alleen korstvormige korstmossen dan is de lucht nog steeds vies. Grijze bladvormige en zeker struikvormige soorten op bomen geven aan dat de lucht relatief weinig verontreinigd is. Zijn de bomen geheel bedekt met struikjes korstmossen dan is de lucht echt super schoon! informatie ontleend aan :http/www.indenatuur.nl/milieunonstop. grt jan

Zo, nu zijn we weer even bijgepraat. Heel interessant, Jan. Bedankt.

ik vind het gewoon een mooie compo; mooi van kleur ook.