I
De enige echte God, die eeuwig is,
sprak Zijn woorden, schepping tot leven.
Hij sprak en zo was het, Hij beval en zo stond het.
Stof veranderde in menselijke wezens.
Hij voedde Zijn schepsels,
en het leven vulde de hemel en de aarde.
Hij verkondigde wetten, liet wonderen gebeuren.
Hij leidde de mens en zorgde voor hem.
Maar de mens begaf zich tot het kwade,
vuil en verdorven, ongepast om aan te zien.
Nederig in vlees, schonk God hen vergiffenis,
liet waardigheid varen, en pakte onrecht aan.
Na dertig jaar hard leven,
leed Hij aan het kruis en ging Hij in stilte weg.
Zijn kostbare bloed, vergoot Hij als offer,
de mens verlossend en ware liefde achterlatend.
II
Bliksem is verschenen in het Oosten,
een witte wolk is neergedaald in Sinim.
Vol van rechtvaardigheid, is God naar de aarde teruggekeerd,
Hij is de incarnatie van Almachtige God.
Een nieuw tijdperk startend, nieuw werk brengend,
spreekt Hij om de mens te redden, oordelend.
De rebellie van de mens blijft in Zijn geest,
treurigheid en wrok zijn in Zijn hart.
Tranen van bloed wenend, beoefent Hij het uiterste geduld.
Wie kan Zijn treurende hart troosten?
Kwaad, maar vergevingsgezind, voorziet Hij.
Hij werkt en wacht en geeft Zijn ware hart.
III
Hoe vaak hebben bloemen gebloeid, zijn ze gestorven?
De ganzen vliegen zuidwaarts, opnieuw keren ze terug.
Zijn onschuldige vlees is vernederd,
Zijn hart deed zoveel pijn, bijna niet te herstellen.
Hij lijdt alleen, zonder rustplaats,
dag en nacht aan het werk, zonder voedsel of slaap.
Met Zijn lieve moederhart, huilt Hij tranen en bloed,
maar Zijn ware woorden worden bespot.
Nederig verborgen werkt Hij verder.
Uiteindelijk, wint Hij een groep mensen
die van hetzelfde hart en geest zijn zoals Hij.
Rechtvaardigheid, almachtigheid getoond in vlees,
Hij is Almachtige God!
Nederig verborgen werkt Hij verder.
Uiteindelijk, wint Hij een groep mensen
die van hetzelfde hart en geest zijn zoals Hij.
Rechtvaardigheid, almachtigheid getoond in vlees,
Hij is Almachtige God!
Hij is Almachtige God!
Hij is Almachtige God!