In maart schreef Anjana uit Wolphaartsdijk een gepassioneerde brief naar de organisatie van Helden en Heroes, waarin zij vroeg om haar klasgenoot Nigel Kuijl uit Groede te nomineren als held: 'Nigel viel mij direct al op bij de allereerste kennismaking. Hij viel niet op doordat hij de aandacht trok, maar juist omdat hij stil stond, een beetje verscholen achterin de klas.' Hij was net als ik wat ouder dan de meeste anderen, en ik weet nog dat ik me nieuwsgierig afvroeg of hij een jonge docent was, of toch een leerling. Nigel bleek leerling, net als ikzelf. Hij bleek te hebben gedacht: nu of nooit. Zo kwamen we bij elkaar in de klas op het VWO bij Scalda College voor VAVO.' Anjana zit sinds kort in een rolstoel, vanwege een ziekte waarvan niemand nog weet welke ziekte het precies is. Nigel opende ‘letterlijk’ deuren voor haar. “Iedereen had het altijd maar over mij, over mijn doorzettingsvermogen en lef om ondanks een heftige ziekte toch nog terug naar school te gaan, maar in feite ben niet ik, maar is Nigel hier de echte held. In stilte, achter de schermen, maakt hij het voor mij mogelijk om toch bij te blijven nu ik sinds oktober al niet op school kan zijn.” De brief ontroerde de organisatie. Ook omdat de vriendschap opbloeide tot een echte Scalda-romance. Bij navraag bij de mentor bleek niet alleen Nigel een bron van inspiratie, ook Anjana had het nodige meegemaakt en gedaan om anderen te inspireren. Met een ‘overval’ in de klas werden zowel Anjana als Nigel genomineerd. “Ik wist niet wat er gebeurde. Ik had geen idee dat het om mij ging. Het voelde best een beetje onwerkelijk, maar ook heel leuk!” beschrijft Nigel lachend. Ook Anjana werd goed verrast. Zij volgde de ‘overval’ via Skype: “De verbinding was op dat moment niet heel erg goed, ik dacht dan ook: begrijp ik het nou goed? Maar ik vond het wel heel erg leuk.” Anjana kampte vroeger met Anorexia, maar dat kwam ze te boven, mede dankzij de hulp van haar hond Luca. Ze gaf lezingen en inspireerde jongeren dat deze ziekte te overwinnen was. Ook richtte ze de stichting MissionPuppy op waarvoor ze honden opleidde als hulphond voor jonge mensen met eetstoornissen, autisme en PTSS (Posttraumatisch Stress Syndroom). In het 6-jarig bestaan van de stichting heeft ze al vele jongeren kunnen helpen bij hun dagelijkse strijd tegen de mentale stoornis. Inmiddels heeft ze met pijn in haar hart moeten besluiten dat ze, als gevolg van haar ziekte, het directeurschap voor de organisatie zoals die was, niet langer kan dragen. Toch blijft ze nauw betrokken bij haar stichting en zoekt ze nieuwe wegen om haar talenten en ervaringen daarvoor in te zetten. Stilzetten en niets doen, is niets voor Anjana (dat weet Nigel inmiddels ook): “Ik wilde toch iets gaan doen om mezelf te blijven ontwikkelen, ook al is dat met mijn ziekte niet makkelijk. Bij Scalda kon ik mijn eigen uren indelen. Dit was de enige school die me dit kon bieden.” Samen dromen Nigel en Anjana over een toekomst in Finland. “Ik heb een aantal jaar geleefd, gereisd en gewerkt in Australië. Een geweldig land, maar Scandinavië heeft me altijd getrokken. Bovendien wil ik graag naar een universiteit waar ik de opleiding van mijn keuze ‘Electronic Engineering’ in het Engels kan volgen. In Finland kan dat,” vertelt Nigel. Scalda is trots op Anjana en Nigel. Anjana en Nigel zijn Helden van Scalda!