"Heel arm", reageert Bea Tramper-Zondag als ik haar vraag naar het Oud-Sabbinge van 1952, het jaar waarin ze aan de Ring gaat wonen. Door de uitkeringen van het Rampenfonds na de watersnood van 1953, krijgen veel Sabbingse gezinnen financieel lucht. Voor het eerst. Want de kostwinners zijn afhankelijk van de slechtbetaalde seizoensarbeid in de polders. Bea Tramper-Zondag is op het Ouweland en in Wolphaartsdijk vooral bekend van de lessen die ze geeft in Het Fort, een van oorsprong Rotterdams drijvend zwembad dat naar het Veerse Meer is gesleept. Ze leert er duizend kinderen zwemmen. Rotterdam bouwt in 1922 een zwembad dat in de Maas komt te liggen. Na veertig jaar is het Maaswater vervuilt en ontbreekt het geld voor onderhoud aan het bad. De gemeente Wolphaartsdijk koopt het gevaarte in 1962 voor 6.000 gulden en legt het bij de zeilschool in het Veerse Meer. Een hele generatie leert er zwemmen. Na tien jaar is het bad een bouwval geworden en gaat de fik er in. Bea Tramper-Zondag was meer dan zwemlerares. De jeugd van 6 tot 16 gebruikt Het Fort als ontmoetingsplaats. Bea Tramper-Zondag houdt toezicht. De politie wil ze niet in het bad hebben. Het is haar domein en zij stelt de regels. "Ik hoorde van andere badmeesters dat ze zo'n last hadden met de jeugd. De politie greep vaak in. Ik heb altijd gezegd op te houden als ik de politie moet bellen. Als je geen orde kunt houden moet je stoppen".