We gebruiken cookies voor persoonlijke content en advertenties, voor sociale media en om uw bezoek te analyseren. We delen informatie over het gebruik van onze site met onze sociale media, advertentie en analytische partners die het mogelijk delen met andere informatie die zij over u hebben verzameld. Meer over ons cookie beleid kunt u op onze speciale pagina lezen.
Door gebruik te blijven maken van deze website of door hiernaast op "Akkoord" te klikken, geeft u aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies.
Vandaag was het Nationale Voorleesontbijt. Reden voor burgemeester Verhulst van Goes om in Amicitia te Kloetinge de kinderen van peuterspeelzaal het Terpje voor te lezen. Niet in pyama maar wel met ambtsketting. Reportage: Bram & Roy.
Inderdaad.. De muziekkeuze geeft de indruk dat dit een reportage betreft over de tragische dood van Verhulst samen met 16 kinderen na een meteorietinslag op Amicitia. 'Een terugblik'.
De opmerking werd geplaatst dat klassieke muziek het soort reacties uitlokt zoals bovenstaand. Maar dat lijkt me een misvatting.. Het is de combinatie van het beeld met de muziek sámen wat de reactie te weeg brengt. Dat is heel wat anders. Of het een mooi nummer is, daar mag iedereen het zijne van denken gelukkig. Klassieke muziek is het feitelijk niet, het is puur filmmuziek van de redelijk goede filmmuziekcomponist Gabriel Yared. Of het toepasselijk is.. Het is een stuk, geschreven voor de film The English Patient, vol drama, vol liefde, hier en daar een traan. Dat is niet het eerste wat ik denk bij een gezellig voorleesontbijt.
Dat de titel wél past bij het thema; OK, dat is waar. Maar dat ontgaat elke kijker natuurlijk.
5 reacties
wat een belachelijk muziekje... Niet echt een muziek dat met kinderen te maken heeft of waarvan je vrolijk wordt
Het nummer heet 'Read me to sleep'. En omdat het een Voorleesontbijt betreft vonden we het toepasselijk.
Inderdaad.. De muziekkeuze geeft de indruk dat dit een reportage betreft over de tragische dood van Verhulst samen met 16 kinderen na een meteorietinslag op Amicitia. 'Een terugblik'.
Jammer dat klassieke muziek dit soort reacties oproept. Het is een mooi nummer en gezien de titel erg toepasselijk.
De opmerking werd geplaatst dat klassieke muziek het soort reacties uitlokt zoals bovenstaand. Maar dat lijkt me een misvatting.. Het is de combinatie van het beeld met de muziek sámen wat de reactie te weeg brengt. Dat is heel wat anders. Of het een mooi nummer is, daar mag iedereen het zijne van denken gelukkig. Klassieke muziek is het feitelijk niet, het is puur filmmuziek van de redelijk goede filmmuziekcomponist Gabriel Yared. Of het toepasselijk is.. Het is een stuk, geschreven voor de film The English Patient, vol drama, vol liefde, hier en daar een traan. Dat is niet het eerste wat ik denk bij een gezellig voorleesontbijt. Dat de titel wél past bij het thema; OK, dat is waar. Maar dat ontgaat elke kijker natuurlijk.