Vanmorgen las ik het op Teletekst: Hanny Lips overleden. Weer een beeld van vroeger dat is verdwenen. In die tijd zaten we woensdagmiddag met alle kinderen in de buurt bij de buurman televisie te kijken. Op de grond. Hij was de enige die er één bezat. Je moest goede maatjes blijven met zijn zoontje, anders geen tv. Toen bestonden al machtposities. We bleven net zolang kijken tot 'Tante Hannie' gedag zwaaide, kushandjes stuurde en soms, heel soms, knipoogde. Ze was een echte vertrouwde tante, al zat ze achter het beschermglas van de televisie.

Die goede oude tijd, zelfs ik begin er al mee!