Van mijn zoon kreeg ik een gewild afdankertje. Hij had nieuw apparatuur geïnstalleerd en voor mij het oude spul. Dat werd kabels trekken, de kast anders inruimen en de boel uitproberen. Dat was niet naar mijn zijn dus werd alles weer aangepast en verlegd. Om het te bedienen moet er een kastdeurtje open blijven staan. Dat is ook niet de manier maar het werkt wel.
Nu maar broeden op hoe ik het dan moet oplossen?
Een veel gehoorde uitdrukking is: een speld in een hooiberg zoeken. Het vergt veel geduld en doorzettingsvermogen om het dan te vinden. Sommigen kunnen dat. Maar ik denk dat er een betere oplossing is. Dat vraagt wel een opoffering. Gewoon de hooiberg in de brand steken.
Dat scheelt een berg hooi om die speld te vinden.
Soms lees je in een boek een woord die je nog nooit bent tegengekomen. Manumissie is er zo één. Dat zoeken we dus op! Het heeft twee betekenissen. De eerste is: aantasting, schending, beschadiging. De tweede: bevrijding, verlossing, emancipatie (vrijlaten van een slaaf). De manumissie van woorden omvat beide betekenissen. We breken woorden en bouwen ze weer op. Dan kunnen we de woorden gebruiken om verhalen te vertellen.
Heb ik dat nodig voor het schrijven van een blog?
Mijn jongste kleinzoon wordt een echte boekenwurm. Tenminste, dat neem ik aan. Hij mag graag bij zijn vader op schoot zitten en luistert aandachtig naar wat die voorleest. Zelf weet het kind niet waar een letter voor dient. Als hij onze huiskamer binnentreed, is het eerste wat hij doet alle boeken in de kast naar achteren schuiven. Van zijn ouders mag dat niet, van opa en oma wel.
Boeken hebben dus zijn aandacht.
Het Sinterklaasspel is gespeeld en we deden er van harte aan mee. Een komedie die voor mijn jongste kleinkind werd opgevoerd. Jammer dat hij te jong was om het allemaal te begrijpen maar de ouderen hadden er lol in. De surprises werden beoordeeld en de gedichten voorgedragen. De kruidnootjes vlogen door de kamer en de lekkernijen uitgestald op de tafel. Kortom, een gezellig Sinterklaasfeest.
Zo hoort dat te zijn.
Gemak dient de mens. Bij iedere tv krijg je een afstandsbediening. Lekker makkelijk om vanuit je luie stoel of genoeglijke plek op de bank je voorkeurzenders te zoeken. Zit je net heerlijk geïnstalleerd ligt dat ding natuurlijk niet naast je en moet je toch van je plek af. Soms zoeken waar je dat ding gelaten heb, meestal tussen al die andere.
Van de knoppen aan de tv hebben we geen kaas gegeten.
Zo, nog een maand te scheuren. Mijn scheurkalender is al behoorlijk slank. Veel vrouwen willen ook wel zo geleidelijk afvallen. Alleen vrouwen? Ook veel mannen willen graag weer hun Adonis figuur van vroeger terug met zo'n wasbordje. We zijn dan z.g.n. van het ‘sterke’ geslacht maar de wil is een stuk minder. De weegschaal is net een sportwagen: in vijf seconden zit ik tegen de negentig.
Het leven is mij veels te lekker.
Sinterklaasrijmen, moeten die nu lang of kort zijn? Voor degene die ik als lootje getrokken heb zijn twaalf regels voldoende. Als je eenmaal in de stemming bent, maak je gedichten aan de lopende band en op allerlei onderwerpen. Zo wilde mijn vrouw zwarte laarsjes hebben omdat we komende zondag ergens naar toe gaan.
Ik kwam in de druilerige regen
Een vrouw met zwarte laarzen tegen
Dat vond ze niet zo fijn
Omdat het leren laarsjes moesten zijn.
Het is leuk ze zo te maken.
De ware Kerstgedachte is toch vrede, vrede in de mensen. Daar denkt de commercie toch anders over. In de krant stond deze advertentie. Mocht je je vervelen tijdens die dagen, dan is er deze aanbieding. Verder ben ik voornemens niets over het Kerstgebeuren te schrijven.
Je wordt nu al gallisch van die stomme kerstliedjes.
Wat gebeurt er allemaal vandaag? Mijn moeder is 93 geworden en een oom met zijn vrouw zullen nu wel in Bali aangekomen zijn. De buurman zit ergens op de Filipijnen. En ik? Ik sta straks op een keukentrapje bij de voordeur. De buitenverlichting werkt niet meer. In deze donkere dagen is een lichtje aan de deur een prettige en veilige bijkomstigheid.
Zie ik de wereld ook van een hoogte.
Sinterklaas en de gemeente hebben het toch maar goed geregeld. Jazeker, vandaag wordt de papercontainer geleegd. In het komende weekeinde zal er weer veel afvalpapier in die bak verdwijnen. Als ik alleen maar kijk naar de hoeveelheid die nu in alle ernst aan elkaar geplakt, gelijmd en geniet wordt. De voorpret is er al en nu ook al een lege blauwe kliko die hongerig staat te wachten.
Het feest kan beginnen.
De spanning stijgt alsmaar naar de aanloop van pakjesavond. Er moeten nog gedichten gemaakt worden terwijl de surprises al gereed zijn. Ik werd uit mijn domein verbannen want mijn vrouw ging op de PC bezig. Haar tablet heeft toch wat beperkingen. Ik moest enig uitleg geven hoe te beginnen en zij worstelde met het probleem dat constant op haar tong lag.
De naam die op het lootje staat.
In de tijd dat ik nog werkte, fietste ik eens ’s avonds naar huis. Voor mij reed een vrouw die steeds harder ging fietsen. Ik er achteraan want ik zou me niet zomaar uit haar wiel laten rijden. We reden op topsnelheid tot het punt waar ik afsloeg. Later besefte ik dat ze misschien wel doodsbenauwd was van zo’n achtervolger.
Ze zal wel totaal uitgeput en opgelucht haar bestemming bereikt hebben.
Je kunt er maar vroeg bij zijn. De eerste Kerstboom heb ik al opgetuigd in een kamer zien staan, pontificaal voor het raam. Waar kijk je nog naar als de dagen er echt zijn? Sinterklaas is nog geeneens gevierd! Mogelijk doen ze er niets aan en vieren ze Kerst op de Heiligman zijn dag. Misschien gaan die mensen met de Kerstdagen op vakantie en proeven ze alvast de sfeer?
Nog even en ze vieren Midzomer al met een Kerstboom!
Eén van de achterburen is jarig, wordt jarig of is jarig geweest? Al een week hangt er een slinger voor het raam “Happy Birthday”. Dat kunnen ze beter veranderen in “Happy Birthweek”. Mijn stokpaardje komt dan gelijk om de hoek kijken: kan dat niet meer in het Nederlands? Dat zelfde zie ik ook bij aankondigingen van geboortes, die kunnen soms weken blijven hangen.
De boreling moet het zeker zelf verwijderen.
Je hebt haast en dan zal alles tegen gaan zitten. De veters van je schoenen zitten dan net in de knoop, de rits van je jas wilt niet pakken, de deur moet nog van het nachtslot en de sleutels liggen niet waar ze normaal moeten zijn. Of je bent je briefje vergeten, dat ligt nog op het aanrecht terwijl je zelf al in de winkel staat. Dan weet er wel iemand een gezegde!
Haastige spoed is zelden……ja, ja.
Voor we gaan eten zit ik soms op de tv te zappen. Zo kwam ik op een zender terecht waar ze een dame toonden met borsten die me spontaan deden denken aan tractorbanden. Van die gevaarten die ze gebruiken om grond te verplaatsen. De vrouw had wel een middeltje waar je makkelijk je handen kon omleggen. Ze kon dan nog makkelijk draaien! Topzwaar.
Ik mag graag vrouwen bekijken maar dit vond ik toch wat wanstaltig.
Vergeetachtigheid hoort bij mijn leeftijd. Zeggen ze! Ik ondervind dat soms wel. Steeds schiet me een onderwerp te binnen om daar een blogje over te schrijven. Ondertussen doe ik wat anders en het onderwerp ben ik alweer kwijt. Naar de plek teruglopen helpt ook niet. De aanhef van mijn blog moet ik dus aanpassen.
Geen gedachten schuifelen door mijn hoofd maar flitsen voorbij.
Het zonnetje lokte zondag menigeen naar buiten. Mijn vrouw en ik gingen naar Braakman-zuid voor een wandeling. De enige die de stilte doorbraken waren de vliegtuigen hoog in de lucht. Het rook er echt naar de herfst en allerlei paddenstoelen lieten zich bekijken. Door de bomen viel diffuus het zonlicht. Mooi om foto’s te maken.
Het was daar heerlijk om een frisse neus te halen.
Gisteren fietste ik als een zwangere huisvrouw. Niets te nadele van deze dames. Zelf bezit ik een horeca-spoiler. Het gevolg van een goed leven. Ergens in de polder had ik een pot honing gekocht en onderweg passeerde ik ook een stalletje met rode kool. Waar laat je zoiets? Onder mijn fietsjack dus. Rode kool met gesmolten Gorgonzola…..mmmm!
Ik puilde dus iets meer uit.
150.599 bezoekers