Wat mijn gedachten vertellen.

Na een tochtje van pakweg 90 km, stappen we van onze fiets af en laten ons in de eerste de beste zetel neerploffen. Nergens last van. We realiseren ons helemaal niet dat er ook mensen zijn die al na 5 km van de fiets afstappen. Die hebben last van zadelpijn. Dat is voor ons een ongekend fenomeen. Alhoewel ! Mijn eerste kennismaking met een koerszadel was ook niet geheel zonder pijnen. Het gevoel dat ik toen had was meer van een boomstam.

Kan een mens het zichzelf drukmaken? Jazeker. Eerst mijn computer weer opnieuw opgestart, het werd wat langzaam. Daarna alles weer installeren en uitproberen. Ondertussen ook naar de 'bieb'. De boeken waren bijna verlopen. Zwemmen inplaats van fietsen. Nog even een griepprik halen. Een boodschapje doen. Koffie en thee drinken. Mijn kleindochter die wat wilde lenen en ook nog wat gedaan wilde hebben.

De dag is nog geeneens teneinde!

Terneuzen denkt nog steeds dat het een stad in wording is. Als zo’n stad moet je ook doen als een grotere plaats. Je begint dan overal straten op te breken. Zodanig dat een beetje verkeersdeelnemer flinke omtrekkende bewegingen moet maken om op zijn einddoel te komen. Het liefst dat ook daar dan nog omleidingen zijn.  

Het wordt nog wel eens wat met Stad Terneuzen!

In de PZC van 14-02-’11 werd beweerd dat er minder wind is. De windmolens staan er werkloos bij en dat zal de komende jaren nog minder worden. Waar halen ze die onzin vandaan? ‘Dat zeggen de statistieken’ volgens de geleerden. Nou, ik als fietser vind dat ik dat makkelijk kan tegenspreken. Of ik nu naar Breskens ga of de richting van Emmadorp, ik heb de wind altijd tegen en niet zo’n klein beetje ook. Heb ik het dan eens mee, dan is het op de terugweg raak. Als ik naar die molens onderweg kijk, zie ik ze altijd lustig draaien. Die draaien alleen maar als er wind staat.

Of ze moeten gaan draaien omdat ik er zo snel aan voorbij reed.

Je kan er niet vroeg genoeg aan denken. Ik kreeg een reactie van iemand die al met Kerstkaarten bezig was. Gistermiddag kwam mijn jongste zoon al met de vraag wat we met Kerst gaan doen. Terwijl ik al met vraag zat om mijn moeder te vragen die dagen bij ons te komen. Afijn, het familieberaad is al volop bezig. Wat we doen, wat we eten? Terwijl mijn andere zoon ook al te kennen gaf te willen komen. Dat wordt druk, maar een gezellige vooruitzicht.

Al hopen we dat het geen 'witte' Kerst wordt, want m'n moeder woont aan de andere zijde van het land.

Een blik door het raam en mijn besluit staat vast. 'Einde fietsseizoen'. De koersfietsen staan nu op zolder. Mijn eigen fiets is al helemaat ontakeld. Een kaal frame en de onderdelen kunnen nu schoongemaakt worden. Eventueel vervangen. Want volgend seizoen moet ik er op kunnen vertrouwen dat alles weer veilig en nagezien is. Dat dit nodig is blijkt wel dat overal het vuil aangekoekt zit. Olie en stof geeft zo'n vette koek. Wat zal die fiets volgend seizoen weer blinken!

Zal je net weer door de regen moeten.

Er zijn al veel woorden over dit onderwerp geschreven en er zullen nog veel volgen. Ik ben nog van de oude stempel, maar wel in bezit van zo'n apparaat. Ik erken de functionaliteit ervan, maar laat me er niet door beïnvloeden. Sommige zien het leven op het glazen veegraampje voorbij gaan, zonder te realiseren dat het leven rond hun zelf bestaat. Mijn nummer is maar bij weinigen bekend. Voor noodgevallen en andere belangrijke momenten. 's Morgens wordt het aangezet in de wetenschap dat ik alleen maar bereikbaar ben. 

Dan verzucht ik: het leven gaat weer beginnen.

Vroeger reed ik er vele malen, in de auto, aan voorbij. Vond het maar een obscuur cafeetje daar precies op de grens. Je moest daar meestal stoppen voor het verkeerslicht. Een donkere ingang en een duistere inkijk. De naam van dat betreffende café kende ik niet. Toen de ploegleider laatst voorstelde om ergens koffie te gaan drinken was dat voor mij in orde. Wat schetste mijn verbazing toen we bij dat café stopte. Het zat er vol met wandelaars van een nabij gelegen bos, andere fietsers en de altijd aanwezige kaarters. Gewoon gezellig daarbinnen.

Zelfs de prijs van de koffie was billijk.