Peter en Mieke met de Vela naar de Oostzee

We liggen een aantal dagen verwaaid in Denemarken. Het is wisselvallig weer met af en toe een bui en veel wind. We wandelen veel en bezoeken musea. Van Svendborg zeilen we naar Avernako en twee dagen later naar Laboe in de Kielerbucht in Duitsland. Vandaar weer door het Kielerkanaal naar Cuxhaven. 

Maandag 15 augustus draait de wind naar het Noodoosten en zeilen we in 27,5 uur (met vaak de motor bij omdat het niet hard waait) naar Den Helder. Het is een rustige tocht, met een mooie zonsondergang en -opgang, een lichtende zee en volle maan. Het is goed toeven op zee met deze wind!

De dagen daarna zeilen we langs de Nederlandse kust naar Scheveningen en de Roompotsluis. Daar worden we opgewacht door onze dochter en schoonzoon en we zijn blij hen weer in de armen te kunnen sluiten na bijna 4 maanden.

Net als we de BBQ aansteken komen onze zoon en schoondochter aangewandeld! Wat een weerzien! En dan, als klap op de vuurpijl, komen ook broer en schoonzus langszij. Een ware intocht! Het wordt een zeer gezellige avond!

De volgende dag willen we naar de thuishaven in Wolphaartsdijk zeilen. Er blijkt echter een scheurtje in de fok te zitten. We brengen dit maar gelijk naar de zeilmaker in Kats.

in de haven komen een andere broer en schoonzus aan boord. Wat later komen ook mijn zus en zwager langszij, die hebben net een rondje Engeland achter de rug. Ook nu wordt het weer een erg gezellige avond! Al die drukte overdonderd ons een beetje, na al die maanden met z'n tweeen. Het is hartverwarmend iedereen weer te zien, vast te pakken en ervaringen te delen. 

De volgende dag zeilen we nog een dagje met z'n zevenen met de Boreas, een replica van een platbodem Steekhengst, waar mijn broer veel vrije uren in heeft gestoken. Een zeer gezellig dagje Veerse Meer met een ijsje in Veere. Een buitengewoon leuke dag, waarmee we met familie onze zeer bijzondere reis afsluiten.

Het was heel bijzonder om 4 maanden niet te werken, zoveel nieuwe plaatsen te zien, zoveel mensen te ontmoeten, zolang samen te zijn, zo veel landen te bezoeken en zoveel indrukken op te doen! We zijn blij dat we weer veilig thuis zijn en zullen nog vaak aan deze reis denken!

De reis in cijfers:

afgelegde afstand: 2649 zeemijlen (4906 km)

dagen onderweg: 111, waarvan 86 dagen gezeild

Het weer: zonnig 72 dagen, bewolkt 39 dagen, waarvan 14 met af en toe regen

windrichting: wind tegen 45 dagen, wind mee 41 dagen

Bezochte landen: Nederland, Duitsland, Polen, Zweden, Finland en Denemarken

We zijn inmiddels al weer een week in Denemarken. In alle deense havens die we aandoen is het een gezellige drukte, maar vinden we altijd wel een plaatsje. Een enkele keer maken wij ons wat druk bij het aanleggen, maar deze week troffen we een erg zenuwachtige havenmeester die wij maar eens gerustgesteld hebben, het paste echt wel!

Het weer is wat wisselvallig, en de wind meestal tegen, maar dat zijn we inmiddels gewend...

Hier geen sauna's meer, douchen doe je weer gewoon in je eentje, maar nog steeds leuke eilandjes en leuke stadjes. We liggen nu op het eiland Fyn in Svendborg.

Er zijn hier opvallend veel Nederlandse zeilschepen en de praatjes die we met onze havenburen hebben zijn iets langer, iets meer humor en ook wat intenser, je eigen taal spreken geeft toch wat meer vanzelfsprekende communicatie.

Inmiddels ben ik weer een jaartje ouder geworden. Gebak en een heerlijk etentje, wat er helaas 'snachts weer uit kwam!

We hebben het nog steeds prima, maar ook wel weer zin om naar huis te gaan. Daar zijn allerlei leuke ontwikkelingen zoals het verkopen en kopen van een huis door een van de kinderen, die we graag van dichtbij willen meemaken. Maar, we hebben wel een beetje wind uit de goede richting nodig voor de reis terug door de Duitse Bocht, een berucht water wat je met respect moet benaderen. De komende week staat de wind nog uit de verkeerde richting en waait het te hard, dus zeilen we nog lekker rond in het mooie en gastvrije Denemarken!

De foto is genomen in Kyrkbacken, een plaatsje op het eilandje Ven net onder Kopenhagen tussen Denemarken en Zweden. In het kerkje op het hoogste punt van dit eilandje komen mensen uit de hele wereld om te trouwen, een erg romantisch plekje dus.

Hier een indruk van de mensen die we hebben ontmoet:

een oudere heer die blij is met het mooie weer en vindt dat hij dit na vele jaren werken ook echt wel heeft verdiend..

een duitser die ons spontaan een pak wijn kado doet...

een jong stel met een babytje kamperend in een piepklein gerestaureerd open motorbootje die met ons in discussie gaan over het milieu....

een boze dame die vind dat zij aan bakboord moet liggen....

een enthousiaste kenner van de Oostzee die ons wat tips geeft, waarna hij ons zijn vakantievideo's presenteert....

een deense dame die alleen met haar zeilboot op stap is...

een vrijwilligster in een museumpje die vertelt hoe fantastisch het is om op een eiland te wonen...

een finse dame die me alles vertelt over het genot van de Bastu (sauna)...

een buitengewoon zenuwachtige man die blij is met onze hulp bij het aanleggen....

een narrige dame die het plezier van 6 jongelui met een vlot, een kollossale koelkast, een paar stoelen en een geluidsinstallatie maar niets vindt...

een oud-marineman met gevolg die een lekker toetje met ons deelt

een oud-zeeman die vertelt dat hij zo onder de indruk was destijds van Rotterdam....

en nog vele andere gewone bijzondere mensen!

Het Gotakanaal klimt omhoog d.m.v. Vele kleine sluizen naar 91 meter. Het is fasinerend om te zien hoe men indertijd allerlei oplossingen bedacht om de schepen te kunnen verplaatsen over het kanaal en de meren. Het hoogste meer Viken is erg smal en ligt bezaaid met rotsen. Daar konden de schepen niet zeilen. Daarom werden er dammetjes gebouwd in het meer, waarover paarden of mensen de schepen konden trekken (jagen). Deze dammetjes liggen er, min of meer ingestort, nog steeds.

op het Vatternmeer kunnen we weer even zeilen! We meren daar af in een slotgracht met het slott achter ons!

op het vanernmeer wordt het haast tropisch heet, dus tijd voor de BBQ. Weinig wind, dus veel motoren. Na de 58 sluizen van het Gotakanaal doen we er nog 6 in het Trolhattekanaal. Deze zijn veel groter en we zakken hier wel 8 meter per sluis. Ook hier een sluizentrap en leuke plaatsjes om aan te leggen. Vandaag het laatste traject, en nu zijn we weer op de Oostzee en kunnen we weer zeilen!

we zijn dwars door Zweden gevaren en dat was een bijzondere ervaring. Morgen naar Denemarken!

Ons rondje Oostzee heeft met Finland het verste punt bereikt. Op een mooie dag zeilen we weer naar Zweden. Via de scheren, wear we nog een paar keer ankeren, komen we bij Mem in het Gotakanaal. Dit historische kanaal is in 1832 geopend. Het loopt van Mem naar Sjotorp en gaat dan over in het trolhattekanaal. 2 grote meren werden zo verbonden en er ontstond een belangrijke handelsroute tussen Goteborg en Stockholm. 58000 zweedse soldaten zijn indertijd ingezet om dit kanaal te graven! In het eerste deel zijn 58 sluizen!

Het Gotakanaal heeft een eigen wijze van schutten. Er zijn geen ringen of bolders in de sluis, alleen op de kant. Bij het binnenvaren van de sluis stap ik op de kant en bevestig de voor- en achterlijn op de kant. Peter zet de achterlijn vast en de voorlijn loopt via een blok naar een lier. Het water wordt met veel geweld de sluis in geperst en door de lier aan te draaien wordt het schip tijdens het omhoogschutten in bedwang gehouden. Als de sluis vol is stap ik weer aan boord!

Bijzonder zijn de sluistrappen: hierbij vaar je steeds in de volgende sluis, waarna je weer omhoog geschut wordt. De eerste sluizentrap was 7 sluizen, de tweede 5. In de sluizentrap blijf ik op de kant en moet steeds de lijnen mee nemen naar de volgende sluis en bevestigen. Zo'n sluistrap duurt zeker 1,5 tot 2,5 uur en is behoorlijk intensief, het begint op werken te lijken! En dat alles onder het toeziend oog van het in grote getalen aanwezige publiek...

We zijn ineens in een volstrekt andere omgeving gekomen. Het kanaal slingert zich door een mooi glooiend landschap, langs dorpjes en boerderijen, akkers en meertjes. De havens zijn gezellig met mensen die je in de sluizen hebt leren kennen. In de havens veel aandacht voor de geschiedenis van het Gotakanaal. We ontmoeten in twee verschillende havens Nederlanders die naar Zweden zijn verhuisd vanwege het werk. Allebei vertellen ze, hoe lastig het is om hier echt thuis te raken. Toch willen ze ook niet meer weg.

we gaan hier nog zeker een week doorbrengen, hopenlijk een stukje zeilen op de meren en nog heel veel sluizen nemen!

En eindelijk was het dan zover: zoon- en schoondochterlief varen 4 dagen met ons mee! Dan pas besef je, hoe je het vanzelfsprekende contact wat we hebben, hebt gemist! 

We varen met hen rond door de scheren, met prachtig weer en allemaal nieuwe en mooie ankerplekjes aan de rotsen. We zwemmen, BBQ-en praten bij. Heerlijk om dit moois te kunnen delen! We laten wel iets ongewild achter in de scheren: een rekje van de BBQ en een luchtschelp van de ventilatie! Niet onvervangbaar, maar wel onhandig!

na het vertrek van de kinderen zijn we wat weemoedig en duurt het even voor we weer op gang komen. We besluiten nog even naar Aland in Finland te zeilen.

we maken hier mooie tochten, gebruiken de gennaker en zeilen weer door een zeer fraai scherengebied.

We bezoeken het schitterende haventje Langby, waar wel een steiger is aan de rots, maar geen douches. Het toilet is een oude poepdoos of biotoilet (het is maar hoe je het noemt), maar het is schoon en het eilandje is schitterend. Uiteraard is er ook een Sauna, mooi aan het water!

Nu liggen we drie dagen in Mariehamn, vanwege veel wind. Het is wel mooi wandelweer, dus dat doen we volop. 

Morgen vertrekken we weer naar Zweden, we moeten echt aan de terugreis beginnen!

Het varen in de Zweedse scheren is een hele belevenis. Het krioelt hier werkelijk van de eilandjes. Er liggen overal rotsen, boven- en onderwater. De dieptes varieren dicht bij elkaar van 1 tot 50 meter. Je moet hier dus zeer nauwkeurig navigeren. Lars en Lars hebben een mooie pilot geschreven met de mooiste plekjes om af te meren, dat maakt het wat overzichtelijker. Nadeel is dat iedereen deze plekjes inmiddels kent!

er zijn natuurhavens en gasthavens: grootste verschil is dat je in de gasthavens een toiletgebouw hebt, aan een steiger ligt en moet betalen.

In de gasthavens moet je hier vaak met je eigen hekanker aan een steiger afmeren. Er zijn hier overal sauna's, soms ook gewoon bij de douches in het toiletgebouw en bij de prijs inbegrepen. Zo kon het gebeuren dat ik ineens met een Finse moeder en dochter in de sauna belandde. De gesprekken komen dan vanzelf.

in de natuurhavens kun je op verschillende manieren afmeren: voor anker of aan een rots. Beiden hebben we nu diverse malen uitgeprobeerd. Aanleggen aan een rots is een uitdaging: eerst een plekje zoeken, kijken of het diep genoeg is, het hekanker op drie scheepslengtes gecontroleerd overboord gooien,  grote sprong op de rots ( dit doet Peter) en dan op zoek naar iets om je lijnen aan vast te maken: een boom, een stuk rots en een enkele keer een ring in de rots. Is dit er allemaal niet, dan sla je je eigen ring in een rotsspleet. Dan controleren of het hekanker pakt en zo ja, dit goed vastzetten. En dan is het de vraag of je ook echt op het eiland kunt komen, want dat is niet altijd het geval. Meestal kunnen we schitterende wandelingen maken, komen we roofvogels en een hertje tegen en genieten we weer eens van de ondergaande zon.

En dan weer wegvaren de volgende dag: lijnen los, anker inhalen, bovenhalen, wegspoelen van kilo's modder en binnenhalen. Maar dan heeft het geregend: de rots is ineens te steil, want spekglad, maar hoe krijg je dan je lijnen los? Voorzichtig schuifelend naar de boom, op je gat weer naar beneden, uitglijdend op de boot zien te stappen (ook dit doet Peter) en opgelucht het anker binnenhalen. Weer een ervaring wijzer!Ankeren midden in een mooi baaitje is een stuk makkelijker, maar dan moet je eerst de bijboot opblazen om naar de kant te kunnen.

Inmiddels is het midzomer, wat door de Zweden uitgebreid wordt gevierd met familie en vrienden. Rond de langste dag gaan de Zweden vaak ook pas varen, dus nu wordt het gezellig druk en hebben we vele leuke, vluchtige en soms wat diepgaandere ontmoetingen.De avonden zijn heel lang, eigenlijk wordt het niet echt donker.

Gisteren de eerste zomerdag: 25 graden, lopend windje en in een natuurhaven de eerste keer zwemmen (Peter eerst!) met alle buren. Leek erg op onze Grevelingentochten met 3 boten, 6 volwassenen en 7 actieve kinderen!

Na een bezoek aan het eiland Gotland, midden in de Baltische zee, keren we met een lopend windje met een knik in schoot weer terug naar de Oostkust van Zweden.

tegen de avond varen we binnen in de Stockholm Archipelago. We bergen de zeilen en varen langzaam tussen allerlei rotsen naar een prachtig ankerplekje. Het anker valt, de motor gaat uit en daar liggen we dan: omringd door bomen en rotsen, wuivend riet en een ondergaande zon.

Een roofvogel wordt achterna gezeten door twee meeuwen, 8 reigers staan roerloos in het water en vliegen dan paarsgewijs op, een Eendenfamilie komt snaterend langs en wij genieten van al dit moois!

na 7 weken meestal mooi weer komt daar nu even de klad in. We liggen nu op Uto, een leuke kleine haven op het gelijknamige eiland, waar we erg mooi kunnen wandelen

Vanmorgen sta ik lekker onder de douche, komt er ineens een dame binnen die zich uitkleed en naast me onder de douche stapt. Ik zie uit een ooghoek dat ze dezelfde gezellige rondingen heeft als ik, maar toch... In Zweden is dit heel gewoon. Er is een doucheruimte en daar staat iedereen gezellig naast elkaar te soppen. De Dames wel apart van de heren, maar toch.. Het is even wennen. 

We zijn nog niet zo heel veel verder, want de nieuwe startmotor, die we voor onze vakantie hebben geplaatst, heeft het begeven. Na twee dagen wachten op een nieuwe heeft een vriendelijke monteur een vervangend exemplaar en kunnen we weer zeilen, dit keer met windje mee naar Vigeholm aan de zweedse oostkust. We leggen de boot goed vast (doen we altijd), want volgens de buurman (een Dehlerzeiler) gaat het morgen 8 tot 9 waaien. De weerberichten denken er anders over, die geven een stevige windkracht 5 af...we zijn benieuwd wie er gelijk krijgt. 

We zijn nu in het scherengebied beland. Dat wil zeggen een gebied met 20.000! eilandjes en rotsen, waar je voorzichtig manoevrerend en navigerend tussendoor kunt varen, kunt ankeren of zelf aanleggen op een rots, met een anker aan de achterkant. En dan de Bbq aan, de Zweden zijn er gek op! We hebben alle spullen klaargelegd, en zijn klaar voor het echte werk. De natuurhavens zijn goed aangegeven in een gidsje, nu nog even wachten op wat minder wind.

op de foto het gezellige haventje van Vigeholm, met een prachtige wolkenlucht.

926 mijl (=1715 km) afgelegd

23 havens bezocht, waarvan 16 voor de eerste keer

23 zeildagen

€ 17,- gemiddeld havengeld, goedkoopste € 11,-, duurste € 32,-

22 zonnige dagen, 8 deels bewolkte dagen en 1 regendag

7 eilanden bezocht: Texel, Vlieland, Borkum, Hiddensee, Rugen, Bornholm, Hano

4 Hanzesteden bezocht: Lubeck, Wismar, Rostock en Stralsund

En de wind? Die was maar drie dagen te veel om te zeilen, maar was wel erg vaak tegen!

Bezochte havens:

deense eiland Bornholm (ligt tussen Zweden en Polen): Hammerhavn en Hasle

Zuid Zweeds eiland Hano

dindag 31 mei

De afgelopen dagen waren we op twee bijzondere eilanden. We hebben hier uitgebreid gewandeld.

Op Bornholm liepen we een klip op bij ondergaande zon. We kwamen schapen, lammetjes, piepjonge zeemeeuwen en konijnen tegen, terwijl diep onder ons de branding op de rotsen sloeg. Het gekwetter van allerlei vogels en een bloeiende vegetatie zorgde voor een adembenemende ervaring, en ondertussen zakte de zon achter een wolk, kwam weer tevoorschijn en zakte in een kleurenexplosie achter de horizon! Daar word je dan even stil van...

Tussen Bornholm en het eiland Hano was er een bijzondere ontmoeting: onze zeeman (schoonzoon) was van Finland onderweg naar de Middellandse Zee en zou in de middag onze route kruisen. En dat lukte inderdaad! Hij zag ons, torenhoog op een zware lading schip, al eerder dan wij hem. Via de Marifoon even bijgepraat, gezwaaid en toen was dit bijzondere moment weer voorbij....

Vandaag weer een bijzondere wandeling: eerst door zeer bemoste bossen met veel keien, toen over een gladde graniethelling en later weides met bloeiende bomen. Bij de vuurtoren ontmoetten we een zeeuws pratend echtpaar: ze komen ook uit Goes!

Grote groepen herten en krijsende meeuwen kijken verstoord op als we langswandelen. Bijzondere eenden kruisen ons pad. Een groep jongeren probeert met veel kabaal te zwemmen, kennelijk is dit  nog erg koud. Er wonen op dit eiland 60 mensen en er zijn geen auto's. Het is dus echt rustig, maar wel gezellig. 

Morgen gaan we naar de Zweedse scherenkust, die hier al een beetje begint. Daarover een volgende keer meer. 

Helaas moesten we Polen al snel weer verlaten. De wind blijft uit het Oosten waaien en dan is het steeds tegen. Dus terug naar het Duitse eiland Rugen. Eerst naar Sassnitz, en daarna naar Lohme.

in Lohme prachtige gewandeld door een soort oerbos van Beukenbomen, zeer  imposant! Bomen met meerdere stammen die weer samengegroeid waren  tot tientallen meters in de hoogte. Door erosie waren er nogal wat wortels bloot komen te liggen en stonden sommige bomen horizontaal maar groeiden gewoon door. Het haventje (zie foto) is nog rustig

gisteren een vlotte koers naar Zweden, een tocht van 48 mijl (=88km). Halverwege, toen we net geconstateerd hadden dat we echt geen kust meer zagen, kwam er mist over het water naar ons toe rollen, een fascinerend maar ook spannend moment. Gelukkig bleef er nog redelijk zicht. Steeds opnieuw sloot de mist ons in en loste dan weer op. Soms was het zicht voor ons vele malen beter dan achter ons of omgekeerd. En toen ineens , na twee uur, klaarde het weer op. Ondertussen was de wind blijven  waaien en hadden we een heel goede voortgang. Moe maar voldaan meerden we af in Gislovs Lage aan de zuidkust van Zweden, vlakbij trelleborg. Vandaag met weinig wind naar Ystad gezeild, een mooi historisch stadje. Eindelijk ook wat Nederlandse zeilers hier, die hadden we nog niet eerder gezien.

Vanmorgen een dilemma: prachtig zeilweer, maar waar gaan we heen? Gaan we nu naar Bornholm met het windje mee of toch naar Polen? Tja, dat Poolse vlaggetje is speciaal voor ons gemaakt, dus: we gaan weer in een kruisrak ons best doen daar te komen. Het weer is opperbest, de zon schijnt en we hebben alle tijd! Nou zussie, daar gaat  ie dan, het gastvlaggetje van Polen! We liggen nu in Swinjouscie (Swinemunde).

Met zo'n aan de windse koers en windkracht 4 tot 5 is het veel klauteren en klimmen aan boord. Het schip is van alle gemakken voorzien, maar onder helling wordt alles anders. Een kopje koffie inschenken zonder je handen te branden, brood smeren terwijl de boter door de kajuit zwiert, niet meer bij de bodem van de koelbox kunnen om de melk te pakken! En alles wat er in gaat, moet er ook weer uit! Je broek op hijsen met 25 graden helling en veel golfslag: ga er maar aan staan! Wat maakt het dan zo leuk? Tja... 

Maar vanaf nu gaan we met de wind mee varen, dan is het allemaal toch wat comfortabeler.

Na 4 nachten in Warnemunde Met goed weer vertrokken. De gennaker gaat op en we maken goede voortgang. Ineens draait de wind en is het weer tegen.  we komen nog bij  daglicht op de Boddengewasser. Dit is een gebied wat lijkt op de Waddenzee. Via smalle geulen zeilen we naar Vitte op het eiland Hiddensee. Dit is een eiland waar nauwelijks auto's zijn. Alleen tractoren en paard en wagen.

we liggen er alleen aan de kade. Dat is nog vaak zo, er zijn nog niet veel mensen op vakantie met de boot. Dat zal later wel anders worden. Met de fiets verkennen we het eiland. Er is bos, bloeiende weides , prachtige woningen met rieten daken en heel veel rust en ruimte. Wat een schitterende omgeving!

Grotesque betonning, kleurloze lichtopstanden

kunst in Rostock

We hebben de wind mee van neustadt naar Lubeck. We zien oude betonning uit de DDR naast nieuwe. In wismar treffen we onze wandelclub en zijn we ineens met 5, erg gezellig! Ze zeilen mee naar warnemunde. Het is bakstagwind, dus bezeild, maar wel vlagerig 4 tot 6. Twee wandelclubleden hebben wat moeite met de bewegingen van het schip en zijn dan ook blij dat we na 6 uur weer aan kunnen leggen. Warnemunde is erg gezellig, met veel eettentjes, een mooi strand en erg levendig. Hier nemen we met een etentje weer afscheid van onze gasten. We blijven hier een paar dagen vanwege de toenemende wind met regen en koude. Mooi weer om te wandelen en Rostock te bezoeken. Oud en nieuw worden hier mooi verbonden, met veel kunst.

We hebben de Oostzee nu echt bereikt!

na een korte tocht van Texel naar Vlieland over het wad, zijn we vroeg uit Vlieland vertrokken. Hoog aan de wind maken we tot de middag goede vorderingen. Aan het eind van de middag trekt de wind aan en staat tegen en het wordt echt koud! We overnachten daarom in Borkum, het eerste Duitse Waddeneiland. Als het net licht wordt (5 uur) zijn we alweer onderweg. Veel zon, goede wind maar tegen kruisen we op naar de Elbe. Drie lagen thermokleding houden ons enigszins warm, net als thee en soep en nasi. We zien de zon ook weer ondergaan. Om 22.30 lopen we Cuxhafen binnen. De volgende dag op de motor door het Kielerkanaal, nu in korte broek, en dan zijn we op de Oostzee. Inmiddels blijkt er een kraan lek, niet ernstig, maar dat kan het wel worden.in Heiligenhafen vinden we een sympathieke werkbaas die ons uit het water haalt en drie kranen vervangt, we willen nu geen risico meer lopen! We moeten een nacht in de kraan blijven hangen en slapen dan ook ineens niet meer horizontaal. Na een korte nacht wordt de klus vanmorgen afgemaakt en kunnen we weer te water. Vandaag dan eindelijk het tweede deel van de dag de wind mee en ook nu weer volop zon. Straks Asperges eten!

We zijn vertrokken!

Vrijdagmiddag en -avond hielden we een groot feest ter ere van onze verjaardagen en ons vertrek. Het was gezellig druk in ons huis met alle broers en zussen, oma, de kinderen en vrienden. De kinderen verrasten ons met een zeer komisch optreden!

Zaterdag alles weer opgeruimd, en toen met twee auto's vol naar de boot. Een uurtje inruimen, en alles heeft weer een plekje.

Zondag is er dan het echte vertrek uit de haven. We gaan niet alleen, twee boten vol familie varen nog even met ons mee. Onze schoonzoon heeft dit tochtje ' de uitvaart' gedoopt! De eerste stop na een zonnige zeildag is het vissershaventje bij de roompotsluis in de Oosterscheldekering. Na een strandwandeling treffen we een visser die wel erg veel schar heeft gevangen en deze graag aan ons kwijt wil. Met z'n achten in de kuip genieten we van de vis, de zon en het gezelschap!De volgende morgen om 6(!) uur op en om zeven uur vertrek. Prachtige zonsopgang, het wordt een koude, zonnige en bezeilde tocht naar Scheveningen. De eerste dag op zee is schitterend. Met z'n allen sluiten we de dag met een etentje en veel gezelligheid af.

vanmorgen dan echt afscheid, wij gaan naar het noorden, de rest naar het zuiden terug. Weer een mooie zeildag, goede wind maar ook veel golven. Manlief wordt zeeziek, maar zeilt gewoon door! We varen door tot Texel, waar we een mooi plekje vinden voor de boot.

zo'n uitvaart, daar tekenen we voor!

Afgelopen week is de boot op de kant gegaan. Vandaag hebben we het vrijboord (de zijkanten van de boot) gecleanerd en in de was gezet. Een heel karwei, maar gelukkig was er hulp van onze zoon! Nu het onderwaterschip nog in de antifouling (aangroeiwerende verf) , nog wat kleine beschadigingen wegwerken dan kan de boot weer terug in het water. We hebben al heel wat spullen aan boord gebracht voor deze grote reis. Nu nog de kleren (wat neem je mee voor 4 maanden?), de fietsen en de laatste boodschappen. Het komt nu wel heel dicht bij. We hopen dat het nog wat warmer wordt voor we vertrekken. We kijken er wel erg naar uit!

Op 1 mei vertrekken we voor 4 maanden met onze zeilboot Vela naar de Oostzee. Graag willen we onze ervaringen met jullie delen.

Een hele zomer zeilen is al een lang gekoesterde wens. Nog nooit zijn we zo lang op pad geweest met onze boot.

Allebei zeilen we al bijna ons hele leven. Mieke's vader kocht een klein kajuitjachtje toen zij 12 was, Peter kreeg op zijn 16de een Valk. Samen kochten wij de Bries, en enige tijd later een Spirit 32. Nu 5 jaar geleden kochten we de Vela, een Winner 11.20

Nu Peter met pensioen is en Mieke voldoende vrije dagen heeft opgebouwd willen we graag eens wat langer op pad. Het plan is, om naar Vlieland te varen en vandaar in 1 keer naar de Elbe en het Kielerkanaal. Dan verkennen we de Noord-Duitse kust en Polen. Afhankelijk van het weer, de windrichting en de tijd gaan we dan of naar de Baltische staten en Finland, of via Gotland naar Oost-Zweden.

Nu zijn we vooral druk met alle voorbereidingen, zoals de boot in orde maken, kaarten verzamelen, de EHBO-doos aanvullen, vervanging op het werk regelen, iemand die de tuin wil doen zoeken, papieren in orde maken enz.

Nog 7 weken, dan vertrekken we!

Met deze boot gaan we op pad. In 2011 kochten we een Winner 11.20. We hebben er al vele reizen mee gemaakt: naar Denemarken, de Duitse Waddeneilanden, Zuid-Engeland, de kanaaleilanden en Zweden. En natuurlijk onze vele dagtochten vanuit onze thuishaven Wolphaartsdijk naar het Veerse Meer, de Grevelingen en de Oosterschelde.

Voor deze lange reis hebben we enkele zaken aangepakt, zoals een nieuwe startmotor, een Gennakerboom, verbetering van het toilet, een hekanker aangeschaft, een ander vooranker en nog wat kleinere zaken.

Nu moet de boot nog op de kant om het onderwaterschip en het vrijboord een goede beurt te geven.