Thuis gekomen van Noorwegen,alles is verder goed gegaan.

Gisteren ook al iets geschreven maar waar het gebleven is ?

Moet er blijkbaar weer in komen.

Noors Fjord eigen foto

Morgen komen onze vrienden terug uit Holland.Het schiet nu al op onze vakantie.

Groeten van Wijari, nog uit Noorwegen en tot ziens weblogvriend innen.

Moeder van onze vrienden is overleden,ze zijn terug naar huis.Nu gaan wij samen met een ander echtpaar alles coordineren.Echt geen tijd om te reageren bij wie ook.Het weer is hier stralend en de berichten zijn goed voor de komende tijd.Van onze kinderen horen wij dat het in ons eigen land niet zo zomers is als hier, voor Noorwegen dan.Morgen trekken wij weer verder met heel de club.

Hartelijke groeten van Wijari

Dag webloggers wij zitten in Noorwegen,allemaal de hartelijke groeten van ons en tot ziens.Alles gaat goed hier met ons,wij zien heel mooie natuur e.d.

Weer op camping Oldevatn,een kleine camping met prachtige toiletten en douche ruimtes.

Nee ik ga niet vliegen, nog steeds geen vleugels.

Leuk plaatje, of niet ?

Groetjes Jannie

Dank je wel voor jullie medeleven.

Vandaag is onze schoonzus begraven, het vierde familielid uit onze familie.

Even geen weblog van Raadsel (Wijari)

Foto van Blauw Hartje (internet)

Voorkeursrecht tegen ongewenste ontwikkelingen in Zierikzee

Super de Boer gevestigt naast de Aldi moest ook verdwijnen toch, het was een mooie combinatie van twee supermarkten.

Dingen door spreken met elkaar,met de dominee over de liturgie, wat word er gezongen.Zingt het koor waar onze schoonzus heel veel jaren in mee zong.Mariska heeft een tekening gemaakt om voorop of in de liturgie te plaatsen.Ja zei Mariska ik ben een kind van tante Thon hoor, dat zegt tante,goed hoor zeggen wij dan dat mag van ons.Zonder iets aan ons te zeggen was Mariska bij tante op bezoek gegaan, ze belde elkaar ook wel.Ze wist eerst nog niet op welke kamer ze lag maar er was een behulpzame verzorgster die Mariska bij tante bracht, tante las uit haar bijbel en ze zongen samen "De Heer is mijn herder." Mooi en ontroerend.

Vanmiddag is onze zus (schoonzus) overleden.Na een jaar van ziek zijn, maar ze wist dat ze niet meer kon genezen.Omdat zei tot hun grote verdriet geen kinderen gekregen hebben,wilde zei dat mijn man alles regelde.Van te voren hadden zus en mijn man samen alles door gesproken, op schrift gezet.Haar man is 23 jaar geleden al overleden.

14 april Excursie naar het Gorzengriend olv Aart van Dragt

Vertrek 9.30 uur vanaf restaurant Pegasus bij de Ridderkerkse haven Voor deelname is aanmelden niet nodig.

Herfst & winter, een wandeling in het Ridderkerkse griend

door Aart van Dragt

Historie

Voor de mens ingreep was het rivierdeltagebied een groot moerasbos van wilgen en elzen. Wat men nodig had verschafte de natuur. Om aan de stijgende vraag naar wilgen tenen te voldoen, legde men vanaf de 16e eeuw wilgenakker aan, op voor landbouw ongeschikte gronden. Vooral in de winter is het goed te zien dat de wilgen zijn aangeplant op twee tot drie meter brede akkers, omgeven door greppels. De aarde die bij het graven van die greppels vrij kwam werd gebruikt om deze akkers op te hogen. Het griend werd vaak omgeven door een zomerkade met daarin klepduikers. Bij klepduikers wordt de klep door het water open gedrukt als het water binnen het gebied hoger staat dan er buiten. De bedoeling was het water zolang mogelijk buiten het gebied te houden en het water dat in het gebied aanwezig was zo snel mogelijk af te voeren. Hierdoor kan er langer in het griend gewerkt worden.

Even geen zin om te schrijven.

Weten jullie wat voor cadeau ik van mijn man kreeg, een laptop.Wel even wennen hoor.Maar mijn andere computer houden wij nog aan voorlopig.Plaatjes zoeken en foto,s ophalen vergeet het nog maar even.Maar ben er wel heel blij mee.

Een rode

Dit is mijn eerste weblog op mijn laptop, plaatje er later bij geplakt.

Vanmiddag had mijn man een afspraak in het ADRZ te Goes.Het blijkt nu toch dat het een combinatie is van twee medische oorzaken,waardoor hij toch pijn heeft en blijft houden.Wat kunnen ze tegenwoordig toch veel onderzoek doen wat op het beeldscherm van de computer te volgen is.Ben mee gegaan, ook naar de artsen normaal tegenwoordig.

Foto van internet, gezocht bij Lente.

Wat druk trouwens in het ziekenhuis, daar stonden wij versteld van,kwam misschien ook omdat wij op een kruispunt van verschillende afdelingen zaten.

Jongste schoonzus aan de telefoon ,wij bellen elkaar tegenwoordig meer, gewoon hoe gaat het bij jullie.Meestal zijn dat lange gesprekken.Als het warmer word komen ze naar hun caravan op ons exeiland.De geboorte grond blijft een trekpleister, voor haar en hem.

Vanavond naar ons koor, hopelijk mogen de sopranen eens meer zingen i.p.v.dat de tenoren en bassen aan het instuderen zijn.Blijkt soms dat het stuk heel moeilijk  is.Zo lachen wij ook wat af omdat wij voor de tenoren zitten horen wij achter ons wel eens een valse noot.

Nee het is pas volgende week vergadering, verkeerd gekeken niet op 14 maar 21 mei ook maandagavond dat wel.

Kan ik onze vragen op papier zetten en dat aan de manager geven, verwacht dan ook antwoord.Nu zijn ze nog aan het bouwen, straks kan het niet meer veranderd worden een stroomkabel met veel meer vermogen.Schoonzus kwam even binnen lopen,even praten over onze zieke schoonzus. Nu uitrusten,lezen of puzzelen.

Gisteren was Mariska bij ons voor moederdag, kan het echt niet maken voor haar om er niets aan te doen.

Vandaag hoofdpijndag, beetje verstopte neus dat zal het wel zijn.

Vanavond vergadering over verhuizing van Mariska, alles word niet duidelijk uitgelegd, dan maar meer vragen.Geloof niet dat zei (de manager)goed geinformeerd word.Mariska haar inductiekooktoestel kan niet mee, haar vaatwasser niet.Wij gaan daar toch wel het gesprek over aan.De leiding is blijkbaar vergeten waarom wij Mariska dit apperaat hebben laten kopen.Ook een kwestie van keuze`s maken, ook de onmondigheid van anders begaafde.Als je lang genoeg bezig blijft gaan ze wel mee, dat doet moeder verdriet.Wij zeggen juist je mag zelf beslissen. Vrijheid nee wij beslissen.

Wat deden wij vandaag.

Wij zijn met ons gezin vandaag door een aankomend fotograaf en haar lerares langdurig op de kiek gezet.Leuk maar ook blij dat wij niet altijd (doorlopend) hoeven te lachen, je kaken worden pijnlijk.En nu zijn wij wel heel benieuwd naar het resultaat.

Onze kleinzoon mocht de boom in, wij zitten op een paal, op onze hurken, in het zand op een vlonder omheining.Onze kleinzoon was een dankbaar object.

Het was mooi in het bos, de vogels floten, genoeg fluitekruid, dovenetel, boterbloemen,konijntjes en de ZON scheen.

Door: Wendy De Vrieze

Ilse Weber (1903-1944) was dichter en schrijfster van sprookjes en kinderboeken. Van der Veer vertelt: “Ze had twee kinderen. Omdat het in Tsjechië te gevaarlijk werd door het antisemitisme, stuurde ze de oudste, Hanus, op achtjarige leeftijd naar haar penvriendin in Londen. Later ging hij naar familie in Zweden. Haar jongste zoon Tommy bleef bij haar. Ze had gedacht zelf snel ook weg te kunnen uit Tsjechië, maar daar is het niet meer van gekomen. Ilse schreef bijna dagelijks brieven naar haar zoon, omdat zij hem zo miste. Deze brieven sloot ze af met de woorden: Ik groet je met duizend kussen. We hebben de titel voor het project daarvan afgeleid: Ik kus je duizendmaal.”

Theaterproductie

Tamerus en Van der Veer kwamen op het idee voor dit project naar aanleiding van een verzoek van de gemeente Goes voor een herdenkingsconcert op 4 mei. Van der Veer: “Ik dacht aan het liedje ‘Ich Wandere durch Theresienstadt’. Ik kende de componist niet, maar wilde graag uitzoeken wie het was, zodat ik een concert om die persoon heen kon maken. Ik kwam er achter dat er een Duits boek was verschenen met brieven en gedichten van Ilse Weber. Dat heb ik gelezen. Ik vond het een erg aangrijpend verhaal, en daarom wilde ik er meer mee doen dan alleen een herdenkingsconcert.” Van der Veer nam contact op met Tamerus en ze besloten samen te werken aan een muzikale theaterproductie over Ilse Weber. Tamerus: “Sinds begin februari zijn we er mee bezig. Het is heel intensief. Ik heb de dialogen geschreven en nu zijn we met acht spelers aan het repeteren.”
Ilse werd in 1942 met haar man en jongste zoon weggevoerd naar concentratiekamp Theresienstadt in Tsjechië. Daar ging ze met kinderen werken in de ziekenbarakken. Van der Veer: “Door haar verhalen, liedjes en toneelstukjes bracht ze, ondanks alles, toch vrolijkheid in het kamp. Ze bloeide zelf ook op tegen alle verdrukking.” Tamerus vult aan: “Uiteindelijk moesten de kinderen op transport naar Auschwitz. Ilse wilde ze niet alleen laten en ging vrijwillig mee. Om de kinderen niet te confronteren met het onvoorstelbare, besloot ze om tot in de gaskamer met de kinderen hun liedjes te zingen.”

Ilse’s echtgenoot bleef achter in Theresienstadt. Hij begroef de muziek en gedichten die Ilse in het kamp schreef, in de hoop ze later te kunnen opgraven. Na de oorlog deed hij dat. Tamerus: “Hanus groeide in de tussentijd op in Zweden. Hij wilde eerst geen contact met zijn vader en hij wilde ook de brieven van zijn moeder niet lezen. Hij vond het moeilijk, voelde zich schuldig omdat hij de oorlog had overleefd. Uiteindelijk heeft hij toch de brieven gelezen en kwam hij erachter hoe liefdevol en creatief zijn moeder was. Toen pas leerde hij haar echt kennen.”
De productie is te zien op 11 en 12 mei in de Thomaskerk in Zierikzee. Mogelijk is de voorstelling later ook op andere plaatsen te bekijken. Van der Veer: “Het is een oorlogsverhaal, maar er zitten ook positieve kanten aan. We denken dat het echt de moeite waard is om te laten zien. Tamerus: “Het is een verhaal over liefde. Liefde voor kinderen, liefde voor andere mensen, liefde voor muziek.”

Eerst heeft mijn man onze kleinzoon weggebracht, voor een project op school  bezochten ze eerst Ecoscoop, natuur educatie.Daarna vertrokken ze naar het strand, schelpen en beestjes zoeken om later met drie jongeren er een werkstuk over te maken.Toen boodschappen gedaan,met Mariska eten gekookt.

Morgen naar Goes naar de werkplek van Mariska, wij zijn uitgenodigt door één van de schilders om te komen kijken naar zijn werk.

Dan luisteren naar het zingen van Waisisi,'IK KUS JE DUIZENDMAAL'. zo is de uitvoering genoemd.Heel onze familie is aanwezig.

Mariska komt zondag bij ons eten, volgend weekend komt ze ook.

Onze schoonzus lag vanavond met haar ledikant in de huiskamer i.p.v. in de rolstoel.