Dit is mijn eerste weblog op mijn laptop, plaatje er later bij geplakt.
Vanmiddag had mijn man een afspraak in het ADRZ te Goes.Het blijkt nu toch dat het een combinatie is van twee medische oorzaken,waardoor hij toch pijn heeft en blijft houden.Wat kunnen ze tegenwoordig toch veel onderzoek doen wat op het beeldscherm van de computer te volgen is.Ben mee gegaan, ook naar de artsen normaal tegenwoordig.
Foto van internet, gezocht bij Lente.
Wat druk trouwens in het ziekenhuis, daar stonden wij versteld van,kwam misschien ook omdat wij op een kruispunt van verschillende afdelingen zaten.
Jongste schoonzus aan de telefoon ,wij bellen elkaar tegenwoordig meer, gewoon hoe gaat het bij jullie.Meestal zijn dat lange gesprekken.Als het warmer word komen ze naar hun caravan op ons exeiland.De geboorte grond blijft een trekpleister, voor haar en hem.
Vanavond naar ons koor, hopelijk mogen de sopranen eens meer zingen i.p.v.dat de tenoren en bassen aan het instuderen zijn.Blijkt soms dat het stuk heel moeilijk is.Zo lachen wij ook wat af omdat wij voor de tenoren zitten horen wij achter ons wel eens een valse noot.
Nee het is pas volgende week vergadering, verkeerd gekeken niet op 14 maar 21 mei ook maandagavond dat wel.
Kan ik onze vragen op papier zetten en dat aan de manager geven, verwacht dan ook antwoord.Nu zijn ze nog aan het bouwen, straks kan het niet meer veranderd worden een stroomkabel met veel meer vermogen.Schoonzus kwam even binnen lopen,even praten over onze zieke schoonzus. Nu uitrusten,lezen of puzzelen.
Gisteren was Mariska bij ons voor moederdag, kan het echt niet maken voor haar om er niets aan te doen.
Vandaag hoofdpijndag, beetje verstopte neus dat zal het wel zijn.
Vanavond vergadering over verhuizing van Mariska, alles word niet duidelijk uitgelegd, dan maar meer vragen.Geloof niet dat zei (de manager)goed geinformeerd word.Mariska haar inductiekooktoestel kan niet mee, haar vaatwasser niet.Wij gaan daar toch wel het gesprek over aan.De leiding is blijkbaar vergeten waarom wij Mariska dit apperaat hebben laten kopen.Ook een kwestie van keuze`s maken, ook de onmondigheid van anders begaafde.Als je lang genoeg bezig blijft gaan ze wel mee, dat doet moeder verdriet.Wij zeggen juist je mag zelf beslissen. Vrijheid 
nee wij beslissen.
Wat deden wij vandaag.
Wij zijn met ons gezin vandaag door een aankomend fotograaf en haar lerares langdurig op de kiek gezet.Leuk maar ook blij dat wij niet altijd (doorlopend) hoeven te lachen, je kaken worden pijnlijk.En nu zijn wij wel heel benieuwd naar het resultaat.
Onze kleinzoon mocht de boom in, wij zitten op een paal, op onze hurken, in het zand op een vlonder omheining.Onze kleinzoon was een dankbaar object.
Het was mooi in het bos, de vogels floten, genoeg fluitekruid, dovenetel, boterbloemen,konijntjes en de ZON scheen.
Door: Wendy De Vrieze
Ilse Weber (1903-1944) was dichter en schrijfster van sprookjes en kinderboeken. Van der Veer vertelt: “Ze had twee kinderen. Omdat het in Tsjechië te gevaarlijk werd door het antisemitisme, stuurde ze de oudste, Hanus, op achtjarige leeftijd naar haar penvriendin in Londen. Later ging hij naar familie in Zweden. Haar jongste zoon Tommy bleef bij haar. Ze had gedacht zelf snel ook weg te kunnen uit Tsjechië, maar daar is het niet meer van gekomen. Ilse schreef bijna dagelijks brieven naar haar zoon, omdat zij hem zo miste. Deze brieven sloot ze af met de woorden: Ik groet je met duizend kussen. We hebben de titel voor het project daarvan afgeleid: Ik kus je duizendmaal.”
Tamerus en Van der Veer kwamen op het idee voor dit project naar aanleiding van een verzoek van de gemeente Goes voor een herdenkingsconcert op 4 mei. Van der Veer: “Ik dacht aan het liedje ‘Ich Wandere durch Theresienstadt’. Ik kende de componist niet, maar wilde graag uitzoeken wie het was, zodat ik een concert om die persoon heen kon maken. Ik kwam er achter dat er een Duits boek was verschenen met brieven en gedichten van Ilse Weber. Dat heb ik gelezen. Ik vond het een erg aangrijpend verhaal, en daarom wilde ik er meer mee doen dan alleen een herdenkingsconcert.” Van der Veer nam contact op met Tamerus en ze besloten samen te werken aan een muzikale theaterproductie over Ilse Weber. Tamerus: “Sinds begin februari zijn we er mee bezig. Het is heel intensief. Ik heb de dialogen geschreven en nu zijn we met acht spelers aan het repeteren.”
Ilse werd in 1942 met haar man en jongste zoon weggevoerd naar concentratiekamp Theresienstadt in Tsjechië. Daar ging ze met kinderen werken in de ziekenbarakken. Van der Veer: “Door haar verhalen, liedjes en toneelstukjes bracht ze, ondanks alles, toch vrolijkheid in het kamp. Ze bloeide zelf ook op tegen alle verdrukking.” Tamerus vult aan: “Uiteindelijk moesten de kinderen op transport naar Auschwitz. Ilse wilde ze niet alleen laten en ging vrijwillig mee. Om de kinderen niet te confronteren met het onvoorstelbare, besloot ze om tot in de gaskamer met de kinderen hun liedjes te zingen.”
Ilse’s echtgenoot bleef achter in Theresienstadt. Hij begroef de muziek en gedichten die Ilse in het kamp schreef, in de hoop ze later te kunnen opgraven. Na de oorlog deed hij dat. Tamerus: “Hanus groeide in de tussentijd op in Zweden. Hij wilde eerst geen contact met zijn vader en hij wilde ook de brieven van zijn moeder niet lezen. Hij vond het moeilijk, voelde zich schuldig omdat hij de oorlog had overleefd. Uiteindelijk heeft hij toch de brieven gelezen en kwam hij erachter hoe liefdevol en creatief zijn moeder was. Toen pas leerde hij haar echt kennen.”
De productie is te zien op 11 en 12 mei in de Thomaskerk in Zierikzee. Mogelijk is de voorstelling later ook op andere plaatsen te bekijken. Van der Veer: “Het is een oorlogsverhaal, maar er zitten ook positieve kanten aan. We denken dat het echt de moeite waard is om te laten zien. Tamerus: “Het is een verhaal over liefde. Liefde voor kinderen, liefde voor andere mensen, liefde voor muziek.”
Eerst heeft mijn man onze kleinzoon weggebracht, voor een project op school bezochten ze eerst Ecoscoop, natuur educatie.Daarna vertrokken ze naar het strand, schelpen en beestjes zoeken om later met drie jongeren er een werkstuk over te maken.Toen boodschappen gedaan,met Mariska eten gekookt.
Morgen naar Goes naar de werkplek van Mariska, wij zijn uitgenodigt door één van de schilders om te komen kijken naar zijn werk.
Dan luisteren naar het zingen van Waisisi,'IK KUS JE DUIZENDMAAL'. zo is de uitvoering genoemd.Heel onze familie is aanwezig.
Mariska komt zondag bij ons eten, volgend weekend komt ze ook.
Onze schoonzus lag vanavond met haar ledikant in de huiskamer i.p.v. in de rolstoel.
Vanmorgen begonnen met typen op de computer, opzoeken, typen,opslaan ,uitprinten.Nakijken klopt het helemaal of ben ik nog iets vergeten.
Wat zegt mijn man altijd, jij bent veel te precies, nou dat vind ik zelf dus niet.
Moet ook mijn best doen om mijn hoofd boven water te houden, niet te vervallen in moedeloosheid.Twee lieve personen die al lang ziek zijn en waarvan één nooit beter zal worden.De ander misschien door medicijnen, die ze dan ook de rest van haar leven in moet blijven nemen.Maar wat wel een goede kant is als het niet zo lekker gaat, ga ik werken, dingen doen.Geleerd door gesprekken, kijk ook eens na afloop van de dag wat er positief was en niet alleen wat niet goed ging.En dingen overgeven aan Hem die ons draagt.
Vanmorgen naar het ADRZ gegaan samen met mijn man, twee horen en onthouden meer als één. De laatste keer werkte de pijnbestrijding helemaal niet.Dus heeft mijn man zelf gebeld, vandaag mocht hij op spreekuur komen.Dokter en wij blijven positief, gewoon naar een andere arts voor nog een ander onderzoek.Het kan een samenloop van twee verschillende oorzaken zijn.
Maar nu even pas op de plaats en genieten van allerlei leuke dingen.
Vanmiddag zijn wij samen naar een camping gereden om eens te kijken hoe het er nu uitziet.Mooi groen met bomen vol bloesem eraan, en hele mooie toilet/doucheruimtes.En klein winkeltje met streek producten, ook leuk om cadeau te geven.Op het dorp gekeken, van de camping kun je zo het dorp binnen lopen/fietsen.Wat heeft Zeeland nog veel van deze rustige dorpjes.
Vanavond zingen i.p.v. dinsdagavond,Gelukkig hebben wij vanavond alle twee wat.
De moeder van onze vrienden is vandaag geholpen, het gaat weer de goede kant op.Zei kreeg een ruggenprik, moet morgen al weer op een stoel zitten en na vijf dagen gaan revalideren.
Het is de bedoeling dat wij met hen naar Noorwegen gaan, en nog 11 andere caravanners,campers.Hoe alles loopt, goed dat wij dat niet weten.
Nog de stad in gewandelt er was een marktje, heel veel kramen met sieraden, net nu de drukte over is, de meeste toeristen zijn al weer naar huis gegaan.
Onze verre vriendin haar Mam heeft haar heup gebroken, ze is 91 jaar en word vandaag geopereerd.Hoe zal dit aflopen
.
Regen in Zeeland, af en toe droog, ga straks naar de buien radar kijken of wij nog naar buiten kunnen.
Na de laatste injectie die mijn man in zijn rug heeft gekregen, is hij achteruit gegaan i.p.v. vooruit, zeker wat pijn betreft en daar was het voor bedoelt.Dinsdag hebben wij een afspraak met een arts in het ADRZ in Zierikzee.
Gisteren was heel gezellig en goed,over de markt gelopen,in een kledingwinkel kochten mijn zus en schoonzus een rok en een tea shirt.Bij Marsika haar appartement gekeken.Terug gewandelt naar Zie Zo een restaurant waar je allerlei lekkers kon eten. Wij aten een pannenkoek, oudste zus kon de pannenkoek niet op, wij haar plagen heb je een plastic zakje bij je, kan je de pannenkoek meenemen voor A.
Willen we nog naar het strand ofzo, nee laten wij gaan wandelen in de domeinen, een kleine rondte gewandelt, de rode 3 en een halve kilometer.Lang genoeg hoor want als je onderweg praat vliegt de tijd. Net op tijd terug voor het parkeer kaartje verlopen was.
Gisteravond de eerste vergadering gehad bij ons thuis die weer een kamp Zeeland gaat organiseren.
Nu nog even de stad in en dan ben ik klaar voor het weekend.
Nu weten wij waar Mariska komt te wonen, tweede verdieping naast een jonge vrouw waar ze mee bevriend is,zondags b.v. samen eten, boodschapje doen, praten over de begeleiding, (dat mag niet zegt de begeleiding,) maar M.en G. zeggen dan wij mogen wij ook over hen praten want zei praten ook over ons.
Twee gezellige jonge vrouwen die soms ook hun woordje doen tegen de begeleiding.
Niet mijn foto van internet
M.heeft al een andere interieurverzorgster, wat een schone dame, als wij nu binnen lopen ruiken wij de frisheid van haar Home.
Even kopieren, even een paar boodschappen, even het huis bewerken.En zo was de morgen om.Mijn oudste zus belde,iets vragen over morgen, gelijk aan haar gevraagd of zei haar gedichten bundels mee wil brengen.
De mannen gaan morgen bij /met Mariska eten, verrassing voor haar en voor haar lievelings oom.Gisteren belde Mariska ma ik weet in welk appartement ik kom te wonen nummer 54, op de tweede etage, gelijk naar haar toe natuurlijk. Heeft Mariska een plattegrond gekregen, alleen van haar appartement, niet of het de voor of achterkant is.Naast haar in het grote huis hadden ze ook geen plattegrond.Oef wat zijn wij toch slim soms.Nu ga ik vanmiddag op kantoor kijken waar M.komt te wonen.Kunnen ondertussen nog wat vragen beantwoord worden, hoop ik.Als je een andere kleur marmoleum wil b.v. 250 euro meer kosten.Haar vierpitsinductiekookplaat kan niet mee haar vaatwasser ook niet.Kijk dan word moeder een beetje kriebelig.Telefoon en t.v kabel zoveel, dat lijkt ons nogal prijzig en M.heeft al een telefoon, mobiel.
Gisteravond heftig gerepeteerd, tenoren die vals zongen,daar zitten de sopranen voor, au aan onze oren.Wij hebben één clown bij de zangers, dus er word ook wel gelachen,Hij zingt dan tenor en dan bas, knap hoor, twee partijen onthouden.En ja hoor gisteravond zongen wij onderstaande liederen.
Eerst eten koken, kindermenu, kip met appelmoes en gebakken aardappels.Maar wel erg lekker voor één keer.
Dan zingen vanavond, bij de uitvoering zal ik niet zijn,jammer, nee hoor voor deze keer niet. Even zoeken naar een mooi lied wat wij zingen, of het lukt dat zien jullie straks wel.
Deze week (schoon) zussendag.Eén schoonzusje is opgenomen op de afdeling Psychiatrie van EMC te Rotterdam.
Twee zieke schoonzussen één lichamelijk de andere geestelijk, ik word er droevig van.Konden wij hen maar helpen iets doen, machteloos voel ik me.
Daarom zing ik ook, een uitlaatklep, over je verdriet heen zingen,het scheelt wel wat je zingt.Dit is een mannenkoor, het onze is een gemengd koor.
Gewoon wat bezig geweest gistermorgen.Na het warm eten naar de vrijmarkt gegaan.En daar een tas gekocht voor één euro, een schoudertas van zwart gevlochten raffia met wit er doorheen geweven.Er was ook muziek, ach mijn arme oren.Mijn man doet dan zij hoorapperaatjes uit, maar die heb ik nog niet nodig.
Samen met onze buren buiten koffie gedronken, met iets lekkers, oranje tompoezen.
Op bezoek bij onze schoonzus, ze is altijd blij als wij komen.
Hopelijk een droge mooie oranjedag vandaag, geniet ervan.
374.294 bezoekers