Wijari

Mariska haar verjaardag word wel gevierd, wij mogen komen, natuurlijk de regels van het RIVM aan houden.

Dat doen wij al lang,wij vinden dit goed om te doen voor je naaste,kleine moeite toch.

Wij zien in onze buurt wat dit inhoud, corona.De zevende week in het ziekenhuis, het gaat nu al even de goede kant op

Naast bed op een stoel ( 2uur) met zuurstof, belde zijn vrouw enz.

Voor de tweede keer niet naar je ouders mogen omdat de regels weer strenger worden wat betreft corona.

Voor vier weken, (of langer) als wij onze dochter ophalen mag ze niet terug naar waar zei woont. En wij krijgen bericht op de dag dat dit ingaat.

Aanstaande maandag is M. jarig.Wij mogen wel komen die dag, in het fietsenhok zitten zonder verwarming zelf koffie meebrengen en gebak en cadeautjes.

Waarom houden niet veel meer mensen zich aan de regels, wij wel.

Mijn man ligt weer in het ziekenhuis.

Na 9 dagen weer terug

Morgen komt mijn man naar huis.

Zo te horen komt de herfst eraan wind en regen.

Zelfs zo hard waaide het rond ons appartement dat wij ons sinasappelboompje binnen hebben gezet.

Morgen lekkers halen voor ons en de verpleegsters.

Kost geen moeite om in Noorwegen te verdwalen.

In Zierikzee lopen heel veel toerissten, mij niet gezien?

Wij wonen nu in een rustig dorp een verademing.

Als je op de doorgaande wegen wil rijden kost het meer tijd.

Noem het mens erger je niet.

Mariska heeft al veel kunst geproefd ,tekenen schilderen met stof gewerkt.

Mee naar Belgie een week voor een tentoonstelling.

Het is een uitkijk punt, je kijkt over de Noorse stad Bergen, grapje over deze stad. De kinderen worden met een parapluutje geboren.

Het regent hier veel, dat merkte wij ook, één dag ons vermaakt in de caravan, het regende de dag dat wij Bergen wilde gaan bezichtigen. Wij waren met onze vrienden.De volgende dag was het goed weer. Op de markt gegeten, broodje met zalm, zalm zo uit het fjord.

Niet veel oude bekenden.

De laatste weken zijn snel gegaan.Drie weken ziekenhuis voor mijn echtgenoot, nu in een buurtzorgpension om op te knappen,om weer naar huis te mogen.

Mariska mocht niet het weekend over naar ons komen en wij niet naar haar.Onbegrijpelijk zeker voor haar, en ons.

Niet mogen knuffelen niet even omarmen geen kusje geven, terwij Mariska zelf zo lief is.

Niet dat Mariska elk mens wil knuffelen,stukje van onze opvoeding.

Op deze foto met vakantie in een van de Noordelijke landen, Denemarken Zweden Noorwegen. Wij vonden dit mooiste landen niet zo warm,wel een temperatuur van rond en boven de twintig graden

Links en rechts is een stuk van ons ex huis.Midden stukjes zijn van onze buurman zijn huis.

Wij zijn eerst verhuist toen de buren, En wat denk je waar wij nu wonen kijken wij haast op het huis van de buren.Alletwee naar het zelfde dorp verhuist.

Mariska met twee nichtjes en één neefje jaren terug.

Marjon Leen Mariska en Anne Wil

Mariska mag nu een poosje bij ons op bezoek komen maar niet logeren.

Hoe het allemaal is geregeld weten wij nog niet, wist de begeleiding ook nog niet.

Na de vijftien juni is dit,wat lazen wij nog meer Mariska mocht al naar de pedicure.

Als dit nu eens zonder te veel informatie er om heen verstuurd werd.Dat blijkt heel moeilijk te zijn.

Lekker eten koken kon onze dochter met leiding of met haar moeder elke woensdag in haar vorige appartement.Veel gezond eten met allerlei verse groenten roerbakken een sausje erdoor ook stukjes kip of hamreepjes.

Echte vrienden, de één hogere in het leger de ander chef van een automobiel bedrijf, ontmoeten op een vakantie elkaar spraken met elkaar en dachten zo dat zijn aardige mensen. Al jaren vrienden, deden veel caravan reizen samen als coordinator.Veel plezier gehad, samen uit eten. Leuke restaurants bezocht vooral in Denemarken, Zweden, Noorwegen vis genoeg en ja hoor ook friet.En als afsluiting van de reis een Hollands gerecht.

Het spijt me deze keer geen vrolijk schrijfsel.

Moeder en vader zijn het zat, zeven weken onze dochter niet in levende lijve gezien.

En het is zo`n knuffel, ja beeld bellen, maar aanraken ho maar.

Ondertussen is eerst pa en later ma (verleden) week op visite geweest bij onze dochter.

Ja wij mogen wel kleding voor haar gaan kopen, allerlei dingentjes ook.......maar ze mag niet mee.

Maar kleding hoe kom je erbij dat is maatwerk voor onze dochter, mouwen te lang, broeken ook.

Maar in de loop van de tijd is moeder mondiger geworden, ben ook haar mentor, en ja ik doe mijn mond open.

Wij zijn verdrietig soms boos, onmachtig.

Moeder eland met jong

Portugese molen.

Zelf gefoto shopt.Als je soms van plan bent om naar Zweden te gaan er valt veel moois te zien.Ook de Kulaberg, een kleinigheidje gegeten een pannenkoekje met ijs slagroom en vruchtensaus. Het water loopt me nog door de mond.

Een hele goede tijd met onze vrienden.

Wij mogen weer naar de tandarts, gelukkig al twee keer werd de afspraak af gebeld en datum verzet.Nee ik had geen tand of kiespijn.

De kapper komt er ook aan.Kinderen naar school op een aangepaste manier.

Maar Mariska mag nog geen bezoek, mag ook niet naar ons komen om te logeren.

Een ernstig zieke broer en zwager.

Onze zoon zijn vrouw kleinzoon en vriendinnetje zien wij ook nu niet meer.

Maar er word goed voor ons gezorgd, boodschappen gedaan door vrijwilligers, heel veel kaarten gekregen, Mariska ook.Beeld bellen met Mariska.

Mariska blijft nu in de Regenboog haar thuis, wij missen haar en zei ons.Beeld bellen naar ons met hulp van de begeleiding.

De eerste vraag die Mariska steld is hoe gaat het met jullie, hoe gaat het met jou Mariska zeggen wij dan.

Wij hoorde dat in een tehuis voor mensen die anders begaaft zijn 12 mensen met corona besmet zijn.

Beschrijven wat ik voel kan ik niet, verslagen, verdrietig. Niet met legen handen.

Noorwegen, die route naar boven kun je ook lopen, ongebaande weg met grote struikel stenen.Wij varen er onder langs en zien dit mooie plekje.Zon en schaduw net als je het leven kan ervaren.

Iris paardenbloem boterbloem.

Mariska mag geen bezoek ontvangen, nu hebben wij via videobellen contact met haar.Wij zien haar en zei ons, dat hebben wij te danken aan een begeleidster.

Noorwegen, slingerend naar beneden, mooi uitzicht voor degene die het stuur niet in handen heeft. 

Als wij naar de overkant van de straat kijken zien wij een mooie boom die een beetje onvast ik de grond staat.

De vorige zondag is er al een dikke paal bij gezet, naald bomen hebben het nu moeilijk.

Maar de zon schijnt,en het is droog ik mag nog niet fietsen,ook geen auto rijden.Straks weer, wel pas weer voor 5 jaar verlengd ook voor mijn man.

Nee hoor nog niet echt lente

Ach zeuren helpt niet.

Veel aan ons hoofd de laatste tijd.

Dan ga je de echte belangrijke dingen zien.

Zelf aan het revalideren na een heup operatie, fysio de oefeningen zijn pittig, maar ik ga nu al merken dat het goed gaat.

Opa woonde aan de Oude Maas met zijn dochter en zoon, allebei ongehuwd.

Woonde op een verhoging  (soort terp) omdat dat nodig was als het water hoger was als normaal hij wilde droge voeten kon houden.

In de nacht van de watersnood haalde onze familie opa van de terp.

Had boten en bootjes, was griend riet en biezen boer, zal ik het maar noemen.

Oogste biezen en riet voor verschillende doeleinden,rietmatten dakbekleding,biezen om stoelzittingen te bekleden, manden te vlechten enz.

De boot gebruikte hij voor het vervoer van de biezen,riet enz.

De kleine boot werden gebruik voor de jacht,op otters schieten want die aten de vis op.

Opa viste ook,had een fuik in het rivierwater voor zijn huis om paling in de fuik te vangen.

Een tuin rond zijn huis met perenbomen, kruisbessen rode bessen zwarte bessen.