Op grote hoogte bevond ik mij vandaag. En dan bedoel ik niet zo maar op een trapje, nee, bovenin een kerktoren. Er moest een kerkklok gefotografeerd worden in Noordwelle en die dingen plegen hoog boven in de toren te hangen. En weet U wat het stomste is: IK HEB NIET EENS EVEN NAAR BUITEN GEKEKEN! Gewoon vergeten.....stom he?

Dan sta je bij zo'n klok waar vroeger het hele leven in zo'n dorp om draaide. De klok waar eertijds het begin van de dagelijkse arbeid mee aangekondigd werd, waar men het einde van de werktijd mee hoorde, waar dood en geboorte mee medegedeeld werden. Kortom, de klok die het leven begeleidde of bepaalde.

Na het beklimmen van drie verschillende zwiepende ladders was ik eindelijk bovenin geraakt, ladders die belist niet ARBO-goedgekeurd waren en dan, dan maak je ineens mee, dat de klok half drie slaat. En dat op een halve meter van je hoofd! Wat een ongelooflijk hard geluid. Dat het waarschijnlijk een "welluidende" klank was, nou, daar had ik even geen boodschap aan!

Enfin, ik heb weer een plaatje voor U!