Ik heb het een beetje laten zitten, de afgelopen dagen. Dat kreeg ik vandaag te horen toen ik een stukje aan het wandelen was van een paar fietsers uit Goes die heel fanatieke lezers van dit weblog blijken te zijn. Dat klopte, want ik heb bijna de hele week flink rugpijn gehad. Zozeer zelfs, dat ik na zo'n tien jaar een keertje naar de dokter geweest ben. Daar was ik al zolang niet geweest, de laatste keer was dat nog bij de vorige huisarts, dus ik moest best even zoeken waar hij zat. Geschikt figuur overigens, naar bleek. Tijdens dat wandelingetje vanmiddag ben ik een beetje overmoedig geweest; ik was van plan om zo'n kilometer of twintig te lopen, maar ik heb behoorlijk op conditie in moeten leveren, waarschijnlijk door de medicatie. Ik weet nauwelijks hoe ik thuisgekomen ben, zo verschrikkelijk moe was ik ineens na zo'n kilometer of tien. bovendien speelde mijn rug weer flink op. Gelukkig was het maar een uurtje lopen naar huis, maar wat heb ik afgezien.
Gelukkig heb ik van de week nog kunnen werken, al was het wel behelpen. Ik heb dit portret gemaakt; vind U het geen plaatje? Het is sterk geïnspireerd op de filmsterportretten uit de jaren dertig. Wat een prachtig weemoedige blik heeft dat meisje!