Bruid plus. Ja, u leest het goed. Niet dat de bruid een maatje meer heeft, integendeel, maar met haar twee zoons. Een beetje gefotografeerd op een manier die niet zozeer mijn gewone stijl is, maar waar ik wel enige affiniteit mee heb. Een jaar of twintig geleden maakte ik dit vaker, grotendeels geïnspireerd op een vorm,maar de laatste jaren kwam dit soort fotografie nauwelijks bij mij aan bod. Toch vind ik het nog steeds mooi, zo'n krachtige vorm.
Afgelopen vrijdag heb ik een portret van een aantrekkelijke jonge vrouw geplaatst op dit weblog. Nou kwam die niet alleen; er was ook een leuke vent bij. Nou weet ik niet of hij aantrekkelijk is, ik veronderstel van wel, maar laat daar de vrouwen onder ons maar over oordelen. Maar ik vond dat ik U dit niet mocht onthouden; meestal zijn het namelijk de vrouwen die in dit weblog figureren.
Een poosje geleden schreef ik hier, met een plaatje erbij, dat een vriendin van mij zwanger was. Welnu, vandaag is het kind geboren. Ik kreeg het vandaag te horen middels een e-mailtje. Nou heb ik een foto geleverd voor het kaartje. Ik ben benieuwd hoe het er gaat uitzien!
Hier is een tweede foto van haar; ik heb er drie verschillende van gemaakt met verschillende tonen kleding en vind ze dusdanig aardig, dat ik eigenlijk niet kan kiezen. Toch wil ik er eentje uitkiezen om later dit jaar in te zenden naar de "grote wedstrijd". Dan wil ik voor de laatste keer zien hoe ik temidden van mijn collega's sta. Dan worden meestal wereldwijd zo'n 4 tot 5000 foto's ingezonden en dat is een prima gelegenheid om je kunnen te vergelijken.
Ja, nog een bruid. Maar dan een andere. En wat voor een! Hartstikke mooi en niet minder gezellig!
Dit was een bruidspaar, niet meer zo vreselijk piepjong meer, maar juist daarom misschien wel erg leuk om te fotograferen. Ik heb er tenminste volop van genoten. Dan heb ik toch maar een mooi vak! Daarnaast een stel leuke kinderen, waarvan er eentje zelfs getuige was. Het lijkt mij best leuk, getuige zijn bij het huwelijk van je ouders!
Ook dit bruidspaar heb ik op de Vismarkt in Zierikzee gefotografeerd. Daar stonden we lekker beschut voor het weer. Het was er zelfs heerlijk om te werken. Elke dag zo'n bruidspaar in zo'n inspirerende omgeving. Ik teken er voor! Alhoewel, het afwerken van zo'n serie is ook leuk werk. Eentje per veertien dagen dan.
Ze overigens trouwde met een karpervisser. U weet wel, zo iemand die met zijn buurman rustig naar Frankrijk gaat en dan een week lang probeert één karpertje te verschalken. En daarna zonder vis weer thuiskomt.... Je vraagt je af hoe lang zo'n vrouw dat blijft geloven. 
Vandaag een leuk portretje gemaakt. Het was vrij rustig, dus ik heb ze gevraagd of ze zin hadden om het bewerken te zien. Zo had ik ook wat gezelschap, want de hele dag in je eentje wordt ook knap vervelend. Bovendien, het is altijd leuk om de mensen te zien kijken naar nauwelijks waarneembare verschillen en dan aan te tonen dat het -en waarom het- beter is.
Soms is het koud. Dan ziet de bruid er zo uit, gewikkeld in een deken.
Zo, nu eens wat totaal anders dan "bruid 3". "Something completely different", om met Monty Python te spreken. Maar, ook best leuk vind ik.
Deze huwelijksreportage heb ik compleet op de Vismarkt in Zierikzee gemaakt. Daar stond je lekker in de luwte en hadden wij prachtig licht op zo'n grijze dag. (Al was het voor het bruidspaar natuurlijk absoluut geen grijze dag!)
Uit de reportage van afgelopen vrijdag: de bruid die de komst van de bruidegom staat af te wachten.
het is merkwaardig druk in de eerste weken van het nieuwe jaar. Twee huwelijksreportages al in januari! De eerste is al gemaakt en de tweede staat morgen voor de deur. Dat gebeurt normaal gesproken nooit; altijd was het zo ongeveer april voor het een beetje op gang kwam.
Hier is vast de eerste bruid van het jaar. Ik vind, dat ze er betoverend uitziet. Ik denk, dat dit wel eens een prijswinnende foto kon zijn. We zullen wel zien wat het wordt bij de jaarlijkse grote fotowedstrijd.
Hier is een plaatje, dat ik al drie keer op dit weblog heb proberen te zetten. Iedere keer verscheen er de gevreesde "time out" mededeling.
Het is een familie die ik al heel lang tot mijn klanten mag rekenen. Op een bepaald moment ga je gewoon met het wel en wee van zo'n gezin meeleven, vooral omdat we ongeveer dezelfde leeftijd zijn. Hier zijn ze dan met hun kinderen en kleinkinderen. En, nee, de kinderen horen bij het andere stel. Alleen, qua compositie waren ze enigszins aan de andere kant van het beeld leuker.
Ik heb dit stukje al eens op mijn toetsenbord eruit geklopt, maar toen lukte het opladen ervan niet omdat ZeelandNet weer eens kuren had. Nu, we proberen het weer in de hoop, dat het nu goed gaat.
Een vriendin van ons is zwanger, zoals ik al een eerder meldde. Toen hebben we een foto voor op het kaartje gemaakt, nu echter heb ik een foto "just for fun" van haar gemaakt. Het is een vrij donker plaatje geworden, maar het is echt gelukt om eens in de stijl van Vermeer te fotograferen waar ik het een paar dagen geleden over had.
Op zo'n plaatje is het moeilijk te zien, je moet hem eigenlijk al vergroten voor je iets kunt zien, maar het origineel heeft echt een prachtige tonalteit, vooral in de donkere partijen. Er is bijna nergens echt zwart te bekennen. Mijn nieuwe camera, de S5, doet het fantastisch! Ik was het al heel goed gewend met mijn Fuji S3, maar dit is echt "toppie"! Volgens mij heeft Fuji een beter soort algoritme gebruikt om het beeld te laten berekenen. Als ik zie hoeveel doortekening in de schaduwen aanwezig is, het is bijna niet te geloven. Deze camera heeft ongeveer twee stops meer belichtingsspeelruimte dan welke andere dan ook en dat merk je.
De kop is eraf. Ik heb mijn eerste bruidsreportage gemaakt met mijn nieuwe camera. Hte was wel even wennen, maar op een paar keer misgrijpen na omdat alles ergens anders zat, is het toch gelukt. De foto's, voor zover bekeken, zijn erg mooi geworden en ik zie er naar uit om morgen de beelden om te zetten naar TIFF-bestanden zodat ze bekeken kunnen worden en verder bewerkt.
De camera was al een paar keer getest met portretten, daarover later meer, de twee niuwe 2Gb kaarten die ik had aangeschaft ook, dus niets stond mij meer in de weg. Toch is het altijd weer een kwestie van durven; iedere camera waar ik mee begin levert me problemen op en pas na een paar keer loopt alles weer soepeltjes. Dat was zo met alle veertien camera's die ik in de 35 jaar dat ik beroepsfotograaf ben gebruikt heb.
Hier is het bedankkaartje, dat ik heb laten printen, conform de wensen van het bruidspaar van vandaag. Alleen, ik moet er in de toekomst rekening mee houden, dat de meeste printers aan de beide zijden van het histogram er een stukje "afhakken". Op sommige plekken is de bruidsjurk nu wel heel erg wit. hte bruidpaar vindt het prima, maar ik ben er niet zo gelukkig mee. Waar tekening zit, daar moet het ook er in blijven.
Iedereen, om te beginnen, een voorspoedig, maar vooral een gezond Nieuwjaar toegewenst.
Gisteravond heb, in plaats van naar de diverse oudejaarsprogramma's naar de film "The girl with a pearl earring" gekeken (http://www.digg.be/movie.php?id=501) die de BBC uitzond, een film naar aanleiding van het schilderij "Het meisje met de parel" uit 1655 van Johannes Vermeer (http://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Vermeer)
Wat een fantastisch licht! De hele film bijna door. Met allerlei verwijzingen naar andere interieurschilderijen van Vermeer en zelfs -heel subtiel- naar "Het laantje van MIddelharnis" van Hobbema, dat een jaar of tien later geschilderd werd. Allerlei scenes uit de film kunnen als het ware zó ingelijst worden en aan de muur gehangen. De engelse regisseur heeft hier een meesterwerk geschapen dat helaas ontstellend onderbelicht is. Iedereen die zich een beetje fotograaf wil vinden zou verplicht deze film moeten zien; eindelijk iemand die meesterlijk met licht om kan gaan! De meesten zouden meteen hun camera aan de wilgen moeten hangen na het zien van deze meesterlijke lichtbeheersing.
Ik denk er hard over om een rare volgorde aan te houden: als hij op DVD verschenen is koop ik deze film en daarna een DVD-speler! Wat ik er verder mee moet doen is mij een raadsel, maar misschien zijn er meer films te koop van die kwaliteit.
Wel leuk: een engelse amateurfotograaf heeft in de stijl van Vermeer en zijn tijdgenoten een aantal foto's gemaakt: http://www.johnfoleyimages.com/# . Misschien wel leuk om eens te kijken.
Gisteren kreeg ik een onaangename verrassing te verwerken. Ik had gedacht in 2009 mijn GROTE vakantie te houden, nl. heel Engeland door te wandelen, van het uiterste zuid-westen naar het uiterste noord-oosten, van Lands End naar Berwick upon Tweed dus. Ik zou dit samen met een collega doen die bijna even oud is, maar nu heeft hij mijn uitspraken iets verkeerd geïnterpreteerd en op 2010 gerekend en de uiteindelijke verkoop van zijn zaak daarop afgestemd. Nou ja, dan maar in 2009 naar Zwitserland lopen in plaats van in Engeland. Ik zou daar toch nog een of meer seminars geven en dan maar een jaartje eerder.
Ik heb trouwens een fantastische hoed gekocht, gemaakt van Goretex om de regen een beetje uit mijn nek te houden en anderzijds niet te verbranden in de zon. Nou draag ik altijd al een hoed, maar op een rugzakvakantie is zoiets toch wel te prefereren boven een gewone hoed. Hij kan ook lekker opgevouwen en zo in mijn broekzak gestoken worden.
We hadden trouwens afgesproken in een gigantische buitensportzaak in Barendrecht. Ik had daar een aantal maanden geleden gesproken met een medewerker over een soort Tom Tom om te wandelen. Blijkt die medewerker mij nog te kennen! Ik maak blijkbaar indruk.
vandaag heb ik, tussen de bedrijven door even een paar foto's gemaakt met mijn nieuwe camera, de Fuji S5 Pro. Ik was heel wat gewend met mijn S3 en ik geloof, dat ik absoluut het beste er uit gehaald heb wat er in zat, maar dit sloeg mij met stomheid! Ik heb nog nooit een digitale reflexcamera gezien die zulke enorme contrasten kon omvatten als mijn S3, maar dit was nog beter! Echt een werkpaard voor de huwelijks- en portretfotograaf die de contrasten in de hand wil houden.
Ik fotografeerde de Nieuwe Bogerdstraat in de richting van de haven. De zon stond bijna in het verlengde van de straat, dus pal tegenlicht. Tot mijn stomme verbazing was zelfs de reflectie op door de zon beschenen houtwerk nog niet uitgebleekt! Alle schaduwpartijen vertoonden nog volop doortekenening, zonder ook maar het minste dichtlopen. Bovendien, het zonlicht in het haar van een paar toevallige passanten was zelfs nog terug te halen op mijn computertje. Echt fenomenaal!
Nee , geen Sjonnie en Anita.....
Het lijkr er op, dat de diverse merken objectieven steeds ingewikkelder namen proberen te verzinnen om de eigenschappen van zo'n lens weer te geven. Het begon met de SMC Takumars van Asahi Pentax een jaar of veertg geleden. Dat SMC sloeg op de coating die de lensdelen hadden ondergaan. Zo heb ik nu een Nikkor AF-S DX VR 55-200mm f/4-5,6 G IF-ED en een Tamron AF SP 28-75/2.8 XR Di LD Asf. IF. Wat moet je nou met zo'n naam? Zouden ze ooit denken dat iemand zoiets onthoudt?
Vroeger had je de Renault 4 en 5, tegenwoordig hebben ze de Megane en de Clio. Zou er nou iets achter zitten? Zouden objectieven met degelijke absurd lange namen nou beter verkopen? Of hebben ze over een paar jaar ook van die fantasienamen als bij Renault? Ik ben benieuwd.
Even een leuke link voor degenen die met interesse over de hondensoort die hieronder staat gelezen hebben. Mij lukt het niet zo best, maar amuseer je!
Soms fotografeer ik ook wel eens wat anders dan mensen. Een aantal dagen geleden was een prijswinnende hond aan de beurt.
Het nadeel van het fotograferen van honden is, dat je meestal je studio minstens een half uur moet luchten nadat ze er geweest zijn. Sommige honden zijn namelijk dusdanig zenuwachtig, dat ze verschrikkelijk beginnen te stinken. Nou kan die hond daar niks aan doen, maar ik kan daarna voorlopig geen nieuwe afspraken maken, zo'n lucht hangt er. Dit echter was werkelijk een fantastische "shelty"(als ik het goed begrepen heb) die totaal geen angst toonde en, nog veel belangrijker, echt perfect luisterde en exact deed wat het bazinnetje van hem vroeg. Zo wil ik er wel een paar honderd hebben!
208.747 bezoekers