dagboek van een fotograaf

Nou had ik niet alleen mijn normale fotoapparatuur bij mij, maar ook een klein Panasonic L2 cameraatje om wat van de omgeving te fotograferen. Nou, als je om het landschap op vakantie gaat naar Schotland dan kom je wel volledig aan je trekken. Wat een schitterende omgeving! En nou heb ik maar een heel klein gedeelte gezien, Wat moet de rest dan wel niet voor fraais herbergen?

Ik ben vast van plan om, nadat mijn fotografische loopbaan afgelopen is, om daar nog minstens een keer terug te keren. Alleen niet in de zomer vanwege de  beruchte midges!

Nee, geen pieper.

Een echte Schotse "piper" die de "bagpipes" bespeelt. De arme man stond een half uurtje voor de verwachte aankomsttijd van de bruid zijn wijsjes te spelen, maar ja, de bruid kwam maar niet! Uiteindelijk begon hij maar weer van voor af aan.

Het is wel een lawaai! Eerst stond ik dichtbij, toen wat verder van hem af en ik ben geeindigd op de hoek van de straat.

Tja, de auto die reed links. Dat doen ze daar allemaal en dat is maar goed ook. Het was een Beaufort, als ik mij goed herinner, maar mijn kennis van auto's is minimaal, dus leg me daar niet op vast. Ik weet een ding zeker, hij bracht de bruid minstens een kwartier te laat bij het hotel waar de huwelijksplechtigheid plaats zou vinden. Hier is hij met bruid en al onderweg om haar af te leveren voor de plechtigheid.

Ze zeggen wel eens dat "the Irish can't tell the time", maar dat is dus ook toepasbaar op hun Keltische broeders en zusters aan de andere kant van de Ierse  Zee.

Leuk volk!

Zo, ik ben weer terug van mijn bliksembezoek aan Schotland. Het was een pittige reis; ik kon met een kennis meerijden naar Schiphol. Zij moest naar Moskou vliegen, maar wel een paar uur eerder Het gevolg was, dat ik behoorlijk lang op de luchthaven moest wachten en dan duurt het wel erg lang voordat je eenmaal vliegt. Ik was om half twee opgestaan en om ongeveer half negen -britse tijd- stond ik in Glasgow. Eigenlijk is het vreemd, een paar uur na het opstaan ineens in Schotland zijn. Ik vind het nog steeds een beetje tegennatuurlijk, maar ja, het is wel de enige manier om snel te reizen.

Een aantal uren later stond ik in de vallei van de rivier Endrick Water bij Drymen het bruidspaar te fotograferen waar ik voor gekomen was. Een werkelijk schitterende locatie; het was jammer, dat ik er maar zo kort was, want ik had daar wel honderden locaties om te fotograferen kunnen vinden, de een nog fraaier dan de ander. Maar, niet alleen de locatie was schitterend; wat dacht U van de bruid?

Zo, de familie in Schotland kan nu meegenioeten. De komende dagen zal ik nog wel meer plaatjes van het bruidspaar hier laten zien. Even vertalen:

The next days I'll show more images of the happy couple; please do return to this place regularly.

Vandaag heb ik eens een paar fotootjes van mijn winkeltje gemaakt. Het wordt tijd, dat ik het eens vastleg, want over een jaartje ben ik gestopt en zal het pand een ander toebehoren. Als ik het zo eens bekijk is het best een aardig straatje, ik zal het missen, net zoals die rode bloesemblaadjes waar in dit jaargetijde de hele straat vol mee ligt.

Het zal dan wel moeilijk zijn om zomaar door de straat te lopen zonder de neiging te hebben er binnen te gaan, zonder met weemoed aan de tijd te denken die ik hier heb doorgebracht. Nou ja, "partir, c'est mourir un peu"; voorlopig ga ik er voor de rest van het jaar nog maar even flink tegenaan!

Vanavond heb ik Photoshop Elements 2.0 op mijn laptop gezet. Het was toch wel erg lastig om thuis niets te kunnen doen omdat de CS-versie op mijn computer op de zaak stond en ik thuis niets had. Dit is weliswaar versie 2.0 terwijl we intussen al aan versie 6 toe zijn, maar dat maakt niet zoveel uit voor het beetje dat ik van plan ben. Ik heb ergens ook nog versie 4 liggen, maar die kon ik zo snel niet vinden.

Ik ben mijn eerste stappen op het fotobewerkingspad gestart met deze versie van Elements. Ik heb zo ongeveer anderhalf jaar daarmee gewerkt alvorens een volledig Photoshop aan te schaffen. Wel vind ik het een gigantische oplichtersbende: de prijs is in US-dollars nog lager dan die in euro's! Daarnaast kennen die Amerikanen nog allerlei kortingen daarop die in Europa volkomen onbekend zijn.

Nou ja, we moeten maar denken, die Amerikanen hebben op een paar uiterst rijke figuren na, over het algemeen geen cent te makken. Geen land dat zich beschaafd noemt waar de verschillen zo vreselijk groot zijn en zoveel armen telt. Dat zijn nu eenmaal de "voordelen" van de vrije concurrentie in dit "God given country" (niet verder vertellen, ze hebben niks gekregen, maar alles gestolen van de Indianen, maar dat mogen ze blijkbaar niet weten)

Even een plaatje van het fluitekruid -roetoeters op z'n Schouws- dat nu volop de bermen van onze wegen siert. De naam is afgeleid van de gewoonte om vroeger fluitjes van de holle stengel te snijden. Ik kan mij nog herinneren dat mijn vader het vroeger voor mij deed, maar ik weet echt niet meer hoe.

De plant heette vroeger ook wel "zere ogenbloem", tenminste, zo noemde mijn tante het. Het schijnt, dat de aanraking van het stuifmeel bij sommige mensen een ontsteking van de oogleden veroorzaakt.

Hoe het ook zij, ik vind het een prachtige plant; het is jammer, dat de tijd dat we ervan kunnen genieten maar zo kort is. Ook is het een prachtige plant bij trouwreportages: ziet U het al voor U, een bruid in het wit temidden van een wuivende zee van de witte bloemen van het fluitekruid?

Afgelopen zaterdag kwamen deze broer en zus voor mijn camera. Een leuk plaatje, vind ik. Maar het meest opvallende vind ik, dat voor dit dubbelportret nauwelijks enige correctie nodig is. De resultaten van mijn camera zijn dusdanig, dat het er qua kleur en contrast prima uitrolt in RAW. dat is uitzonderlijk, want ik gebruik ook een Nikon en daar moet nogal een en ander op gecorrigeerd worden.

Maandag heb ik bij de foto van het koor weer een Nikon-opname gemaakt om er zeker van te zijnn. Je kunt geen risico's nemen, vind ik. Nou, je had het resultaat  moeten zien vergeleken met Fuji. Onvoorstelbaar! De Nikon opnamen zijn nagenoeg onbruikbaar, hele partijen zijn onherstelbaar uitgebleekt.

Het wordt echt voorjaar! Dat heb je al gezegd, hoor ik u al zeggen. Dat is zo, maar het verschijnen van deze wilde hyacinthen geeft mij een extra stimulans om het nog maar eens te vermelden. In Engeland heten ze "bluebells" en in de bossen staan daar hele velden van. Heel de bodem is daar bedekt met deze blauwe voorjaarsboden, een prachtig gezicht.

Over Engeland gesproken, dit weekend zoek ik het iets noordelijker, in Schotland, aan de oevers van Loch Lomond. Ik mag daar namelijk een huwelijksreportage maken en dat doe ik graag! Ik hoop, dat het daar ook vol staat met deze "bluebells". Dan kan ik in ieder geval iets fraais produceren!

Nog even een plaatje van de boomgaard met de toren van Zierikzee op de achtergrond.

Trouwens, wist U dat ze zoiets in Limburg een "fruitplantage" noemen? Of een aardappelveld daar een "frietplantage" heet, weet ik niet.

Zo, hier is dan het koor. Let U goed op, op de achtergrond is nog de Dikke Toren van Zierikzee  te zien. Zo hebben we toch nog wat "couleur locale" aan het geheel toegevoegd. Ik stond hierbij in een -waarschijnlijk niet arbo goegekeurd- bakje op een paar meter hoogte, maar het voelde als was het veel en veel hoger. Wat dat betreft hjad het van mij ook niet hoger gehoeven. Maar ja, als je na een paar minuten nog natrillend op je benen staat ben je de hoogte snel vergeten.

ik hebnog nooit last gehad van hoogtevrees totdat ik op vakantie in de Eifel een keer een bergwandje opgeklommen was en naar beneden keek. Sindsdien trek ik altijd zelfs dunne sokken aan.....

Ik moet straks, morgen, nog even die jassen aan de linkerkant wegretoucheren. Maar ja, ik wilde hem graag presenteren. Zo kan hij vanavond tenminste nog het net op. De zangers en zangeressen zijn nieuwsgierig.

het schijnt, dat Nikon na haar revolutionaire D3, een camera met een "full frame", d.w.z. een sensor die net zo groot is als bij film, 24x36mm, een nieuwe camera op stapel heeft staan. Zo kort na elkaar een lancering van een nieuwe camera zou een regelrechte sensatie zijn. Nu schijnt het te gaan om een camera met 24(!) megapixels. Dat is iets ongelooflijks! Slechts een jaar of zes geleden was een 6 megapixel camera al iets geweldigs, maar het schijnt steeds verder te moeten.

Toch, voor de meeste toepassingen is een 24 mpx camera een geweldige "overkill". Er is een gigantische hoeveelheid informatie beschikbaar, waar je voor de meeste toepassingen niets aan hebt. De informatie over die nieuwe sensor vindt u hier: http://photoclubalpha.kilpatrickmedia.net/2008/04/16/nikon-d3x-244-megapixel-sensor-leak/ ,al is het wel engelstalig.

Dan is daarnaast nog het probleem van de verwerkingssnelheid van dergelijke enorme bestanden en wat dacht U van het opslaan ervan? Nu wordt geheugen wel steeds goedkoper, maar dan kun je voor elke trouwreportage wel een aparte harde schijf aanschaffen!

Ik zal hier voorlopig niet aan meedoen. Ik hou het bij mijn huidige camera's en pas als zo'n camera aan het einde van zijn "life cycle" gekomen is zal ik er eens over nadenken. Dan is hij in ieder geval een heel stuk goedkoper geworden.....

Vandaag, op weg terug van een bezoek aan mijn schoonmoeder in het ziekenhuis, had ik ruimschoots de tijd in de diverse files om na te denken over de  richting waarin ik wil, dat mijn fotografie zich ontwikkelen gaat. De foto bij het vorige artikeltje van dit blog is denk ik toch de richting waar mijn grote liefde naar uitgaat. "Impressionistische" fotografie heeft mij altijd al getrokken en nu ik mijzelf van plan ben te pensioneren vermoed ik dat dat de richting wordt.

Ik ben daar al eens eerder me bezig geweest. Een aantal jaren geleden, rond 2000 was ik al bezig met de impressionistische fotografie, maar toen ontbrak de juiste film nog. Een aantal opnamen vindt U nog steeds in de galerie van mijn "award winning" foto's. Ik ben daar toen, tegen beter weten in, in opgegaan voor mijn Fellowship. (Dat is de hoogste kwalificatie die in fotografenland is te bereiken; ik zit er nog steeds een graadje onder) Natuurlijk gezakt, immers, de techniek stelde zulke hoge eisen aan de film, dat moest wel mislukken. Nu, in het digitale tijdperk is het voor mij een fluitje van een cent om het gewenste contrast te krijgen wat toen niet mogelijk was.

Ik was toen zwaar onder de indruk van een Amerikaanse collega met de mooie naam Robert Love en de nog mooiere websitenaam: http://www.photographywithlove.com/ Kan het nog mooier? Ik heb toen ijverig met de man gecorrespondeerd -en met andere fotografen in deze stijl- maar door een computercrash en een tijdelijk andres gerichte belangstelling was ik het adres kwijtgeraakt. Kort geleden herinnerde ik mij hem weer, maar kon niet op zijn naam komen. Vandaag wist ik het ineens weer en ik heb zijn website weer eens bezocht. Wat viel dat tegen! Waar ik vroeger bewondering voor had, dat vond ik nu maar heel matig. Een deel van zijn foto's had ik niet eens durven afleveren. Slechts een paar foto's vind ik nu nog "redelijk leuk" en die stonden er 10 jaar geleden ook al op. Blijkbaar ben ik zelf vooruitgegaan; een andere verklaring weet ik er niet voor.

Dreamagon, wat is dat nou weer?

Dit is een samentrekking van "dream" en "Imagon". Dat dream lijkt mij duidelijk. De naam "Imagon" was een fantastische portretlens van Carl Zeiss uit de jaren '30, de lens waarmee vaak uiterst fraaie "Hollywood-portretten" vervaardigd werden. Deze lens is in ieder geval tot de jaren '90 in produktie gebleven. Wat had ik graag zo'n Imagon gehad, maar ik kon de aanschaf mij helaas niet permitteren;die was veel te duur!

Op de Photokina in 2000, de tweejaarlijkse fotografiebeurs in Keulen, zag ik ineens een lens, die een heel zacht beeld schiep. Ik heb hem maar een keer gezien, blijkbaar was het geen groot succes, daarna is de leverancier nooit meer aanwezig geweest. Maar, ik heb er direct eentje gekocht, weliswaar zonder de bijbehorende T-2 adapter, maar die heb ik later aangeschaft. Die T-2 was mijn geluk, want later kon ik de Minolta adapter vervangen door een Nikon adapter toen ik van camera wisselde.

Onlangs heb ik er weer eens gebruik van gemaakt. De vorige vakantiefoto was er al mee gemaakt, al was die gemengd met een foto van roestig staal, maar deze is een echte "Dreamagon". Al met al is het nu een stuk beter te gebruiken, want nu kunnen we met Photoshop het contrast aanpassen, wat daarvoor niet mogelijk was. Vroeger werden alle beelden een beetje contrastarm. Ik hoop dat U mijn "herontdekking" van de Dreamagon een beetje kunt waarderen. Ik vind het effect in ieder geval erg fraai.

Vroeger vroegen ze vaak:"Neem je een aapje voor me mee?" als je op vakantie ging. Geen idee waar deze uitdrukking vandaan komt, maar ik zit nu wel te luisteren naar een paar CD's die ik uit Limburg heb meegenomen. Eentje van Jacques Brel, eentje van Sting , eentje van Ramses Shaffy en, degene waar ik nu naar luister, twee van Jini Hendrix. Ze waren goedkoop, dus ik kon ze eigenlijk niet laten liggen.

Zo heb ik in de jaren zestig ook eens in de uitverkoop bij V&D in Haarlem voor slechts f. 1,98 een LP gekocht van Mal Waldron, een jazzpianist. Die was voor de Nederlandse markt gemaakt, maar snel teruggetrokken van de markt in verband met een rechtenkwestie. Helaas, drie exemplaren kon men niet meer achterhalen en vanzelfsprekend waren dat toen meteen zeer gezochte exemplaren. En, ik haalde er eentje uit de uitverkoopbakken van V&D! Men heeft mij indertijd, uit kringen van verzamelaars, eens tweehonderd gulden geboden voor mijn exemplaar. En ik maar stug dat ding voor mijzelf houden....... Had ik het maar gedaan!

Natuurlijk heb ik foto's gemaakt! Al waren het niet zoveel als normaal. Blijkbaar inspireert Limburg mij minder dan andere gebieden waar ik wel eens op vakantie ga.

Maar, natuurlijk moest ik ze eerst nog bewerken en hier is het eerste resultaat. Ik moest vanzelfsprekend eerst mijn werk afhebben, maar tussendoor heb ik deze vast uitgewerkt. Ik vind het resultaat niet slecht. En, er volgen nog wel meer.