Vandaag ben ik met een oud-schoolgenote op bezoek geweest in Kruiningen bij mijn voormalige leraar tekenen en kunstgeschiedenis, de heer P. J. Kamerik. Wat krijg je toch een andere indruk van iemand wanneer je hem na zoveel jaren ontmoet in een heel ander verband! En, merkwaardigerwijs, dat valt gelukkig nagenoeg altijd positief uit!
Wat maakt deze man een fantastisch mooie schilderijen en tekeningen! Het is verbazingwekkend wat een fraaie tonen hij op papier of linnen weet te krijgen. Echt fabelachtig. En, zoals hij kan vertellen over beeld, je ziet hem gewoon genieten. Deze man leeft echt voor zijn beeld, geen twijfel mogelijk, dat merk je aan alles. Ik heb dan ook voorzichtig gevraagd of ik nog een keer terug mocht komen, ik kan nog zo verschrikkelijk veel van hem leren! Mensen die zo voor de kunst leven zijn zelfzaam, daar moeten we erg zuinig op zijn en -al heeft een groot deel van de maatschappij het verleerd- daar moeten we goed naar luisteren.
Het leuke is, dat er nog een aantal bekende Nederlanders les gehad hebben van hem in hun Goese tijd: Freek de Jonge en Jan Peter Balkenende. Eigenlijk vrij logisch, maar toch opmerkelijk. Uit zijn IJmuidense tijd, toen ik bij hem op school zat kon hij zich zo direct drie leerlingen herinneren: tot mijn opperste verbazing: een daarvan was ik! Of het nou een slimme manier van complimentjes uitdelen was, daar ben ik nog steeds niet achter. Maar, in mijn ijdelheid, ik neem aan, dat het oprecht was.
Misschien hebben ook andere bloggers hem nog als tekenleraar gehad? Laat dan eens iets van je horen?