dagboek van een fotograaf

Vorige maand -tsja, het is nou eenmaal december vandaag- meldde ik, dat er een nieuwe Nikon op de markt is met een 24,5 megabit sensor. Sony was al eerder met een 24 bits sensor verschenen, dus ook al zo'n gigant qua resolutie.

Nou las ik vandaag dat deze sensor bestanden produceert van 50 megabyt per stuk. Dat betekent, dat op mijn geheugenkaartjes van 2 Gb nu nog slechts 40 bestanden in RAW passen! We gaan bijna weer terug naar wat vroeger de rolletjes van 36 opnamen waren. Bovendien, eenmaal ontwikkeld levert deze camera bestanden op in TIFF van maar liefst 140 (!) megabyte per stuk. Een trouwreportage, volledig uitgewerkt, zou voor mij totaal op zo'n 30 Gb komen! Dat is twee keer zoveel als nu. Het wordt tijd, dat ik dan weer een nieuwe computer aanschaf, En ik heb net (een jaartje) een nieuwe!

Vandaag zomaar wat losse opmerkingen.

Het is voor Nikon-enthousiasts een vrolijke dag: de nieuwe Nikon D3x is aangekondigd. Nog niet officieel, maar een aantal Britse leden van het Nikon magazine heeft het decembernummer ontvangen en daar stond hij in. Een full frame sensor van 24,5 megapixel is de belangrijkste nieuwe factor. En nu is het gissen naar de prijs begonnen: algemeen wordt aangenomen dat hij rond de $5000 zal liggen. Laat dus nog maar even gaan.

Vandaag was het weer trouwreportage maken geblazen. Het was -relatief gezien- aardedonker buiten; ik moest fotograferen op ongeveer 1/30 bij F4 op 800 ISO. Dat is hooguit ongeveer een half procentje van het licht dat ik 's zomers heb als het bewolkt is! Kun je nagaan hoe goed onze ogen zich aan kunnen passen aan de heersende lichtomstandigheden.

Nog even een plaatje van Emira. Hierbij moet ik wel even opmerken, dat de tinten in de achtergrond stevig opogepept zijn. Mijn achtergronden zijn relatief rustig van tint, een beetje saai zelfs misschien. Meestal vind ik dat fraaier, maar zij kon dat fellere kleurtje best hebben.

Ik sta trouwens verbaasd van het feit dat de meeste fotografen niet schijnen te weten wat de verlichting met je achtergrond doet. Goed gebruikt kan hij door een verschillende belichting tot6aal van tint veranderen. Bovendien, hij reageert bij over- en onderbelichting heel anders op de verschillende sensoren in je camera. Als je ook maar een beetje van je vak houdt onderzoek je zoiets. Toch is dit nog "terra ingognita" voor veel fotografen.

Vanmorgen viel mij iets op, wat ik in al die jaren nog nooit opgemerkt had. Het gras glinsterde met miljoenen dauwdruppels in de morgenzon me tegemoet. Toen viel mij ineens op, dat die dauwdruppels uitsluitend aan de top van de grassprieten hingen.

En dan nu de hamvraag: waarom zitten die dauwdruppels uitsluitend aan de top van grassprieten en nergens anders?????

Soms maak je iets met een vooropgestelde bedoeling en dan blijkt het later op een andere manier aanzienlijk mooier te zijn.

Zo was deze opname bedoeld om te combineren met verschillende lagen, maar bij verdere bewerking bleek hij zo minstens zo mooi te zijn zonder combinatie met lagen. Nou, dan ben ik niet zo eigenwijs om door te gaan op mijn oorspronkelijke idee, maar pas mij graag aan.

Ik weet het, het is nu helemaal geen weer ervoor, maar, het is in deze barre tijden is het goed om eens aan de heerlijke tijd in deze zomer te denken.

In de maand juni ben ik maar Wales geweest. Misschien dat U zich dat nog kunt herinneren. Ik was toen erg onder de indruk van de kust daar en denk er hard over om dit jaar in juni weer terug te komen.

Ik kampeerde toen op 1,5 mijl van de kust en ben op de laatste dag drie keer op en neer gelopen naar die kust omdat ik de -voor mij- ultieme foto wilde maken daarvan, de foto die alles zou vertellen. Op weg daar naar toe koos ik meestal voor een pad door de bossen. Daarbij kwam ik langs dit hek, waar ik regelmatig foto's van gemaakt heb, iedere keer als ik er langs kwam. Uteindelijk bleek deze de beste te zijn. Het gekke is, dat ik deze foto op de voorlaatste keer dat ik er langs kwam gemaakt heb en wist dat dit hem was. Daarna hoefde ik er niet meer op te letten.

Weet iemand wat er met het weblog van Jopie Meerman gebeurd is? Het behoorde bijna tot mijn dagelijkse leesvoer. Ik mis haar.

Mijn aandacht werd gevestigd op dit artikel: http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF21112008_095

Mannen die een bh dragen in Japan! Hoe kom je er op. Wanneer zouden tampons voor mannen volgen?

Als U nu denkt, dat ik alleen maar mooie meiden fotografeer, dan heeft U het mis. Natuurlijk fotografeer ik die liever, over het algemeen worden meiden ook liever gefotografeerd dan jongens, maar soms dient er zich ook best wel eens een jongen aan. Niet altijd vrijwillig, maar ze ondergaan het -minimaal- gelaten. Deze jongen moest mee van zijn grootmoeder om op de foto te gaan. 

Maar waarom komt hij nu voor op dit weblog? Omdat deze jongen een opvallende gelijkenis vertoont met de voormalig snookerkampioen Steve Davis, "the ginger magician", zij het een aanzienlijk jongere uitgave er van. Kent U Steve Davis niet? Hier is hij: http://nl.wikipedia.org/wiki/Steve_Davis

Een plaatje uit de bruidsserie waar ik nu aan bezig ben. Het is altijd een heel werk om alles op kleur en toon te krijgen, op zo'n manier, dat het een geheel vormt. Het is echter wel erg dankbaar werk, vooral als je bij aflevering de gezichten ziet.

Ik vind dit een heerlijk plaatje, er spreekt tederheid en liefde uit. Tenminste, dat vind ik. Nou maar hopen, dat het bruidspaar hetzelfde vindt.

Maandagmorgen was het heerlijk weer en ik heb daar ook dankbaar gebruik nvan gemaakt."s Morgens ben ik heerlijk gaan wandelen in Gadra, een binnenduinengebied bij Haamstede. Camera mee en er lekker even op uit, nog genietend van de misschien wel laatste herfstkleuren.

Daar heb ik dan ook dit plaatje geschoten. Een plasje water, een paar bomen, eigenlijk al de ingredienten die nodig zijn voor een geslaagde foto. Nog even bewerken en klaar. Net een plaatje van de schilders van de Haagse School.

Ik gebruik mijn USB-sticks voornamelijk voor het transport tussen mijn computer op de studio en de computer waar ik op internet. Dat zijn verschillende computers, want ik wil met mijn computer voor beeldbewerking absoluut niet het risico lopen van een besmetting door een of ander virus, hoe klein ook. Dus loop ik iedere dag met een USB-stick op zak mijn data te "verslepen".

Soms vergeet je wel eens een bestandje; dat staat dan op de USB-stick met de bedoeling het op dit blog te publiceren en blijkt er ruim een maand later nog steeds op te staan. Zo ook dit beeld, en dat terwijl het toch best een aardig plaatje is van de Boerenweg, vlak naast mijn woonhuis, gemaakt met mijn Panasonic LX2.

Nog een experiment met textuurlagen. Het leuke is hier, dat het effect erg sterk lijkt op de pointilistische schildertechniek van de schilders van het impressionisme als bijvoorbeeld Seurat. Alleen is de reden waarom zij dee schildertechnieken toepasten iets anders. Zij zochten naar een methode om met kleine kleurvlekjes, dicht naast elkaar geplaatst, de afzonderlijke vlekjes te doen samenvloeien en zo een rijkere kleurimpressie te bereiken.

Mijn  doel is om de rijkdom van het onderwerp te verhogen doordat men iets langer naar de foto moet kijken om goed te zien wat het precies voorstelt. De techniek hiervan is vrij simpoel. De allereerste keuze die je in zo'n geval maakt is het onderwerp. Je ziet iets en bedenkt hoe het zou kunnen worden. Je maakt de foto en later, eenmaal thuisgekomen, zoek je net zo lang tot je de juiste structuur, die volledig beantwoordt aan je doel, gevonden hebt. Dan is het maar een klein beetje werk, even spelen met de laagmodi en dekkingspercentages, en de plaat is klaar.

Of goed om in de prullenbak te gooien....En dat komt iets vaker voor.

Een foto uit mijn serie vingeroefeningen op het gebied van werken met textuurlagen, al een paar dagen geleden gemaakt. De foto was in een zwart/wit-toon omgezet, de structuurlaag had al een kleurtje en hier is dan het resultaat. Het geheel ademt een sfeer uit -vind ik tenminste- van  lang vervlogen tijden en bijna vergeten sferen.

Wat dat laatste betekent weet ik ook niet, maar ik vond het wel leuk klinken. ;-)