Nog net kunnen lezen alvorens onder het mes te gaan morgen:
"Ruim negen op de tien Grieken, Slovenen, Luxemburgers, Maltezen en Cyprioten gebruikt een vreemde taal, tegen slechts 9 procent van de inwoners van het Verenigd Koninkrijk en 11 procent van de Ieren." Tenminste volgens de Europese Unie.
Ja. ja, Wie wel eens in Griekenland, Slovenië of Cyprus geweest is weet wel beter. Hoe statistieken kunnen liegen. Probeer maar eens in Griekenland buiten de toeristische centra iets te bestellen. Van Engeland en Ierland, dat kan ik begrijpen, die 9 en 11 procent valt mij zelfs nog mee.
Morgen moet/msg ik eindelijk onder het mes: een staaroperatie. Het is hoognodig; ik zie nog maar weinig; alles is relatief onscherp.
Ik heb al een tijdje een strijd uitgevochten met de diverse ziekenhuisinstanties over welk oog eerst moest. men wilde eerst het rechteroog doen, erwijl eerst het linkeroog behandeld dient te worden. Maar men bleef een tijdlang volhouden, dat het het andere oog is.
Nou is men in mijn familie altijd erg voorzichtig met iemands ogen. Toen mijn vader 11 jaar was, in 1926 (ja, toen waren er ook al mensen) heeft hij een pijltje in zijn oog gekregen. Sindsdien is hij aan een oog blind gebleven. En, het verlies van een oog is het schrikbeeld van de hele familie gebleven
En, heel vreemd, je was er zo aan gewend, dat ik met geen mogelijkheid meer kan herinneren of het nou links of rechts was.
Het geluk houdt aan. het lijkt wel of de laatste tijd het allemaal een beetje meezit., al leek het er niet op in eerste instantie.
Ik moet op 12 mei een oogoperatie ondergaan. In Vlissingen, want in Zierikzee kan het niet meer. De uitkleding van het lokale ziekenhuis moet blijkbaar doorgezet worden door de mensen die zelf wel alles in hum omgeving hebben. Maar ja, dan moet je wel over vervoer beschikken, en ik, net als zoveel mensen die last hebben van hun ogen, mag niet autorijden.Dus plan je deze mensen lekker vroeg in. Hoe ze er moeten komen, tja, dat zoeken ze zelf maar uit! Kom nou, daar kunnen ze natuurlijk geen rekening mee gaan houden.
Als een soort reddende engel in de nood verscheen toen mijn buurman ten tonele. Een soort 'Deus ex machina' zouden ze in het theater zeggen, een plotseling ingrijpen van 'boven'. Die bood aan, mij even te gaan brengen!
Daar hield het geluk nog niet mij op! Ik ben zelf nog tot niet veel in staat als gevolg van mijn hersenattaque. Toch zal ik moeten verhuizen met de bijkomende klusjes. Zo moet er een poort voor mijn tuin geplaatst worden. Toen dezelfde buurman er van hoorde, geen probleem; met mijn vriendin werd naar de doe-het-zelfzaak gereden en hij heeft ook nog toegezegd die wel even te gaan plaatsen.
Ontroerend! En zeg nou zelf: Is een goede buur niet beter dan een verre vriend? (Niets ten nadele van mijn verre vrienden gesproken, maar zij wonen ver weg, je weet wel)
Gisteren was een uitermate vreugedevolle dag!
Allereerst ben ik in ondertrouw gegaan. Het werd tijd, dat we ons eens gingen binden en samenwonen is geen optie voor ons. Daar ben ik toch iets te ouderwets voor, zonder een oordeel uit te sprekenover degenen die het wel doen.
Ik was nog maar net thuis van mijn sfspraak op het gemeentehuis en er kwam een bruid met haar moeder binnen, die haar trouwreportage kwam bespreken. Hardstikke leuk, ik heb daar in de familie al meer gefotografeerd. Altijd leuk als mensen terugkomen. Zo zijn er wel meer mensen hier op het eiland, waarvan ik hele gezinnen gefotografeerd heb in de loop der jaren. Het allerleukst vond ik echter, zonder de anderen tekort te willen doen, het gezin waarvan ik van drie generaties het huwelijk gefotografeerd heb!
Als klap op de vuurpijl kwam, slechts enkele minuten daarna, een telefoontje van het ziekenhuis, dat ik binnenkort verwacht word voor een oogoperatie. Ik mag al een tijd niet meer autorijden, kan nog alleen met automatische scherpstelling fotograferen en meer van dat soort ellende. Dan zal ik eindelijk weer eens goed kunnen zien, net op tijd voor een andere trouwreportage.
Ze zeggen wel eens, dat alle goede dingen in drieën komen. Nou, laat maar komen; ik heb genoeg narigheid gehad gedurende de laatste maanden.
Vanmorgen heb ik lekker op een terras de krant zitten lezen en daar stond een ingezonden stukje waarin iemand zich afvroeg, waar het op gebaseerd is, dat iemand met een uiterst hoog inkomen ook in aanmerking komt voor een hoge onderscheiding op koninginnedag en iemand die 40 jaar lang de straat veegt slechts voor aan lage onderscheiding.
Een goede reden te meer voor mij om absoluut niet in aanmerkong te willen komen voor een koninklijke onderscheiding.
De discussie rond de 85mm blijkt nogal wat te weeg te brengen. Om dit effect van de 85mm op een APS-formaat sensor te bereiken zou een 50-60mm lens nodig zijn, maar zelf geef ik de voorkeur aan een langer formaat lens.
Vroeger was er een 60-120 lens van Tokina. deze was speciaal gemaakt als de standaardlens voor portretfotografen die op kleinbeeld (dat was film, een middel om beelden op te slaan die nog niet digitaal waren) werkten. Echt een fantastische brandpuntsafstand zou het nu zijn, zowel voor APS-formaat sensors als full-framesensors. Immers, voor full framecanera's zou het ideaal zijn als portretlens, maar ook voor APS-sensors; immers, een 90-180 equivalent zou fantastisch zijn!
Het is merkwaardig, dat na Tokina geen enkele onderneming meer een poging gedaan heeft iets dergelijks op de markt te brengen in een hoogwaardige kwaliteit. Gezien het aantal portretfotografen zou er toch wel een markt voor moeten zijn. Uitsluitend Sigma heeft nog een 50-150/2,8 in dat segment. En dat is ook meteen een fantastich objectief, niet vergelijkbaar met de vele objectieven die onder de 300 euro te koop woprden aangeboden.
Alleen, die is nou net weer niet geschikt voor full frame sensors.......zucht.
Al een groot aantal jaren, zo'n jaar of honderd, geldt voor kleinbeeld het objectief met de brandpuntsafstand van 85 mm als de ideale portretlens op kleinbeeld. Met de komst van digitale camera's bleef dat zo, ondanks dat er een 'cropfactor' oftewel brandpuntsverlenging van 1,5 of 1,6 optreedt. In feite werd het dus 135 mm, de klassieke telelens, die vroeger altijd als eerste aangeschaft werd.
Maar nu het merkwaardige: met de komst van de spiegelreflexen met een volformaat sensor bleef de 85mm lens DE portretlens bij uitstek. De 135mm kwam nooit meer terug, hoe simpel hij ook te construeren is. Nee, de naam 'portretlens' was dusdanig sterk, dat men weer terugging naar de afbeeldingsmaatstaf die een 85 mm geeft.
Hoe komt dat nou? Dat is eigenlijk vrij simpel: de meeste fotografen zijn een vrij simpel volkje, dat alleen maar in een kudde achter elkaar aanloopt, zonder zelfstandig na te denken. Men vergeet gemakshalve, dat vroeger de opvatting van een portret heel wat anders was. Tegenwoordig wordt een portret veel 'closer' gemaakt dan 20 jaar geleden. Dus heeft men een langere breandpuntsafstand nodig dan voorheen.
Dos nu kruipt men onnadenkend met de 85mm bijna in de neus van de geportretteerde. Het is immers de ideale portretlens?
Op het moment van schrijven zit ik te kijken naar het huwelijk van Kate Middleton en William (Hé, hoe heet hij eigenlijk van achteren???) en verbaas mij over de cameraregistratie. Daar heeft men in sommige gevallen een perspectiefcorrectie toegepast, die fantastisch is. In de kathedraal blijven de verticale lijnen verticaal, ook al gaat het standpunt van de camera naar boven of beneden!
Geen idee hoe het gaat, waarschijnlijk is het softwarematig, maar knap is het!
Eigenlijk is het wonderbaarlijk hoezeer de digitale reflexcamera gedaald is in prijs. Niet alleen de camera's, maar ook de diverse objectieven zijn enorm veel goedkoper geworden. Natuurlijk, de echte topobjectieven zijn fors in prijs gestegen en zullen dat ook blijven doen, maar er is zoveel goedkoops op de markt gekomen met een kwaliteit, die onvergelijkbaar veel beter is, dan wat er al was.
Mijn eerste digitale camera, een Fuji S2, kostte mij indertijd in 2002 zo'n 3000 euro. Een vergelijkbare camera, eigenlijk een betere, de Nikon 3100 kost nu, met 18-55 objectief nog geen 500 euro. Een 55-200 zoomobjectief slechts zo'n 150 euro. Dus voor zo'n 650 euro ben je volledig ingespannen, iets dat nog geen 10 jaar geleden nog ongeveer 7 á 8 maal zoveel kostte.
Een echte topcamera, zoals de Nikon D700 met volformaat sensor, kost je nu, met een goed standaardobjectief zo'n 2500 euro; met een 70-300 kom ja dan op 3000 euro, evenveel als ik voor mijn kale S2 betaalde indertijd en toen moest je de objectieven er nog bij kopen!
Wie zei er ook al weer, dat alles duurder was tegenwoordig?
De "beroemdste" Zeeuw van het moment, de heer Robesin, heeft zich geërgerd aan het debat dat ontstaan is na zijn "overstap" naar de regeringscoalitie, volgens een radiobericht van hedenmorgen.
Nou, Robesin, als je je daar al aan ergert, dan is het misschien een juist moment om eens te denken aan al die Zeeuwen die zich geërgerd hebben aan jouw stap, waarover niets bekend mag worden gemaakt! Die zich niet hebben laten inpakken door een bezoekje aan de werkkamer van WEL meneer Rutte. Het lijkt wel het bezoek van Balkenende aan de werkkamet van Bush, ook al net zo'n klein kindje in een snoepwinkel.
Hoe een klein mannetje door de omstandigheden heel eventjes relatief groot kan worden. Maar het blijft een uiterst klein miezerig mannertje. Enfin, de kiezers zullen de volgende keer wel over hem oordelen.
Nou moet U natuurlijk niet denken, dat ik niets beters te doen heb dan jonge meisjes te volgen om te zien waar ze allemaal foto's van maken. Nee, ik maak zo nu en dan heus nog wel een portretje. Alleen, ze zijn lang niet allemaal hier te laten zien om verschillende redenen.
Zo heb ik dit portyret van moeder en dochter gemaakt. Bijkomend probleen is, dat de huidtint van beiden nogal verschillend is. Dat is leeftijdgebonden; jonge kinderen hebben vaak een aanzienlijk lichtere tint dan volwassenen, vooral door de seizoenen heen. Taak was dus om e.e.a. iets dichter bij elkaar te brengen en toch het verschil in stand te houden.
Naar mijn mening ben ik daar aardig in geslaagd.
Dat ik daar nog niet aan gedacht heb: het fotograferen in het vorige stukje zou het uitzetten van een route kunnen zijn en niet de nieuwe manier om je vakantie vast te leggen.
Jammer, ik dacht, dat ik als een van de eersten een nieuwe trend had gesignaleerd. Weer een illusie armer!
Vandaag heb ik een nieuw fenomeen waargenomen. Ik weet niet, wat ik er van moet denken.
Vlak voor mij liep een -overigens aantrekkelijk, maar dat doet niet ter zake- zo te horen Belgisch meisje, dat met haar mobiele telefoon fotografeerde. Niets bijzonders zult U zeggen, maar om nou om de twintig meter een foto te maken, dat lijkt mij toch wel vrij bijzonder. In de korte tijd, dat ik achter haar liep, heeft ze minstens een stuk of veertig foto's links en rechts van haar gemaakt. Ook een -vrij rigoreuze- manier om je vakantie vast te leggen.
Vroeger maakten we grappen over Japanners, die in een vaste formatie op de foto gingen voor een of andere bezienswaardigheid, niet wetend dat wij dat nu zelf ook doen. Maar deze fotodrift lijkt mij iets ovedreven. Of zou ze gewoon haar tijd vooruit zijn? Met Belgen weet je maar nooit!
Wat mij opviel tijdens mijn vakantie: een enorme hoeveelheid Nederlanders en Belgen vierden vakantie aan de Moezel. Ik was er wel vaker geweest, maar steeds korte perioden. De laatste keer dat ik er een week doorbracht was 45 jaar gelednen.
Vooral de enorme hoeveelheid toeristen was opvallend, maar nog veel opvallender was het aantal Duitsers dat Nederlands sprak. En nee, niet op hetzelfde niveau als het hier algemeen bekende 'recreatieduits' waarmee wij onze gasten uit het oosten hier welkom heten, maar echt goed Nederlands! Nauwelijks de bekende 'betonte' klinkers waardoor de Duitsers zich onderscheidne in hun taalgebruik, nee, echt goed nederlands.
Ook de aandacht waarmee het toerisme begeleid wordt, daar kunnen we hier nog het nodige van leren. Volop aangeduide wandelpaden, overal wegwijzers naartoe, daar bij vergeleken staat het hier allemaal nog in de kinderschoenen.
Alleen die vermaledijde muziek op die rondvaartboten, daar moeten ze nodig nog wat aan doen. Maar dat is waarschijnlijk vergeefse hoop.
Het is even stil geweest op dit blog. Ik had namelijk een weekje vakantie geboekt aan de Moezel en daar naar boven en beneden gelopen. Wat is dat landschap hobbelig, onvoorstelbaar. Ik wist het van eerdere bezoeken , maar toch viel het weer tegen. De enige vlakke stukjes zijn wat voetbalvelden, maar de rest is uitermate vermoeiend.
Blijkbaar is alles daar op toerisme ingesteld. De ene helft van het dorp is daar wijnboer, de andere helft is werkzaam in de horeca. Ik moet zeggen, dat ze het daar uitermate goed aangepakt hebben, daar kunnen we hier nog een en ander van leren - vooropgesteld, dat we zoiets zouden willen.
Wat mij echter tegenviel: wij hebben ons per plaatselijke rondvaartboot een keer verplaatst over de rivier. Een erg fraai stukje varen, maar dat werd volledig -en uiterst grondig- verpest door de constante herriemuziek aan boord. Nee, geen 'house', maar 'Heimatslieder' en degelijke. Ik weet niet wat erger is, dat constante gedreun van een elektronisch boem-boem apparaat in je oren of dit gejengel op een veel te fors volume. Als ze dit nou binnen deden, dan kon je tenminste naar buiten vluchten. Nee, buiten was het nou net een klere herrie en binnen was het rustig.
Ik kan de eerste 30 jaar geen Heino en consorten meer horen!
Net nou ik een paar weblogjes geleden geschreven heb over de relatief hoge kosten van Adobe Photoshop, nou komt Adobe met de mogelijkheid om per maand te een bedrag te betalen om vanm hun software gebruik te mogen maken.
Erg leuk, maar de huidige gebruikers hebben daar natuurlijk niets aan. Die hebben al zo'n duizend euro neergeteld voor een volledige versie. De bedoeling zal wel zijn om nieuwe gebruikers, die terugschrikken voor het aankoopbedrag, toch over de streep te trekken.
Ik ben best benieuwd hoeveel de huur gaat bedragen. Ik schat zo'n 25 euro per maand.
Teksten
Er heerst een ontstellend gebrek aan taalkennis. Men schrijft maar raak, dat zonder zich te bekommeren om enige spellingsregel. Tekstschrijver Tim probeert daar iets aan te doen. Kijk maar eens op http://tekstschrijver-tim.nl/2011/04/01/tien-tekstblunders/
Erg leuk!
Wat moet ik daar nou mee?
Hyves, Llinkedyn, Facebook, wat moet ik er allemaal mee? Nou staat er ook nog een artikeltje over een bijeenkomst over twitteren voor ondernemers in de PZC. Je schijnt er niet buiten te kunnen....
Ik word een oude vent. Nee, geen vies oud mannetje, maar ik heb moeite met al die nieuwe dingen. Niet dat ik ze niet wil leren, maar ik zie niet in wat die zaken kunnen toevoegen aan mijn bestaan. Ik zit op Facebook en Llinkedyn, doe er absoluut niets mee, behalve mij zo nu en dan op aanvraag als vriend aanmelden als men er om vraagt en zie absoluut geen noodzaak om actiever te worden. Twitteren? Laat maar!
Mailen zie ik wel duidelijk als een behoefte, een toevoeging van de nieuwe tijd, maar om nou iedereen van alles mee te delen, nodig of niet, nou, laat maar. Dan ben ik liever ouderwets!.
Ik heb de laatste tijd nogal eens met een scheef oog gekeken naar de kleine broer van Photoshop CS, het iets beperkter programma Photoshop Elements. Ik zit nogal aan te hikken tegen de prijs van de upgrades. Dat is een regelmatig terugkerende kostenpost en ik heb eigenlijk geen zin meer om dat toch aanzienlijke bedrag iedere keer weer opnieuw neer te leggen.
Mijn weerzin tegen die bijdrage wordt nog versterkt door de prijspolitiek van de makers van dit programma. Voor elke nieuwe versie mag je weer flink betalen en dan te bedenken, dat de Amerikaanse gebruikers het voor ongeveer de helft kopen en nagenoeg altijd een 'student'versie te pakken kunnen krijgen. Een kind op de lagere school, zelf een avondschool bezoeken, in welke richting ook, geeft ze het recht op een 'student' versie voor een fractie van de prijs. Ik ben het zat om die Amerikanen te sponsoren door iedere keer hjet volle bedrag neer te tellen zodat zij maar goedkoper terecht kunnen.
Nou heb ik best begrip voor het feit, dat die Yanken grotendeels zo arm zijn als kerkratten, maar dan moeten ze maar eens het volstrekt idiote klasseverschil aanpakken zodat iedereen in de welvaart kan delen. Nu bulkt een klein deel van de burgers van het geld en moet de rest er twee banen op na houden om rond te kunnen komen.
Bovendien, ik zal het wel snel onder de knie hebben. Het verschilt nauwelijks van de 'grote broer' en dan ga lekker lesgeven. Zo te zien gebruiken de meeste mensen nog steeds geen enkel fotobewerkingsprogramma en kan er wat dat betreft heel wat verbeterd worden. Een wereld zal voor hen open kunnen gaan met een eenvoudig aan te leren bewerking!
