dagboek van een fotograaf

Zo, we zijn weer terug van een weekje vakantie aan de IJssel. Ik zit altijd te twijfelen of het nou met een "s" is of met twee "essen", maar het is met twee stuks.

Een weekje er op uit, en meteen het mooiste weekje van het jaar tot nog toe. Hierbij is meteen verklaard waarom dit weblog een tijdje niet bijgewerkt is. Ik was er gewoon niet. Gedurende deze week heb ik natuurlijk ook foto's gemaakt; anders is het geen vakantie!

Al moet ik zeggen, er viel niet zo vreselijk veel te fotograferen. Of het nou aan mij heeft gelegen of dat het een niet zo inspirerende omgeving was, ik weet het niet. Vandaag heb ik in ieder geval wel even een foto bewerkt. Hier is hij in ieder geval. Het is een plaatje, dat toevalligerwijs geschoten is op een van de weinige momenten dat het een beetje nevelig was.

Deze keer een foto waarbij niet direct in de camera gekeken wordt.

Iedereen die iets van marketing afweet zou dit afraden, maar ik hoef mij gelukkig daar niets meer van aan te trekken. Ik doe lekker waar ik zin in heb!

En dat is aanzienlijk veel leuker.

Eergisteren heb ik deze foto ook gepubliceerd op dit weblog. Nu dus in kleur. Ik vond eerst de zwart/wit variant leuker, maar kom langzamerhand tot de conclusie dat de kleurenversie toch weer net iets pittiger is.

Dat komt vaker voor. In zo'n geval hielp het vroeger als je een afdruk op de schoorsteenmantel zette. Was je het na drie weken nog niet zat, dan was het een goede opname. Dat systeem werkt nog steeds, maar ik heb geen schoorsteenmantel meer. Nou heb ik mijn PC om er regelmatig naar te kijken.

Wat krijgen we nou? Gaan we ineens in het Latijn schrijven? Wees gerust, "pars pro toto", deel voor het geheel, is in de Nederlandse taal een stijlfiguur waarbij een woord een deel aanduidt, dat staat voor het geheel. Zoals in "even de koppen tellen" waarbij "koppen" staat voor mensen.

Zo zou je deze foto ook kunnen zien. Een deel voor het geheel, de zinnelijke mond die een persoon symboliseert. Graag even op het plaatje klikken om het op volle grootte te bekijken.

Zo zie je maar eens, een verbinding is weer gelegd tussen fotografie en literatuur.

Een paar dagen geleden heb ik een jonge vrouw gefotografeerd voor mijn portfolio waarmee ik op wil gaan voor mijn Fellowship van het British Institute of Professional Photography. Niet dit jaar, maar volgend jaar zou het moeten gebeuren, dus ik heb ruim voldoende tijd. Maar, een mens kan nooit genoeg vooruit werken.

Ik vind het wel een geslaagde opname. Het zou er best een van de twintig benodigde opnamen kunnen zijn.

Zoals de titel al zegt, een heel ander blog. Een heel apart geheel over lezende vrouwen op de foto of, liever gezegd, op de ansichtkaart uit de periode die ongeveer de eerste helft van de vorige eeuw beslaat. Er zijn wat uitzonderingen, zoals een foto van Brigitte Bardot, want die is van 1934, dus dat is van een tiental jaren later.

Maar wat beheersten die fotografen hun verlichtingstechniek perfect! Kijk maar eens op de tweede foto, die van 6 maart met de Finse (?) tekst. Zo mooi belicht! Echt meesterlijk.

"Anderhalf paardstrailers". Daar viel mijn oog op, toen ik op de homepage van Zeelandnet op het "prikbord" zoiets zag staan.

Zou dit nou voor een paardenslager bedoeld zijn? Dat hele paard begrijp ik, maar dat halve paard? Waarschijnlijk net zoiets als het "halve haantje", maar dan groter. Een meermansmaaltijd zullen we maar zeggen.

Ik heb nu al drie keer geprobeerd om iets op mijn weblog te zetten, maar het lukt mij maar niet. Morgen maar eens verder kijken.

Eerst zien of deze tekst wel lukt.

Ja, dat lukt dus. Tot morgen!

De golf nieuwe artikelen rolt voort met de Amerikaanse beurs, de PMA, aan de gang, dat ondanks het feit dat de gemiddelde Amerikaan geen nagels aan zijn vingers schijnt te hebben om zijn k... te krabben. Waarschijnlijk gaan de ontwerpafdelingen gewoon door, ondanks de economische crisis om, als hij voorbij is, geen achterstand te hebben opgelopen. Alleen de introductie van een aantal artikelen zal wel uitgesteld zijn/worden.

Het meest opmerkelijke is wel Panasonic. Naast een nieuwe camera in het "micro four thirds" systeem verschijnen er ook een aantal opmerkelijke objectieven. Niet alleen door hun brandpuntsafstanden, maar vooral doordat de naam "Leica" er op ontbreekt. Tot nog toe had nagenoeg elk objectief deze naam er op staan.

Waarschijnlijk duidt dit er op, dat de naam Leica gebruikt is om status te verwerven en dat men nu verder kan zonder deze roemruchte naam.

Opmerkelijk is dat Samsung komt met een reflexcamera die ontzettend veel lijkt op de Panasonic, alleen met een echte, dus grotere, APS sensor, Dat zou dus wel eens de genadeklap kunnen zijn voor het Panasonic-systeem. Wie het weet, mag het zeggen. Meer informatie is te vinden op www.dpreview.com

Vandaag eens een keertje niet gefotografeerd. Maar, vandaag is mijn computer zover, dat ik  mijn slideshows kan gaan maken. Ik heb de plaatjes al geimporteerd, een slideshow heeft al gelopen, er zijn al verschillende overvloeimethoden uitgeprobeerd, maar nu moet er nog geluid bij. Echter, dat is iets voor een van de volgende dagen. Het begin is er in ieder geval, nu de rest nog.

Vanavond zijn we even naar de opening van een nieuwe schoonheidssalon geweest in de Nieuwe Bogerdstraat. Natuurlijk hadden we een bloemetje meegenomen, net als iedere andere bezoeker. Nu kunnen, tijdelijk, ze beter een bloemenwinkel beginnen! Er was gezorgd voor allerlei lekkere hapjes; laat dat maar aan de familie over.  Alleen, iedereen had, gezien het tijdstip, natuurlijk net gegeten, dus ik denk dat de familie nu wel een week lang die hapjes zit te verorberen.

Ook heb ik vanavond even het weblog van mij zusje Inge bekeken. Zij houdt dit bij, omdat ze met een aantal collega's naar Ghana is gereisd om daar als "gastarbeider" aan een aantal huizen te gaan bouwen. Het zou, vooral gezien de reiskosten, natuurlijk veel efficienter zijn als ze het geld beschikbaar zouden stellen en het overgelaten hadden aan de lokale bevolking, maar ja, je werkt zo wel aan de bewustwording van je werknemers. Op http://www.habitat.nl/?ButtonID=322 staat hun verhaal, voor als u ook eens een keertje wilt kijken.

Binnenkort wordt weer in Nieuwegein de beurs "Professional" gehouden. Daar wordt het laatste op het gebied van "imaging" getoond en hebben professionals de gelegenheid weer bijgepraat te worden op hun vakgebied.

Tot zover de ronkende aankondiging. Wat er niet bij staat is dat je als professional nauwelijks de gelegenheid hebt om iets of iemand te zien. Het stikt er van de amateurs, "would be professionals" en studenten. Ik ga dan ook niet.

Die studenten fotografie zijn te beklagen.  Zij krijgen vaak les van hobbyisten die denken:"Oh, dat is leuk, fotografie, ik heb ook een camera en de familie vindt, dat ik leuke vakantiefoto's maak. Dat kon ik ook wel eens gaan geven." Als dat gecombineerd wordt met scholengemeenschappen die een zo aantrekkelijk programma willen samenstellen met een zo groot mogelijke diversiteit, is de link gauw gelegd. Resultaat is dat honderden studenten opgeleid worden -en nog slecht ook- niet tot fotograaf, want daar is de kennis te gering voor, maar tot werkeloze die een vak geleerd heeft waar hij niets mee kan.

Vroeger -toen alles nog beter scheen te zijn- waren er 2300 fotografen in Nederland en werk voor een kleine 2000. Nu zijn er 27.000 "fotografen" en er is nog steeds werk voor een kleine 2000. Rara, waar leiden die "opleidingen" voor op? Geen wonder, dat het inkomen van fotografen gemiddeld nog behoorlijk beneden het minimumloon is.

Vanavond, toen ik lekker een tagliatelli ging eten met mijn vrouw kwam ik iemand tegen die bij ons in de straat woont, maar nog niet op de foto geweest was. Toen ik haar vroeg waarom niet, toen zei ze in feite, dat ze er te bescheiden voor was. Nou is bescheidenheid een deugd, maar in dit geval heb ik haar over haar bescheidenheid heen geholpen. Met als resultaat, dat ze nu ineens toezegde de rest van de straat alsnog te gaan "bewerken". Zo zie je maar eens, waar eten bij de pizzaboer goed voor is. Als U er ook eens wilt gaan eten: http://www.pizzeria-zierikzee.nl/

Naast deze ontmoeting kwam ik ook nog meer mensen tegen die ik kende; een behoorlijk aantal klanten en, tot mijn grote verrassing, een bijzonder mooie vrouw die ik een jaar of tien geleden regelmatig gefotografeerd heb, maar sindsdien uit het oog verloren had! Ik heb meteen de afspraak gemaakt haar weer eens te fotograferen ter gelegenheid van mijn afscheid.

Omdat een praatje zonder plaatje niet helemaal compleet is, hierbij nog een foto uit de "straat"-serie.

Ik dwaal steeds verder af van de fotografie.. Maar ja, waar staat geschreven dat het uitsluitend over fotografie moet gaan op dit weblog?

Naast taal ben ik ook nog gek op iets anders: U ziet het al op het plaatje hiernaast: marmelade! Leuk is in dit verband deze link: http://www.lothene.demon.co.uk/crafts10.html (engels) waaruit blijkt, dat ik niet de enige ben die dat bitterzoete spul kan waarderen en ik mij in bijzonder goed gezelschap bevind. Het plaatje is trouwens gejat van http://www.englandbymail.com/specialties_list.html een website waar je heerlijke, typisch Britse produkten kunt bestellen, vooral thee. Een aanrader voor een aantal produkten, maar houd wel rekening met de verzendkosten......

Ik heb ontzettend veel verschillende marmelades gegeten gedurende mijn regelmatige bezoeken aan de andere kant van de grote haringvijver. Veelal "huisgekookt" is het een onmisbaar ingredient van de vele -maar vaak moeilijk te vinden- zaligheden van de britse keuken. In ons land is het vaak lastig om iets anders te verkrijgen met enige kwaliteit dan de " Chivers Olde English Marmelade", maar die is dan ook erg lekker!

Om het geheel toch nog iets fotografisch mee te geven aan dit weblog: is het U opgevallen, dat het potje van boven gefotografeerd is? En dat toch de zijkanten parallel aan elkaar lopen? In werkelijkheid onmogelijk, maar wat gebruik van een technische camera o.i.d. of een beetje Photoshoppen vermag!

Zo wil de "Bond tegen Leenwoorden" dat we vandaag noemen.

Zoals aandachtige lezers van mijn weblog wel zullen weten, heb ik een meer dan gewone aandacht voor taal. Niet alleen voor de moedertaal, maar ook "vreemde" talen mogen zich in mijn belangstelling verheugen, zoals het Engels, Frans en Duits.

Het amusante "Ampzing Genootschap", de "Stichting Nederlands", de "Bond tegen Leenwoorden" en de "Stichting Taalverdediging" kunnen rekenen op een regelmatig bezoek van hun webstek of, ook wel, hun thuisblad. Wat je daar aantreft is uitermate vermakelijk, waarbij de "Bond tegen Leenwoorden", http://www.geocities.com/SoHo/Den/7522/Index.html wel de kroon spant.

Alle genootschappen strijden tegen de verloedering van het Nederlands door de opname van woorden uit, voornamelijk, het Engels. Ook het Frans als woordenbron wordt soms stevig aangepakt, bang dat men is, dat het Nederlands als taal volkomen verdrongen wordt. Nou heeft de Nederlandse taal al eeuwenlang allerlei vreemde woorden geabsorbeerd zonder dat het "taaleigene" aangetast werd. Alleen, het gaat nu iets sneller en komen er invloeden van bijvoorbeeld Surinaams en Marokkaans bij.

Leuk vind ik de namen van de maanden. Toch heb ik deze vroeger nog op school moeten leren en werden ze ook regelmatig gebruikt door een aantal puristen. Ik vind het wel leuk, en misschien dat ik het ook wel eens ga doen.

Maar, als lichtbeeldmaler houdt ik mij wel bezig met met lichtbeelden van de beeltenis van een lichtbeeldtentoonstaander!

Zo, tijd voor een leuker berichtje dan het voorgaande. Misschien is het niet slim, maar ik kan mij daar aan ergeren. Hoeveel domheid kan een mens etaleren?

Nou had hier een leuk plaatje in het kader van de afscheidsaktie moeten staan. Ik ben er dan ook vast van overtuigd, dat ik het op een USB-stick meegenomen had vanaf de studio. Alleen, het staat er niet op, dus ik zal het toch wel vergeten zijn.

Maar, er is genoeg ander nieuws, goed nieuws zelfs (al is dat volgens mensen die het weten kunnen nou weer geen nieuws). Nikon heeft een nieuw objectief op de markt! Nou is dat niets bijzonders, maar toch is het wel een beetje speciaal. Ik heb het hier over de 1,8/35 mm, het "plaatsvervangend standaardobjectief" voor de camera's met een DX-sensor. Waarom is dat zo speciaal? Wel, het betekent, dat Nikon doorgaat de produktie voor langere tijd met de DX-sensor in camera's, de relatief kleine sensor van de D90 en D300, dat naast de full frame (FX) sensor van de D3, D3x en de D700.

En dat is goed nieuws. Ze zien blijkbaar een dusdanig mooie toekomst voor het DX-formaat weggelegd, dat ze nu het eerste objectief met een vaste brandpuntsafstand uitbrengen. En het is nog een erg goed en een erg goedkoop objectief ook! Wel erg aanlokkelijk, maar eerst even pas op de plaats maken.

Dan heb ik toch niet voor niets onlangs een D90 gekocht. 

Alweer een plaatje in het kader van de "Straat op de Plaat" aktie. Deze keer de tandarts met vrouw en kind. Nou zult U zeggen, ik zie alleen maar een kind. Dat klopt. Ik heb ook nog even een plaatje gemaakt van Marie, hun dochtertje. Vijf jaar geleden is ze geboren en toen zijn we, Stijn, (zo heet de buurman) en ik, 's avonds samen bezig geweest de geboortekaartjes te maken met een fotootje van de pasgeborene er op.

Intussen is het een heel ander kind geworden, hartstikke leuk. Kijk maar eens.

Het is gewone "bread-and-butter" fotografie. Fotografie waarbij de artistieke kwaliteit niet voorop staat, maar het is gewoon een aardige foto waarbij de kinderen er zo leuk mogelijk op staan. Dit span was vrijdag voor de tweede keer bij mij; de eerste keer begon de jongste een keel op te zetten dat het een aard had. Met geen mogelijkheid te troosten. Daar ben ik dan erg eenvoudig in: meteen de sessie afbreken en een andere keer terugkomen. Het heeft geen enkele zin om een kind tegen zijn zin te proberen te fotograferen. Je krijgt toch een rotfoto en dat wil niemand. Toch proberen ouders het wel, maar het is zinloos. Als ze een volgende keer niet terugkomen? Nou, dat is hun probleem, niet het mijne.

Deze kwamen wel terug. De twee oudste kinderen samen in een kantoorstoel gezet, dat ging net naast elkaar, en toen de kleinste erbij. Er werd wel wat sip gekeken, maar ik heb mijn foto's al gemaakt voordat er ook maar een kans was op protesten. Ik weet het, het is niet een helemaal optimale opname, maar de ouders, en die weten dat ook, zijn er gelukkig mee. En dat is waar het om gaat, mensen gelukkig maken. En, als dat dan razendsnel moet, dan moet het zo! Met wat bijwerken in Photoshop is het toch een leuk geheel geworden.

Ik was hem bijna vergeten. Ik ken de film "Deliverance" ook niet waar het uit komt, ik ben nou eenmaal geen filmliefhebber, maar dit is zoiets vrolijks. Hoewel ik niet kan dansen, zou ik het bijna doen! Mijn voeten begonnen al te bewegen.

http://www.youtube.com/watch?v=RyKvD-4IxOY&feature=related

(Het heeft er niets mee te maken, maar het mooist vind ik eigenlijk het begin, waarbij de een tegen de ander zegt: "I love the way you wear that hat!" En dat is nou precies de hoed waar ik al jaren naar op zoek ben, exact de kleur en het model! Nergens te vinden!)