
Ik kom ook nog wel eens in de kerk. Dat is heel wat veranderd sinds ik begon als fotograaf. Toen, zo'n 35 jaar geleden, had ik altijd een paar dagen pijn in mijn rug als ik weer eens een kerkdienst had bijgewoond. Waarschijnlijk was de gedachte, dat als je hier op aarde voldoende leed, dat je dan sneller in de hemel kon komen of een beter plaatsje kon reserveren. Nou, die kerkbanken werkten daar goed aan mee, trouwe kerkgangers konden hun luie stoel wel alvast bestellen, want die verdienden ze zeker in het hiernamaals!
Ik ben in bijna alle kerken op het eiland geweest, zelfs in kerken die voor anderen gesloten bleven mocht ik bij wijze van uitzondering fotograferen. ik heb me ook altijd heel rustig gedragen, met eerbied voor de eredienst Geen heen en weer lopen, zoveel mogelijk tijdens de pauzes tussen het zingen fotograferen als het orgel speelde en niemand de camera kon horen enzovoorts. Alleen sommige kerken van zeer bevindelijke gemeenten mocht ik niet in.
Hier is dan een plaatje uit de kerk van Dreischor. Je krijgt niet zo vreselijk vaak de gelegenheid om vanaf het orgel de hele kerk te fotograferen; meestal werkt het verstorend tijdens de dienst. Maar hier dan deze uiterts fraaie kerk terwijl er gecollecteerd werd.