dagboek van een fotograaf

Ik kom ook nog wel eens in de kerk. Dat is heel wat veranderd sinds ik begon als fotograaf. Toen, zo'n 35 jaar geleden, had ik altijd een paar dagen pijn in mijn rug als ik weer eens een kerkdienst had bijgewoond. Waarschijnlijk was de gedachte, dat als je hier op aarde voldoende leed, dat je dan sneller in de hemel kon komen of een beter plaatsje kon reserveren. Nou, die kerkbanken werkten daar goed aan mee, trouwe kerkgangers konden hun luie stoel wel alvast bestellen, want die verdienden ze zeker in het hiernamaals!

Ik ben in bijna alle kerken op het eiland geweest, zelfs in kerken die voor anderen gesloten bleven mocht ik bij wijze van uitzondering fotograferen. ik heb me ook altijd heel rustig gedragen, met eerbied voor de eredienst Geen heen en weer lopen, zoveel mogelijk tijdens de pauzes tussen het zingen fotograferen als het orgel speelde en niemand de camera kon horen enzovoorts. Alleen sommige kerken van zeer bevindelijke gemeenten mocht ik niet in.

Hier is dan een plaatje uit de kerk van Dreischor. Je krijgt niet zo vreselijk vaak de gelegenheid om vanaf het orgel de hele kerk te fotograferen; meestal werkt het verstorend tijdens de dienst. Maar hier dan deze uiterts fraaie kerk terwijl er gecollecteerd werd.

Als je maar betaalt, dan zoekt Google wel uit waar je advertentie geplaatst wordt......Zo komt het dat op mijn blog regelmatig een advertentie staat van Esdeje fotografie. Dat blijkt een zich fotograaf noemend persoon te zijn uit Oosthuizen, een plaats in Noord Holland. Lekker handig, dat besteden van je advertentiebudget op een weblog van een fotograaf uit Zeeland. Bovendien, de fotografie is niet om aan te zien, consequent staat zijn licht te laag, je kijkt het model in de neusgaten omdat zijn camera te laag staat en de meeste witte partijen zijn volkomen uitgevreten. Achteraf misschien wel goed van Google dat hij niet in eigen omgeving reclame ,maakt. ;-)

Maar ja, laten we ons niet laten afleiden, ik was bezig over vervoer van een bruidspaar. We hadden een Bentley en een koets met twee paarden gehad. De kroon spande echter de koets met vier paarden. Zo zie je maar eens, er is altijd een baas boven baas.

Een ander middel om je te verplaatsen is de koets met paard ervoor, in dit geval twee paarden. Deze bruiloft vond plaats in Zuid-Beveland, in Heinkenszand, (de koets en paarden kwam daar ook vandaan), maar tot mijn verbazing sprak de koetsier mij meteen met mijn naam aan en hij bleek ook al te weten, dat ik in de Nieuwe Bogerdstraat zat. Hij kwam mij wel enigszins bekend voor, maar dat heb ik met veel mensen. De oplossing was vrij simpel: hij had in "een vorig leven" als chauffeur pakjes bezorgd in Zierikzee. Jammer, ik was dus toch niet zo bekend als ik gehoopt had.

Toch was er iets Schouws aan deze bruiloft: de ouders van de bruid kwamen van Schouwen en Schouwser kon het ook niet: de naam was BijdeVaate. voor zover ik weet, komt die naam alleen op Schouwen Duiveland voor en dan nog voornamelijk in Zierikzee. (volgens familienaam.nl tenminste, maar daar moet je bij het zoeken "Bij de Vaate" intikken, anders krijg je alleen een aantal in de N.O.-polder)

Diverse bruidsparen kiezen voor diverse vervoermiddelen. Dit bruidspaar had voor een echte Bentley gekozen, een "Race Rolls Royce" dus. Hoe kon ik die, naast normaal, een dusdanig fotograferen, dat het niet het obligate plaatje werd als ze de kerk uit komen?

Het antwoord was te vinden in het merkje voor op de motorkap. Iedereen die een beetje geinteresserd is in auto's herkent dit als van een Bentley. Oh ja, en het stuur zat aan de goede kant, namelijk rechts!

Een dramatisch plaatje van een bruid tegen een regenlucht. Precies d enige dag dta het regende de laatste tijd moest ik een bruidsreportage maken. We hielden het gelukkig bijna de hele dag droog toen we foto's  buiten moesten maken; alleen toen we familiefoto's bij de kerk van 's Heer Abtskerke moesten maken viel de regen behoorlijk hard neer. Iedereen stond relatief droog onder de bomen, alleen ik stond in de regen terwijl het bliksemde en donderde.

Deze lucht was dus alleen maar dreigend, niet meer gelukkig. Toch altijd weer een gelegenheid voor een fraai plaatje! Bovendien kon je zo goed zien hoe de jurk er van achter gezien uitzag.

Het is de laatste dagen  niet gekomen van het bijwerken van mijn weblog. Ik heb dagen achtereen aan trouwreportages zitten werken en nauwelijks meer tijd gehad voor iets anders. Het is een avond zelfs een uur geworden, de andere avonden steeds rond elf uur dat ik naar huis ging. Maar ja, ik schiet nu ook lekker op; het is nu nog wachten tot de bruidsparen het album uit komen zoeken en dan kan er ingeplakt worden.

Geen plaatjes nog deze keer, want daar ben ik door alle drukte niet aan toe gekomen. Dat houdt U nog tegoed van me.

Zo, dat waren een aantal hectische dagen. Ik ben als een gek bezig mijn trouwreportages te ontwikkelen, ik heb nog twee modellen gefotografeerd voor mijn portfolio en vandaag heb ik weer een trouwreportage gefotografeerd. Daar ben ik vanmorgen vroeg al voor op pad gegaan en vanavond om half tien kon ik de laatste DVD's, waarop de ruwe bestanden gebrand waren, opbergen.

Een van de foto's van de modellen ziet U hierbij afgebeeld, voor de andere, net als voor de plaatjes uit de trouwreportages, zult U even geduld moeten oefenen. Morgenochtend ga ik eerst wat -nou ja, wat, het zijn er zo'n 800!- ruwe bestanden ontwikkelen, dan zien we daarna wel weer verder.

Nu ik bezig ben met mijn behalen van het Fellowship van het British Institute of Professional Photogrraphy heb ik regelmatig modellen nodig. Er mag namelijk van elk model maar een foto in het portfolio zitten.

Dit model werd door een ander aangebracht. Op deze manier, als dit zich zo voortzet, kan ik het waarschijnlijk toch voor elkaar krijgen om genoeg foto's te maken voor mijn verzameling om examen te doen. Deze foto gaat voorlopig ook bij de collectie.

Gisteren viel mijn camera en was defect, onrepareerbaar waarschijnlijk. Maar , gelukkig hebben we de foto's nog! Hier is een van de laatste foto's die ik er nog mee gemaakt heb. Eigenlijk de zwanenzang van mijn Fuji S5.

Zoals U ziet, hij deed het nog best op dat moment!

Zo, weer even een nieuw plaatje. Dit is een behoorlijk gevarieerde bewerking geweest, zwart-wit tonen, texturen, alles door en over elkaar heen.  Terwijl ik toch een duidelijk beeld had van wat het moest worden, alleen lukte het maar niet.

Vandaag ben ik nog vlak langs  het AZ-stadion gereden, vlak voor de festiviteiten losbarstten. Nee, niet om het kampioensfeest mee te vieren, maar mijn Tomtom wees mij de weg daarlangs, naar Egmond aan den Hoef, alwaar een vouwwagen op mij wachtte. Nu ben ik in het gelukkige bezit van zo'n ding gekomen en kan ik op vakantie!

Eerst even een weekeindje "proefkamperen"  bij mijn zuster in de buurt in Almere en dan in juni op weg naar Wales. Ik heb nu er al zin in, nu ik die vouwwagen eenmaal heb.

Nog even een plaatje van de sessie van vrijdagavond, Een erg fraaie pose, vind ik. Deze opname is gemaakt met een softbox als hoofdlicht, terwijl ik nooit gedacht had dat dit licht kon werken als een puntlichtbron, tenmiste het effect, mits goed gericht, benadert enigszins dat van een puntlichtbron.

Zo ontdek je steeds iets nieuws, ook al zit je aan het einde van je loopbaan.

Nog even een plaatje van degene die gisteren model gestaan heeft voor het seminar dat ik gegeven heb. Ik vind, dat de hier gebruikte houtstructuur echt een verrijking voor de opname is.

Een vraag gisteren van mijn toehoorders was of ik deze opnamen maakte met de bewerking in gedachten. Wel, dat is niet het geval; ik maak een opname waarbij vooral het licht moet kloppen en de pose correct is. Daarna kijk in in mijn voorraad structuren of daar iets bij is dat een meerwaarde voor de opname kan betekenen. Mocht dat er niet bij zijn, dan wordt de opname gewoon recht toe, rechtaan afgedrukt.

Vandaag zag ik mijn eigen naam staan: http://www.swpp.co.uk/convention/speakers/

Nou ben ik slechts een van de 68 sprekers (en 12.000 bezoekers!!!!), maar het leuke is, dat ik al 11 ervan ontmoet heb. Daar zijn best leuke herinneringen aan verbonden: zo heb ik er eentje rondgeleid over Schouwen-Duiveland, eentje heeft mij al onderdak beloofd tijdens de voettocht die ik volgend jaar in Engeland ga houden, eentje heeft mij geholpen mijn eerste digitale camera te kiezen, een heeft mij geleerd hoe je foto's moet beoordelen en, het leukste, eentje was een paar jaar geleden zo blij, dat ik een hoofdprijs behaalde, dat ze in haar vuurrode jurk in een deftig hotel bij Birmingham plotseling op de tafels stond te dansen en daarbij pardoes uit haar opvallend strakke avondjurk scheurde.

Nog steeds is het de "talk of the town", zoals ik onlangs nog hoorde van een engelse collega. Er werd -en wordt- alom gedacht, dat ik, met mijn charmes een oorzaak voor haar enthousiasme was, maar ze was echt zo blij (en had zoveel drank op) over de foto die ik ingeleverd en die zij mede gejureerd had. Dat hij van mij was, dat wist ze niet eens.

Een foto met, het kwam al eerder ter sprake binnen deze kolommen, sterke invloed van Waterhouse en ander britse Pre-Raphaelites. Tezamen met de klassiek aandoende omlijsting met Jugendstilachtige elementen ademt hij enigszins  de sfeer van de periode rond de vorige eeuwwisseling.

Dat is een periode waar ik een grote "bewonderaar" van ben, dat wil zeggen, ik voel mij wel een groot aantal jaren aangetrokken tot de beeldentaal van een aantal toen actieve kunstenaars. Merkwaardig, dat zoiets pas nu tot uitdrukking komt in mijn werk.

Nog even een "vakantieplaatje". Het betreft hier een omgeleide zijarm van het riviertje de Berkel dat op een paar kilometer van ons vakantieverblijf stroomde.

Daar liep ook de Berkelvalleiroute, een wandelpad van ongeveer 18 km. Inderdaad, de valleiroute, want we hebben de Berkel nauwelijks gezien. En die 18 kilometer? Een ruwe berekening leerde ons, dat het minstens 21 kilometers waren. Als er niet een bordje verkeerd had gestaan, was het echt de moiete waard geweest. ;-(

Dit is weer hetzelfde model, in bijna dezelfde pose. Alleen hiervan vind ik de kleur van het geheel zo mooi. Het is net als pas Cathy schreef naar aanleiding van een andere foto: net een icoon.

U ziet het, ik ben lekker aan het hobbyen. Dat is wel nodig ook, want ik "moet" nu ik  mijn studio nog tot mijn beschikking heb zoveel mogelijk modellen fotograferen teneinde een behoorlijke voorraad bestanden te hebben die ik eventueel later wel kan uitwerken. Gelukkig heb ik er geen hekel aan....

Heel opvallend: op mijn website heb ik een tellertje, dat het dagelijkse aantal bezoekers bijhoudt. Ook de geolocatie wordt bijgehouden; dat is gewoon een moeilijk woord voor de plaats waar de computer staat en via welke provider mijn site bezocht wordt.

Nu heb ik de laatste tijd steeds een bezoeker uit Keulen in Duitsland die inlogt via nota bene Zeelandnet!