Fietsend in t zonnetje viel mijn oog vandaag op een dakkoffer boven op het dak van een auto. Ik heb het niet zo op die apparaten omdat ik altijd denk aan verdachte lading. Niet zozeer van de georganiseerde misdaad  maar meer aan gewone families in relatie met overleden familieleden. Met name schoonmoeders spelen daarin de hoofdrol.  Dateert al uit mijn jeugd en de gedachte aan wintersportvakanties en ernstige ongelukken in de sneeuw. Of mijn,  inmiddels overleden schoonmoeder ermee te maken heeft moet ik nog eens uitvlooien bij mijn psycholoog. Zal wel niet want zij is nooit op wintersport geweest. Daarnaast verkocht ik vroeger uit hoofde van mijn beroep ook reisverzekeringen en wist ik dus wat het repatrieren van een menselijk lichaam kostte. Vandaar denk ik. Lastig, want ik heb die gedachte tot op de dag van vandaag niet  los kunnen laten.

De koffer waar vandaag mijn oog op viel drukte die opkomende gedachte vrijwel onmiddellijk de kop in. Aan de zijkant van de koffer stonden woorden dat Jezus leeft en dat hij zal terugkomen. Ik ben blij met deze ervaring omdat het wellicht het definitieve einde is van de oude gedachte. Het probleem is wel dat de tekst niet minder opvallend is en minstens zo spectucalair, wel wat geruststellender.