Aan het einde van deze wonderschone dag naar een plekje gereden nabij Westkapelle. 2 stoeltjes altijd in de auto. Gezeten aan de vloedlijn met onze hond die niets anders wil dan spelen. Goeie temperatuur. Windstil. Relatief weinig mensen. Prachtige luchten. Een ondergaande zon. Veel grote schepen heel dicht langs de kust. Het is goed. We hebben veel (wel) en elkaar. Kijkend naar de kleurende lucht en proberend daarachter te kijken, kwam de vraag in mij op waarom sommige mensen geloven dat er na de dood niets is. Lijkt een onmogelijke gedachte in de kontekst van wat er om ons heen is. Ik denk niet specifiek aan iets, maar alleen de gedachte dat dit leven alles zou zijn komt me als dwaas over.