FlevoBike e-GreenMachine

De laatste tijd fietste ik niet lekker meer op mijn fiets: pijn in de benen en voeten. Eerst dacht ik dat het te maken had met mijn gebrekkige conditie; ik heb sinds november verschillende vormen van griep moeten doorstaan. Maar vandaag heb ik al fiestend ontdekt wat er aan de hand is: de afstand tussen zadel en pedalen is te groot.dat veroorzaakt waarschijnlijk de pijn.  Dat is waarschijnlijk ontstaan bij de service-beurt in Dronten, afgelopen oktober. Tijdens de werkzaamheden is de zadel van de fiets gehaald en waarschijnlijk net in een andere positie teruggezet. Een klein verschil kan grote consekwenties hebben. Dat kan gelukkig zo opgelost worden. De afstelling van de fiets luistert heel nauw.

Bij een jaarwisseling horen ook goede voornemens. De laatste 2 maanden van 2014 hebben niet veel kilometers aan de teller van mijn ligfiets gebracht. De voornaamste oorzaak was gezondheidsproblemen. Ik eindig met 5200 km op de teller.

Volgend jaar wil in ieder geval 9000 km passeren en hoop 10000 km te bereiken. Ik krijg meer vrije tijd die ik fietsend hoop rond te brengen.

Vakantieplannen nemen ook een vaste vorm: een week Fietserpad in de zomer en drie weken in het voorjaar voor de Groene weg naar de Middellandse Zee. Ik moet hiervoor nog onderzoeken hoe de terugreis georganiseerd moet worden. Een ligfiets is minder makkelijk vervoeren.

Ter gelegenheid van de 10000ste hit op deze blog heb ik op Facebook een gebruikersgroep GreenMachine, FlevoBike aangemaakt. Ben je in het bezit van een (e-)GreenMachine of heb je gewoon belangstelling in deze fantastische ligfiets, wordt dan lid van de gebruikersgroep, stel je voor en doe mee aan de discussie.

De url is: https://www.facebook.com/groups/724727214279401/?fref=ts

Wie deze blog leest, kan, vanwege de vele bezoeken aan FlevoBike, twijfels krijgen over de onderhoudsvriendelijkheid van de e-GreenMachine. Het is goed om zich te realiseren dat die bezoeken in verband stonden met de ontwikkeling van het concept "elektrische ondersteuning". In januari 2013, bij de eerste testrit, was de ondersteuning matig en had de accu nog geen vaste plaats op de fiets. Dezelfde fiets anno nu heeft een krachtige ondersteuning die perfect voldoet aan de hoogste eisen van de gebruiker. In minder dan 2 jaar heeft het concept een grootte ontwikkeling doorgemaakt en mijn fiets is door het bedrijf steeds up to date gehouden. 

Het enige onderhoud aan de fiets, op het van tijd tot tijd vervangen van fietsbanden en remblokjes na, is het eenmalig verversen van de olie in de Rohloff-naaf na 5000 km. Dat is onlangs in Dronten gebeurd. Ik heb tijdens vakanties op modderpaden en kinderkopjes gefiets en daarbij mijn fiets absoluut niet ontzien. De fiets heeft geen krimp gegeven en hij rijdt nu nog als nieuw.

Na 5000 km moet de olie van de Rohloff-naaf ververst worden. Omdat de opening hiervoor achter de motor zit, is het beter dat ik dit niet zelf probeer te doen. Dit kan beter bij FlevoBike gebeuren. Afgelopen donderdag zijn we met de auto met fiets op de fietsendrager naar Dronten gegaan. 250 km heen en 250 km terug. Omdat we deze weg al een paar keer hebben gereden, lijkt het minder ver te zijn. Puur psychologisch! 

In Dronten hebben we een afspraak met André Vrielink. Wij worden, zoals altijd, hartelijk ontvangen. Eerst koffie drinken en daarna laat André ons zien waar hij momenteel mee bezig is: de accu van zijn Orca krijgt een display voor het weergeven van de acculading. De volgende stap is om de display van de accu te koppelen aan de andere display om daarop de informatie over de lading te krijgen. Als het zover is, kan de berijder in een oogopslag lezen hoe het zit met de acculading.

Dan wordt mijn fiets onder handen genomen. De motorblok gaat eraf. Alles ziet er van binnen nog perfect uit. Olie eruit, spoelen en verse olie erin. Dit is een operatie die toch zowat een uur in beslag neemt. De schroeven van de bidonhouders, die een beetje los zaten, worden met een speciaal gereedschap vaster op het frame gezet. Verder krijgen we uitleg over het stellen van de remmen en worden deze meteen wat aangedraaid.

De leendisplay is een modernere versie dan de oorspronkelijke display van mijn GreenMachine. Hiermee is beter te schakelen, in twee richtingen, en geeft de schaalverdeling van de acculading  een iets betere weergave van de situatie. Daarom wil ik een eigen nieuwe display kopen. Die wordt meteen op mijn fiets gemonteerd.

André heeft ook mijn accu getest. Volgens de meting was één van de cellen minder goed ingesteld dan de andere. Dat zou kunnen verklaren dat de autonomie iets minder is dan zou moeten. Met het wijzigen van een paar parameters (ja, ook voor de accu moeten parameters ingesteld worden!) moet het verschil worden overbrugd en zou de accu na een paar ladingen beter moeten presteren. Dit betekent weer nieuwe metingen van de actieradius.

Tegen vier uur is de fiets klaar. Eerst een testrit in de straten voor het bedrijf en we kunnen de fiets weer meenemen. 

Ook dit bezoek heeft bevestigd dat FlevoBike een fantastisch bedrijf is, inovatief, klantvriendelijk en met producten van uitzonderlijk hoge kwaliteit. 

De twee nieuwe metingen van de actieradius zijn verricht. Eerst met stand 15 (veel ondersteuning) in motorstand BOOST kom ik tot 89 km. Dat is 25% minder dan in stand ECO. Daarna heb ik de ondersteuning teruggebracht naar 13 (minder ondersteuning). Nu haal ik 129 km met motorstand ECO. Deze meting lijkt toch beter dan de vorige. Die was 110 km, minder dan ondersteuning in stand 15. Nu heb ik een kleine 10% meer actieradius door een beetje ondersteuning in te leveren. 

Volgende week ga ik naar FlevoBike voor het laten verversen van de olie in de Rohloff. Dan kan ik deze metingen met André, de deskundige, bespreken. Ben benieuwd wat hij te zeggen heeft.

Op 25-9-2014 ben ik de grens van 5000 km met mijn ligfiets gepasseerd. Eind 2013 stond 2000 km op de teller en daar wilde ik dit jaar 3000 km aan toevoegen. Dat is in 9 maanden tijd gelukt. 1500 km met fietsvakanties en de rest met dagritjes in het weekend. En nog steeds is elke rit op mijn GreenMachine een genot. 

Een veel gehoorde opmerking is dat men ligfietsen gevaarlijke voertuigen vindt. Men schrikt er altijd van. Daarop zeg ik altijd dat voertuigen zelf niet gevaarlijk zijn maar dat sommige bestuurders gevaarlijk bezig kunnen zijn in het verkeer. En eigenlijk zou ik dan ook aan toe willen voegen dat elke verkeersdeelnemer zijn voertuig zodanig onder controle zou moet hebben en het verkeer goed zou moeten overzien om niet voor een tweewieler in paniek te raken. Maar dat verzwijg ik liever want tegen vooroordelen kan je niet veel.

Die opmerking werd me ook gemaakt op de dag dat 150 auto's op de A58 op elkaar botsten omdat ze gewoon veel te hard ik de dichte mist reden. Wat zijn nou gevaarlijke voertuigen (lees bestuurders)?

De afgelopen weken ben ik bezig geweest met verschillende metingen te bepalen wat de actieradius van de fiets is. Door de geleende display kan ik een parameter wijzigen die de kracht van de motor regelt. Van FlevoBike kon ik waarden tussen 10 en 15 uittesten waarbij 15 de meeste kracht oplevert. Verwacht was dat hoe lager de parameter, hoe groter de actieradius. Maar dat bleek niet het geval te zijn. De eerste test was met waarde 15. Dat leverde een autonomie van 120 km op. Daarna heb ik de waarde op 13 gezet. Het verschil was voelbaar. Ik moest beduidend meer eigen inbreng hebben. En geheel tegen de verwachting bleek de accu nog maar 110 km op een lading te ondersteunen. Dit kon ik niet verklaren omdat ik beide keren bijna uitsluitend in stand ECO had gefietst. Een nieuwe meting voor de waarde 15 leverde weer 120 km. Dat was dus constant.

Deze metingen heb ik aan André Vrielink, de deskundige bij FlevoBike, doorgegeven. Ook hij vond het merkwaardig. Ik heb nu de opdracht gekregen om een nieuwe meting te doen met waarde 13 om te kijken of het een verschillende autonomie oplevert en een meting voor de waarde 15 in stand BOOST. Dat wordt vliegen over de weg! Maar ik moet wel opletten dat ik niet harder ga dan 25 km/uur, anders is de ondersteuning uitgeschakeld en wordt de accu niet gebruikt. Dat zou de meting vervalsen.

Binnenkort ga ik weer naar Dronten voor het olie verversen van de Rohloff-naaf. Dan gaat André ook meten of er niets bijzonders met mijn accu aan de hand is waardoor ik geen betere actieradius krijg dan nu het geval is. 

Het verhaal van de actieradius wordt dus vervolgd.

Tijdens de vakantie heb ik geconstateerd dat de kilometerteller van de GreenMachine een afwijking heeft van ongeveer 5% ten opzichte van de GPS-meting van de Garmin. De display van mijn fiets geeft minder kilometers aan. Bij nader onderzoek blijkt dat de instelling van de wielomtrek niet juist is. De waarde is 1475 in plaats van de waarde 1580 die door de fabrikant van de band, Schwalbe Marathon Plus 20 inch, wordt opgegeven. Gelukkig kan ik de waarde met de geleende display makkelijk aanpassen.

De meting van de actieradius toont aan dat de fiets met de gunstige setting van de parameters voor 120 km autonomie heeft op een vlak parcours met alleen de wind als tegenstander. Dat vind ik net te weinig voor mijn gebruik. Ik zou liever een waarde zien van 130 of meer. Daarom ga ik de parameter die de kracht van de ondersteuning levert iets lager instellen en opnieuw meten. Dan kan ik kiezen wat ik het liefst heb, meer meters of steilere hellingen. Het mooist zou zijn om dat per rit te kunnen bepalen. Maar ja, de display die dat mogelijk maakt, heb ik van het bedrijf te leen gekregen. Die zal ik toch terug moeten geven.

Tijdens de zomervakantie heb ik samen met mijn man in Duitsland gefietst. Wij zijn met de auto naar Magdeburg gereden en zijn van daaruit langs de Elbe richting Dresden en Bad Schandau bij de grens met Tsjechiën gefietst. Daar hebben we rechtsomkeer gedaan, terug naar Dresden. Vanaf Dresden zijn we in westerlijke richting door de Schsische Schweiz richting de Mulderadweg gegaan. De rivier Mulde hebben we dan gevolgd tot de monding in de Elbe bij Dessau. Dan zijn we langs de Elbe tot Hamburg gefietst. Met de trein zijn we aan het einde van de vakantie weer terug gekeerd naar de auto in Magdeburg. In 14 fietsdagen hebben we ruim 1000 km afgelegd. Wij zijn hellingen van 8, 10 en 13% tegengekomen die ik allemaal moeiteloos heb kunnen beklimmen. De nieuwe setting van de parameters is dus uitstekend. Echt testen van de actieradius is er nog niet van gekomen. Wel is het zo dat ik elke dag de voorgenomen rit heb kunnen afleggen met nog voldoende stroom in de accu. De langste rit was 90 km, de zwaarste rit was 60 km met 640 klimmeters.

De fiets heeft ook een zware duurtest ondergaan. De fietspaden waren regelmatig slecht, met kinderkopjes of mul zand met stenen. Eigenlijk verdienden die wegen niet de naam fietspad omdat wij regelmatig slechte stukjes moesten lopen. De GreenMachine heeft de test goed doorstaan en geen mankement vertoond.

Hoe meer (lees krachtiger) ondersteuning, hoe minder autonomie. Andersom geldt het natuurlijk ook. Sinds de update geeft de motor meer ondersteuning maar kan ik minder km rijden op één acculading. Het is dus kiezen tussen meer gemak in lange steile hellingen of meer autonomie voor een dagetappe. Dankzij de nieuwe display met bijbehorende uitleg kan ik kiezen wat ik het liefst heb. De parameter die dat regelt kan 5 verschillende waarden aannemen. Welke moet ik kiezen? Dit is wat me de komende tijd bezig zal houden. Geen eenvoudige opdracht: om de kracht van de motor goed te testen heb ik steile lange hellingen nodig die ik in Nederland niet vind en de actieradius meten kan ik het best thuis doen, want op vakantie wil ik elke etappe starten met een volle accu. Tegenstrijdige omstandigheden! Ik moet nog bedenken hoe ik dit zal aanpakken.

Daarnaast kan ik ook parameters bijstellen om te bepalen hoe snel de motor de ondersteuning in- en uitschakelt. Ik heb zelf niet zo veel kracht en nu hoor ik de motor steeds aan en uit gaan, niet voelbaar maar wel hoorbaar. Ook deze aanpassing van parameters ga ik de komende tijd uittesten.

Geheel tegen verwachting is na de update de autonomie verminderd met zeker 40 km. Jammer, want ik vond de ruime marge die ik eerst had wel veilig. Nu moet er bij een dagetappe niets onverwachts gebeuren, anders dreigt de accu niet genoeg reserve te hebben. Ik heb dus ook vraagtekens bij intensieve gebruik in de bergen. Ook de weergave van de autonomie is achteruit gegaan. Zodra een blokje minder op de display staat, moet ik binnen 10 km de accu weer laden. Ik heb dus spijt dat ik de update heb laten uitvoeren. De eerdere instellingen waren voor mijn gebruik veel beter.

Ik heb daarover overleg met FlevoBike gehad. André Vrielink verzekerde me dat alles weer terug te draaien is. Hij heeft me een andere display gestuurd waarmee ik zelf de parameters van de instellingen kan aanpassen. Het is nu nog wachten op een mail met uitleg welke parameters gewijzigd moeten worden. Ik kan niet zomaar lukraak wat proberen te wijzigen. Even geduld dus.

Na de eerste rit na de update op bekend terrein, concludeer ik dat mijn gemiddelde snelheid toegenomen is met 2 km/u. Van de ondersteuning gebruik ik met normaal weer de standen eco en medium. High heb ik niet meer nodig omdat stand medium veel krachtiger is geworden. Met windkracht 3 tegen en stand medium fiets ik met 25 a 27 km/u. Dat is snel, ik haal iedereen in.

ik heb nu op één acculading 96 km gefietst en de weergave vertoond het maximum aantal van 4 blokjes. Als ik de uitleg van André Vrielink goed heb begrepen, zal het maximum van 4 heel lang getoond worden. De accu behoud namelijk heel lang zijn volle spanning. Als het minder wordt, gaat het dan snel achteruit. Dat zal ik de komende ritten wel merken.

De laatste update van de software was zo veelbelovend, dat het een omweg via Dronten waard was. We kwamen op een woensdagmiddag aan, met de fietsen en bagage. Leuk om fietsend naar FlevoBike te gaan!

We werden door André Vrielink hartelijk ontvangen. Eerst heeft hij uitgelegd wat de update inhield, inclusief grafieken in 3 kleuren op het whiteboard. Ja, met zo'n docent begrijpen we het snel. Daarna werd de update uitgevoerd. Niet alleen een stekker aan de computer verbinden, maar eerst testen hoe de fiets voor de update reageert, dan de update uitvoeren, dan alle parameters controleren (met en passant nog meer uitleg), dan weer een nieuwe test, dan mij een proeritje laten doen. Na een opmerking van me nog meer aan de parameters sleutelen om het gedrag van de fiets nog te verbeteren. Het resultaat is dat de fiets veel krachtiger reageert en waarschijnlijk toch nog zuiniger is. Ook moet de acculading beter weergegeven worden.

De fiets is klaar en we kunnen vertrekken. Maar paniek, mijn odo (totaalstand van de kilometers) is op nul gezet. Weg alle waardevolle informatie en historie van de fiets. Maar André zou André niet zijn als hij niet meteen een oplossing voor het probleem had. Even met de leverancier van de elektronica gebeld en er wordt per mail een programma gestuurd om de odo handmatig bij te stellen. Gelukkig wist ik nog wat de waarde was, dus alles is goed gekomen.

Met deze nieuwe instellingen moet er weer getest worden. Eerst ga ik de acculading testen en de nieuwe actieradius bepalen. Later, als ik daar in gelegenheid ben, wil ik een nieuwe rit in de bergen maken. Volgens André moet het beter gaan.

Met Pinksteren hebben we de Zuiderzeeroute gefietst. In 6 dagen hebben we 460 km afgelegd, met de LF21a, LF22a en LF23a. We zijn gestart en geëindigd in Amsterdam en hebben het traject met de klok mee gevolgd. In plaats van de afsluitdijk hebben we de veer Enkhuizen - Stavoren genomen. Het weer was prachtig, droog, zonnig en met weinig wind. Het was Holland op z'n mooist met prachtige landschappen en wolkenluchten. Onze eerste meerdaagse tocht in Nederland heeft een diepe indruk op ons gemaakt.

In Enkhuizen kwam ik een GreenMachine tegen, eindelijk! Dit is natuurlijk op een foto vastgelegd. 

Vanaf Kampen hebben we even de omweg naar Dronten genomen voor en update van de software van de elektronica van mijn fiets.

Bij de Ligfietstestdag in Peer, Belgïe, heb ik een proefrit gedaan in een e-Orca van FlevoBike. Ik had al veel over deze velomobiel gelezen en nu kreeg ik de kans om een paar rondjes ermee te rijden. Niet genoeg om er vertrouwd mee te raken, wel genoeg voor een eerste indruk: het voelt als een racemonster. De zit is heel laag en confortabel. Het is een gestroomlijnde driewieler en het voertuig wordt bestuurd door twee handels, links en rechts. Het dakje is niet helemaal gesloten waardoor wind in je gezicht waait. Het zorgt voor een fietsgevoel en ook voor een snelheidsgevoel.

De Orca is gebouwd voor lange afstanden en de filosofie van FlevoBike is duidelijk te herkennen: comfort, degelijkheid, mooie afwerking, moderne techniek, top onderdelen. Het is een juweel. Niet voor mij naast mijn GreenMachine, want ik heb er geen plaats en geen gebruik voor, maar zo af en toe zou ik wel ritjes in willen doen, just for fun.

Geholpen door het mooie wintersweer heb ik afgelopen winter regelmatig tochten gemaakt van rond de 30 kms. Dat was goed te doen met een temperatuur van 6 graden boven nul. Met thermo-ondergoed, gevoerde sotfshell, handschoenen en muts kon ik een uur peddelen zonder te veel af te koelen.

Nu de temperatuur stijgt, kunnen de rondjes langer en de kleding lichter worden. Afgelopen week was zo warm dat ik me zelfs goed met zonnebrandcreme moest insmeren en een pet moest gebruiken om me voor de felste zonnenschijn te beschermen. Regelmatig staat nu op het programma een rondje Veerse meer van 64 kms. Drinken meenemen is essentieel, 1 of 2 bidons met anderhalf liter water. Eten meenemen moet ook, hoewel ik dat liever niet doe. Om te eten moet ik stoppen met fietsen, en dat is niet leuk, zo in je eentje. Maar twee uur zonder eten en ik kom de man met de hamer tegen (wielerterm voor hypoglycemie, ofwel te laag zuikergehalte in het bloed). Dan vloeien alle krachten uit je lichaam en fiets je geen meter meer. Dat overkwam me afgelopen zondag. Dus voortaan eten meenemen en halverwege de rit opeten.

Bij goed weer wil ik komende weekend een rondje Oosterschelde doen, rond de 80 kms. Ik zal Strava aanzetten om achteraf het parcours en het aantal afgelegde kms te zien. Dat is een goede oefening voor de naderende fietsvakantie.

Mijn gemiddelde snelheid is ook toegenomen. Was ik in begin blij met 22 km/u, nu haal ik wel 24 km/ u. Mijn conditie neemt toe.

Hoe moet je nu een band wisselen op een GreenMachine met gietwielen? Volg de instructie op http://www.youtube.com/watch?v=uNhLPXfd8FM

Half april en al 600 km gefietst dit jaar. Mijn GreenMachine rijdt nog steeds als een zonnetje. Het enige minpunt is de weergave van de acculading op het display. Waarschijnlijk brengt een update verbetering. Daarvoor moet ik naar Dronten. Het gaat in juni gebeuren.

Wij hebben al een concreet fietsplan: in juni gaan we in 6 dagen de Zuiderzeeroute fietsen. En omdat we dicht bij Dronten zijn, kunnen we daar langsgaan voor de update.

Zomerplannen zijn nog vaag. Waarschijnlijk wordt het Duitsland omdat het een mooi fietsland is en omdat we in hoogseizoen niet vooruit hoeven te boeken. Wie weet wordt het de Elberoute. 

Mijn doelstelling 2013 was 2000 km op de teller. Die heb ik op 26 december en na zes fietsmaanden gehaald. Ik heb beduidend meer gefietst dan de afgelopen jaren. Ik ben wel geholpen door het uitzonderlijk mooi wintersweer dat doorfietsen mogelijk maakte.

In 2014 wil ik daar 3000 km aan toevoegen. Dat is, op de fietsvakantie na, ongeveer 50 km per week. Ook dan moet het weer een beetje meewerken, want als het de hele dag regent of sneeuwt en vriest, blijf ik binnen.
Verder ben ik van plan om in het voorjaar de Zuiderzeeroute te fietsen, waarschijnlijk in twee lange weekenden.

De ultieme test voor de fiets en voor mij: de col du Ballon d'Alsace in de Vogezen (1165 meter). Een klim van 9 kms met een regelmatige helling van 7%. Met een maximum aan ondersteuning en in de eerste versnelling klim ik in een rustig tempo met 7 km/uur. De klim duurt anderhalf uur. Bij elke kilometer staat een informatiebord voor fietsers met de bereikte hoogte, de resterende afstand en het gemiddelde stijgingspercentage van de komende kilometer. Het helpt om afleiding te krijgen, zeker omdat het vermelde stijgingspercentage niet toeneemt. Bij het passeren van een bord waarop staat "Altitude 1000 metres" krijg ik vleugels. Ik weet dan dat ik het ga halen.

Aan de top worden wat foto's gemaakt en kleed ik me goed aan voor de afdaling via dezelfde weg. De weg is droog en van goede kwaliteit. Ik moet voordurend in de remmen knijpen om de snelheid onder controle te houden. Ik probeer niet boven de 40 km/uur te komen. De afdaling duurt een kwartier. De fiets ligt heel goed op de weg en de remmen werken uitstekend.

Ik ben trots op deze topprestatie.

De etape van die dag was 82 kms lang en ik heb 1100 klimmeters gemaakt. Geen probleem voor de accu. Die was aan het einde van de dag nog niet leeg.

Na het ophalen van de fiets zijn mijn man en ik direct naar Limburg gegaan. Ja, ik was erg nieuwsgierig naar het effect van de verplaatsing van de krachtsensor op het gedrag van de fiets op steile hellingen. Bij de eerste serieuse heuvels wist ik het al: het gedrag van de fiets is enorm verbeterd. Beter kan niet! Voor de aanpassing was het nog wel hard werken om omhoog te komen. Nu is het een kwestie van de pedalen rond te blijven draaien, iets wat in de hoogste stand van de ondersteuning heel goed en heel soepel gaat. Veel kracht is niet meer nodig.

De Cauberg is één van de meest bekende beklimmingen in Nederland, met een gemiddelde stijging van 10% en met pieken op 13 à 14%. Die heuvel (en andere steile Limburgse heuvels) heb ik beklommen zonder voet aan de grond te zetten en zonder buiten adem te komen: SUPER! In de hoogste stand van de ondersteuning, turbo high, en in de lichtste versnelling kon ik met 7,5 km/uur naar boven komen.

De e-GreenMachine is een product waar FlevoBike erg trots op mag zijn. Na mijn eerste proefrit in januari is er veel werk verzet om het concept te verbeteren en door te ontwikkelen tot een fantastische fiets die erg veel en goede ondersteuning biedt en die uitgerust is met een krachtige accu die grote tochten mogelijk maakt. Samen met de goed ventilerende stoel en het onderhoudsarme karakter van de fiets heeft de e-GreenMachine alle troeven in handen.

Voor het verplaatsen van de krachtsensor moest de fiets uit elkaar worden gehaald. Een grote klus! De software is ook geupdated en de hendel van de Rohloff is vervangen door een ander exemplaar dat beter met regen bediend kan worden. Ook de accu heeft een nieuwe plaats gekregen achter de stoel. Het grote voordeel van deze opstelling is dat de fiets nu een vast ringslot kan hebben.

Toen ik de fiets bij FlevoBike ophaalde, waren ze nog bezig met de laatste aanpassingen. Het is erg leuk om te zien hoe vakkundig en zorgvuldig ze daar te werk gaan. Het is ook erg leuk om met de ontwerpers André en Arjan te spreken. Zij vertellen met veel passie over de laatste ontwikkelingen en alle projecten en ideeen die ze hebben om hun producten nog te verbeteren. De afstand naar Dronten is vanuit Zeeland groot, maar een bezoek aan de fabriek is altijd de moeite waard.