Gevoelens, schrijfsels en dingen, van Gwenno

Ik denk aan je

Je bent weer in mijn gedachten

Hoe komt dat?

Ik vergeet je zo vaak, zo lang en nu

Nu ben je er weer, alsof je nooit bent weggeweest

Iets of iemand doet me aan je denken en poef, there you are

En dan, hebben we weer contact

Alsof er niets gebeurd is

Alsof er geen tijd voorbij is gegaan, het gaat weer vanzelf

Zo makkelijk,

Daar is het dan weer,

Dat gevoel, die spanning, verwachting, hoop…

En dan gebeurt er niets

As usual

We spelen een spel met elkaar

We draaien om elkaar heen maar komen niet bij elkaar

Praten over vroeger,

Over wat niet gebeurd is

Slechte timing, mixed signals, t voelde niet goed

Vele excuses die we steeds weer herhalen

Wat als….

Als jij niet…

Had ik maar…

En weer komt het dichterbij

Het moment van verwachting, die nieuwsgierigheid

Zullen we….?

En we draaien weer weg

Slechte timing,

Een andere keer,

En ik vergeet.....

Tijd gaat voorbij met een snelheid die niet te meten valt

Het spel is weer voorbij

Hoelang zal het nu weer duren tot jij weer in mijn gedachten sluipt

Of ik in de jouwe

Dat we weer contact zoeken

En weer praten over vroeger

Ons weer afvragen wat als…

En als jij niet...

Had ik maar….

Tot het spel weer begint

Want we spelen een spel, jij en ik

Maar ik vraag me af….

Wanneer is t klaar?

Wanneer komt het moment dat we elkaar aankijken en het weten

Weten wat het is dat ons steeds weer naar elkaar toe drijft

Wat maakt dat we het niet kunnen laten gaan, het niet kunnen loslaten

Het weer oprakelen, weer die gevoelens toelaten en weer die spanning voelen.

Wat is het toch aan jou dat ik niet kan loslaten

Wat ìs het dat maakt dat ik wil blijven spelen

Met jou

En mij

Ik denk dat dit het is

Dat we het niet willen weten

Dìt is wat het is

Game over

We zouden echt moeten praten.

Maar ik ben bang voor wat ik zou zeggen en bang voor wat jij zou zeggen en bang voor wat ik dan zou horen.

Zo doorgaan dan maar?

Nee, daar is het te laat voor.

Wil je erover nadenken?

We moeten echt praten, maar ik ben bang dat het zou eindigen en ik wil niet stoppen, ik wil niet stoppen, ik wil niet stoppen ik wil niet – praten, niet horen, luisteren, voelen, huilen, bang zijn, gelukkig zijn.

Alleen maar gelukkig zijn met jou.

Dat heb ik nooit gewild, niet gedacht, niet verwacht, gehoopt.

Nee nee nee nee nee nee nee nee.

Het voelt zo goed met jou, ik voel me goed met jou, bij jou.

Alles gaat zo heerlijk vanzelf.

Wil jij dat missen?

Of wil je daar meer van, wil ik daar meer van?

Zou je het missen?

Wil je met me praten?

Dan zal ik zeggen wat ik wil zeggen en naar je luisteren en niet bang zijn, proberen niet bang te zijn.

En niet stoppen, beloof je me dat?

Dat je me kust

Naderhand

En erover nadenkt

Ik wil niet met je praten.

Praat niet met me, praat niet met me, praat niet en hou me vast.

I'm sorry you're being this way,

I really believed we were okay.

But we're not, are we.... 

What's on my mind?

Why say another girls name twice in a phonecall with your ex girlfriend? R u that over me, this soon? Hmm, wondering....

Dans met me 

Laten we van de muziek genieten 

Elk nummer ben je 2 minuten verliefd, jouw woorden… 

Laat mij jouw 2 minuten zijn 

De hele avond 

elke dans 

Laat me van jou genieten 

De blik in je ogen als we dansen 

hoe je naar me kijkt tijdens ‘onze’muziek 

Dans met me 

geef mij die 2 minuten 

als dat alles is,

 dan wil ik die dans

Voordat je het weet,

Verras je jezelf.

Voordat je het beseft,

Ga je daar waar je dacht nog niet te gaan.

Je kijkt in iemands ogen en word meegesleurd.

Je laat jezelf meesleuren.

Laat het maar gebeuren meisje, het is goed.

Laat je zelf maar verrassen, meesleuren, gaan….

Kijk vooruit en niet meer terug,

Terug is geweest en komt niet meer

Vooruit gaat vanzelf, stap voor stap

Je hoeft je niet schrap te zetten,

Onzeker te zijn.

Vertrouw die blik die je ziet in zijn ogen en lach

Ga.

‘Geluk of liefde, wat kies jij?’

Dat vroeg S. mij gisteravond. Geluk, antwoordde ik.

Omdat ik nu verliefd ben en dat niet word beantwoord, en daar word ik niet gelukkig van. S. en T. kozen ook allebei voor geluk, allebei hebben ze een liefdevolle relatie gehad waarin ze niet gelukkig waren.

Het liefst, het ideaal zou natuurlijk allebei zijn, geluk en liefde. Maar als ik erover nadenk blijft het geluk.Veel mensen zoeken het geluk in de liefde, maar zonder kun je toch ook streven naar geluk, dat hoeft daar toch niet vanaf te hangen? Zorgen dat je eerst zelf gelukkig bent. Dat je goed in het leven staat. Dan heb je in de liefde ook meer te bieden. Je gaat eerder voor iemand als die persoon gelukkig is, niet voor iemand die dat geluk bij jou gaat zoeken, toch?

En dan vraag ik me af, ben ik gelukkig? Om heel eerlijk te zijn weet ik dat niet.

Puur sec.

Ik heb geen vaste baan, ben ik daarom ongelukkig? Nee.

Ik ben nu niet aan het studeren, ben ik daarom ongelukkig? Twijfel, hangt mijn geluk daarvan af? Nee.

Ik maak me ernstige zorgen om een persoon die dicht bij mij staat, ben ik daarom ongelukkig? Nee.

Ik ben weer aan het spelen, maakt dat mij gelukkig? Ja.

Ik ben verliefd, maakt dat mij gelukkig? Ja.

Die verliefdheid is niet wederzijds, maakt dat mij ongelukkig? Een beetje, hangt mijn geluk daarvan af? Nee.

Ik heb leuke vrienden, maakt dat mij gelukkig? Ja.

Ik heb een leuke kamer en aardige huisbaas, maakt dat mij gelukkig? Ja.

Wanneer ben je nou gelukkig, wat bepaald dat? Geen idee. Ik zou een 10x zo lange lijst kunnen maken met hoe en wat er in mijn leven speelt en of dat mijn geluk bepaalt en ik zou het nog niet weten.

Geluk is net als liefde toch wel een gevoel denk ik. Ik voel me gelukkig als ik het naar mijn zin heb, met vrienden, met familie, als ik me geen zorgen maak over wat dan ook. Als ik me op mijn gemak voel. Als ik aan het dansen ben, als ik aan het spelen ben, als ik een diepgaand gesprek heb, als ik zing, het zijn momenten. Ik denk dat ik die momenten op dit moment te weinig heb. Dat ik daarom niet weet of ik nou gelukkig ben.

Het was toch wel een interessante vraag,

Geluk of liefde? Wat kies jij?

Hoe het met me gaat? Vandaag vrij goed. One day at the time, dat werkt voor mij goed, dank je. Beetje bij beetje klim ik uit mijn depressie, depressie ja. Ik kom al een paar dagen uit bed als er nog daglicht is, ik ga dus naar bed als het er nog niet is, hèhè.

Ik heb nu ook redenen om binnenkort echt eens te gaan schoonmaken hier, ja ik weet t het is al langer nodig, maar nu zal ik wel moeten. Volgende week ga ik schilderen. Met werk zoeken vlot het ook nog niet zo, nog nergens op gesprek gevraagd, helaas. En bij mijn bijbaantje ga ik deze week praten over vaste uren, sinds ik van de antillen kom, zit er geen regelmaat meer in, ik wil gewoon mijn vrijdag en zondag terug. Ga ik dus regelen, morgen denk ik.

En dan nu waar ik het echt over wil hebben, moet hebben eigenlijk. Het onderwerp dat mij hele dagen bezighoudt, tot ik er gek van word. Hele dagen ik weet het, niet bepaald gezond. En nachten trouwens, nachten dromend over iemand die blijkbaar niet bestaat, behalve in mijn verbeelding. In mijn verbeelding, in my hopes and dreams, my wishes…

Hopeloos verlieft, nog steeds. Ik dacht, nee, had gehoopt dat het wel meeviel. Mezelf wijsgemaakt dat ik niet zozeer verliefd was op hem, maar op het gevoel dat hij me gaf. Op de verschillen met mijn andere ex. Op wat ik kreeg wat ik blijkbaar heel lang gemist heb zonder ik het wist. Verliefd op het verlangen. Op het plezier en de lol samen. En dan zie je hem weer, onmiddellijk misselijk. Hem aan willen raken, niet de beheersing hebben níet naar hem te kijken. Niet wetend wat te zeggen, verlegen zijn. Ja, hopeloos verliefd, wetend dat het niet meer wederzijds is, wetend dat er geen hoop is op herstel. Nee er zit niets achter die blik, me afvragend waarom hij zo naar me kijkt, doe het niet, hou ermee op. Me afvragend waarom hij überhaupt naar me kijkt. Twee keer heb ik bij hem puppyogen gezien, zoals een verse kennis het zo mooi benoemde. Heb ik het wel goed gezien, die puppyogen? Of was het wat ik wilde zien. En mocht het zo zijn, wat wil het dan zeggen? Niets, en dat weet ik heel goed, dat is me heel duidelijk gemaakt. Het is iets wat ik weet, maar niet voel. Mijn hart springt ervan op en valt neer zonder vangnet, pijnlijk dus. Is er echt niets meer bij hem? Ik durf het niet te vragen uit zelfbescherming, waarom weer neerdonderen zonder vangnet, dat doe ik mezelf niet aan, ik ben niet gek. En onder het schrijven van dit wanstaltelijke stuk tekst, hoor ik Amanda Marshall zingen: What am I looking for, it just isn’t there….and why am I missing, what we never really had, Why don’t you love me, the way I love you. And why don’t you feel things, as deep as I do. We’ve got a fundemental difference, in matters of emotion, but I need to feel you need me, like a river needs an ocean baby why don’t you love me…

En ga zo maar door met de toepasselijke tekst op mijn gevoelens.Nog meer toepasselijkheid, ik ben begonnen met spelen. Afgelopen zaterdag was de eerste keer, heerlijk, wat heb ik het gemist. Samen met goede vriend Robert doe ik mee aan een reeks van vier workshops met als vijfde keer een presentatie. Het thema is liefde (maar natuurlijk) inspiratiebron van de regisseuse, bouquette reeks romannetjes. Gelukkig maar dat er al een uitgangspunt was, mijn gebroken hartje is er nog niet aan toe om uitgespeeld te worden, voor mij geen theater als therapie, nee dank u.

Oei, weer zo een, If I didn’t have you, ook van Amanda….

Heerlijk weer eens structureel (voor zover dat voor mij mogelijk is) op papier uitkotsen wat ik denk en voel. En dan weer twijfelen of ik het wel moet posten, en dan toch posten. Heerlijk!

Ik wens iedereen een,

Gelukkig,

Gezond,

Succesvol en

Liefdevol

2008!

Dat alle dromen uit mogen komen!

Liefs Gwendolyn 

Misselijk, kramp ik mijn buik, loopt omhoog, benauwd, borst verkrampt, keel zit vast, lucht, m’n neus zit dicht, ogen branden, lucht, sh*t daar ga ik weer, tranen. 

En weer aan het huilen, om iets wat iemand zegt, of om een gedachte die door mijn hoofd schiet.Wel minder nu, t gaat al beter, meer controle, t lukt wel, beetje bij beetje. 

Gedachtes door mijn hoofd, herinneringen, fijne dingen, mis hem, wil hem bellen. Nee, niet doen, heeft geen zin, zit hij niet op te wachten, denk ik.

Lekker, zacht pepermuntje, vind hij ook lekker, ik wil hem zien, nee kan niet, uit, over, geen recht meer op.

Onaf, toch maar zo laten, nog iets toevoegen? Nee, alleen maar meer gezever.

Ik heb van de week iets geschreven, en herschreven, en net heb ik er weer even aangezeten.  Ik ben er niet helemaal zeker van of ik het moet posten. Het is rauw, maar ik post het toch. Vaak helpt het me juist om te schrijven en het weg te geven. Net of het dan niet meer helemaal van mij is, maar van iemand anders. Okee ik heb mezelf overtuigd, ik ga t posten.

En daar ben ik weer,

alweer een paar weken terug.

en wat denk je?

Ellendig,

Waarom?

Tja, ik had al een dipje,

een flinke dip eigenlijk

een herfst/winterdepressie.

Ik had langer willen blijven,langer kunnen blijven.

Maar ik wilde terug, grotendeels vanwege Mike,

ik miste hem.

ik had een besluit genomen.

ik wilde niet meer rustig aan doen,

waarom zou ik?

Gewoon ervan genieten,

van dat heerlijke gevoel van verliefdheid. 

Ellendig,

Waarom?

Woensdagavond was hij hier.

fijn.

Ik wilde het hem vertellen, maar durfde niet zo,ik was verlegen.

Ik zei hem nog:“Weet je dat je me soms nog steeds een beetje nerveus maakt?”

Ik wilde het hem zeggen,

Niet meer rustig aan doen,

je vaker willen zien,

ervoor gaan.

Tja,and that’s not how it went

needless to say that it’s over…

Hij is niet zo gek op mij als ik op hem 

don’t worry, toen hij dat zei, had ik hem nog niks verteld. 

Ik ben leuk,

ik ben lief,

ik ben erg aantrekkelijk…

Ja, hij vindt me geweldig, maar is niet verliefd,

op mij.

En voordat ik met vakantie ging dan?

Toen hij me wel zei hoe gek hij op me was?

Ja, maar toen ik terug kwam was het een stuk minder.

Het ligt niet aan mij.

En weet je?

Ik geloof hem,

en ondanks dat ik baal en me k*t voel,

blijf ik hem lief vinden,

dat hij dat verteld heeft.

Nee, ik wil(de) hem niet kwijt,

Dûh…

Maar hij is eerlijk. 

Ik maak dat hij zich goed voelt,

dat is niet genoeg om door te gaan, voor hem.

En ik weet ook wel dat, dat ook niet genoeg is om door te gaan, maar dat neemt niet weg dat ik het wel graag zou willen.

Omdat ik inderdaad zo gek op hem ben,

knetter.

T is gewoon k*t dat het nu komt,

als ik me open stel,

net als ik meer wil.

Ervoor wil gaan.

Daarom doet t ook zo’n pijn, voel ik me zo.

En weer in december, en ik vond t al zo’n rotmaand. 

Echt, mocht ik ooit een loterij winnen ofzo, dan ga ik op 1 december ver weg, wel ergensheen waar het warm is natuurlijk, en kom ik pas in januari terug.  

Niks aan te doen.

Ik ga er ook niks aan doen,

want wat heeft het dan voor nut?

Wat is dan de waarde?

Been there, done that.

En dat maakt niemand happy.

Dus, dan voel ik me maar een tijdje k*t.

Weer single, en dat is niet erg,

ik had er alleen niet op gerekend.

Ik had het liever anders gehad. 

Wallowing,

een prachtig Engels woord dat helemaal zegt wat ik aan het doen ben.

Lekker met cola, pure chocolade en teveel sigaretten op de bank naar romantische komedies kijken,

Heerlijk…. 

En mijn vakantiefoto’s bekijken natuurlijk,

kijken naar een bruine, lachende Gwendolyn.

Een gelukkige Gwendolyn.

Een Gwendolyn die een lief vriendje op haar heeft wachten als ze terugkomt. 

I don’t mind.

I just want to stop feeling this way,

start feeling happy again.

That’s gonna take time,

I don’t mind,

I have plenty. 

Daar kwamen we dan aan, vrijdagmiddag.(donderdag hele dag regen) Mambo Beach, een prachtig strand,

Palmbomen,

Ligstoelen

en nu met grote banken en grote kussens,

En nederlanders...

Ff vergeten, het was natuurlijk herfstvakantie.

Niks geen rustig strand uit mijn herinnering, maar de nederlandse enclave.

Ondanks dat was het erg leuk, ook oma zat lekker te genieten op haar ligstoeltje en ik ook, lekker zonnen,zwemmen en kletsen met Krijnie, een vriendin van mijn moeder die hier woont en gezellig met ons meeging.

Oma had wel veel last van de muggebulten op haar benen, die steeds roder werden. Heel naar.

Ook zaterdag een heerlijke dag naar het strand, Knip baai, Banda Bau

(google het maar als je intresse hebt)

Een echte mooie natuurlijke baai.

S'ochtends vertrokken we al. Met een koelbox vol drinken en eten en de bbq natuurlijk.

We kwamen aan en ineens was ik oma ff kwijt. Ze zat op een bankje dat uitkeek op de baai, te huilen. Ze vond het zo mooi en ze voelde opa. Dat het goed was dat ze er was, daar waar hij zoveel over vertelde, waar hij met zijn maten vroeger ging zwemmen.

Nadat we ff samen verder een potje gejankt hadden (nee, ik hield het ook niet meer droog) Sjouwen met de spullen naar beneden, en de hele verdere dag genieten, ontspannen, zonnen, zwenmmen, eten.

En heerlijk in de hangmat gelegen natuurlijk (proost Wilda)

Zondagochtend, niet uitslapen,

Shoppen, in de mall La Curacao.

Mooie kleren passen, uitzoeken, ff lekker een ochtendje snuffelen.

Prachtige spullen uitgezocht, tops, jurkjes en weer een paar killershoes.

En dan wil ik afrekenen, en vraag Tante Ella om mijn spullen.

' Nee' zegt ze resoluut, 'die krijg je van mij.' Zovaak kan ik je niet verwennen. En ik geef haar een dikke knuffel en een zoen op haar wang.

En we zijn naar de dokter geweest, voor Oma.

Ja hoor, de bulten op haar benen zijn ontstoken en haar bloed vergiftigd. Vandaar dat ze misselijk was. We dachten dat ze gewoon wagenziek was, maar nee, het komt van de muggebulten. Ze heeft medicijnen voorgeschreven gekregen en al snel voelt ze zich weer beter.

S'avonds belt tante Chela, kunnen we niet vrijdag of zaterdag komen? Het huis is nog niet helemaal klaar... We besluiten dat we dat niet erg vinden. Ik vind het heerlijk om hier bij tante Ella en oom Franklyn te zijn, en zij zijn ook blij dat we nog hier kunnen blijven, dan is het 2 weken hier en 2 weken op Aruba.

Oma vind het ook prettiger, ze voelt zich hier op haar gemak en nu kan ze nog bijkomen van de ontsteking.

Vandaag wel lekker uitgeslapen, tot half elf, langer lukt echt niet...

Heerlijk ontspannen op de achterveranda gelezen, de hele ochtend.

En vanmiddag naar het vliegveld geweest om over te boeken, wat bleek, alle vluchten van DAE zijn deze week (tot vrijdag) geannuleerd. Het toestel is in reparatie.

Dat kan ook echt alleen hier.

Razend druk dus, op Hato. Een uur en drie kwartier later hebben we dan een andere vlucht geboekt, bij een andere maatschappij. DAE zat voor zaterdag al helemaal vol. Beter, want we waren nu nog goedkoper uit ook.

Poe he, dat was het weer even.

Liefs Gwenno

Nee toch niet.

Ik moet toch nog meer kwijt.

Meer dan alleen belevenissen, dan een verslag.

Want dat doe ik tegenwoordig ook, op dit blogje.

Ik vind het heerlijk hier.

Ik voel me hier thuis.

Ja, ik ben een nederlandse, maar hier ben ik anders.

Ik merk het aan mezelf,

Rustiger,

zelfverzekerder,

en stiekem toch wel Arubaans.

En een beetje alleen.

Ja, daar komt het emo/dramatische vrouwtje weer.

Ik mis m'n vriendje.

Op die prachtige momenten met uitzicht wil ik dat hij bij me is om er ook van te genieten.

Als ik ga slapen wil ik niet bij oma op de kamer liggen, maar lekker tegen Mike aan kroelen.

Het is nog maar kort, dat we samen zijn.

Maar daarom mag ik hem toch wel missen?

Bij hem willen zijn,

Knuffelen.

Heb hem wel ff gebeld, maar de lijn viel weg voor ik hem kon zeggen dat ik hem miste. Voor het Emo deel kwam.

Mischien beter zo, eigenlijk durf ik het hem ook niet te zeggen.

Ik ben niet zo'n heldin.

Durf het hier wel te schrijven, delen,

maar in een mail naar hem ben ik voorzichtig.

Bang dat ik hem afschrik,

denk ik.

Dat ik te hard ga, ja ik ga ook te hard.

Face it Gwen, je bent verliefd en dat voelt nu eenmaal zo.

Zeker als je hem al bijna 2 weken niet gezien hebt, weinig gesproken

en als je weet dat je hem zeker nog 2 weken niet ziet..

Nu trek ik t nog wel,

is het gevoel nog irritant,

ik geef mezelf nog een dag of 4 voordat ik echt emo word,

en echt dagelijks naar de telefoon grijp

ik hou er maar mee op.

Volgens mij is dit namelijk behoorlijk saai om te lezen.

Maar ja, ik ben het weer ff kwijt.

Heerlijk in mijn bikinietje, op mijn handoekje lag ik te lezen.

" Vanuit het noorden kwam onweer opzetten", las ik in mijn boek.

Grappig, want op dat moment hoor ik het donderen, ff nagevraagd aan mijn tante, maar dit gerommel kwam uit het westen.

We waren vanmiddag dus lekker op het strand, heerlijk in de schaduw, want in de zon verbranden onze tere herfstbleke huidjes.

Gelukkig waaide het onweer over, geen regen gezien, niets van gemerkt, behalve het gerommel in de verte dan.

Nu zitten mijn oom, tante en oma buiten op de veranda, gezellig te kletsen, wat worden we in de watten gelegd, je wilt het niet weten.

Fijn, zo kom ik tot rust, dat komt ook omdat het levenstempo hier lager is. Poco, poco. Oma komt gelukkig ook lekker tot rust, ik hoorde het haar net nog tegen mijn tante zeggen. Ze heeft het wel vreselijk warm. De hele dag loopt ze met een badstof doekje te deppen.

Maar toch is ze erin geweest, samen met mij, tot onze knieen. We zijn langs het strand (door het water dus) gelopen en weer terug. Ze vond het heerlijk, ondanks dat ze het eng vond.

Morgen gaan we naar een ander strand, Mambo Beach, een strand waar ik 4 jaar geleden ook veel ben geweest, met mijn ex.

Het breng wel veel mooie herinneringen terug, nu ik hier ben, bij mijn oom en tante.

Maar dat is niet erg, het zijn mooie herinneringen, en ik weet zeker dat ik met mijn oma hier ook hele mooie herinneringen ga maken.

En dan zijn we hier, bij mijn lievelingstante en oom.

Wat is het leven toch mooi!

Verliefdheid is maar niks,  

verliefdheid is rampzalig.

Erger dan de mazelen, de bof en rode hond,

want die zijn op z’n hoogst eenmalig,

lang niet zo rampzalig ongezond!

  Zo voel ik me nu af en toe, vaak eigenlijk.

Niet liegen Gwendolyn!

Dus, misschien is het wel goed dat ik er ff tussenuit ga.

Jaja, ik ga lekker op vakantie.

4 weken weg, met m’n oma.

We gaan één week naar Curaçao en

3 weken naar Aruba.

Ik heb er superveel zin in, echt waar.

Maar aan de andere kant ook weer niet..

Moet ik al die tijd mijn nieuwe vriendje missen.

Helaas kan ik hem niet vacuüm in mijn koffertje pakken… 

4 weken weg, lekker vakantie.

Afleiding,

lekker alles op een rijtje zetten.

Nadenken over gevoelens.

Wat ik voor Mike voel weet ik wel

glashelder

verliefd 

Maar hoe zit het met Olivier?

Zoals al eerder in dit blogje,

verwarring

woede

liefde

daar kan ik lekker over nadenken komende weken

wat wil ik nou eigenlijk?

Vrienden blijven

 ja, maar nu even niet!

Te moeilijk, voor mij

Ik heb zó vaak zin om hem ff te bellen,

maar als ik hem dan spreek,

wil ik eigenlijk weer ophangen,

teveel gevoel van mijn kant.

Ik hunker om zijn stem te horen

en heb zin om hem uit te schelden als ik hem spreek

Het is goed dat het uit is,

ik zou ook niet meer kunnen.

De maat was vol

Hij heeft me te vaak, te veel gekwetst

Mijn vertrouwen in hem helemaal weg

zijn egoïsme heeft ons kapot gemaakt

ík was degene die er het afgelopen jaar de meeste tijd en energie in heeft gestoken

Van zijn kant kwam weinig tot niets.

Meneer wilde alleen maar leuke dingen,

lachen

maar zo is het leven gewoon niet.

Niet alles is even leuk en een relatie,

een échte relatie, kan alles aan

Hij heeft me doen geloven dat ik alleen maar ellende met me meebreng

dat een relatie met mij uit alleen maar shit bestaat,

dat ik nooit iets leuks te vertellen heb,

nooit iets positiefs meemaak

Dat ik alleen maar energie uitzuig,

dat ik het middelpunt ben van een negatieve spiraal.

F**k you Olivier!

Jij bent negatief!

benadert alles negatief

draaft door

zegt nooit eens ‘k*t voor je’

of

sh**, balen

nee, jij moet altijd alles bepraten,

overal een mening over hebben

altijd commentaar leveren

en als het niet in jouw straatje past is het niet boeiend.

De hele wereld draait om jou,

alles moet op jouw manier,

ja, jouw manier,

omgekeerd dus van wat jij altijd zegt,

nooit meer empathie

alleen rationaliseren kun je

AAAAHHHHHRRRRRGGGGGG 

Dat moest ik gewoon ff kwijt.

Heerlijk is dat.

Gewoon ff alles van je afschrijven,

Weet je?

Ik zou zo nog 4 kantjes vol kunnen typen,

maar het is wel mooi zo.'

 Heerlijk er tussenuit

Chillen op de Antillen

In de watten gelegd worden door familie

lol maken met oma

Op het strand liggen en asociaal bruin worden

Hopelijk rust in mijn hoofd

dat rijtje maken

zonsondergangen bekijken

salsadansen

 opnieuw vrienden worden met neefjes en nichtjes

mooie kleren en schoenen kopen

hihi!

Dinsdag vliegen we

Jippie!!!  

Je hebt wel eens tegen me gezegd dat je houd van emoties 

Mensen die hun emoties laten zien vind je prachtig 

Fijn dan hè? 

Dat ik vol zit met emoties, 

Dat ik niet anders kan, dan ze te laten zien

 Dat ik er niet bepaald veel controle over heb, 

Ze slecht in de hand heb. 

Je vond me geweldig, 

Die keer dat we in de les de Rueda deden  

En ik mijn dag niet had 

Dat ik eigenlijk sjagie was  

En dat probeerde te negeren 

En ondanks dat ik dat weet 

Durf ik ze toch niet te tonen 

Emoties 

Nog niet

 Ja, ik ben wel echt bij jou 

Maak je daar maar niet druk om 

Maar nog niet volledig 

Toch bang dat ik je afschrik 

Ofzo

Deels ben ik nog dat kleine meisje 

Dat meisje dat wanhopig graag leuk gevonden wilt worden 

Ik zal haar waarschijnlijk blijven 

Ze is deel van me 

Dat onzekere meisje 

Dat bang is dat ze niet genoeg is 

Dat meisje dat wil pleasen 

Ja, die vrouw die wil horen dat je haar leuk vind, 

Dat je haar mist 

Ik schaam me voor mezelf 

Mijn emoties 

Die drang om leuk gevonden te worden 

Gek, word ik soms van mezelf 

Doe toch normaal 

Wees jezelf! 

Zonder compromissen 

Zal ik dat proberen?

 Bij jou… 

Heb ik genoeg lef om me echt bloot te geven 

Volgens Robert is dat het mooiste cadeau wat ik je kan geven 

Mezelf 

De echte Gwendolyn  

I am soooo messed up… 

Tsja, ach, ik ben verliefd. 

Op een geweldige jongen,  

‘T is iets dat ik voel,

en dat gevoel gaat hard. 

En hij weet dat ik daar nog niet helemaal klaar voor ben,

voor dat gevoel. 

Rustig aan,

daar zijn we het allebei over eens. 

Ik heb nog meer gevoelens,  

Verwarring,

Woede, 

Verdriet, 

Ik heb net een relatie van 4 jaar achter de rug,

ja ìk heb er een punt achter gezet, 

Ik kon het niet meer.

Maar God wat heb ik van hem gehouden en nog steeds, 

Dat gaat niet zomaar weg. 

Maar ik ben kwaad,  

op hem,  

maar vooral op mezelf.  

Nu kom ik er achter wat ik miste,  

wat ik allemaal geslikt heb,  

over me heen heb laten komen. 

Maar ik mis hem ook,

ik had hem vanavond aan de telefoon,  

ik dacht ik bel hem gewoon,  

zomaar, 

hij nam niet op. 

Ik dacht; ’laat maar’.  

Hij belde terug en we hebben leuk gepraat,  

geen verwijten,  

niet over ons,  

maar gewoon,  

hoe is t  wat sjouw je. 

Het was zo fijn om weer ff gewoon met hem te praten. 

Niet alleen m’n ex,  

m’n beste vriend,  

die mis ik,  

m’n maatje. 

En dat komt heus wel met Mike,  

dat kost tijd,  

net twee weken,  

we leren elkaar nog kennen en het voelt goed,  

overweldigend,  

rustgevend,  

opwindend. 

Kwaad op mezelf dat ik hem heb gebeld,  

ik doe het mezelf aan,  

die verwarring.  

Dat k*tgevoel,  

wéér verdriet en woede. 

Onuitgesproken frustratie, 

En ik doe er niks aan, 

Het moet slijten, 

Dat kost ook tijd,  

ook dat gaat niet vanzelf. 

Nee,

ik ben nog niet over hem heen,  

nog lang niet, 

Maar ik wil er wel voor gaan,  

met Mike.  

Want,  

ik ben nu wel gelukkig 

Ik ben happy, 

En dat wil wat zeggen, 

Dat zegt heel veel.

Wow, wat kan het leven toch mooi zijn!

Wat kan verliefdheid plotseling komen,

Wat kan een minuut mooi lang zijn,

Wat kan kippenvel fijn zijn,

Wat kan verstand naar zijn,

Wat kan verstand goed zijn,

Wat kan energie heerijk zijn,

Wat kan ik wazig zijn,

wat kan een kus heelijk zijn,

wat kan mijn hoofd wollig zijn,

wat kan geluk soms klein zijn,

Wat kan afscheid te snel zijn,

Wat kan ik gek zijn,

wat kan pijn zijn?

Wat kan ongelofelijk fijn zijn?

Tja, ik geloof dat ik verliefd ben...

En het is weer laat,

Veel te laat.

Ik ben weer tot veel te laat bezig.

Ik kan het niet laten.

Ik ga maar slapen,

Denk ik.

Ik moet,

als ik mens wil zijn,

Mens wil blijven.

Bloggen,

vandaag is het studie ontwijkend gedrag.

Ik moet nog zoveel doen: concept schrijven, werkplan maken,verslagjes schrijven.

Ik wil alles doen,

Ik wil alles goed doen,

Meer dan goed.

Van Bart,

mijn studiebegeleider,

moet ik rustiger aan doen,

Ik mag vaker achteroverhangen,

Af en toe met de groep meeliften.

Maar ik kan het niet.

Ik ben zo niet.

En toch,

Het zou best fijn zijn,

Toch meer proberen?

Misschien,

Ik weet het niet.

Ik wil het allebei,Ik wil vliegen, ik wil slapen, ik wil dansen, ik wil dromen, ik wil stralen in het middelpunt, ik wil met rust gelaten worden.

Is dat zo gek?

 

Lalalalente!

De zon schijnt, dus het maakt niet meer uit of je veel huiswerk hebt, financieel in de put zit, and so on, and so on. De zon schijnt, iedereen is weer wat vrolijker en het komt allemaal weer goed. Want het is Lente!

Liefs Gwenno

Jaja, ik leg mezelf wel weer wat op hoor, vaker posten. Maar oke.

Voor de mensen die dit lezen en mij niet kennen, even een update:

Omaatje is 3 februari overleden. Dat was moeilijk en is het eigenlijk nog steeds. Dat zon lief, mooi mens zo moet lijden. Maar ze heeft rust, het is goed zo.

Verder gaat het wel goed hoor. Troubles met de IB groep, maar ja, welke student heeft dat nou niet. Ondertussen ook weer een paar voorsetllingengezien; Rauw siert electra van toneelgreop Amsterdam, een goed stuk, zeker een aanrader. Hoewel ik het niet met alle keuzes van de regisseur eens ben (erg veel naakt) en Dogville van het Ro Theater. Tja, die was verplicht. Aan de ene kant wel goed,maarniet een voorstelling die ik nog eens zou kijken. Komende week heb ik vakantie, tja, vakantie en een hoop te doen. 2 theatervoorstellingen en een dansvoorstelling te zien. Ff naar t vriendje en huiswerk maken. Ach ja, zo gaat het. Ik hoop dat ik ook ff rust kan nemen de komende week

Liefs Gwen