Columns met een glimlach

Dat was lang geleden. Laatst kwamen we langs het gehuchtje Planketent, ergens halverwege Wolphaartsdijk en Goes. De voorlaatste keer ben ik daar per schaats geweest in 2009. Het water van de Oosterschenge grenst namelijk aan dit gehuchtje

Bij nader inzien is Planketent gewoon een ander woord voor vouwwagen. Een vouwwagen is een soort luxe tent, waarbij naar de beide zijkanten de slaapplaatsen (een soort planken) uitgeklapt kunnen worden. Vele jaren hebben wij zo'n aanhangwagentje per auto achter ons aangesleurd richting de Zwitserse Alpen. Met veel plezier overigens. En met prachtige herinneringen. Wijzelf sliepen links, onze dochtertjes rechts. In onze eigen Planketent.

Een aantal kilometers richting Lewedorp ligt de buurtschap Graszode. Als je de weg vraagt aan een inboorling dan word je allereerst vragend aangekeken. Graszode? O, je bedoelt de Hosvazze!!! Niemand kent de Graszode, iedereen kent wel de Hosvazze.

Ergens halverwege 's-Heerenhoek en Borssele ligt het gehuchtje en het gelijknamige café 't Klompekot. Ooit, lang geleden, kwamen we daar met vrienden om een kopje koffie te drinken. Binnengekomen zag het blauw van de rook. Aan de bar zat inderdaad iedereen te roken en dat verspreidde zich over het gehele café. We kozen voor een vierpersoonstafeltje, maar we konden elkaar nauwelijks onderscheiden door de aanwezige rook.

Midden op onze tafel stond een bordje met tekst, maar het was, tengevolge van de rook, moeilijk leesbaar. Ik pakte het bordje op en bracht het wat dichter bij mijn gezichtsveld. De tekst was ongelooflijk: DEZE TAFEL IS GERESERVEERD VOOR NIET-ROKERS. Wat een humor !!! We hebben hier nog heel vaak over nagelachen.

We maken een aardrijkskundig sprongetje. In Lattrop (Overijssel) is ook een soort Klompekot, alleen dit kotje heet anders: de Bakspieker. Het vreemde is dat er een boom door het dak groeit. Wat was er eerst, het schuurtje of de boom? Wat denkt u?

Langs de weg tussen Breskens en Groede ligt de buurtschap Boerenhol. Als ik daar woonde dan zou ik toch een beetje voorzichtig te werk gaan. Als iemand mij zou vragen "Waar woon je?" dan zou er een diplomatiek antwoord volgen: "O, ergens halverwege Breskens en Groede". Het woord Boerenhol zou ik ten allen tijde vermijden...

Gawege is een gehuchtje ten zuiden van Krabbendijke. Is dat een uitnodigend bordje? Nee. Het klinkt als "Ga weg é?" een soort Zuidbevelandse versie van "Sodemieter op, je hebt hier niks te zoeken".

We springen van de hak op de tak.

Vlakbij het Friese stadje Franeker ligt het dorpje Peins, met uiteraard allemaal uiterst bedachtzame Friezen.

In de Ooypolder bij Nijmegen ligt het dorpje Persingen. Vanaf het terras van restaurant de Duivelsberg heb je een prachtig zicht op dit minidorpje dat bekend is vanwege het hoge percentage zwangere vrouwen. Maar ... het woord Persingen klinkt toch een stuk vriendelijker dan de naam Barensweeën, zeg nou zelf.

Het gehuchtje Kijkuit ligt op een driesprong van landweggetjes in de buurt van Axel. Er is in de verste verte geen verkeer te zien, dus waar zou je voor uitkijken? Maar .... heel vroeger was daar een stationnetje van het trammetje van Mechelen naar Terneuzen en precies daar was een spoorwegovergang. Uitkijken dus!!!

De buurtschap Pasop, in zuidwest Groningen, ligt ook op een driesprong van secundaire weggetjes. Geen verkeer te bekennen. Maar er is wel een Modestudio genaamd Jacoba, misschien willen ze je waarschuwen voor de kwaliteit?

Ten zuiden van Axel ligt het dorpje Zuiddorpe. Daar in de buurt zijn twee gehuchtjes: De Ratte en De Muis. Logisch dat hier ooit een hevige knaagdierenplaag heeft gewoed. Net als in Muizenhol bij Helmond. Evenals in het gehuchtje Pieperij op de grens van Drenthe en Overijssel of in De Piepert in Zuid-Limburg.

Bijna op de Belgische grens, ten zuiden van Sint-Kruis, ligt de buurtschap Vuilpan. Duidelijk van vóór de uitvinding van de afwasmachine.

Het dorp Aan de Rijksweg ligt pal aan de N271 nabij Roermond. Als je hier een huis koopt dan moet je achteraf niet zeuren over autogeluiden. Dit had je vooraf kunnen weten. Dit kun je vergelijken met toeristen die een vakantiebungalow huren naast het vliegveld Midden-Zeeland. Klagen over opstijgende en dalende vliegtuigjes is dan ronduit belachelijk.

Vergelijkbaar met klagen bij de Spoorwegen als je een huis koopt naast de spoorlijn.

Het gehuchtje Doodstil ligt midden in het Groningse aardbevingsgebied. Hoog tijd om de naam enigszins te wijzigen. Waarin? Rommeldam bijvoorbeeld? Met een knipoog naar Tom Poes en Ollie B. Bommel.

Wateren is een buurtschap in Drenthe. Is dit een uitnodiging om de sluizen open te zetten? Meestal staat er juist een bordje met "Verboden te wateren", Zoals heel vroeger in dat Middelburgse steegje. Als kind begreep ik dit bordje niet helemaal. Ik dacht in mijn onschuld dat het hier verboden was om met een bootje te varen...

In Noord-Holland kunnen ze er wat van. In de buurt van Zaandam is de buurtschap Vrouwenverdriet.

Maar gelukkig is het bij Aalsmeer een stuk vriendelijker. Daar ligt het gehuchtje Vrouwentroost aan de Westeinder Plassen.

We sluiten taalkundig af. Ik heb het voor de zekerheid nog even opgezocht in de Dikke van Dale. Ik dacht vroeger altijd dat het woord "buurtschap" onzijdig was en werd voorafgegaan door het woordje "het". Nee, nee, nee, het is de buurtschap!!!

Het blijft verwarrend, zeker als je het vergelijkt met het waterschap, dat wèl onzijdig is.

Sorry voor deze wat rommelige column...

Fiets een rondje met een pontje, dat was de slogan van de in 1982 opgerichte pontjesvereniging Vereniging Vrienden van de Voetveren (VVvdV). Toen de vaardienst van het fietspontje van het driehoekje Kinderdijk, Krimpen aan de Lek, Slikkerveer dreigde te worden opgeheven kwam mevrouw Meta de Visser uit het nabijgelegen Ridderkerk in het geweer. Zij richtte bovenstaande vereniging op en ikzelf was één van de eerste enthousiaste leden.

Ik ben lidnummer 5 en er zijn inmiddels meer dan 2000 leden.

Elk jaar als de acceptgiro op de deurmat valt dan constateer ik met trots: lidnummer 5.

De slogan "Fiets een rondje met een pontje" is jaren later letterlijk overgenomen door de Zeeuwse VVV, die op dezelfde manier de pontjes in Zeeland trachtte te promoten. Eigenlijk heet zoiets ordinaire "plagiaat" en juridisch zou dit ongedaan gemaakt kunnen worden. Maar.... we strijden voor hetzelfde doel, dus de Vereniging Vrienden van de Voetveren heeft dit "misdrijf" oogluikend toegestaan.

Eén keer per jaar hield de VVvdV haar jaarvergadering op een bijzondere plek. Altijd in de buurt van een voetveer. Ik kan me de vergaderingen nog herinneren in Kinderdijk, in Ameide (aan de Lek) en in Wamel (in het veerhuis van het veer over de Waal naar Tiel).

De bedoeling was om de fietsen achter op de auto mee te nemen, want 's middags was er altijd een fietstocht, met verschillende fietspontjes op de route, die deze dag voor ons gratis waren.

Over de fiets/voetpontjes zelf. Sommigen varen op gezette tijden, maar meestal vaart de schipper als er klanten zijn. Als het pontje toevallig aan de overkant ligt dan hangt er een grote bel om de aandacht van de pontbaas te trekken. Bij Spijk aan de Linge, vlakbij Gorkum, is er een rubber bal. Als je daarin knijpt klinkt er een heel scherp geluid, dat ze aan de overkant absoluut niet kunnen missen. Zelf schrik je je ook te barsten. Wat een geluid!!! Even later komt het pontje je ophalen om je naar de Arkelse kant te brengen.

Niet altijd is er een schipper. Er zijn ook zogenaamde "doe-het-zelf-pontjes". Het zware werk moet je dan helemaal zelf doen. Mijn eerste doe-het-zelf-pont heette Kobus, die je iets ten zuiden van Sluis over de Damse vaart bracht. Geen pontbaas te zien, alles moet je zelf doen. Als het vaartuig aan de overkant ligt heb je pech, dan moet je eerst zorgen dat het bootje aan jouw kant komt te liggen. Eén voordeel: doe-het-zelf-pontjes zijn altijd gratis.

Inmiddels zijn er heel veel doe-het-zelf-pontjes bijgekomen.

Ook in Zeeland is dit een veel voorkomend verschijnsel. Veere, Westkapelle, Poppendamme, Mariekerke, Colijnsplaat, 's Heer-Abtskerke (zie foto) zijn zomaar een paar voorbeelden.

Er zijn ook situaties waarbij je zelf de scheepvaart in de gaten moet houden voordat je de oversteek waagt. Zoals de Overijsselse Vecht bij Hardenberg en de Knollendammervaart bij Oost-Knollendam.

De Vereniging Vrienden van de Voetveren kent ook een informatief boekje waar alle pontjes in Nederland worden genoemd, inclusief foto. Iedere nieuwe druk komen er weer een aantal bij. Tijdens één van de vergaderingen werd het idee geopperd om ook België en de Duitse grensstreek toe te voegen. In mijn enthousiasme heb ik me toen opgegeven om deze buitenlandse pontjes in kaart te brengen. Dan kon ik daar mijn monsterfietstochten op aanpassen.

In België zijn alle pontjes gratis. Ook de autoponten. Ze horen bij het wegennet en onze zuiderburen betalen daar jaarlijks belasting voor. In Nederland zijn er slechts drie tolvrije autoponten. Maar dat heeft een andere reden. Toen de Bergsche Maas gegraven is werden families plotseling op afstand van elkaar gezet. Als goedmakertje zijn in 1904 drie ponten bij Koninklijk Besluit voor de eeuwigheid gratis verklaard. Koningin Wilhelmina heeft dit besluit destijds genomen. Het zijn de veerdiensten Waalwijk-Drongelen, Herpt-Bern (nee, we zijn niet in Zwitserland) en Sprang Capelle-Dussen.

Om de buitenlandse pontjes in kaart te kunnen brengen heb ik per fiets rivieren gevolgd. De Schelde vanaf de bron tot in Zeeland, de Leie, de Dender, de Durme, de Rupel, de IJzer, de Maas, de Sambre, de Lesse, de Ourthe, de Amblève, de Semois en in Duitsland een stuk van de Rijn, de Eems en de Rur.

Bij alle pontveren maakte ik een praatje met de pontbaas om wat gegevens vast te leggen en maakte ik er ook foto's. Een grappig voorval bij de pont van Schellebelle aan de Schelde ten Oosten van Gent. De pontbaas was mij enthousiast aan het vertellen over zijn pontje. Hij maakte alle tijd voor mij vrij. Toen kwam er plotseling een fietstoerist met wielerhelm in de stuurhut, die in sappig Vlaams vroeg: "Allé, gaan we nog varen vandaag?".

Een verrassend mooie ervaring had ik aan de Duitse Rijn, vlakbij de Nederlandse grens. Als iemand toevallig nog denkt dat de Rijn bij Lobith ons land binnenkomt dan moet ik dit rechtzetten. Nee, nee, nee!!! Tussen Lobith en de Duitse grens ligt nog een dorpje en dat heet Spijk. Dus in alle aardrijkskundeboekjes moet dit gewijzigd worden. Aan de andere oever ligt het Duitse dorp Spyck. Dit ligt op het schiereiland Salmorth met daarop ook het vestingdorpje Schenkenschanz. Nog nooit zoiets moois gezien. Vlakbij het Nederlandse dorp Millingen ligt dit juweeltje. En om alles nog leuker te maken, van Schenkenschanz naar Griethausen is er een pontje over een zijarm van de Rhein. Mocht u ooit in de buurt van Nijmegen komen, neem dan de moeite om Schenkenschanz te bezoeken. Een aanrader !!!

Een poosje later, bij de nieuwe herdruk, was het Nederlandse pontjesboekje uitgebreid met de pontjes van België en de Duitse grensstreek, compleet met foto's. Èn voorin stond ook mijn naam vermeld. Dan word je toch wel een beetje trots...

Ik weet het, sommige mensen krijgen "het heen en weer" van al dat pontjesgedoe (ingegeven door het lied van drs P.), maar ik ben en blijf een pontjesgek !!! Dit is een ongeneeslijke ziekte.

Dit boekje "Zeeuwse wijsheden" kreeg ik cadeau van de directrice van het Historisch Museum de Bevelanden naar aanleiding van mijn humoristische terugblik op 2019 tijdens de Nieuwjaarsbijeenkomst voor personeel en vrijwilligers in januari 2020. Net voor de coronaproblematiek dus. Met behulp van de mogelijkheden van het programma Powerpoint had ik toen de lachers op mijn hand.

Eigenlijk is dit boekje een soort vervolg op de reeds bestaande Zeeuwse woordenboeken. Je zou dus, met enige fantasie, kunnen spreken over "Zeeuws voor gevorderden".

Geboren en getogen in de provinciehoofdstad Middelburg, kregen wij vroeger niet of nauwelijks te maken met de Zeeuwse taal. We giengen naer úus en even later waren we tuus, dat was het zo ongeveer wat onze Zeeuwse taal betreft.

In de jaren '50 besloten mijn ouders om kostgangsters in huis te nemen. Jammer dat dit woord op "gangsters" eindigt, dit was echt niet de bedoeling.

Het ging over Zeeuwsvlaamse meisjes die in Middelburg kleuterleidster wilden worden. We hebben er totaal drie onderdak verleend. Ze kwamen achtereenvolgens uit Sluiskil, Axel en Hoofdplaat. Maar het dialect kreeg plotseling een boost:

"Wij" en "jullie" en "zij" werden plotseling "wudder" en "judder" en "zudder".

Een doodgewone pan waar je eten in kookt heette ineens een "castrolleke". Voorheen aten we altijd aardappelen, ook wel erpels genoemd, Toen de meisjes uit het verre Zeeuws-Vlaanderen overkwamen deden plotseling de petoaten hun intrede.

Toen ik, heel veel later, in het agrarisch onderwijs belandde, toen begon het echte werk. Leerlingen uit alle uithoeken van Zeeland en van ver daarbuiten snakten naar mijn wiskunde-lessen, tenminste dat hoopte ik toch. Nee, ik verstond niet alles wat ze zeiden, maar gelukkig had ik thuis een Zeeuws woordenboek, zodat ik 's avonds kon nagaan wat ze die dag tevergeefs aan mij probeerden duidelijk te maken.

Nee, ik nam die dikke pil niet elke dag mee naar school om op het moment zelf de vertaling te kunnen vinden. M'n tas was toch al zwaar genoeg. En die extra kilo's zou ik dan elke dag heen en weer van Middelburg naar Goes moeten fietsen. Nee, dus. Ik heb zoëven voor de zekerheid mijn Zeeuws woordenboek even op onze weegschaal gelegd: ergens tussen 1,5 en 2 kilogram was de uitlezing !!!

Een ander bizar verhaal. Een aantal jaren geleden trokken we met onze vrienden uit het oosten van Nederland naar het land van Saeftinghe. We stonden bij Emmadorp, op de dijk.

Met enerzijds zicht op het verdronken land van Saeftinghe en anderzijds op de koeltorens van de kerncentrale van het Belgische Doel. Toen was daar plotseling mijn oudleerling met zijn kudde schapen. Vol enthousiasme begon hij te vertellen over de schapen, over de boerderij, over schoolherinneringen van vroeger. Kortom, een geanimeerd gesprek. Alleen onze gasten uit het zuidoosten van Gelderland hadden er niets, maar dan ook niets van verstaan. Geen woord. Het Zeeuws-Vlaamse dialect was compleet koeterwaals voor hen.

Tijdens ons laatste bezoek aan onze vrienden heb ik geprobeerd om daar iets aan te doen. Ik heb toen de heer des huizes een Zeeuws woordenboekje voor beginners cadeau gedaan, in de hoop op een beter begrip in de toekomst.

Ergens kan ik hun wanhoop op die dijk in Emmadorp goed begrijpen. Ooit heb ik, tijdens mijn militaire dienst, een treinreis gemaakt in gezelschap van een groep Limburgse dienstplichtigen. Een coupé vol met Limburgse jongeren die elkaar moppen vertelden. Zo te horen aan hun reacties waren het geen erg nette moppen. Zo af en toe schaterden ze het uit en voor mijn (on)fatsoen lachte ik dan voorzichtig mee. Maar de grappen ontgingen mij volledig. En dan voel je je toch knap ongelukkig.

De Zeeuwse taal heb ik nu redelijk onder de knie, al zeg ik het zelf, maar de PZC zit echt niet op mij te wachten als columnist in de Zeeuwse streektaele. Er zijn anderen die dat veel beter kunnen. De PZC zal mij zeker niet vragen om periodiek een Zeeuwse column te schrijven voor deze krant. Wegens een overduidelijk gebrek aan talent.

Toch heeft een medeblogger op Zeelandnet mij min of meer aangezet om eens wat te proberen, zonder het zelf te weten overigens. Die dame uit Tholen-stad, die ik bedoel, is heel erg goed in Zeeuwse vertellingen. Voor onze niet-Zeeuwen: met Tholen wordt het gehele eiland bedoeld en Tholen-stad is de belangrijkste plaats op dat eiland.

Toch zal ik, speciaal voor mijn trouwe lezers, een poging wagen om een bijzondere gebeurtenis in het Zeeuws te vertellen.

'k Zà 't prombere.

Verléhe week maendag werd onze dochter vuuftig jaere joeng. Wàd een leeftied !!! 'k Zie dà kind nog in de lure ligge (speciaal voor onze niet-Zeeuwen: lure zijn luiers). En noe eit ze Sara gezien. En d'r stoeng een pop bie d'r in de voortuun. Jae, en we bin op verjaersvisite eweest. In d'n achtertuun, op anderhaolve meter. Ik dienk dà meneer Rutte hrôôs op ons zou weze (speciaal voor onze niet-Zeeuwen: hrôôs is trots).

Zo, bij deze poging zal het voorlopig wel blijven. Ik besef me terdege dat ik op dit gebied geen echte uitblinker ben. De volgende columns gaan weer gewoon in ABN. U weet toch ook wel dat in de Noord-Hollandse stad Haarlem het beste ABN (Algemeen Beschaafd Nederlands) gesproken wordt? Bij deze...

Ik hoor u denken: wat een vreemde titel.

Maar het gaat om een zeer serieus probleem. Afgelopen zondag hebben we onze auto zijn wekelijkse ritje bezorgd. De bestemming was dit keer het toeristenstadje Zierikzee. Gelukkig waren er weinig toeristen deze keer, dus we konden een ontspannen stadswandeling maken.

In het centrum waren sommige horeca-gelegenheden (half) geopend. Dat wil zeggen dat je bij een loket aan de voorzijde koffie-to-go kon bestellen. In een kartonnen bekertje, wel te verstaan. Zelf moet je dan een bankje in een parkje opzoeken om van de koffiepauze te genieten.

Even later zagen we haar lopen. Deze dame had duidelijk hoge nood, dat zag je aan haar zenuwachtige dribbelpasjes. Hoopvol vroeg ze aan de eigenaresse van het to-go-restaurant of ze even sanitair mocht. Het antwoord was een duidelijk "nee".

De toiletten van de horeca zijn allemaal gesloten tijdens de coronacrisis. Ook de openbare toiletten bij de grote parkeerterreinen zijn gesloten. Een bord met de volgende tekst geeft daar uitleg:

NOODVERORDENING CORONAVIRUS

Op grond van deze noodverordening is het verboden om gemeenschappelijke toilet-, was- en douchevoorzieningen geopend te houden. Dit betekent dat de openbare toilet- en douchevoorzieningen vanaf nu gesloten zijn.

We hebben de wanhopige dame verder niet gevolgd, maar volgens ons bleef er voor haar maar één mogelijkheid over: wildplassen in het Slingerbos, het langgerekte plantsoen dat met een grote boog, langs de gracht, om het centrum van Zierikzee loopt.

Maar het risico is levensgroot dat je daar oog in oog komt te staan (in haar geval: te zitten) met een BOA die zich stiekem achter een boom verschanst had. De gangbare betekenis van BOA is normaal gesproken: Buitengewoon Opsporings Ambtenaar, maar in dit geval staat BOA voor BOom-Agent.

Het tarief voor wildplassen is € 140 per gebeurtenis. Tegenwoordig is dit landelijk beleid. Vroeger had iedere Gemeente haar eigen normen. Dan was het soms financieel de moeite waard om een dorpje verderop te kiezen voor een illegale lozing, om het risico iets te verkleinen.

Eén ding begrijp ik niet helemaal. Door deze actuele situatie van het chronisch gebrek aan toiletgelegenheden is er een enorm verdienmodel ontstaan voor bewoners van het centrum van een toeristenstadje zoals Zierikzee.

Mijn advies aan zo'n centrumbewoner: Maak via een aanplakbiljet op uw raam, of een bord in uw voortuin, duidelijk dat u mensen met hoge nood tegen een redelijk tarief behulpzaam wilt zijn. Kies een tarief dat duidelijk ònder de wildplasboete ligt, anders gaan de toeristen alsnog in het Slingerbos urineren. Wat dat standaardtarief zou moeten zijn? Tja, € 99 lijkt me nog wel wat aan de hoge kant. Laten we beginnen met € 25 per sanitaire stop, of nog beter € 24,99. Psychologisch lijkt dat voor veel mensen nog een stuk minder dan die € 25. Huur een pinapparaat van ABN-AMRO, dat komt extra professioneel over. Zorg dat uw huis er aan de buitenkant aantrekkelijk uitziet. Als de buitenkant een zootje is? Dan komen de toeristen bij u thuis niet plassen.

Nog leuker zou het zijn om in uw voortuin tevens een replica van de kabouter van de Efteling te plaatsen, u weet wel, die kabouter van "kleine boodschap".

Er is echter één bijkomstigheid. Als uw buren "lucht" hebben gekregen van uw zakeninstinct dan komen er ongetwijfeld meer kapers op de kust. Mogelijk duiken ze zelfs qua prijs onder uw € 24,99. Er gaat heuse concurrentie optreden, prijzen per plasbeurt van € 14,99 of zelfs € 9,99 zijn dan moordend voor uw initiatief.

En dan bestaat er ook nog de mogelijkheid tot zogenaamde aanbiedingen. Sommige slimmeriken hebben euro-tekentjes in hun ogen:

- "NA HET PLASSEN GRATIS HANDEN WASSEN"

- "TWEE STRALEN, ÉÉN BETALEN" (heel aantrekkelijk voor een koppel in hoge nood...)

- "TIENRITTENKAART: € 49,99"

Kortom, vanwege dit soort concurrerende buren kan uw initiatief zomaar de grond in geboord worden.

Een andere oorzaak dat dit initiatief geen lang leven beschoren is: op 1 juni gaat de horeca weer officieel open en dan mogen we aannemen dat er geen toiletverbod meer is. Jammer, u heeft te laat actie genomen. In de afgelopen weken had u goud kunnen verdienen!!!

Aan het (k)nijpend probleem van mensen met "hoge nood" in toeristenstadjes komt binnenkort dus een einde.

Het heeft dus geen zin om hier nog verder over te filosoferen. De overheid heeft in de afgelopen weken in stadjes als Zierikzee een veelvoud aan wildplasboetes kunnen ophalen. De winst voor justitie is tig keer € 140 en daar komen de boetes voor het onvoldoende afstand houden à € 390 per gebeurtenis nog bovenop. Dit is ook een verdienmodel !!!

Als u vindt dat deze column enigszins "laag bij de grond" was? Dan kan ik u geen ongelijk geven...

Hoewel, een wildplassende dame in hurkhouding is ook laag bij de grond, letterlijk zelfs...

Excuses aan al die lezers die zich deze keer geërgerd hebben aan mijn pennevrucht.

Deze keer geen column over de coronacrisis, maar een aaneenschakeling van complete onzin, maar dat bent u wel van mij gewend.

Het TV-programma Het Familiediner is weer begonnen. U kent de formule wel. Er is heibel in de familie en het is aan Bert van Leeuwen om orde in de chaos te scheppen. Hij gaat eerst op huisbezoek bij de kemphanen en probeert ze tot mildere gedachten te brengen. Er wordt een etentje in het vooruitzicht gesteld en een hele grote witte auto komt één voor één de ruziënde familieleden ophalen.

De auto is zo groot dat er geen probleem is met de anderhalvemetersamenleving. Als je achterin instapt heb je ongeveer een verrekijker nodig om de chauffeur te ontwaren. Aangekomen bij het restaurant wordt het spannend: "Zouden ze er in zitten?". Vanwege de geblindeerde ruiten van de limousine blijven we lang in spanning. Dan gaat het achterportier open en wordt de spanning gebroken. In het gunstigste geval worden de familiebanden tijdens het diner weer hersteld.

In het kader van de herstart van dit programma kwam ik deze week tot een geweldig idee. Hoe bijzonder zou het zijn om de ruziënde politici van 50plus aan deze formule te toetsen. Dit zou een kijkcijferkanon worden !!!

Hoofdrolspelers Henk Krol (lijsttrekker), Geert Dales (voorzitter) en Corrie van Brenk (fractielid) worden eerst apart door Bert geïnterviewd en voorzichtig overgehaald om tijdens een diner in Restaurant van de Toekomst in Wageningen de banden weer aan te halen (wat een toepasselijke naam voor dit restaurant...).

Wat een spanning zou dat geven bij de drievoudige aankomst van de limousine. Stel dat dit zou lukken, dan is de partij 50plus weer in ere hersteld.

Als extra beloning doen de Nederlandse supermarkten de dag daarop een extra duit in het zakje. Op de zuivelafdeling wordt de kaas 48+ vanaf nu kaas 50+. Een eretitel voor de politieke partij. Er is geen enkele klant die gaat testen of het vetgehalte inderdaad plotseling boven de 50% gestegen is. Niemand gaat thuis het exacte vetgehalte bepalen. En zo'n klein verschilletje kun je ook niet proeven.

Dit TV-programma gaat hoge ogen gooien in de aanloop van de Televizierring, let op mijn woorden.

Een volgende uitzending van het Familiediner wordt minstens zo spannend. Deze keer is de politieke partij Denk aan de beurt.

Azarkan, Özturk, en Kuzu worden één voor één "bewerkt" door Bert van Leeuwen.

Op de beslissende avond stopt de limousine drie keer bij Turks restaurant Marmaris in Den Haag. Onze Marokkaanse vriend Azarkan moet zich maar culinair neerleggen bij de Turkse meerderheid: Özturk en Kuzu. Stel dat Bert erin geslaagd is om de drie politici zover te krijgen, dan zitten ze gezellig met z'n drieën in het restaurant te genieten van een forse portie kebab en daarbij grote glazen met raki (= Turkse brandewijn) om de stemming erin te krijgen.

Aan de muur van dit restaurant prijkt een grote foto van een glimlachende Erdogan. Eén ding moet je goed in de gaten houden als Erdogan in de buurt is: zeker niet praten over de Armeense genocide, dat kan er namelijk voor zorgen dat de gelaatsuitdrukking van de foto van Erdogan een dramatische gedaanteverwisseling ondergaat.

Even een klein stukje aardrijkskunde en geschiedenis ter verklaring. Turkije grenst in het noordoosten aan Armenië, aan de voet van de Kaukasus, waar de Ark van Noach, na de zondvloed, strandde op de berg Ararat, ongeveer op de grens van Turkije en Armenië.

Van daaruit moesten de dierenkoppeltjes vele kilometers afleggen om in hun natuurlijke habitat terecht te komen. Sjonge, sjonge, wat moesten die dieren soms een eind lopen.

Tussen Turkije en Armenië hebben zich later onverkwikkelijkheden voorgedaan, wat ook wel de "Armeense genocide" genoemd wordt. De Turken hebben zich, heel zacht uitgedrukt, niet zo braaf gedragen ten opzichte van het buurland. Deze wandaden worden door vele Turken ontkend en niet serieus genomen. De heer Erdogan gelooft er bijvoorbeeld helemaal niets van.

Sorry, ik ben een beetje afgedwaald. Terug naar de actualiteit.

Als de ruzie tussen de drie Denk-politici die avond wordt bijgelegd, dan komt er een bijzondere beloning.

De tekst van het bekende Ramses Shaffy-lied wordt dan onmiddellijk aangepast.

Eerst was het: Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder.

Na de verzoening komt er één werkwoord bij: Zing, vecht, huil, bid, lach, werk, DENK en bewonder.

Een hele eer om als partij in die regel opgenomen te worden !!!

Eén ding weet ik zeker. Als deze twee afleveringen werkelijkheid zouden worden, dan zou ik aan de buis gekluisterd zitten. Nee, dit zou ik voor geen goud willen missen.

Alleen ...... de vader is de wens van de gedachte. Oftewel, de kans op deze extra uitzendingen is niet al te groot. Jammer, het had zo mooi kunnen zijn.

Een soort vervolg op column-425: Oud-leerlingen (1).

Vorige week kwam mijn oud-leerling Kees H. uit Zierikzee weer eens uitgebreid op televisie. Niet voor de eerste keer, want ook bij de recente boerenprotesten op het Malieveld liet hij uitgebreid van zich horen. Maar deze keer ging het interview over zijn schuur vol met aardappelen, die bestemd waren voor de frietindustrie. Hij kon ze dit keer aan de straatstenen niet kwijt. De frietfabrieken zitten met grote voorraden, want de restaurants zijn gesloten.

Een soortgelijk interview was er met een andere oud-leerling, Marc R. uit Renesse. U merkt het al, vanwege de Europese Privacywet gebruik ik geen volledige namen. Deze Marc, wiens ouders een camping in Renesse beheerden, zwaait nu de scepter over een groot bungalowpark tussen Renesse en Scharendijke. Maar ook hier is het kommer en kwel, er mochten geen bezoekers komen.

Nu we toch op Schouwen zitten, ik had ook een oud-leerling uit de omgeving van Noordwelle. Zijn naam weet ik even niet, dan zou ik in mijn oude lerarenagenda's moeten bladeren. Maar ik zie hem nog voor me: een enorm lange kerel, met een goede dosis humor. Helaas waren zijn wiskundecijfers (één van mijn vakken) niet om over naar huis te schrijven. Tot hij op een keer een goede voldoende haalde.

Toen besloot ik om een grapje uit te halen. Van één van mijn dochtertjes leende ik een stempel en daarmee "versierde" ik zijn nagekeken proefwerk.

Wat was die 18-jarige jongeman enthousiast over zijn stempel!! Hij was als een kind zo blij, nog blijer dan met het cijfer 8,3. En hij ging de hele klas rond om aan iedereen zijn stempeltje te laten zien. Dat was dus een schot in de roos.

Eén van m'n allereerste leerlingen, Alex van H. kwam uit Kruiningen. Ik zie 'm nog zitten in de klas. Hij zat, vanaf mijn positie gezien, links aan het eerste tafeltje, zo dicht mogelijk bij de deur. Niet dat hij weg wilde lopen, integendeel. Hij was één van de meest positieve leerlingen die ik ooit heb gehad. Nu beheert hij een biodynamisch landbouwbedrijf met boerderijwinkel in de buurt van Kruiningen. Iedereen in de gemeente Reimerswaal weet nu precies over wie ik het heb.

Een andere oud-leerling, Gert-Jan M. uit de buurt van Oudelande, bleek plotseling op de kandidatenlijst van de Partij voor Zeeland te staan bij de Waterschapsverkiezingen. Uit sympathie voor de partij èn voor de bewuste leerling heb ik toen voor hem gestemd.

Er zijn meer oud-leerlingen die voor de politiek hebben gekozen. Campingeigenaar Stan J. uit Wolphaartsdijk heeft bijvoorbeeld een aantal jaren in de Gemeenteraad van Goes gezeten.

In mijn tijd kwamen de meeste leerlingen van een Landbouwschool zelf uit de agrarische sector. In enkele gevallen was dat niet het geval. Walchenaar Peter D. had geen agrarische achtergrond, maar hij wilde toch graag rundveehouder worden. Dan is er maar één oplossing: Zoek contact met de dochter van een rundveehouder, die verder geen zonen heeft. Het gaat om de opvolging van het bedrijf. Toevallig zaten ze in dezelfde klas: Peter en Marjan. In klas 2A1, waarvan ik toevallig de klassenleraar was. Een hele bijzondere klas, die een sterke eenheid vormde. De klas die mij en m'n gezin ooit uitnodigde voor een zaterdagmiddag zwemmen in het Roompotbad in Wissekerke.

De romance tussen Peter en Marjan heb ik als het ware op zien bloeien. Peter en Marjan runnen nu het rundveehouderijbedrijf van de vader van Marjan, ergens halverwege Middelburg en Koudekerke. Behalve voor het rundvee is er tevens gekozen voor een zorgboerderij èn een camping. Een geweldig verhaal.

Twee broers van Franca T., de beroemde schrijfster uit Meliskerke, behoorden ook tot mijn leerlingen. U kent vast het boek "Een dorsvloer vol confetti", waarin de bruiloft gevierd wordt van één van de broers van Franca. De bruidegom en bruid hadden zich ooit vergist in het berekenen van de maandstonden, met als gevolg een voorechtelijke geboorte. In die kringen is dat nogal een gebeurtenis. Dat mislukte rekenwerk mag ik me persoonlijk aantrekken, ik was zijn wiskundeleraar...

Een verhaaltje dat voor mij iets positiever uitvalt is het volgende. Zo af en toe moet er bij mij bloed geprikt worden in het kader van de trombosedienst. Ik meldde mij in het laboratorium van het ADRZ-ziekenhuis in Goes. De prikzuster kwam me bekend voor. Ze was een oud-leerlinge van me en het werd nog leuker. Omdat ze mijn scheikundepracticum vroeger altijd zo gewaardeerd had, was haar keuze gevallen op een laboratoriumbaan. Zoiets is leuk om te horen.

Het laatste verhaaltje is minstens zo bijzonder. Mijn oudste kleinzoon heeft al een tijdje een vaste vriendin. Kortgeleden kwam ik er achter dat zij de dochter is van één van mijn oud-leerlingen !! Op de 20e verjaardag van mijn kleinzoon heb ik deze familie ontmoet en zijn er vele oude herinneringen opgehaald !!!

Weet u wat een coronakapsel is? Pas op, er zijn namelijk twee betekenissen van dit nieuwe woord.

Iemand heeft een coronakapsel als hij (of zij) langere tijd geen kapper heeft bezocht en als de haardos een lange en onverzorgde indruk maakt.

Een tweede betekenis van ditzelfde woord ziet u op het plaatje. De levenspartner van het slachtoffer heeft een vergeefse poging ondernomen om de uitgegroeide haardos te fatsoeneren. Het bedroevende resultaat heet dus óók een coronakapsel. Een andere spottende benaming voor deze mislukte poging heet ook wel "haarakiri", vrij vertaald uit het Japans.

Als er coronakapsels bestaan, dan moeten er ook coronavoeten zijn. Waarbij de lange teennagels dwars door de neuzen van de schoenen heenprikken. Ze schreeuwen letterlijk om een pedicurebehandeling.

Inmiddels zijn er honderden nieuwe woorden toegevoegd aan de Dikke van Dale, sinds het begin van de coronacrisis. Wilt u ze allemaal zien, klik dan op onderstaande link.

https://www.taalbank.nl/2020/03/14/coronawoordenboek/

Een aantal van deze woorden heeft u al in de krant kunnen lezen. De volgende woorden hebben te maken met het bezoek van kinderen en kleinkinderen aan ouders en grootouders.

Thuisquarantaine, raamvisite, stoepvisite, tuinvisite, zwaaibezoek, afstandsbezoek, balkonbezoek, deurbezoek, beeldbellen.

Met onze oudste dochter hebben we nog een andere formule bedacht. Als we wekelijks onze auto "uitlaten" dan rijden we naar een mooi plekje aan het water (de Veerse Dam, het haventje van Colijnsplaat, het Fort van Ellewoutsdijk, enz.). Daar rijdt zij dan ook heen en we maken een "anderhalvemeterwandeling" over de dijk.

Sinds Koningsdag zijn er weer een paar woorden toegevoegd: Woningsdag en Balkoningsdag.

En wat dacht u van de volgende nieuwkomers:

Ellebooggroet (zie de foto met groetende politici), voetgroet.

Ellebooghoesten, elleboogniezen, elleboogkuchen.

Hoestschaamte, niesschaamte, snuitschaamte, snotterschaamte, hamsterschaamte.

De anderhalvemetersamenleving heeft voor ons heel wat gevolgen. Als we ons dagelijkse wandelingetje maken dan lijden we aan ernstige ontwijkstress (alweer een nieuw woord). Uit angst om een coronahufter (= iemand die zich nergens aan houdt) tegen te komen maken we de gekste bewegingen. Vanuit de lucht moet het er uitermate koddig uitzien. Het zou de moeite waard zijn om de bewegingen op de grond vast te leggen met een drone. Als een soort slangenmensen worstelen we ons door de straten van Goes, dan weer uiterst links, dan weer uiterst rechts van de straat, afhankelijk van het tegemoetkomend "verkeer".

Een paar dagen geleden maakte ik iets heel spannends mee. Als ik eraan denk dan zit ik weer te trillen. Ik liep in m'n ééntje over de Kleine Kade in Goes. De Kleine Kade had daar ook wel de Smalle Kade kunnen heten. Op het smalste stuk is de anderhalvemeter-regel amper uit te voeren.

Twee donker getinte mannen kwamen recht op me af, op het oog waren ze van Oost-Afrikaanse komaf. Ik kon geen kant op. Links was het water, rechts waren de huizen. En ze waren echt niet van plan om rekening met mij te houden. Ze hadden de aanbevelingen van Mark Rutte duidelijk niet begrepen. Nee, ik ben niet in het water gesprongen, ik koos voor de huizen. Maar dit was de allereerste keer van m'n leven dat ik LETTERLIJK met m'n rug tegen de muur heb gestaan...

In dit kader wil ik onze regering nog een welgemeend advies geven. De doventolk Irma Sluis doet fantastisch werk, maar het is helaas niet genoeg. De belangrijke TV-optredens van Mark Rutte moeten ook vertaald worden in het Ethiopisch, het Eritrees en het Somalisch.

Niet alle nieuwe corona-woorden staan in de Dikke Van Dale.

Ik heb er zelf ook nog een paar bedacht en die staan er dus niet in. Hier komen ze:

Swandelen: op een S-vormige manier door de stad wandelen, om te kunnen voldoen aan de anderhalvemeter-regel; dit heet dus s-wandelen oftewel swandelen.

Swinkelen: ongeveer hetzelfde, maar dan bij Albert Hein of Jumbo; het voordeel is dat je met behulp van het winkelwagentje lastige klanten van je af kunt schudden; dit heet dus s-winkelen of swinkelen.

Slopen: nee dit woord mogen we niet gebruiken, dit blijft gewoon s-lopen met het streepje ertussen, anders krijgen we straks nog last met justitie.

Vandaag stond er weer een nieuw woord in de krant, compleet met foto: Wachtverzachter.

De firma McDonalds wil weer BigMac's verkopen, maar dat moet dan wel ordelijk verlopen. Om de klandizie ordelijk langs de verkoopbalie te leiden is er een systeem bedacht van wachtplekken buiten het gebouw. Eén voor één mogen de klanten binnen hun bestelling afhalen. De wachtplekken zijn duidelijk gemarkeerd met grote cirkels, zodat het wachten geen straf is. Dit systeem heet dus "wachtverzachter".

Ik besef me terdege dat deze bloemlezing van nieuwe woorden verre van volledig is en dat er dagelijks weer nieuwe woorden bijkomen...

Er wordt wat afgepuzzeld tijdens de Coronacrisis. Eén van m'n favorieten is het cryptogram. Eén ding is daarbij vereist. Je moet er wel een behoorlijk verknipte geest voor hebben. De omschrijvingen zijn op z'n minst raadselachtig en de antwoorden zijn soms verrassend. Een kwestie van "omdenken", maar als je aan dit woord nog twee extra letters toevoegt zit je nog dichter in de buurt: "kromdenken". Want je moet inderdaad vaak heel krom kunnen denken.

Dit woord "kromdenken" zou zomaar een vondst kunnen zijn van taalvirtuoos Wim Daniëls, u kent 'm wel, die Oost-Brabander uit Aarle-Rixtel met die ultra-zachte g.

Maar deze keer heb ik dat nieuwe woord zelf verzonnen...

De afgelopen week heb ik de grappigste crypto-woorden verzameld en onder elkaar gezet. Het begint steeds met de omschrijving, daarna in hoofdletters de in te vullen uitkomst. In sommige gevallen, tussen haakjes, enige uitleg.

Mierzoete vulkanische schotel                                  BAKLAVA

(duidelijk: het Turkse gerecht is een bak met lava)

Die stof wordt 'r niet minder op                                 DENIM

(beetje vergezocht: haal de letter r uit het woord "minder" en gooi de resterende letters door elkaar)

Gooi er water bij, daar in Frankrijk                            VERDUN

Gevederte is toegestaan in de regen in Frankrijk     PLUIMAGE

(weer een lastige: regen in het Frans is "pluie", is toegestaan wordt vertaald tot "mag" en plaats het woordje "mag" op de juiste plaats in de Franse regen)

Ongezonde bergplaats                                             LAPPENMAND

Reis waar men het uiteindelijk niet mee eens is      TOURNEE

(de "tour" wordt gevolgd door "nee")

Atleet in een deeltijdbaan                                         ESTAFETTELOPER

De klok liep ineens terug                                          STOLP

(de woorden "stolp" en "plots" zijn anagrammen)

De geur van journalisten                                           PERSLUCHT

Wintervoertuig met een nuchtere bestuurder            BOBSLEE

Kleine computer met geneeskrachtige werking        TABLET

Zender die muziek in vliegtuigen verzorgt                SKY RADIO

Plaats de eerste letters opa !!!                                  ABCOUDE

(de letters "abc" vóór de "oude" leveren toevallig een plaatsnaam op)

Lichaamstaal bij een overleg                                    RUGGESPRAAK

Walvis die verwant is aan een dromedaris?             BULTRUG

Met die slangen loopt het toch goed af                     SISSERS

(de bekende uitdrukking: het loopt met een sisser af)

Draagt een vrouw in Kroatië                                     SPLITROK

(Split is een belangrijke stad in Kroatië)

Nest dat uitgaat in Overijssel                                    STAPHORST

(een "horst" is het nest van een roofvogel en "stappen" is synoniem met uitgaan, althans volgens m'n kleinzoon)

Vernietig een man op bed                                         MOLTON

(arme Ton...)

Je kunt het aan- of doortrekken                                TOILET

Hangen afgunstig voor de ramen                              JALOUZIEËN

Duizend vogels aan uw voeten                                 MUILEN

(M is duizend in Romeinse cijfers)

Muzikaal en botanisch onderwijs                              VIOOLLES

Kan zonder niet springen, maar leert je dan wel veel.  KANGOEROE

(van springend Australisch buideldier via het weghalen van het woordje "kan" leidt tot een goeroe als leermeester)

Fijn gehakte steen? Geloof je het zelf!                      ROTSMOES

(waar breek je het woord af: rots-moes of rot-smoes?)

Onderdanen die toestemming geven                         KNIKKEBENEN

De meest bizarre cryptische omschrijving dateert al van een aantal jaren geleden. Ik heb 'm altijd onthouden. Een geniale vondst!!!

De Engelsman vertelt over de bouwplaats                 HEISTELLING

(verklaring: de Engelsman vertelt: "he is telling", als je de spaties weghaalt staat er "heistelling")

In cryptogrammen wordt vaak gebruik gemaakt van een anagram. Anagrammen zijn twee woorden die dezelfde letters bevatten, maar dan in een andere volgorde.

Voorbeelden:

TARWE is een anagram van WATER

SPREEKTAAL is een anagram van KAARTSPEL

OOGHOLTE is een anagram van THEOLOOG

ALBATROS is een anagram van STROBAAL

Anagrammen uit de topografie:

HALSTEREN (Noord-Brabant) is anagram met HERENTALS (België)

GELDERMALSEN (Gelderland) is anagram met DAGMERSELLEN (Zwitserland)

Een serie romans van de Vlaamse schrijver Walter van den Broeck bestaat uit de vier delen:  

- Het beleg van Laken

- Gek leven na het bal

- Het gevallen baken

- Het leven na beklag

(allemaal anagrammen van elkaar; een slimme Belg dus)

Even iets heel anders:

Wist u dat er een Nederlands woord bestaat met welgeteld 8 (!!!) medeklinkers achter elkaar? Nauwelijks te geloven, maar het is toch echt waar: het woord ANGSTSCHREEUW telt precies 8 medeklinkers achter elkaar. Tel maar na. Het bijgevoegde plaatje toont de beroemdste angstschreeuw uit de kunstgeschiedenis.

Een ander taalkundig fenomeen, ook wel gebruikt in cryptogrammen, is het palindroom. Een woord is een palindroom als het van  achter naar voren gelezen het zelfde is.

Enkele simpele voorbeelden: RADAR, SOOS, KAJAK.

Andere, wat langere voorbeelden: PARTERRETRAP, MAANDNAAM en MEETSYSTEEM.

Tot slot nog een trucje wat u wellicht al kent. Als u van een puzzelwoord een aantal letters kent, maar u kunt er niet opkomen, dan is er een site die u te hulp kan schieten.

Stel dat u met het volgende probleem zit:

.o..t..b..o... (op de plaats van de puntjes behoren ook letters te staan)

Als u op de volgende site dit letterschema invult, dus met puntjes op de "onbekende" plekken, dan vertelt het programma dat er twee mogelijke oplossingen zijn:

WOESTIJNBEWONER of WORSTENBROODJE.

Als de vraag was "lekkernij", dan is WOESTIJNBEWONER dus fout (grapje).

De slimme website is     http://www.inventio.nl/puzzel/

Wat een leuke verrassing. Op TV werden we getrakteerd op een soort musicalfilm uit 2001. Het was een vervolg op Ja zuster, nee zuster, een populaire TV-serie uit de jaren '60. In de musicalfilm traden verjongde versies van Loes Luca, Waldemar Torenstra, Tjitske Reidinga, Olga Zuiderhoek en Paul de Leeuw op. Een feest der herkenning. Met veel enthousiasme hebben we dit bekeken.

Dit soort verrassingen uit vroeger jaren vallen ons ten deel om de coronacrisis het hoofd te kunnen bieden. Zo min mogelijk naar buiten, dus moet het vertier van andere zijde komen.

Andere interessante programma's van eerdere datum, die de afgelopen dagen op TV vertoond werden:

- Toen was geluk heel gewoon met o.a. Joke Bruis en Gerard Cox

- Zeg eens AAA met de onvergetelijke Carry Tefsen als Mien Dobbelsteen

- De Ted de Braak-show uit 1978 met heel oubollige spelletjes, maar... we bleven kijken en naarmate de show vorderde werden de spelletjes steeds oubolliger. In 2020 is zoiets compleet ondenkbaar.

- Een kus van een Rus uit 1981 met o.a. John Lanting, de koning van de lach.

- Verschillende afleveringen van de André van Duin-show. Genieten !!!

- De film Flodder uit 1986 met Nelly Frijda, Tatjana Simic, Huub Stapel en anderen, gevolgd door de film Flodder in Amerika. Niet iedereen is een Flodder-fan, maar ondanks sommige banale scènes kan ik er toch wel om lachen.

Ook buitenlandse films werden herhaald:

- "The ten commandments" uit 1956, één van de eerste films die ik in de bioscoop gezien heb; Charlton Heston en Yul Brynner waren de hoofdrolspelers.

- "Dirty dancing" uit 1987 met o.a. Patrick Swaize.

De uitvoering van de Mattheus Passion 2020 ging helaas niet door, maar gelukkig werd de versie uit 2019 uit de Pieterskerk in Leiden integraal herhaald. Prachtig!! Ik heb drie uur lang genoten.

Andere hoogtepunten zijn de concerten van André Rieu, òf op het Vrijthof, òf op internationale locaties.

Heel indrukwekkend was ook het optreden van de blinde tenor Andrea Bocelli in een compleet lege Duomo van Milaan. Eerst in de kathedraal, later op het bordes aan de voorzijde.

We stappen over naar een heel ander onderwerp. Het betaald voetbal. De KNVB is ondanks alles nog steeds van mening dat de competitie in de eredivisie dit seizoen uitgespeeld kan worden. Deze kortzichtigheid is meteen de kop ingedrukt door burgemeester Jorritsma van Eindhoven: "In het PSV-stadion wordt voorlopig NIET gevoetbald". Eigenlijk zouden de burgemeesters Aboutaleb, Halsema, van Zaanen, Marcouch en al die anderen hetzelfde moeten besluiten: geen betaald voetbal meer in dit seizoen. Volgend seizoen beginnen we gewoon weer met een schone lei.

Om de voetballiefhebber toch van dienst te zijn, werden op de zondagmiddag oude beelden getoond:

- samenvattingen van alle wedstrijden van Oranje toen ze in 1988 Europeees kampioen werden

- de volledige wedstrijd Nederland-Duitsland uit 1992 (3-1); waarom geen ruime samenvatting, daarmee was ik ook tevreden geweest

- de volledige wedstrijd Nederland-Spanje uit 2014 (5-1) met dat wondermooie kopdoelpunt van Robin van Persie; waarom geen ruime samenvatting?

Ook het wielrennen werd niet vergeten.

De volledige Ronde van Vlaanderen uit 2018 met Nikki Terpstra als glorieuze winnaar. Het was deze keer geen straf om alle beklimmingen live terug te zien, maar dat heeft een andere oorzaak. Al die hellingen heb ik in mijn sportieve jaren zelf per racefiets beklommen. Dus dat is altijd een feest der herkenning.

Dan tot slot een heel ander onderwerp:

Twee politieke partijen hebben de nieuwsgaring zodanig beïnvloed dat de mensen aan de buis zitten te smullen van de sappige verhaaltjes. Het gaat om Denk en 50Plus.

De politici van Denk, met het driemanschap Azarkan, Özturk en Kuzu (vlnr), vechten elkaar de tent uit. De oorzaak is een scheve schaats van Kuzu. Zo'n scheve schaats is heel vervelend. Vraag dat maar aan Ard Schenk. In de beginjaren '70 heeft hij een belangrijke wedstrijd op de 1500 meter verloren vanwege een scheve schaats. En in 2009 heb ikzelf voor het laatst de ronde van de Alblasserwaard geschaatst. Ergens onderweg kwam ik in een diepe scheur terecht. Gevolg? Een scheve schaats. En dan gaat het tempo toch een flink stuk omlaag.

Bij de partij 55Plus is het al niet veel beter. Moet partijvoorzitter Dales het veld ruimen? Henk Krol vindt van niet, de rest van de leden heeft daar een heel andere mening over. Hoe loopt dit af?

Deze politieke perikelen zijn zozeer in het nieuws, dat het de mensen van de straat houdt. Ze willen geen enkele uitzending van het NOS-journaal missen. Precies wat Mark Rutte wilde: "Blijf allemaal thuis". En dat lukt o.a. dankzij partijproblemen bij Denk en 50Plus.

Ook doventolk Irma Sluis is een lust om naar te kijken. Voor die vrouw alleen al zou je zo'n informatief programma opzetten, waarbij belangrijke zaken over de coronacrisis verteld worden.

Als ik nu, op dit moment, een doorslaggevende keuze moest maken over mijn aanstaande carrière dan zou ik vol gaan voor de opleiding tot doventolk. Wat een dankbaar beroep!!!

Het laatste tijdverdrijf in deze tijd van crisis zijn de extra puzzels die dagelijks in de PZC moeten worden opgelost. Dat mogen ze van mij nog een poosje volhouden...

De tweede column over het volstrekt onschuldige wandelvirus. De volgende NS-wandeling die aan de beurt is was meteen de mooiste die we ooit gelopen hebben.

Woerden - Breukelen 17 km (bijgenaamd Hollandse Kade)

Slechts enkele honderden meters na het station loop je al over het smalle wandelpad langs de Oude Rijn (zie foto hiernaast). Na een aantal kilometers steek je deze rivier over met een voetgangersbrug en dan begint met recht het Groene Hart. Prachtige smalle paden door een weidegebied. Heel veel levende wezens. Nee, geen mensen, maar rundvee van het vrouwelijk geslacht. Mensen hebben we die dag nauwelijks gezien. Dan doemt er in de verte een dorpje op: Kockengen (zie foto).

Het laatste stuk richting Breukelen loopt weer langs een vaartje. Prachtige route !!!

Delft - Zoetermeer 13 km (Bieslandse Bos)

Het eerste half uur doorkruis je de oude binnenstad van Delft en dat is zeker geen straf. Bij het buurtschap Delfgauw belandt je in een weidegebied. Een deel van de route gaat zelfs dwars door de weilanden, met toestemming van de veehouder. Na het dorp Pijnacker is het niet zo ver meer naar het eindpunt Zoetermeer. Net voor het einde kom je langs het voormalige Floriade-terrein uit 1992.

Bilthoven - Utrecht CS 14 km (Beukenburg)

De eerste honderden meters gaan door een villawijk waar politica Els Borst toen woonde. Tragisch dat deze vrouw nauwelijks een half jaar later in haar eigen garage vermoord werd...

Deze herfstwandeling stond in het teken van de herfstkleuren. Het binnenwandelen van de stad Utrecht gaat heel geleidelijk, de bossen gaan geleidelijk over in een stadspark. Even verderop konden we het niet laten om onderaan de werven van de Oudegracht een terrasje te pikken. Die plek is voor ons "vaste prik".

Den Bosch - Vught 12 km (Vughtse Lunetten)

Om aan de afstand van 12 km te komen doorkruis je eerst de oude binnenstad van Den Bosch, om via de vestingwerken van de Buiten-Dieze de stad te verlaten. Met een grote boog door een natuurgebied sta je plotseling voor het vroegere concentratiekamp Vught. De voormalige fusilladeplaats maakt dan veel indruk. Het laatste stuk naar Vught-station is niet erg interessant.

Rhenen - Veenendaal-West 18 km (Elsterberg)

Als je met de auto vanuit het zuiden Rhenen nadert is het silhouet indrukwekkend: links het stadje met de Cunera-toren en rechts de Grebbeberg. Maar deze bekende berg zit niet in de wandeling. Vanaf het station loop je met een wijde boog door de uiterwaarden van de Rijn om daarna de plaats Rhenen te doorkruisen. Tijd voor koffie!!! Vandaar gaat het door een bosgebied richting het noordwesten. De route wordt steeds heuvelachtiger. We naderen het gebied rond de Elsterberg. Het laatste stuk richting Veenendaal is helaas wat aan de saaie kant.

Hoofddorp - Haarlem 19 km (Geniedijk en Spaarne)

De Geniedijk tussen Hoofddorp en de Ringvaart Haarlemmermeer is kaarsrecht. Dat klinkt als een saai stuk, maar dat was het niet. Want om de paar minuten steeg er rechts van ons een vliegtuig op. Eén van de start/landingsbanen van Schiphol ligt bijna evenwijdig aan deze dijk. Halverwege zijn er herinneringen aan de Floriade Haarlemmermeer uit 2002. Aan het eind van de dijk ligt het dorp Vijfhuizen, waar het gelijknamige fort is omgebouwd tot horeca. En dat is niet ongewoon want ook in Fort Vuren en Fort Asperen (beiden in de Betuwe) kun je eten en drinken. Het dorp Vijfhuizen is sinds kort bekend vanwege het monument voor de slachtoffers van de MH17-ramp.

Vanuit Vijfhuizen steek je de Ringvaart over.

Omdat er op dat moment even geen vliegtuigen waren heb ik er zelf thuis maar ééntje bij gephotoshopped. De moderne techniek staat voor niets. Het laatste stuk richting Haarlem loop je over een interessant pad langs de rivier de Spaarne. Voor je het weet ben je plotseling in het centrum van Haarlem.

Utrecht CS - Bunnik 12 km (Kromme Rijn)

Na een wandeling door het centrum, langs de Dom en de grachten loop je plotseling over het voetpad langs de Kromme Rijn. Deze rivier blijf je volgen tot in Bunnik. Maar halverwege heb je de prachtige plek Rhijnauwen, waar we een theetuin aan het water niet konden weerstaan. Op één van de mooiste terrassen van Nederland hebben we langdurig vertoefd. temeer omdat onze dochter en kleinkinderen zich bij ons voegden, nadat we ze mobiel op de hoogte hadden gebracht van onze wandeling van die dag. Hun woonplaats Houten is in de buurt.

Zo, dat waren onze NS-wandelingen. Er staan er nog wel een paar op ons verlanglijstje. Of het er ooit nog van gaat komen?

Den Haag CS - Voorschoten 12 km

O.a. langs Huis ten Bosch en langs De Horsten, de huidige èn de vroegere woning van onze Koninklijke familie.

Naarden - Naarden 19 km

Een grote ronde rondom het Naardermeer

Gorkum - Leerdam 22 km

Een wandeling die in het teken staat van het riviertje de Linge. Hierbij wordt ook Fort Vuren (incl. horeca) aangedaan.

Nee, vandaag geen column over corona. Wilt u daar toch meer over weten? Mijn advies: TV aanzetten of de krant gaan lezen.

Toch gaat deze column over een hardnekkig virus, waar wij met name in de jaren 2010 t/m 2016 mee besmet waren. Het zogenaamde "wandelvirus". Dat uitte zich o.a. in het lopen van een aantal Pieterpad-etappes. Nee, niet achter elkaar van Pieterburen naar de Sint-Pietersberg of andersom. Maar op vakantie in Overijssel hebben we drie van die etappes "afgewerkt" en tijdens een korte vakantie in Zuid-Limburg stonden er weer twee op ons lijstje.

Een andere ervaring waren de NS-wandelingen. Een leuke formule: je gaat per trein naar station A, je wandelt over een interessante route naar station B en de NS brengt je weer thuis. De afstand van onze twaalf NS-wandelingen varieerde van 12 tot 22 kilometer. De bewegwijzering is, op een enkele uitzondering na, uitstekend (zie bovenstaande foto). Opvallend is ook hoe weinig andere wandelaars je op zo'n dag ziet.

Het volgende overzicht is niet alleen een saaie opsomming, maar bevat ook een aantal "feitjes en weetjes" en af en toe een anecdote.

Baarn - Hollandsche Rading 13 km (deze wandeling wordt De Vuursche genoemd)

Vrijwel meteen vanaf station Baarn duik je het Baarnse Bos in. Enkele km later sta je plotseling voor Paleis Soestdijk, waar vele jaren lang op 30 april een defilé langs het bordes vol met royalty's trok.

Wat meteen opvalt is het mooie beeld van kunstenaar Kees Verkade: een zwaaiende Juliana en Bernhard. Langs de zij- en achterkant van het Paleis gaat de mooie route door bos en hei richting Lage Vuursche. En dan sta je plotseling voor Drakestein, het paleisje van Beatrix. In Lage Vuursche kun je kiezen uit een aantal pannenkoekenhuizen. Helaas zijn die op dit moment niet geopend. De laatste loodjes brengen je bij het stationnetje van Hollandsche Rading. Voordat we de thuisreis aanvaardden hebben we het plaatselijke Chinese restaurant met een bezoek vereerd. Ook hier kun je even niet terecht.

Bussum-Zuid - Weesp 22 km (Ankeveense Plassen)

De langste NS-wandeling van ons. Vanaf het station meteen de natuur in. Het eerste dorpje is 's-Graveland, bekend van de vele buitenplaatsen langs de kaarsrechte vaart. In één van die buitenverblijven is Natuurmonumenten gevestigd. Dat hebben we die dag maar even "meegenomen". Het pad richting het dorpje Ankeveen is schitterend (zie foto).

Evenals het brede onverharde graspad tussendoor de Ankeveense Plassen. Eén keer had ik daar ooit geschaatst... Toen kwam er een probleempje. Het graspad werd steeds soppiger. Op den duur kon je zelfs de binnenkant van je wandelschoenen niet droog houden. Tenslotte bereikten we het riviertje de Vecht, waar we de zaak hebben laten drogen. Gelukkig hadden we allebei reserve sokken bij ons... Langs de Utrechtse Vecht bereikten we het stadje Weesp.

Vlaardingen-West - Maassluis 13 km (Boonervliet)

Nee, de wandeling kiest niet de kortste weg langs de Nieuwe Waterweg. In plaats daarvan maak je een flinke lus door het Westland. Het eerste deel is wat saai, maar zo gauw je de A20 bent overgestoken wordt het interessanter. Natuurgebied, wandelpaden langs kanaaltjes en als hoogtepunt een pont die over je over het Bommeer en nog drie andere kanaaltjes brengt. Halverwege legt de pont ook nog aan bij een restaurant dat zo te zien alleen via het water te bereiken is. De laatste kilometers loop je over het wandelpad langs de Noordvliet en zie je in de verte Maassluis steeds dichterbij komen. Ook op dit water heb ik ooit geschaatst tijdens de Westland Toertocht, lang geleden.

Boxtel - Oisterwijk 18 km (Kampina)

Deze keer een route in het Brabantse land. Na een korte wandeling bereik je vanaf het station het natuurgebied Kampinaheide. Schitterend gebied, vooral ook omdat de heide in volle bloei stond.

Na deze prachtige ervaring kwamen we in de bossen van de Oisterwijkse vennen. Helaas liet de bewegwijzering ons toen in de steek. De eerste en enige keer tijdens al onze wandelingen. Na wat ronddolen bereikten we uiteindelijk het dorpje Oisterwijk. Vrijwel geen andere wandelaars gezien die dag.

Driebergen - Maarn 14 km (Utrechtse Heuvelrug)

Meteen bij het station de weg oversteken en je wandelt zo de natuur in. Een afwisseling van bos en hei en een licht golvend landschap. Na het dorpje Austerlitz komt het recreatiepark Pyramide, waar naast restaurants, kermis en speeltuin ook het monument de Pyramide van Austerlitz staat. Het is het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug. Destijds opgericht ter ere van Napoleon Bonaparta. In Waterloo (België) staat nog een veel grotere pyramide. Diezelfde Napoleon Bonaparte heeft zijn laatste jaren gesleten op het eenzame eiland Sint Helena in de Atlantische Oceaan, laatst bezocht door onze reislustige Floortje Dessing.

Sorry, ik ben wat afgedwaald. Het laatste deel van de NS-wandeling ging door een vergelijkbaar landschap als het eerste deel.

Volgende week komt het verslag van andere wandeltochten.

De term "anderhalve meter" is afgelopen Zondag met Lubach minstens 50x gevallen. Ik ben de tel kwijtgeraakt. Anderhalve meter is dus de afstand die wij ten opzichte van elkaar moeten bewaren om het coronavirus niet over te kunnen dragen.

Dat bracht mij tot het volgende idee. Ik heb een oude bezem uit de schuur ontmanteld. Toen ik het veeggedeelte had verwijderd bleef de steel over. Na nauwkeurige meting bleek de lengte van de steel slechts 143 cm te bedragen. Zou die 7 cm de doorslag geven?

Mijn bedoeling was om bij elke wandeling deze bezemsteel in de aanslag te houden om overige voetgangers op een veilige afstand te houden.

Als ik het bezemgedeelte had laten zitten dan was de lengte perfect geweest en dan had ik onderweg, in noodgevallen, de reinigingsdienst van het stadje Goes een handje kunnen helpen.

Een paar dagen later stond er iemand in de krant die ongeveer hetzelfde bedacht had als ik. Éne meneer uit Borssele. Het enige verschil met mijn bezemsteel: hij had er een handje op gezet. Zoiets van "Ho, ho, tot hier en niet verder!!" (zie foto). Met zijn idee haalde hij het nieuws: de krant (inclusief foto), een interview op omroep Zeeland. Hij krijgt de credits en ik vis (zoals gewoonlijk) achter het net.

Op Facebook zag ik nog een veel mooiere foto. Een manspersoon had zich gehuld in een enorme hoepelrok met een diameter van zo'n 3 meter. Iedereen was dus gedwongen om die anderhalve meter afstand te houden.

Mijn echtgenote heeft Nordic Walking stokken. Deze kun je met een eenvoudige handeling langer of korter maken. Zo kunnen wij samen veilig een ommetje maken door om ons heen te zwaaien met onze stokken.

Nee, we zijn afgelopen zondag, tijdens het fraaie voorjaarsweer niet naar de Walcherse kust gereden. Het schijnt daar op het strand en in de bossen megadruk geweest te zijn. Niet erg bevorderlijk als je afstand wil bewaren. In plaats daarvan zijn we rond het middaguur naar Hansweert gereden. De auto stond al een tijdje stil en moest dus nodig "gelucht" worden. Hondjes moeten enkele malen per dag gelucht worden, bij een stilstaande auto volstaat één keer per week. Zo gezegd, zo gedaan. Voor het eerst hebben we (bewust) een stukje snelweg meegenomen. Alleen om de 100 km/uur te kunnen ervaren.

Wat een rust!!! Die nieuwe snelheid op de A58 gaf zo'n rustgevend gevoel. Een geweldige maatregel. En iedereen hield zich eraan. Behalve dan die éne eikel die ons voorbij kwam snorren...

In Hansweert hebben we een "rondje Amos" gewandeld. Het was superrustig, bijna geen andere wandelaars. Op dit punt aan de Westerschelde komen de zeeschepen vlak langs de kust, net als in Bath, in Paal, in Walsoorden, in Terneuzen, bij Borssele en in Vlissingen. En het toeval wilde dat er op dat moment een megagroot containerschip langs Hansweert voer.

Precies op "de punt" staat het kunstwerk Amos, één van de Wachters aan de Schelde. Dit is een verzameling kunstwerken tussen de bron van de Schelde in Gouy (bij Saint-Quentin) en de monding. Tijdens een solo-fietstocht heb ik ze destijds allemaal mogen aanschouwen.

Nog even over de coronacrisis. Hoe anders zien de dagen er uit.

- het vrijwilligerswerk in het Goese museum is stilgevallen

- er is dagelijks een extra bladzijde met puzzels in de PZC, dat verdrijft de tijd een beetje

- onder invloed van mijn wederhelft doe ik dagelijks mee aan "Nederland in beweging" op TV

- het NOS-journaal houden we nauwkeurig bij

- van 07.00-08.00 mogen 70-plussers boodschappen doen bij Albert Hein (een beetje te vroeg naar onze zin)

- enkele keren per dag maken we een wandeling, waarbij we met onze stokken andere burgers op een vriendelijke manier op afstand houden

Onze apotheek heeft ook een nieuwtje. Alleen het nachtloket is geopend. Dit is slechts te bereiken via dranghekken die in een soort zigzag-opstelling geplaatst zijn. De aanlooproute is dus omgetoverd tot een soort Efteling-wachtroute. Iedere wachtende moet 1,5 meter afstand nemen van z'n voorganger. Je waant je in de wachtrij van de Python. Halverwege staat er deze keer geen bordje: nog 23 minuten.

Kent u Irma Sluis? Deze doventolk is inmiddels de beroemdste vrouw van Nederland. Wat een prachtig beroep heeft deze vrouw!!! Het gebaar voor het woord "hamsteren" is op zichzelf al een kunststukje. Wanneer wordt zij een keer uitgenodigd voor een talkshow? Iedereen wil haar verhaal horen. En iedereen wil natuurlijk horen of ze ook "gewoon" kan praten.

Nagekomen reactie: Niet te geloven !!! Nauwelijks twee uur na het uitbrengen van mijn column zit Irma Sluis als speciale gast in het programma Op1. Hoe bestaat het?

Intussen is de verkoop van het Mexicaanse Coronabier volledig stil komen te vallen. Ja, ik heb het wel eens gedronken, maar de laatste tijd kies ik voor een ander merk.

Behalve de bezemsteel of de Nordic-stok zijn er nog andere manieren om de medemens op een afstand van anderhalve meter te houden:

- heel veel knoflook eten (dit was een idee van een columnist van de PZC)

- goed oefenen in het voortbrengen van een naar hoestje

- aan de kassa van de supermarkt luidkeels rondtoeteren "Ik heb al Corona gehad" (dat helpt het allerbest; iedereen stuift achteruit)

Ondanks de ernst van de crisis heb ik toch geprobeerd om sommige zaken met een glimlach te benaderen. Ik hoop dat ik hiermee geen lezers gekwetst heb...

Deze foto doet de ronde op sociale media. Een meneer wordt op heterdaad betrapt in een supermarkt met een boodschappenwagentje volgestouwd met WC-rollen. Hij is aan het hamsteren. Waarom juist WC-rollen? Geen enkel idee. Er zijn legio producten die mijns inziens veel eerder aan de beurt kunnen komen.

Maar bij nader inzien denk ik deze meneer te kennen. Ondanks het balkje voor de ogen lijkt hij sprekend op onze eigen minister-president.

Heel bijzonder want een uurtje geleden heeft diezelfde meneer Rutte nog gezegd dat we niet mogen hamsteren...

Het lijkt een beetje op die situatie van enkele dagen geleden toen Mark Rutte vertelde dat we absoluut geen handen meer mochten schudden. Kort na deze mededeling bedankte hij RIVM-directeur Jaap van Dissel voor zijn aanwezigheid, door middel van een ferme handdruk...

Mark, Mark, hoe geloofwaardig kun je overkomen?

Nee, er komt geen column over het Corona-virus. Als u daar wat meer over wilt weten, dan zet u gewoon de TV aan of u slaat de krant op.

Het onderwerp van vandaag is een stuk luchtiger. Het gaat deze keer over allerlei dieren waar uiteindelijk een Nederlands werkwoord naar vernoemd is.

HAMSTEREN

Hier is al het één en ander over gezegd. Deze knaagdieren hebben altijd een onbedwingbare honger. Het voedsel wat niet direct naar het spijsverteringskanaal kan gaan, dat wordt bewaard in twee wangzakken. Daar wordt het dus "gehamsterd".

Vroeger, toen onze meisjes nog klein waren hadden we thuis een mini-hamstertje dat luisterde naar de naam Pluis. Behalve hamsteren kon dit beestje nog een speciale truc. Soms mocht hij loslopen in de huiskamer. Op een avond hoorden we een vreemd geluid. Even later keek het beestje ons aan vanuit een hele hoge positie, bovenop een hoge kast. Hij was aan de achterkant, tussen de kast en de muur, omhooggeklommen. Dat trucje heeft hij nog vele malen herhaald. Behalve hamsteren kon Pluis dus ook klimmen !!!

IJSBEREN

Dit woord wordt gebruikt als iemand nutteloos heen en weer drentelt. Het is afgeleid van de ijsbeer, die ogenschijnlijk zinloze rondjes loopt over een ijsschots. Deze rondjes werden in de loop der jaren steeds korter, maar dat lag aan de ijsschotsen, die steeds kleiner werden. En dat lag weer aan de opwarming van de aarde. En daar hebben wijzelf ook schuld aan.

VISSEN

Dit is synoniem voor het proberen om, gezeten aan de waterkant, visjes te verschalken. Maar er is nog een andere uitleg van het woord vissen: op een slinkse manier aan informatie komen. "Hij zit te vissen" heeft dus twee verschillende betekenissen.

VOGELEN

Iets moeilijks voor elkaar krijgen op een ludieke manier. Iets "uitvogelen" vergt inventiviteit en doorzettingsvermogen.

KRAAIEN

Dit is een uiting van met name kinderen die het naar hun zin hebben. "De baby kraaide van plezier".

GIEREN

Als de vreugde nog groter wordt dan gaat het kraaien geleidelijk over in gieren.

BOKKEN

Deze mannetjesgeiten kunnen heel erg humeurig zijn. Als deze eigenschap zich ook voordoet bij een medemens, dan is de reactie vaak: "Zit niet te bokken"

BUFFELEN

Dit betekent zoiets als heel hard werken. Buffels worden in een aantal landen gebruikt als trek- of lastdier.

KATTEN

Een niet zo positief woord dat gebruikt wordt als iemand vervelende opmerkingen maakt tegen een medemens. "Zit niet zo te katten"

SPINNEN

Een kat kan wel "spinnen", maar een spin zal nooit "katten". De spin heeft het veel te druk om met spanning af te wachten tot er een argeloze vlieg haar web binnenvliegt.

Nog een andere betekenis van het woord "spinnen": fietsen zonder vooruit te komen.

PAPEGAAIEN

Iemand papegaaien betekent: iemand napraten. Precies wat een papegaai dagelijks doet

KRABBEN

Als je jeuk hebt, dan moet je krabben. Het heeft geen zin om eerst naar het Noordzeestrand te rijden en aan de strandkrab dit karweitje op te dragen.

RAMMEN

Toen ik, lang geleden, bezig was met het plukken van bramen werd ik opgeschrikt door een mannetjesschaap, dat zich door mij gestoord voelde in zijn leefomgeving. Met de kop omlaag kwam hij dreigend op me af. Het woord "rammen" wordt ook gebruikt in de politiewereld, als er bij een onvrijwillige huiszoeking een deur hardhandig moet worden opengemaakt. En wat dacht u van die wanhopige docent die de lesstof, desnoods met geweld, in de koppies van zijn leerlingen wil rammen?

MOLLEN

Als uw prachtige grasgazon wordt ontsierd door hoge molshopen, dan is deze grasvlakte gemold. Maar het woord mollen wordt breder gebruikt. Ook andere vormen van vernietiging vallen onder het kopje "mollen".

TIJGEREN

Dit is een term uit de militaire dienst. Met het geweer in de aanslag moesten dienstplichtige soldaten zich al kruipend voortbewegen, zodat de "vijand" hen niet kon waarnemen. Dit is vergelijkbaar met de sluipgang van een tijger op weg naar een potentiële prooi.

Aan het einde van de opleidingstijd kregen vele dienstplichtige recruten de zogenaamde "vuurdoop". In het plaatsje Harskamp op de Veluwe moest een parcours tijgerend worden afgelegd, waarbij prikkeldraad, ontploffingen en geweervuur het geheel spannend maakten. Zeker weten dat er nu nog steeds mannen op leeftijd rondlopen die aan dit spektakel een posttraumatische stressstoornis hebben overgehouden.

WURMEN

"Hij wurmde zich met veel inspanning door de nauwe opening". Dit zinnetje zegt genoeg over de betekenis van het woord.

Verder zijn er nog samengestelde woorden zoals "Muggenziften" en "Mierenneuken" die nauwelijks uitleg behoeven.

Het woord Celebrity staat voor bekend persoon of beroemdheid. Een aantal jaar geleden gingen we naar een optreden van comédienne Brigitte Kaandorp in Carré in Amsterdam. We waren dus voorbereid op het ontmoeten van precies één celebrity. Het werden er twee.

We parkeerden onze auto in de parkeergarage onder de Johan Cruijff-arena. Op weg naar het naastgelegen metrostation liepen we hem tegen het lijf. Plotseling stonden we oog in oog met één van de beroemdste voetballers uit die tijd. Wesley Sneijder liep in z'n uppie vanaf het trainingsveld terug naar de Arena. En hij zei ook nog eens "Hallo" tegen ons...

Halverwege de jaren '50 was de Koninklijke familie te gast in Middelburg. Dat waren niet alleen celebrities, maar ook nog royalties. Ik weet nog dat ze te voet over de Nieuwe Burg liepen, op weg van de Lange Jan naar de Markt. Je kon ze als het ware aanraken. Koningin Juliana, Prins Bernhard, de prinsessen Beatrix, Irene, Margriet en Marijke (later Christina) en ook nog de "oude" koningin Wilhelmina.

In 1962 zat ik op dansles. Na deze les brachten we de rest van de zaterdagavond altijd door in de "instuif". Het woord instuif betekent letterlijk: informeel feest waarbij je kunt komen en gaan wanneer je wilt. Een Molukse band zorgde elke keer weer voor fantastische muziek, zodat we onze pas geleerde danskunsten konden oefenen. Een enkele keer werd er op die instuif een celebrity uitgenodigd.

Ik herinner me nog Jules de Corte, een blinde zanger met scherpe teksten, die zichzelf begeleidde op de piano.

Ook Drs P. was één van de celebrities. We kregen toen nog niet het "heen en weer" van hem, want dat liedje over die veerpont, dat moest hij toen nog schrijven.

We maken een sprong in de tijd. Eind jaren '60 werkte ik bij een Amerikaans bedrijf in Middelburg. Elk jaar, zo rond de Kerst, was er een feestavond, waarbij regelmatig een celebrity werd uitgenodigd.

In 1967 was dat een beginnende André van Duijn, die bekende Nederlanders imiteerde. Je kon toen al zien dat hij een groot talent zou worden.

Een jaar later viel de keus op Ted de Braak, één van de leden van de komische groep Farce Majeur. De Braak was die avond de baas. Hij praatte de zaak op een humoristische manier aan elkaar.

In datzelfde jaar kwam Prins Claus (alweer een celebrity) dit chemische bedrijf officieel openen. Ik mocht toen, speciaal voor hem, persoonlijk een demonstratie geven van een laboratorium-analyse.

In 1992 was ik intussen in het onderwijs beland. Eens per jaar was er een schoolfeest. Die avond stond de beginnende Zeeuwse band BLØF op het programma. In de beginjaren kon je die groep nog "gewoon" huren voor een feestje. Nu is dat absoluut niet meer mogelijk. Dat zou een kapitaal gaan kosten.

Celebrities kun je overal ontmoeten, maar meestal is zo'n ontmoeting gepland. Bezoek aan een conferencier, een popconcert, een musical, een beroemd toneelstuk, een interlandvoetbalwedstrijd. Of de publieke tribune van de Tweede Kamer, dat kan namelijk ook. Dan zie je al die bekende politici van heel dichtbij.

Maar het mooiste is toch het onverwachtse, zoals de ontmoeting met Wesley Sneijder uit het begin van de column.

Toch hebben we in 1992 ook zo'n onverwachte ontmoeting meegemaakt. We waren dat jaar 25 jaar getrouwd en we kregen van de dochters een reisje naar Praag aangeboden.

Op één van die dagen staken we de rivier de Moldau over via de beroemde Karelsbrug. Deze brug is een toeristische trekpleister met artiesten, kunstenaars, souvenir-stalletjes. Aan de andere kant van de brug zijn de Praagse Burcht, het Paleis en de Regeringsgebouwen. Om daar te komen moesten we wel uit het dal van de Moldau klimmen. Op één van de pleintjes gebeurde het. We waren daar praktisch alleen. Plotseling stonden we oog in oog met de grote man van Tsjecho-Slowakije: president Vaclav Havel was een luchtje aan het scheppen. Hij knikte vriendelijk naar ons.

Een jaar later werd Tsjecho-Slowakije opgedeeld in Tsjechië en Slowakije, maar daar waren wij zeker niet schuldig aan.

Een heel ander verhaal. Lang geleden nam ik in de trein tussen Zwolle en de Randstad. Ik plofte neer in een coupeetje voor 4 personen. Tegenover mij zat een dame een boekje te lezen. Plotseling viel het kwartje (er waren toen nog kwartjes, het was nog de gulden-tijd). Sjoukje Hooymaayer zat tegenover me!! Vooral bekend geworden door de rol van dokter Lydie van der Ploeg uit de serie Zeg 'ns Aaa. Ze was helemaal verdiept in haar lectuur, waarschijnlijk was ze haar teksten voor de nieuwe aflevering uit haar hoofd aan het leren. Nee, ik heb ze maar niet lastiggevallen. Het zinnetje "Zeg 'ns Aaa" zou een beetje flauw overgekomen zijn...

De laatste celebrity in deze column dateert uit 1949. Ik was 5 jaar jong en op 5 december van dat jaar mocht ik op schoot zitten bij de grootste celebrity (kindervriend) van heel Spanje. Zoiets maakt een onuitwisbare indruk op zo'n klein jongetje...

Het stond er duidelijk bij in de uitnodiging voor het sollicitatiegesprek: "Neem vooral uw CV mee". Dan is het toch een vreemd gezicht als de sollicitant je kantoortje binnenkomt met een radiator onder de arm. Ter verdediging van deze vergissing: inderdaad betekent CV zowel Curriculum Vitae (Latijns voor levensloop, oftewel wat heb je allemaal uitgevoerd in de loop der jaren), maar het betekent ook Centrale Verwarming.

Nee, ik ga niet zeggen dat de betreffende sollicitant van het vrouwelijk geslacht was en zeker zal ik niet beweren dat ze ook nog blond was. Nee, nee, nee. Dan loop ik het risico dat een flink deel van mijn lezers zwaar beledigd is en per ingang van heden stopt met het lezen van mijn "humor". Ik wil ook mijn lezeressen te vriend houden.

Maar .... er is sinds kort nog een derde betekenis van de afkorting CV. Het onderwerp dat dagelijks in het nieuws is, waar de kranten mee vol staan. Inderdaad we hebben het over het Corona Virus. Het zinnetje "Neem vooral uw CV mee" krijgt hiermee een zeer dubieuze lading.

Een andere nieuwe afkorting gaat ervoor zorgen dat we over ruim een week slechts 100 km/uur mogen rijden op onze autosnelwegen. We hebben met z'n allen een PAS-probleem. Een PAS-probleem? Ik kan me slechts één PAS-probleem bedenken. Als alle pashokjes bij C&A bezet zijn en toevallig wil je op dat moment een nieuwe spijkerbroek passen. Ja, dan heb je een PAS-probleem.

Maar PAS betekent ook Programma Aanpassing Stikstof en dat moet er voor zorgen dat er minder stikstofoxiden en ammoniak uitgestoten worden. Eén van de maatregelen is dus de verlaging van de maximumsnelheid tot 100 km/uur.

Behalve op het circuit van Zandvoort. Daarvoor wordt ruimhartig een uitzondering gemaakt, ook al ligt het nieuwe circuit midden in een kwetsbaar natuurgebied. Racen is daar toegestaan !!! Zelfs tot ver boven de 130 km/uur. Niemand snapt het. En toch is er geen enkele rechter in Nederland die hier zijn vingers aan wil branden. Temeer omdat er iemand van het koningshuis in de organisatie zit. Wegkijken dus.

Die 100 km/uur op de snelwegen wordt nog een probleem. Ik zie de volgende situatie aankomen: Er rijdt een lange vrachtwagen met 90 km/uur. Ik ga inhalen met 100 km/uur. Dat duurt wel even. Achter me zit een snelheidsduivel die me met licht en geluid probeert op te jagen. Na de passage van de vrachtauto zoeft hij me voorbij onder het opsteken van zijn middelvinger...

Een andere afkorting. Toen wij een aantal jaren geleden een nieuwe Hyundai kochten stond er op het nummerbord de drielettercombinatie ZJP. Onmiddellijk heb ik dit vertaald tot Zeer Jong Persoon. Het streelt de ijdelheid en bovendien kun je de auto op een druk parkeerterrein eenvoudiger terugvinden.

Op de foto zie je onze auto staan op het beroemde bomenweggetje dat dwars door de Hedwigepolder loopt. Regelmatig maakten we hetzelfde rondje: door de Westerscheldetunnel - buitendijks koffiedrinken in Paal met zicht op de Westerschelde en de oceaanreuzen - wandeling door de slikken van Saeftinge - lunch in café 't Verdonken Land in Emmadorp - voor de laatste keer (?) de Hedwigepolder zien - langs de kerncentrale naar het Belgische spookdorpje Doel

(zie foto van de molen èn de kerncentrale in één beeld) - door de Liefkenshoektunnel naar het prachtige dorpje Lillo (gelukkig is daar de pokémon-gekte weer wat afgekoeld...) - via het smalle grensweggetje naar Rilland-Bath en zo terug naar huis.

Mijn buurman heeft intussen ook een andere auto met de lettercombinatie ZRH: Zeer Rijk Heer. Je hebt altijd baas boven baas.

Sommige verdwenen afkortingen worden weer in ere hersteld. LPF betekende ooit Lijst Pim Fortuyn. Tegenwoordig is er een andere betekenis: LPF is nu Laadpaalfile.

Als je met je splinternieuwe Tesla op pad gaat dan moet je geluk hebben om onderweg een laadpaal te vinden. Er zijn verhalen bekend van Tesla-rijders die op weg naar de Oostenrijkse Alpen twee extra overnachtingen moesten plannen in Duitsland, alleen maar om hun accu's opgeladen te krijgen. Heel zielig dat je er dan dagen over doet om naar de wintersport te rijden.

Soms is de betekenis van een afkorting zo moeilijk, dat er naar iets simpelers gezocht wordt. Neem nu ADHD. Letterlijk betekent dat Attention Decifit Hyperactivity Disorder. Echter de vertaling van ADHD in Alle Dagen Hartstikke Druk is veel aansprekender. Iedereen weet dan precies waar je het over hebt.

Kent u het verhaal van de Apeldoornse voetbalclub AGOVV?

Bij de oprichting stond dat voor Apeldoornse Geheel Onthouders Voetbal Vereniging.

Maar ja, na een wedstrijd wilden met name de jongere leden graag in de derde helft een biertje drinken.

De betekenis van AGOVV werd gewijzigd in Alleen Gezamenlijk Oefenen Voert Verder.

Maar toen het sportief even niet zo goed ging met de resultaten kwam er alweer een wijziging: Altijd Geleuter Over Voortdurend Verliezen.

Zo, dit was het weer. Deze column werd u aangeboden door een Zeer Jong Persoon.

Toch nog een slotopmerking. De Hedwigepolder is NIET langer toegankelijk voor bezoekers. De boerderijen zijn gesloopt en alle bomen zijn gekapt. VERBODEN TOEGANG zegt een groot bord.

Nee, niet Corona was de oorzaak. Het was de schuld van de vijfde storm die West-Europa aandeed, gerekend vanaf het begin van dit stormseizoen. De storm Ellen was de oorzaak van het afgelasten van de meeste carnavalsoptochten. Heel zielig. Een heel jaar is er gewerkt om die prachtige praalwagens te bouwen en op te tuigen. En dan wordt de optocht afgelast. Heel terecht overigens want zo'n hoog opgebouwde wagen gaat in zo'n storm vroeg of laat op z'n kant, met alle risico's van dien.

En dan voel je het al aankomen. Een journalistje van het plaatselijke krantje maakt een foto van de gekantelde wagen. Deze foto staat de volgende dag breed in de plaatselijke krant met het macabere onderschrift "Kar na val" een soort humoristische verspreking van het woord Carnaval. Ja die krantenmensen hebben soms een vreemd gevoel voor humor.

Over carnaval gesproken. Lang geleden werden wij, als Zeeuwen, in dat volksfeest getrokken vanwege onze kennissen uit her Rijk van Nijmegen. Vele jaren hebben wij en onze dochtertjes dat feest meegemaakt, getooid in boerenkiel en rode zakdoek om de hals. De kinderen hebben enkele malen meegedaan als "loopgroep" in de plaatselijke optocht in Wijchen. De eerste keer werd het bekende Franse boek "Sans famille" (Alleen op de wereld) nagespeeld. De rollen van Vitalis (de oude man), Remi (het weesjongetje) en Joli Coeur (het aapje) werden vertolkt door onze kinderen. Prachtig aangekleed en dito geschminkt hebben ze die middag de hoofdprijs gewonnen van de kinder-loopgroepen.

Dat smaakt naar meer. Een jaar later waren Suske en Wiske aan de beurt. Naast de tweeling kregen ook Lambik en tante Sidonia een hoofdrol. Nee, deze keer geen prijs, maar wel dolle pret.

Iedere carnavalsvereniging kende in die tijd een Prins Carnaval èn een Raad van elf: totaal twaalf vrolijke Fransen die zich het hele weekend, met een pul bier in de hand, laten verwennen door wulpse dansmariekes. De eerste praalwagen in de optocht was voor hen gereserveerd.

Behalve de laatste jaren, want er is wel degelijk iets veranderd. Er zijn nu zelfs carnavalsverenigingen met een prinses Carnaval en een volledig vrouwelijke Raad van Elf.

Brabanders en Limburgers beweren dat het echte carnaval plaatsvindt ten zuiden van de grote rivieren. Dat is niet helemaal waar. Ook tussen de grote rivieren, zoals het Rijk van Nijmegen, maar ook in de Achterhoek en in Twente wordt dit feest uitbundig gevierd. En we vergeten uiteraard niet de katholieke dorpen in de Zak van Zuid-Beveland en in Oost-Zeeuw-Vlaanderen.

En onlangs kwam er een berichtje uit Friesland. In Friesland? Daar vieren ze toch geen carnaval? Nee, dat niet. Maar er is wèl een Raad van Elf. Het zijn de beroemde elf rayonhoofden die in de winter wekelijks bij elkaar komen, beurtelings in één van de elf steden die tezamen de Elfstedentocht vormen. De man die aan het hoofd staat heet geen Prins Carnaval, maar hij is wel de voorzitter van het Elfstedencomité. We hebben het dus over schaatsen.

Iedere winter komen ze elke week bijeen, steeds in één van de elf steden. In een achterzaaltje van een buurtkroegje vindt dan de wekelijkse vergadering plaats. Deze week waren ze in Workum.

Het eerste programmapunt is altijd de ijsdikte van dit moment. De Raad van Elf doet verslag van de ijsmetingen:

Leeuwarden              0 mm

Sneek                       0 mm

IJlst                          0 mm

Sloten                       0 mm

Stavoren                   0 mm

Hindelopen                0 mm

Workum                    0 mm

Bolsward                   0 mm

Harlingen                  0 mm

Franeker                   0 mm

Dokkum                    0 mm

Daarna komt het item "Slechte plekken en wakken in het ijs". Dit programmapunt wordt soms overgeslagen. Als de ijsdikte overal 0 mm is heeft het namelijk weinig zin.

Een volgend programmapunt is de bemensing van de controleposten. Zijn er genoeg vrijwilligers? Zijn er invallers beschikbaar? Is er niemand getroffen door het Corona-virus?

En dan komt het meeste spannende programmapunt. De weersvoorspelling voor de komende periode. Wekelijks is ook weerman Piet Paulusma aanwezig. Wat zijn de vooruitzichten? Piet Paulusma was deze keer gematigd positief. In het oosten van Rusland is de temperatuur gezakt tot drie graden onder nul. Normaal is dat ongeveer 45 graden onder nul. Maar vooruit, je kunt niet alles hebben. Die koude lucht (van -3 graden Celsius) heeft de neiging om ietsje naar het westen op te rukken. De Raad van Elf is razend enthousiast. Zou het er dan toch van komen?

Het laatste programmapunt, tevens het wekelijkse hoogtepunt, is het laten aanrukken van een aantal literflessen Sonnema Beerenburg. Onder het genot van meerdere borrels wordt iedere vergadering op plezierige wijze afgesloten. Dit laatste punt vergt de meeste tijd van de hele vergadering. Er gaat zelfs het gerucht dat enkele leden van de Raad van Elf speciaal voor dit programmapunt iedere week aanwezig zijn, maar dat kan ook geroddel zijn.

Aan het eind van de avond komt er altijd een taxibusje langs om de voorzitter, de weerman en de Raad van Elf weer veilig thuis te brengen.

Piet Paulusma heeft het laatste woord: "Oant moarn, sorry.... oant volgende week"

Vanaf mijn laptop kijk ik toevallig schuin naar buiten. Het sneeuwt!!! Weliswaar natte sneeuw, maar toch. Zou die Russische kou al gearriveerd zijn? Zou de tocht der tochten in maart 2020 nog een kansje maken?

Alweer in de top-10. Tijdens het NK tegenwindfietsen volbracht mijn oud-leerling Jan de Jager uit Wolphaartsdijk deze unieke prestatie. Voor deze wedstrijd is vooraf geen datum aan te wijzen. We moeten simpelweg wachten op de storm. Een beetje vergelijkbaar met rokjesdag: dan is het wachten op mooi weer.

Gelukkig voor de organisatie kwam de storm Ciara er aan en de windkracht èn de windrichting werkten perfect samen.

Ook in West-Europa mogen de stormen vanaf dit jaar een naam hebben. Het verschil met andere werelddelen is dat er beurtelings een vrouwennaam èn een mannennaam bedacht worden. De beginletters volgen wel het alfabet.

De volgende namen zijn gereserveerd voor de stormen in West-Europa vanaf herfst 2019: Atiyah, Brendan, Ciara, Dennis, Ellen, Francis, Gerda, Hugh, Iris, Jan, Kitty, Liam, Maura, Noah, Olivia, Piet, Róisin, Samir, Tara, Vince en Willow. De letters Q, U, X, Y en Z worden niet gebruikt. De namen met de letters J en P zijn duidelijk door ons eigen KNMI uitgekozen.

Op een gewone fiets tegen een storm ploeteren is vergelijkbaar met een heuvel opfietsen met een groot hellingspercentage. Met beide activiteiten heb ik ruime ervaring. Tegen de wind fietsen, daar ben je Zeeuw voor geworden. Omhoog fietsen heb ik veel gedaan. In de Vlaamse Ardennen, in Zuid-Limburg, in Zwitserland. Soms in m'n ééntje, soms met mijn echtgenote, soms met één van mijn dochters en later ook met mijn (aanstaande) schoonzonen.

Enkele "klimverhalen".

De Oude Kwaremont in België is een serieuze helling, eerst asfalt, later kasseien. Een relatief lange helling. En als je denkt dat je boven bent, bij het dorpje, dan volgt er nog een stuk zogenaamd "vals plat". Het woord "vals" is goed gekozen. Je denkt dat je vlak rijdt, maar toch niet. Mijn eerste stuk vals plat was in Zuid-Limburg. Ik was bovenaan een helling en dacht dat ik de benen nu wel stil kon houden, omdat het leek alsof de weg weer naar beneden ging. Nee, dus. Ik stond gelijk stil op de "uitloper" van de Gulpenerberg.

Het omgekeerde kan ook. Ik noem dat "vriendelijk plat". Bij mijn meerdaagse fietstocht van Roermond langs de Roer (later de Rur) kwam ik in de buurt van de bron in het Duitse Monschau. Van daaruit klom ik steil vanuit het Rurtal naar de Hoge Venen. Boven aangekomen kon ik ongeveer 15 km de benen stilhouden. De weg naar het Belgische Eupen liep langzaam omlaag. Dit was dus een geval van "vriendelijk plat".

De hellingen Paterberg en Berendries lijken in zoverre op elkaar, dat ze redelijk rustig beginnen, maar dat het hellingspercentage halverwege plotseling sterk oploopt. Het verschil: de Paterberg bestaat uit kasseitjes en de Berendries is asfalt. Geen onbelangrijk verschil.

De Taaienberg is ook een zware jongen, vandaar die naam. Gelukkig is er een gootje aan de zijkant zodat je die vervelende kasseien kunt vermijden.

Eenzelfde gootje bevindt zich in de supersteile Koppenberg in de buurt van Oudenaarde (zie foto). Tijdens de Ronde van Vlaanderen zijn die gootjes bezet door dranghekken en moeten de renners noodgedwongen kiezen voor de kasseien.

Mijn echtgenote houdt niet zo van klimmen. Daarom koos ik wat lichtere hellingen uit tijdens onze fietstocht langs de Belgische Zwalm. Toch besloot ze halverwege af te stappen en te voet verder te gaan. Dit moment heb ik op de foto vastgelegd. Om een beetje te plagen heb ik deze foto voorzien van onderschrift: Sylvia* "beklimt" de Leberg (* vanwege privacy-redenen is deze voornaam gefingeerd; de echte voornaam is bij de schrijver van deze column bekend).

Vanaf die tijd hebben we tijdens onze fietsvakanties talloze riviertjes gevolgd, vooral in Duitsland. Dan hoef je namelijk niet te klimmen.

Terug naar de Vlaamse Ardennen. Aan de Molenberg, bij Sint-Denijs-Boekel, zit ook een verhaal. Het begin is steil en er liggen kasseien. De laatste keer werd ik geholpen door een hond. Op het eerste steile stuk probeerde dit grommende ondier om een stuk uit mijn rechterkuit te bijten. Spontaan heb ik toen een extra dosis adrenaline aangemaakt. Ik heb nog nooit zo snel de Molenberg beklommen, de hond teleurgesteld achterlatend.

De beroemde Muur van Geraardsbergen begint vanaf de brug over de Dender, steil omhoog naar de Markt waar, volgens de inwoners, de enige echte Manneke Pis van België staat. Daarna verder omhoog naar de Veste. Daar linksaf, even uitblazen op het vlakke stuk, dan twee keer rechts en daar begint de hel. Heel steil (20%) en lastige kasseitjes. Boven bij het café Hemelrijk (wat een toepasselijke naam!!) denk je dat je er bent. Je gedachten gaan al uit naar een verfrissende trappist op het uitzichtterras, maar nee, dat gaat niet door. Je moet nog even rechtsaf, scherp omhoog, om langs de kapel te fietsen. Daarna mag je afzakken naar het café om alsnog die versnapering te bestellen. Prachtig uitzicht over Geraardsbergen en de Dendervallei.

In het zuidwestelijk Vlaamse heuvelland ligt de Kemmelberg die plotseling, zonder aankondiging, van 10% naar 17% klimt, met hele vervelende kasseitjes.

Tot slot nog een stukje Zwitserland. Mijn hoogste solofietstocht was die van Interlaken (550 m) naar Grosse Scheidegg (1950 m). Aan de andere kant van de pas steil naar beneden richting Meiringen (600 m). Benen stilhouden en continu bijremmen om niet uit de bochten te vliegen. Heel spannend, maar ook heel leuk. En dat alles zonder wielerhelm. Niet erg verstandig bedenk ik me achteraf...

Toevallig ben ik raciaal gezien een blanke, maar daarom hoeven ze een simpel kartonnetje met pudding nog niet naar mij te noemen. Hoe komen ze op het onzalige idee? Wie geeft ze het recht?

"Blanke vla" klinkt minstens zo grof en discriminerend als negerzoen of moorkop.

Bij mijn laatste bezoek aan AH zag ik de blanke vla van het eigen merk pontificaal in de schappen staan. Wat een brutaliteit. Het gaat me een beetje te ver om de actiegroep KOBV (Kick Out Blanke Vla) op te richten, in navolging van KOZP (Kick Out Zwarte Piet).

Maar de volgende vreedzame actie zie ik wel zitten. Ik ga naar de onlangs geopende nieuwe vestiging van AH, op slechts enkele minuten van mijn voordeur verwijderd. Nee, mijn wederhelft mag deze keer niet mee. Althans niet op deze missie.

Bij de afdeling "toetjes" laadt ik een aantal pakken van het gewraakte artikel in mijn boodschappenkarretje. Aan de kassa begin ik dan stennis te maken. Dat het een schande is en dat het absoluut niet kan. De caissière raakt dan zo overstuur dat ze prompt vergeet om mij voetbalplaatjes te overhandigen. Bij de klantenservice herhaal ik mijn grieven tegen dit product. Ik schat zo in dat ze mij daar het emailadres van de Zaandamse grootgrutter geven en dat ik de zaak dus verder digitaal moet afhandelen. Nou, dat is me wel toevertrouwd.

Is er een alternatieve naam voor het product "blanke vla"? Een naam die minder discriminerend overkomt? Wat dacht u van "lichtgetinte vla"? Fout, fout, fout!!! Bij deze term voelen alle volkeren die aan de zuidoever van de Middellandse Zee wonen zich zwaar gepikeerd. Ze hebben er al genoeg moeite mee dat het woord "lichtgetint" opvallend veel wordt uitgesproken in het TV-programma "Opsporing verzocht".

En als twee treincontroleurs in burger ook maar een heel klein beetje lichtgetint zijn, dan worden ze door de leider van Forum voor Democratie al meteen bestempeld als Marokkanen. Terwijl ze gewoon drie keer per week onder de zonnebank liggen, om een gezond kleurtje op te doen. Onze minister van Volksgezondheid geeft hierin het goede (?) voorbeeld. Als zelfs hij onder de zonnebank gaat liggen dan moet dat toch wel gezond zijn? Dan kan het zeker geen kwaad.

Dus "lichtgetinte vla" wordt afgekeurd. Misschien dat "lichte vla" of "lichtgekleurde vla" minder bezwaren oproept.

Nog enkele maatregelen die voor de hand liggen:

- Het oer-Nederlandse lied "Waar de blanke top der duinen ......" moet gewijzigd worden in "Waar de crèmekleurige top der duinen......". Dat het lied dan metrisch niet zo goed loopt, dat is van minder zorg.

- Het dorpje Blankenham in de Overijsselse Wieden zal van naam moeten veranderen. Deze naam kan echt niet. Onder de bewoners zal een prijs worden uitgeloofd voor een passende alternatieve naam.

- Na het hoge water in onze rivieren is het volgende journaalbericht onaanvaardbaar: "Ten gevolge van de storm en het hoge rivierwater staan de straten in Dordrecht blank". Nee, nee, nee: ze staan niet blank, ze staan alleen onder water.

- De Belgische badplaats Blankenberge moet van naam veranderen in Wittenheuvel.

- In de meubelwereld was tot nu toe de kwalificatie "blank eiken" gangbaar. Dit veranderen we vanaf heden in "licht eiken".

- Ook het populaire dessert Dame Blanche staat ter discussie; de naam is trouwens heel dom gekozen; door de chocoladesaus wordt het een bruine smurrie; niks blanche-achtigs.

Nog even terug naar de moorkop. Dat mag dus niet meer, deze lekkernij heet voortaan roomkop.

Tot mijn schande moet ik eerlijk bekennen dat ik op 8-jarige leeftijd van mijn ouders een naam mocht verzinnen voor onze zwarte kat. En dat ik toen gekozen heb voor de twijfelachtige naam "Moortje". Tja, die poes was pikzwart, met een klein wit befje. Deze vorm van ultieme discriminatie dateert uit 1952.

Enkele andere zaken die in dit kader aangepast dienen te worden.

- Het dorp Moordrecht aan de Hollandse IJssel mag zijn naam houden, echter de lettergrepen worden zodanig aangepast dat er geen Moor-drecht gelezen wordt, doch Moord-recht. Vrij vertaald in het Engels is dit "License to kill", de gelijknamige James Bond film uit 1989 met Timothy Dalton in de hoofdrol.

- Het toppunt van discriminatie is het gehuchtje Moriaanshoofd tussen Zierikzee en Haamstede. Dit kan ècht niet. Onwillekeurig gaan de gedachten naar dat vreselijke lied:

Moriaantje zo zwart als roet

Ging eens wandelen zonder hoed

Maar de zon scheen op zijn bolletje

Daarom droeg hij een parasolletje

Niet meer van deze tijd. Schrappen uit alle liedboekjes. En het Schouwse dorpje hernoemen, liefst nog vandaag.

Nog één slotopmerking. Toen ik zoëven poolshoogte nam in onze koelkast, zag ik nog één kartonnetje blanke vla staan. Huismerk van AH. Dat wordt vanavond smullen.

Lezers die zich mogelijk gestoord hebben aan delen van deze column.......het was maar satire!!!

Dus geen Deltawerken deze keer. Nee we starten bij onze zuiderburen. Even ten zuiden van Brussel ligt het plaatsje Ronquières aan het kanaal Brussel-Charleroi. Daar is het beroemde hellend vlak (plan incliné). Een sluiskolk vol met binnenvaartschepen wordt losgekoppeld en rijdt over een rails heel langzaam naar beneden (zie foto). Zo'n 68 meter lager wordt de sluiskolk verbonden met het vervolg van het kanaal. Heel indrukwekkend om deze reis vanaf de zijkant te bekijken. Vroeger lagen hier 16 sluisjes op een rijtje.

Even tussendoor: vlakbij Ronquières ligt het plaatsje Nijvel, bekend van de Bende van Nijvel, een soort Hofstadgroep, maar dan op z'n Belgs.

We zakken af naar de provincie Henegouwen, naar de streek die de Borinage heet. Deze voormalige mijnbouwstreek wordt ook wel "het zwarte land" genoemd.

- waar talloze hoge zwarte heuvels liggen, de zogenaamde terrils, een mengsel van kolengruis en steenafval, als herinnering aan de kolenmijnen

- waar de dorpjes nu nog steeds een groezelige indruk maken

- waar ik lang geleden, tijdens een meerdaagse solofietstocht, in een café tevergeefs om koffie vroeg (ze hadden er alleen bier en daar had ik om 10.30 uur in de ochtend geen zin in)

- waar een waterweg dwars door de heuvels loopt, het zogenaamde Canal du Centre

Het volgende wonder bevindt zich in dat kanaal. Ze lijken gebouwd vanuit een gigantische meccanodoos.

De vier scheepsliften op vrij korte afstand van elkaar, bij het plaatsje Strépy-Thieu. Ze overbruggen elk zo'n 17 meter hoogte. Toeristische scheepvaart maakt nog steeds gebruik van deze vaarweg. Prachtig om deze liften aan het werk te zien. Voor de beroepsvaart is er als vervanging één enorme lift, die 73 meter overbrugt. Een soort flatgebouw met heel hoog het vervolgkanaal op enorme pijlers.

Maar de vier kleinere liftjes zijn véél en véél leuker. Vroeger gingen we na elke Frankrijk-vakantie op de terugweg nog eventjes kijken bij de scheepsliftjes. We konden er geen genoeg van krijgen. Fenomenaal.

In Frankrijk aangekomen gaan we naar het plan incliné van Arzviller in het Canal Marne au Rhin. Dit is een soort hellend vlak als in Ronquières, met één verschil: de sluiskolk met de boten gaat "op z'n kant" via een rails de helling op en af. Ook heel interessant om te zien. Voor de toeristen wordt er in drie talen uitleg gegeven. Nee, niet in het Nederlands.

Frankrijk kent veel kanaaltunnels. Nee, niet zoals die naar Engeland, waar een trein doorheenrijdt. Een kanaaltunnel (of beter: tunnelkanaal) is in Frankrijk een kanaal wat via een tunnel een heuvel passeert. Op die manier zijn er geen sluisjes nodig. In zo'n tunnelkanaal is er uitsluitend éénrichtingsverkeer. Je kunt het vergelijken met een lang stoplicht bij wegwerkzaamheden. Een beetje irritant, maar vooruit... Eén van die tunnelkanalen had een voetpad aan de éne kant. Heel indrukwekkend als je door die tunnel een vrachtschip langs ziet glijden, met aan elke kant maximaal zo'n 10 cm ruimte.

En als er geen mogelijkheid is voor een tunnelkanaal? Dan is er een sluizentrap om de scheepvaart toch de heuvel over te helpen. We hebben één keer zo'n sluizentrap per fiets gevolgd. Het klopte precies. Er waren inderdaad precies 11 sluizen achter elkaar in het Canal de Nantes à Brest in Bretagne. Een heel bijzondere ervaring was dat fietsrondje.

We steken de plas over. Tussen het Eriemeer en het Ontariomeer, op de grens van de USA en Canada is een behoorlijk hoogteverschil. De kortste weg naar beneden? Dat zijn de Niagara watervallen. Dit is de snelste manier om met een boot van het Eriemeer af te dalen naar het Ontariomeer. Maar dit is absoluut niet aan te bevelen. Dit is niet goed voor lijf en ledematen. En het vaartuig zal dit ook niet overleven. Gelukkig zijn er kanaaltjes die met behulp van sluizentrappen het hoogteverschil kunnen overbruggen. We hebben het Amerikaanse plaatsje Lockport bezocht. Een aaneenschakeling van sluizen. We raakten op den duur de tel kwijt.

Aan het eind van deze toeristische column toch nog een beetje humor, zoals u van mij gewend bent.

Ons onderdak was destijds in Olcott Beach (USA) aan de zuidoever van het Ontariomeer met zicht op de skyline van Toronto. Amper 30 kilometer westelijk waren de Niagara watervallen. We besloten om in Niagara Falls de brug tussen de USA en Canada over te rijden om de auto aan de Canadese kant te stallen.

Totaal hebben we 2 km op Canadees grondgebied gereden: 1 km heen en 1 km terug naar de parkeerplaats. Heen was geen probleem. Die Canadezen zijn niet zo moeilijk. Maar om 's middags per auto terug in de States te komen was een crime. We werden bij het custom-office (douane) uitvoerig ondervraagd. Wat we in de USA kwamen doen? Ons antwoord dat we uitsluitend eventjes in Canada geweest waren om de auto te parkeren bij de watervallen, leidde alleen maar tot onbegrip bij de ambtenaren. Daar snapten ze niks van. Na heel lang debatteren, telefoontjes met meerderen, mochten we bij de gratie van George Bush junior, terug de USA in. Onder de leiding van Donald Trump was het mogelijk nòg een stuk moeilijker geworden. Wat een land !!!

De volgende dag reden we vanaf het Ontariomeer terug naar Washington DC waar toen onze dochter woonde.

Nee, het lukt niet meer. Ik kan het woord MARINIERSKAZERNE nauwelijks nog door m'n strot krijgen, laat staan vanaf de toetsen van mijn toetsenbord. Vanaf vandaag neem ik een rigoureuze beslissing. Mijn voorstel is dan ook om dit bouwwerk dat in Vlissingen in de planning ligt vanaf nu het ZEESOLDATENHUIS te noemen.

Misschien geeft dit een frisse kijk op de inmiddels stinkende materie.

Als je de landkaart van Nederland bestudeert dan komt ieder weldenkend mens tot dezelfde conclusie: er zijn slechts twee locaties binnen onze landsgrenzen waar zo'n ZEESOLDATENHUIS redelijkerwijs zou kunnen thuishoren. Dat zijn Den Helder en Vlissingen. De mogelijke oefenlocaties voor de zeesoldaten liggen "naast de deur" en daar draait het om.

Vanuit de huidige locatie Doorn kun je eventueel oefenen in de uiterwaarden van de Rijn bij Wijk bij Duurstede, precies op de plek waar deze rivier van naam verandert in de Lek. Iets meer dan 5 kilometer lopen vanuit het zeesoldatenhuis en dan ben je op die historische plek die vroeger Dorestad heette en tot waar destijds, zo rond het jaartal 850, de Vikingschepen van de Noormannen onze rivieren opvoeren.

Ook de plaats waar zo'n beetje de beroemdste molen van Nederland staat. De molen "met het gat erin", door schilder Jacob van Ruisdael op vele manieren vastgelegd. Alleen ....... in Doorn kunnen onze zeesoldaten niet blijven. Het plaatselijke zeesoldatenhuis is zwaar over de datum en de gemeente wil er een woonwijk realiseren.

Dan toch maar naar Vlissingen, zoals afgesproken in juni 2014? Nee, wacht, er is nog een ander ideetje. Ergens midden op de Veluwe, waar de wegen Amersfoort-Apeldoorn en Harderwijk-Kootwijk elkaar kruisen, daar ligt het piepkleine gehuchtje Nieuw-Milligen en daar staat toevallig een oude kazerne leeg. Wat een geluk!! Hoeven die arme jongens misschien toch niet naar dat verre Vlissingen, helemaal aan het eind van de A58.

En bovendien, Nieuw-Milligen ligt niet zo heel ver bij Doorn vandaan. Het gevaar is dat de zeesoldaten voortaan worden bestempeld als zandhazen. De zandverstuivingen van Kootwijk zijn vlak om de hoek.

Maar.......gelukkig!!! Er is ook water in de buurt. Op een paar kilometer van Nieuw-Milligen ligt het Uddelermeer !!! Niet zo groot, ietsje groter dan een gemiddelde dorpsvijver, maar toch. Er is enige ruimte om te manoeuvreren met landingsvaartuigen en amfibievoertuigen. Heel veel ruimte is er dus niet. Dat wordt roeien met de riemen die je hebt, om in zeemanstermen te blijven. En er is een horeca-gelegenheid aan het meer. Dus na de oefeningen is er ruimte voor een welverdiend borreltje.

Stel dat het Nieuw-Milligen gaat worden. Dan wil ik onze zeesoldaten één welgemeend advies geven. Mochten jullie ooit uitgezonden worden naar de Straat van Hormuz, de poort van de Perzische Golf, willen jullie dan aan andere zeesoldaten van andere NAVO-landen nóóit vertellen dat jullie oefenen op het Uddelermeer? Stel dat ze die locatie gaan googelen, dan komen ze niet meer bij van het lachen...

Het bovenstaande verhaaltje is uiteraard niet erg serieus bedoeld. Wat zou de echte reden zijn dat deze dappere strijders niet naar Zeeland willen komen? Bij de sollicitatieprocedure staat de volgende wervende tekst:

Als Marinier (sorry, Zeesoldaat) ben je altijd bereid om tot het uiterste te gaan. Waar dan ook ter wereld ben je binnen 48 uur inzetbaar. Van de verstikkende hitte in de jungle tot de ijskoude poolnacht. Ben jij een sportieve man of vrouw met een ijzersterke gezondheid? Schrijf je dan nu in.

En de lijfspreuk van elke zeesoldaat is 'Qau Patet Orbis', wat vrij vertaald betekent: 'Zo wijd de wereld strekt'. Toch valt Vlissingen blijkbaar buiten deze wereld...

De keurige volzinnen van de sollicitatieprocedure stroken in het geheel niet met de aarzelingen van de zeesoldaten om te kiezen voor een locatie die volledig voldoet aan de eisen van een zeesoldaat. Een nieuwe kazerne en volop oefenmogelijkheden in de nabije omgeving Wat wil je nog meer?

Ook de politiek maakt zich wat betreft dit onderwerp volstrekt belachelijk en ongeloofwaardig. Met name staatssecretaris Barbara Visser kan er wat van. Zij behandelt de Zeeuwse politici op een "Barbaarse" manier. En "Visser" rijmt perfect op "grandioze misser". Dat kan geen toeval zijn.

De ingezonden stukken in de plaatselijke krant liegen er ook niet om. Er zijn er maar weinigen die enig begrip kunnen opbrengen voor de aarzelingen van de zeesoldaten.

Eén schrijver gebruikte het woord "Marimietjes".

Daar voeg ik er nog één aan toe: Zeesoldaten heten wat mij betreft voortaan "ach-en-wee-soldaten".

Zo, dat was column no. 500. Nooit gedacht dat deze jubileum-column over zo'n heikel onderwerp zou gaan...