543. Poep aan je schoen
Opnieuw moet ik mijn lezers waarschuwen voor enig banaal taalgebruik, vooral in het begin van de column. Als u daar tegenop ziet, dan is het advies om dat eerste stuk gewoon maar over te slaan en verder te lezen na de horizontale streep.
In de vorige column citeerde ik een uitspraak van Catootje uit de strip van Jan, Jans en de kinderen: "Ik wil best vegetariër zijn, alleen niet tijdens het eten".
Dit deed me terugdenken aan een andere scène waarin Catootje haar speelkameraadje Jeroentje voorstelt aan haar ouders.
Catootje: "Dit is Jeroen"
Jeroen: "Poep aan je schoen!!"
Catootje: "Wij gaan later trouwen"
Jeroen: "Poep aan je mouwen"
Catootje lag dubbel van het lachen. Haar ouders (Jan en Jans) waren nogal gereserveerd.
Deze hoogstaande conversatie hebben we in de privésfeer behoorlijk uitgebouwd. We waren toen samen met onze vrienden uit het oosten van het land en ons beider kinderen (2+2). Ik nam toen, in een jolige bui, het initiatief om een stukje van de strip van Jan, Jans en de kinderen na te spelen en zelfs uit te bouwen. In de volgende opsomming was het linkse zinnetje steeds van mij en het rechtse antwoord daarop van de kinderen.
"Niet meer doen!!" "Poep aan je schoen"
"Stop, stop, stop !!" "Poep op je kop"
"Ik meen het!! Heus!!" "Poep aan je neus"
"Ik wil niet dat je dit doet" "Poep aan je voet"
"Nu stoppen En gauw!!" "Poep aan je mouw"
Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik de hoofdschuldige was in dit toneelstukje. Natuurlijk verzon ik zinnetjes waarvan het laatste woord meestal rijmde op een menselijk lichaamsdeel. De kinderen hadden steeds haarscherp in de gaten welk lichaamsdeel ik bedoelde. Er was geen aarzeling te bespeuren.
Hier komen nog wat treffende voorbeelden:
"Schei hiermee uit!!" "Poep aan je snuit"
"Dit heeft geen zin" "Poep aan je kin"
"Stoppen. Nu meteen!!" "Poep aan je been"
"Dit is niet meer gezond!!" "Poep aan je kont"
"Doe niet zo gek!!!" "Poep in je nek"
"Stoppen, dat heb je beloofd" "Poep op je hoofd"
"Dit moeten jullie niet willen!!" "Poep aan je billen"
"Gebruik je verstand!!" "Poep aan je hand"
Bij geen van de vier deelnemende jongeren heeft de rijmelarij geleid tot een poëtische carrière. Verder dan de jaarlijkse Sinterklaasrijmpjes zijn ze nooit gekomen. Jammer, ze waren zo goed op weg. Maar na ruim 40 jaar weten ze zich dit "woordspelletje" nog haarscherp te herinneren...
________________
Heel ander onderwerp. In de beginjaren '80 brak het kinderkoor Kinderen voor kinderen door met hele populaire liedjes als "Ik heb waanzinnig gedroomd", "Op een onbewoond eiland", "Ha ha ha, je vader die is gek". Vooral die laatste titel was populair bij mijn dochtertjes.
Toen was daar plotseling dat liedje "Bang, hoezo bang?" over een meisje dat gekweld werd door angsten, die ze tenslotte overwon door een waakbeer aan te schaffen. De laatste regels waren:
"Want met waakbeer naast mijn bedje
Hoef ik nooit meer bang te zijn"
Vooral die twee laatste regels hebben we vele malen met z'n allen gezongen, met één kleine variant:
"Want met waakbeer in mijn bedje
Hoef ik nooit meer bang te zijn".
Want een waakbeer, of iedere andere knuffel hoort ìn bed te liggen en niet ernaast.
Slapen met een knuffel helpt ook tegen de angsten. Het hoeft niet perse een (waak)beer te zijn.
Ook later met onze kleinkinderen hebben we deze regels nogal eens gezongen. Hoe de rest van het liedje ging? Geen idee. Dat valt nog wel terug te zoeken op Google.
Inmiddels hebben we sinds 1997 onze eigen privé-waakbeer: Sinds dat jaar wonen we aan een kanaaltje in de Goese binnenstad en onze slaapkamer kijkt uit op het topje van de TV-toren. "De TV-toren is de waakbeer van opa en oma", zo hebben we dat aan onze kleinkinderen geleerd.
De laatste dagen is deze toren weer eens verlicht. Om de paar minuten verandert de statische verlichting in een hinderlijk geflikker. Het is nu een èchte waakbeer. Hij houdt ons uit onze slaap met z'n geflikker. Slapen gaat niet meer, het wordt verplicht "waken". Deze show duurt tot 01.00 uur in de nacht.
Er is maar één oplossing om eerder te gaan slapen: de lamellen sluiten. Zo gezegd, zo gedaan.
Vorige week stond er in de PZC dat de Gemeente Goes aan bedrijven wil opleggen dat ze hun hinderlijke lichtreclame willen matigen. Ik wil nog iets verder gaan: dat ze hierbij ook eens nadenken over de lichtvervuiling van hun eigen TV-toren.
Nog heel even terug naar Jan, Jans en de kinderen. Heel toevallig werd de strip gisteravond vermeld op TV. Men wil dit stripverhaal weer nieuw leven inblazen door middel van een wekelijkse bladzijde in Libelle (net als vroeger) en de uitgave van stripboeken.
Wat een toeval !!!
Heeft u het ook gelezen? Gisteren stonden Jan, Jans en de Kinderen in de krant. Die geweldige strip van Jan Kruis. Vooral die opmerking van dochter Catootje maakte indruk op ons: "Ik wil best vegetariër zijn. Maar niet tijdens het eten"
Meteen na de maaltijd verdween het geheel in de GFT-bak, tesamen met wat ander groenafval. Opgeruimd staat netjes.
Zouden ze ook de stripverhalen van Sjors en Sjimmie hebben verwijderd? Dat stond er niet bij.
Nog een zonde die ik ruim 3 jaar geleden heb begaan (column-364). Toen een voetbalclub uit de Maasstad in 2017 eindelijk weer eens kampioen van Nederland werd (na 18 jaar) heb ik op spottende wijze een tegeltje ontworpen. Met de voorspellende gave dat ze om de 18 jaar een kampioensschaal in ontvangst mochten nemen. Het is echt waar. Feyenoord piekt elke 18 jaar: 1999 - 2017 -2035 - 2053. Daar heb ik ook geen vrienden mee gemaakt.
vellering (VVD was mordicus tegen)
Rare titel voor een blog? Deze week was Erik Scherder weer eens een keer op TV aan het uitleggen hoe onze hersenpan functioneert. Daarbij gebruikte hij het woord HIPPOCAMPUS voor een onderdeeltje van ons brein.
Ooit vroeg een docent aan mij waar de Eilandjes van Langerhans liggen? Mijn eerste gok was: in de Middellandse Zee, want daar liggen nogal wat eilandjes. Ik zat ernaast met mijn antwoord. Waar dan? In Oceanië? Nee, ook al fout.
In ons lichaam is de allerbovenste wervel genoemd naar meneer Atlas. Deze wervel mag ons hoofd torsen, vandaar. De tweede wervel heet Draaier, omdat Atlas naar hartenlust kan draaien. Deze twee wervels zijn samen verantwoordelijk voor het feit dat we NEE kunnen schudden. Stel je toch voor dat we Atlas en Draaier niet zouden hebben. En dat we dus geen NEE konden schudden. Dan moesten we alles maar gewoon accepteren. Daar moet ik even niet aan denken.
En de pezen die in ons menselijk lichaam de hiel verbindt met het kuitbeen worden "achillespezen" genoemd.
Zegt de datum 25 oktober 1952 u iets? Op die datum kwam in ons land het eerste nummer van het striptijdschrift Donald Duck uit. Vanaf die dag hield ik wekelijks de postbode in de gaten. Als de brievenbus zich opende dan griste ik, als achtjarig jongetje, het blaadje uit de handen van de postbesteller.
Als u denkt dat dit blad enige gelijkenis vertoont met de (ex)president van de USA dan moet ik u feliciteren met uw voorstellingsvermogen. Want inderdaad heeft deze meneer het tot stripheld geschopt en dat kan niet iedereen zeggen. Een plaats tussen de presidentenkoppen van Mount Rushmore in Rapid City (South Dakota) is hem niet gegund. Aan de andere kant kunnen George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln niet zeggen dat ze ooit onderwerp van een stripverhaal zijn geworden.
Aparte verhaaltjes over Dagobert Trump zijn niet nodig. De bekende scènes van zwemmen in een geldpakhuis kan Donald Trump zelf afspelen in één van z'n Trumptowers. Hij heeft zo'n suikeroompje helemaal niet nodig.
VVV - Ajax 0-13. Dat deed bij mij een belletje rinkelen. In 1961 was er ook zo'n bijzondere uitslag:
LINKSBUITEN LINKSBINNEN MIDVOOR RECHTSBINNEN RECHTSBUITEN
De tegenstanders kwamen van Walcheren, Zeeuws Vlaanderen, Schouwen-Duiveland, Noord- en Zuid-Beveland. We gingen niet meer op de fiets, maar bij de uitwedstrijden reden we in een gehuurd personenbusje. Na uitwedstrijden op Schouwen of in het Oostelijke deel van Zuid-Beveland plakten we heel vaak nog een "derde helft" aan onze wedstrijd. De locatie was meestal café Oranjeboom in 's-Heer-Hendrikskinderen, ook wel genoemd naar de eigenaar "Schele Lau". Dit is geen nare opmerking. Iedereen noemde die kroeg zo. Nu nog steeds trouwens.
Gelukkig was er in de buurt een pontje waar ons busje precies op paste. We waren juist op tijd aanwezig voor de wedstrijd. De uitslag weet ik ook nog. Na een voorsprong voor ons (mijn doelpunt!!) verloren we toch nog met 3-1. Jammer. Maar iedereen wist nu waar Aalst lag.
Als een boer(in) met kiespijn. Zo wordt Antoinette Hertsenberg van Radar jaarlijks ontvangen door de slachtoffers die in de prijzen zijn gevallen bij de verkiezing van de Loden Leeuw, voorheen de Loden Loekie. Tja, echt blij kun je hier niet van worden. Ten eerste is er kritiek op de bewuste reclamespot en ten tweede komt Antoinette aanzetten met een meer dan afzichtelijk beeldje. Behalve de prijs voor de meest irritante reclamespot is er ook zo'n beeldje gereserveerd voor de meest irritante BN-er die acteert in zo'n spotje.
Precies één jaar later was Marijke Helwegen de klos toen ze op een overdreven manier reclame maakte voor de anti-inbraakstrip.
De spreker is een hele saaie man met een nog veel saaiere stem. Nee, hij is geen BN-er, hoewel, na zoveel reclameboodschappen zou je het bijna worden. Wat mij betreft, hier valt absoluut niet naar te luisteren.
Dit verschijnsel zal zich steeds meer voordoen. Als de hond wordt uitgelaten draagt ie een mondkapje. Want ook dieren kunnen het virus verspreiden. Bij de volgende regeringsmaatregelen gaat dit zeer waarschijnlijk verplicht worden. Sorry, zei ik mondkapje? Ik bedoel natuurlijk een bekkapje. Een hond heeft nou eenmaal een bek en vier poten.
Een bijzonder feit doet zich voor in het Vlaamse Brugge. Daar rijden, speciaal voor de toeristen, koetsjes, getrokken door één of twee paarden. Het bijzondere is dat die paarden zindelijk zijn. Ze krijgen een soort luier om, zodat de paardenvijgen niet rechtstreeks op de straat vallen. Heel netjes van die Vlamingen!!!
Hansweert, onze meest populaire locatie. Het bekende "rondje Amos" is heel populair. De hoogtepunten zijn het wrak van de Duffy, dat er al jaren ligt en even verderop het beeld Amos. Als je geluk hebt, en dat hadden we afgelopen zondag, dan varen er grote zeeschepen op een steenworp afstand van de kust, op weg van Vlissingen naar Antwerpen of andersom.
Op de afbeelding scheelt het precies een spatie: RODE LAARS tegenover RODELAARS.
Het is niet altijd eenvoudig om de juiste klemtoon te leggen. Ik had vroeger een eigenwijze buurvrouw, die het altijd over de horéca had als ze de hóreca bedoelde.
We gaan nog een stukje verder:
Mijn jongste dochter stuurde me onlangs een appje: zondagavond komt er een bijzondere film op BBC 2. Het bleek om de film North by Northwest te gaan, een thriller van Alfred Hitchcock uit 1959.
"The ten Commandments" was een hele lange film over de tocht van het Joodse volk vanuit Egypte naar het beloofde land. De meest bijzondere scène was de tocht door de Rode Zee. Mozes zwaaide met zijn staf en het water splitste zich, zodat het volk van Israel de zee kon oversteken. Ja, al in 1956 (!!!!) werd dit weergegeven via een indrukwekkende animatie. Toen Egyptische soldaten later ook diezelfde oversteek wilden maken, was het sprookje opeens uit, de muren van water stortten weer in tot een brede bedding. De Egyptenaren hebben dit niet overleefd.
"The bridge on the River Kwai" speelde aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Geallieerde krijgsgevangenen zitten in een Japans kamp in Birma. Ze moeten een brug van de beruchte Birma-spoorlijn herstellen. Wat ik me nog speciaal herinner waren vooral de wreedheden van de Japanners.
Onze premier heeft het de laatste dagen druk gehad. Hij heeft zich opnieuw gespecialiseerd in het gebruik van onze straattaal. Het was al weer een aantal jaren geleden dat hij samen met de hoogblonde leider van de PVV een komische show voor twee personen ten tonele bracht tijdens een debat in de Tweede Kamer.
Een heel ander onderwerp: De nieuwe keeper van PSV is zwaar schuldig aan een enorme blunder. In zijn allereerste wedstrijd liet Mvogo een simpele terugspeelbal langs hem in het doel glippen. Heel het stadion riep vertwijfeld "Ooooh"
Dick Advocaat, de trainer van Feyenoord, is een gifkikkertje. Stel je toch voor dat deze man ongemerkt hèt virus bij zich draagt. En stel dat zijn clubje er voor de rust in de streekderby tegen ADO Den Haag helemaal niks van bakt. Dan gaat Dickie in de rust in de kleedkamer helemaal los. Hij spuwt vuur en tegelijkertijd ook coronadeeltjes over die arme spelers heen. Het gevolg laat zich raden. Een week later moet zijn vervanger, uit tegen Willem II, met de tweede selectie opdraven. En dat zal in Tilburg niet meevallen.
We gaan tot slot terug naar Mark Rutte. Wat jammer dat hij zich niet eerder heeft verdiept in de straattaal. Stel dat hij uitgenodigd was op de veelbesproken bruiloft van Ferd Grapperhaus. Dan had onze premier het nooit zover laten komen. Bij het zien van al die bruiloftsgasten op een kluitje op dat bordes hoor ik Mark al roepen: "Uit elkaar !!!! Sodemieter op !!!! Wegwezen !!!!"
In column-20 (daterend uit 2010) heb ik al eens verteld over de rivaliteit tussen de steden Middelburg en Vlissingen. Als Middelburgs jongetje had ik in Vlissingen totaal niets te zoeken. Met uitzondering dan van de volgende gebeurtenissen:
Het lijkt er dus op dat het woord boulevard verbonden is met de kust, met het water. Maar niets is minder waar. Dat zie je in Parijs. Dat ligt bijna 200 kilometer uit de kust en toch wemelt het daar van de boulevards (zie foto van de omgeving van de Arc de Triomphe).
En dan nu over naar onze nieuwste aanwinst: de OBESITASBOULEVARD van Goes.
En het uitzicht vanuit de restaurants is fenomenaal. Het kan concurreren met het zicht op de Westerschelde vanaf de Vlissingse boulevard. Aan de ene kant is er zicht op het snelverkeer op de A58, dat met een gangetje van 100 km/uur voorbij dendert. Aan de andere kant lonken de interessante bedrijfsgebouwen van het industrieterrein van Goes Zuid. Als klap op de vuurpijl is het silhouet van de overbekende TV-toren nooit ver weg. Wat een locatie!!!
Dat was lang geleden. Ergens achter in de boekenkast stond ie: het etymologisch woordenboek. Waarbij uitgelegd wordt waar een woord zijn oorsprong heeft gevonden. Enkele typische voorbeelden:
SANDWICH
LILLIPUTTER
Als een tandarts een niet al te grote behandelkamer heeft dan zou je deze ruimte kunnen betitelen als: TREKKERSHUT. Datzelfde woord wordt gebruikt als overnachtingsplaats voor wandeltoeristen.
Bij het zien van een bergetappe in de Tour de France gaan mijn gedachten terug naar de eindjaren '80 toen ik in mijn uppie een echte bergetappe heb gereden. Het speelde zich af in Zwitserland.
Verder op het gemakje richting Brienz aan het gelijknamige meer. Op het terras aan de Brienzersee bleken ze Belgisch bier te schenken, een unicum in Zwitserland. Ik kon de verleiding niet weerstaan om nog een Westmalle dubbel toe te voegen aan mijn alcoholdosis. Dat was dus mijn tweede overtreding op die dag: na die helse afdaling zonder fietshelm heb ik ook het alcoholpromillage te ver laten oplopen. Nou ja, alles beter dan een minister van justitie die de coronaregels aan z'n laars lapt, dat is honderd keer erger.
Koppenberg (heel steil; als je geluk hebt kun je via het "gootje" omhoogfietsen; zie foto)
Als er in de media gesproken wordt van een ramkraak dan is het wel duidelijk wat er gebeurd is. Dan is er met een auto bewust ingereden op de voorpui van een juwelier of op een geldautomaat aan de muur.
In de loop van de nacht brak het schaap los uit z'n weitje en waggelde stomdronken naar de voordeur van z'n baasje. Naast de voordeur waren ramen die een reflecterende werking hadden. De ladderzatte ram beoordeelde de spiegeling verkeerd en meende aan beide zijden een dreigende concurrent te herkennen. Met twee welgemikte kopstoten, ééntje rechts en ééntje links, probeerde hij zijn spiegelbeelden aan te vallen en te verjagen. Dat lukte.
Tijdens deze verhuizing ging er iets mis. De zwangere koe koos haar eigen weg en liep via het achterterras het restaurant binnen, waarvan de deur toevallig openstond. Dwars door het restaurant liep de koe langs de tafeltjes met de dinerende gasten. Gelukkig stonden de tafeltjes minimaal 1,5 meter uit elkaar, zodat er ruimte voldoende overbleef voor het enorme dier.
Gisteren kopte de Telegraaf op de voorpagina: CODE ROOD BIJ CDA.
CODE GEEL
Als je als toerist de stad Den Haag bezoekt en je wil een wandeling maken, dan zou ik de Schildersbuurt willen afraden. Ik zou liever kiezen voor een mooie tocht door het Haagsche Bos, langs paleis Huis ten Bosch. Tijdens die wandeling zou het zomaar kunnen gebeuren dat je eerst Amalia tegenkomt met haar vaste schoolvriendje. U kent dat jongetje wel van de reclamespot: "Ik kom voor Amalia". En als u even later oog in oog staat met Alexia en Ariane, dan kan het niet meer fout. Die samenloop van omstandigheden heet dan CODE ORANJE.
Maar mijn vrouw bracht me op andere gedachten: Lillo ligt in België, in de provincie Antwerpen en daar is het toevallig code oranje. En dan hebben we het over de coronabesmettingen. Dus wat moet je doen als je, na het Lillo-bezoekje, diezelfde middag terugrijdt naar Nederland? Juist, twintig dagen in quarantaine. Dat is lastig als je voor diezelfde avond al gereserveerd hebt om in een gezellig Goes restaurant gekookte mosselen te gaan eten.
De keuze viel toen op een bezoek aan het eiland Tholen. 's Morgens koffie aan de Oosterschelde bij Gorishoek en 's middags genieten van de geneugten van Tholen-stad: de bolwerken met de mooie molens en de binnenstad met de pittoreske straatjes.
Bucketlist is een populaire term voor wensenlijstje. En als je, zoals ik, al ruim driekwart eeuw, op deze planeet rondhobbelt dan moet je niet al te lang meer wachten als je nog wat wilt.
Staan er nog andere bijzondere zaken op mijn wensenlijstje? Ik zit te denken aan een vakantie naar Jordanië om daar de beroemde tempel van Petra te bezoeken. De wandelweg erheen voert door een nauwe en diepe kloof, de zogenaamde Sik. Het moment als je aan het eind van de kloof zicht krijgt op de tempel, dit moet echt alles slaan. Zo mooi moet dat zijn (zie de afbeelding).
En als we dan toch in Zuid-Amerika zijn dan is de afbrokkelende gletsjer in de provincie Patagonië in Argentinië een niet te missen object. Je kunt hier letterlijk met eigen ogen getuige zijn van de opwarming van de aarde. Heel regelmatig vallen er grote stukken ijs in het meer. Dit moet een bijzonder spectaculair gezicht zijn.
Nog één staat er op mijn wensenlijstje. In Slovenië. Dit heuse Alpenland behoorde vroeger tot Joego-Slavië. Het prachtige meer wat op ons ligt te wachten is het Meer van Bled, met de Alpen op de achtergrond en middenin het meer het beroemde kerkje op het eilandje. Een plaatje lijkt me dat.
Laatst las ik bij mijn dochter een stukje uit de Volkskrant. Altijd leuk om na het lezen de puzzeltjes te maken. Tot mijn grote verbazing was er een puzzel waarvan ik het bestaan niet kende: een woordgraptogram. Met behulp van de omschrijving moest je proberen om een niet-bestaand woord te vinden.
Dit dier eet geen bamboe maar sushi: JAPANDABEER
U kent allemaal Wim Daniëls, de taalvirtuoos uit Aarle-Rixtel, onder de rook van Helmond. Die man met die ultra zachte g. Zo af en toe komt hij op TV in een praatprogramma, om zijn taalkunsten te etaleren. Hij is een expert in het combineren van twee woorden tot een nieuw, niet bestaand woord. Oftewel een woordgraptogram. Zou hij in z'n ééntje al die puzzels in de Volkskrant ontwerpen? Dat zou me niks verbazen.
Iedere zich respecterende Nederlandse plaats heeft tegenwoordig een stadsstrandje. De foto toont het strandje van Goes zoals dat er vorig jaar uitzag. Aan de rand van een industrieterrein en vlakbij een woonwijk in aanbouw. Helaas drong het geluid van spelende kinderen teveel door bij de bewoners van deze nieuwe wijk. Zij hadden een rustiger woonplek verwacht. Het gevolg laat zich raden. De bewoners tekenden bezwaar aan bij de Gemeente Goes en dat werd gegrond verklaard. Het strandje moest de poorten sluiten.
Aan de waterkant staan borden met de ongelooflijke tekst: VERBODEN TE ZWEMMEN. Eerder meegemaakt? Een strand waar je niet mag zwemmen? Tja, door dat zijkanaaltje komt gemiddeld eens per week een bootje voorbij, dus dan is zwemmen uiteraard bloedlink.
Goes zet zichzelf de laatste jaren nadrukkelijk op de kaart: Ze hebben al vele jaren het mooiste stadshaventje van Nederland (zie foto) en nu dus ook het lelijkste stadsstrandje van Nederland.
Pas in het tweede deel van de column komt het bizarre gedeelte. Even volhouden dus.
Het Soepuus aan de Kleine Kade in Goes heeft zo'n klok.
Tijdens mijn onderwijsperiode had ik ook de beschikking over zo'n digitaal horloge, waarbij de uren, de minuten èn de seconden nauwkeurig werden weergegeven. Als je dit uurwerk dan precies synchroniseert met de schoolbel dan weet je exact op welk moment je het huiswerk voor de volgende les moet opgeven.
ONZE BEZORGER STOND VANDAAG (ZATERDAG 18 JULI) OM 13.51 UUR HELAAS VOOR EEN DICHTE DEUR. MAAR GEEN ZORG, WE HEBBEN HET PAKKET BIJ JE BUREN AFGELEVERD OP NUMMER 12-08
Dat was lang geleden. Dat boekje staat al heel lang op een duister plekje in mijn boekenkast. Het gaat over steenkolen-engels. Grappige voorbeelden van al te letterlijke vertalingen vanuit het Nederlands naar het Engels. Vaak gaat het over Nederlandse spreekwoorden en gezegdes die dan al te letterlijk vertaald worden.
Als je in een Engelse pub een pint "pale ale" bestelt, dan krijg je enorm glas bier voor je neus, bijna tot het randje gevuld, met hooguit één mm schuimkraag. Zeker weten dat je na deze consumptie in gezwinde draf "to the loo" gaat.
Terug naar de term "To the Loo", deze keer schrijf je het woord Loo met een hoofdletter. Waarom? Nou, het gaat over een Engelse toerist die op de Veluwe op vakantie is en die het paleis van Margriet en Pieter wel eens wil zien.
I MARRIED MY WIFE FOR TIJDVERDRIJF