Je maakt graag foto’s. Op vakantie loop je altijd met je cameraatje en op feestjes ben jij altijd degene die de feestvierders fotografeert. Je gaat verder. Je pocketcamera wordt ingeruild voor een echte spiegelreflex en je foto-uitzet breidt zich uit met nog een paar leuke lenzen. Voor je het weet heb je een paarduizend euro uitgegeven.
Je volgt een basiscursus fotografie, een vervolgcursus en nog een gevorderdencursus en je fotografeert jezelf te pletter. Na een poosje maak je hele aardige plaatjes en zo regelmatig krijg je de vraag of je eens een paar fotootjes wilt komen maken. Het hoeft natuurlijk niet voor niks en als je klaar bent krijg je een drankje en steken ze een briefje van 20 euro in je hand en dat je heel erg bedankt bent.
Je doet het natuurlijk allemaal graag want fotograferen is je hobby en bij velen zelfs een passie. Het is ook keileuk als mensen je foto’s mooi vinden natuurlijk. Toch zeker in het begin zwelt je borstkas van trots.
Nou kan ik alleen maar verder vertellen hoe het bij mij verder ging natuurlijk maar ik ben aangesloten bij een paar gezelschappen van “lotgenoten” en daar hoor ik dezelfde verhalen dus ik denk dat ik hierin niet alleen sta. Ik vertel het verhaal verder in de IK-vorm.
Als ik iets doe dan wil ik het zo goed mogelijk doen en dus ging ik verder met leren. Cursussen. Fysiek en/of online. Veel boeken en abonnementen. Masterclasses en workshops. Een hoop tijd en geld geïnvesteerd om beter te leren fotograferen en dat leren blijft continue doorgaan. Alle hoeken van het land heb ik gezien.
Er komen abonnementen op tijdschriften en programma’s om de foto’s goed te kunnen ontwikkelen. Die programmatuur is eerst simpel maar uiteindelijk zijn het zware programma’s die je laptopje niet meer trekt en er moet een nieuwe computer komen die geschikt is voor het verwerken van je foto’s. Weer flink in de buidel tasten dus want je betaalt voor het vermogen.
Doordat je steeds meer kunt loop je op den duur ook met je apparatuur tegen grenzen aan en dus is het tijd voor een camera-upgrade en ook je arsenaal aan lenzen breidt zich uit.
Als je zo nu en dan een verzoekje aanneemt om te fotograferen kun je bij materiaalpech ook niet zomaar afzeggen dus komt er al snel ook een reservecamera.
Je gaat verder en mensen vertellen het door. Ze laten foto’s van jou zien en je krijgt nu toch wel redelijk vaak een verzoekje en het worden eigenlijk al opdrachtjes.
Tot dan toe fotografeerde ik altijd buiten maar door aan te sluiten bij een seniorenproject moest ik ook plotseling binnen met lampen kunnen werken. Weer een workshop en daarna een kleine studio inrichten met de benodigde materialen.
Ik kwam op een punt dat ik best vaak een opdracht kreeg en op een gegeven moment wilde er ook iemand een factuur. Ik doe alles altijd graag netjes en ik heb van een oude KvK-inschrijving de naam laten wijzigen en BTW-vrijstelling aangevraagd zodat ik netjes een factuur kon uitschrijven.
Op een van mijn nieuwe dure lenzen zit na een week een krasje. Geen idee hoe het erop is gekomen maar…Ik heb een hele goede verzekering dus ik heb goede hoop.
Laat dat nou net niet verzekerd zijn en dan kwam ik er ook nog achter dat het maximaal verzekerde bedrag voor de fotospullen al lang niet meer voldeed dus…Onderzoek plegen naar een goede verzekering voor de foto-uitzet. Om de premie te berekenen moet je al je spullen inventariseren en dan schrik je je toch te pletter wat je zo bij elkaar hebt verzameld. Daar kun je gewoonweg niet meer onverzekerd mee rondlopen.
Dan ga ik fotograferen bij een kennis en daar smijt ik per ongeluk een vaas kapot. Het is een goede kennis en de foto’s waren een vriendendienst dus alles is snel opgelost maar hé…Als ik nou een opdracht had aangenomen en ik smijt bij een klant een dure porseleinen vaas van de sokkel…Hoe los ik dat dan op? We gaan dus ook daarvoor nog maar een verzekering afsluiten.
In de tussentijd is er ook nog een domeinnaam geregistreerd en een website in de lucht gegooid die onderhouden moet worden.
Er is een andere auto gekocht want hé…Ik moet ook ter plekke zien te geraken.
Alles bij alles wil ik maar zeggen…Even een fotootje komen maken kan dan niet meer gratis. In mijn geval vind ik het helemaal prima als mijn onkosten eruit zijn. Het is voor mij een nevenactiviteit.
Voor een fotograaf die er zijn beroep van maakt en ervan moet leven is het een heel ander verhaal. Die heeft vaak nog een hoop andere kosten erbij.
Er wordt weleens geschimpt op de hobbyfotografen. Wij maken het vak kapot en meer van dat soort uitlatingen. Het vak van fotograaf zoals dat was dat bestaat niet meer. Vroeger had slechts een select groepje toegang tot de echte apparatuur en tegenwoordig zijn de goede spullen voor veel mensen bereikbaar. Die mensen kunnen dus ook goede foto's afleveren.
Ik ben ook altijd blij dat ik mensen voor een (in mijn ogen) net bedrag wat leuke foto’s kan bezorgen.
Ik doe ook nog een heleboel dingen gratis zoals evenementen en dingen die ik zelf graag wil op TFP-basis. Voor verenigingen op mijn dorp geef ik een dikke korting.
Als je de fotograaf duur vindt denk ik dat je er niet echt bij stil staat wat die allemaal aan kosten heeft. Door mijn verhaaltje krijg je hopelijk een beetje een idee en dan kun je er gerust van uit gaan dat ik nog heel veel dingen niet heb meegeteld zoals het allerbelangrijkste...Een vergoeding voor de uren die je erin steekt. Ik denk dat dat vaak het verschil maakt tussen de prijzen van een beroeps en een hobbyist.
.jpg?1633004062747)
.jpg?1620928367273)
.jpg?1620928390195)
.jpg?1620928411467)
.jpg?1620928429536)
.jpg?1620928445920)
.jpg?1620585018137)
.jpg?1620585046706)
.jpg?1620290782784)
.jpg?1619852908138)
.jpg?1619602223468)
.jpg?1619602273688)
.jpg?1619510142853)
.jpg?1619510473203)
.jpg?1619510585995)
.jpg?1619510684482)
.jpg?1618001631157)
.jpg?1618002073693)
.jpg?1618001659340)
.jpg?1616831853125)
.jpg?1616831876576)
.jpg?1616831897831)
.jpg?1615021035561)
).
