IJzeren gordijn natuurgebied De Liter.

Prachtig vogelgebied, duizenden vogels, een lust voor oog en oor. Puur genieten, elke dag weer, 24/24, het jaar rond.

Sinds de aanleg zorgt de dynamiek van zo'n gebied voor boeiende discussies. Ganzenvreetschade, vossenschade. Plots verschenen er talrijke vossen en een gave vossenburcht in de oeverzwaluwenwand. Leunend over een toegangshek zag je er regelmatig jonge vosjes ravotten. De discussie over vossen was toen al een uitgemaakte zaak: “vossen zijn een verrijking voor de natuur”, volgens de natuurbedenkers. Als toevallig jouw kippen opgevroten werden, eigen schuld, had je ze maar beter moeten afschermen. En zo werden kippen, kaapse kezen, kalkoenen, pauwen, loopeenden, tamme konijntjes, cavia’s in de buurt gedecimeerd en jarenlange hobbies bruut om zeep geholpen.

De natuur moet zijn gang kunnen gaan.

Ok, als wij dat democratisch besloten en bedacht hebben, het zij zo.

De Liter, vlakbij Draaibrug, bleef een feest. Hoogtepunten als broedende geoorde futen, 1200 kapmeeuwen met nest, de zwartkopmeeuw als nieuwkomer, de krak- en slobeenden in groeiende aantallen. Jonge kievitjes hielp ik er bij hun trektocht van monotone landbouwakker naar voedselrijker natuurgebied. Ah, en de kraaien, de opportunisten, beladen met eieren en kuikens alsof ze in de aanbieding waren, hun jongen hadden nooit honger. Steltloperhoogtepunt: de broedende steltkluten van de afgelopen jaren.

En nu.

Nu zie je er dit:

 Plots is de vos een ongenode gast die geweerd moet worden. Plots mag de natuur in de natuur zijn natuurlijke gang niet meer gaan. Kilometers palen en prikkeldraad zijn vervangen door een ijzeren gordijn plus schrikdraad. Weg vrijheid. Hallo discriminatie.

Vogels die op de rode lijst staan (rode lijsters), vogels die dreigen uit te sterven, sterk achteruitgaan in aantallen krijgen extra bescherming. BEZOPEN toestanden. In een wereld waar door ons toedoen geen plaats meer is voor vele vormen van leven worden nu geïsoleerde vogelparken gemaakt. De natuur mag er zijn gang NIET gaan. De vos, de toppredator, die voor natuurlijke selectie zorgt, zieke zwakke dieren eerst opvreet, die vos moet nu elders zijn kostje bij elkaar zoeken. Zijn er nog lieve huisdieren niet afgeschermd achter stevig hekwerk, overnachtend in nachthokken die niet elke avond hermetische worden afgesloten? En wat denk je van die natuurakker iets verderop en schaarse polderpatijzen?

Exit wilde konijnen, bergeenden en tapuiten in de Liter.

Alle drie rode lijsters. Bergeenden en tapuiten broeden graag in konijnenholen. Sterker nog, ze kunnen niet zonder.

Nou is het stukje natuurgebied De Liter wat je hierboven achter de draad ziet, een geliefd konijnengebied. En yes, geen toeval, je vindt er ook bergeenden en tapuiten.

Hieronder een ander beeld op dezelfde draad, geplant tegen de

Isabelladijk. 

 En precies in die dijk een konijnenhol.

 Konijn afgesneden van kruidenrijk grasland en van vriendjes die daar leven.

Bergeenden zullen meer moeite hebben met vinden van konijnenhol en mochten ze er toch tot broeden komen, dan kunnen de jonkies niet naar het water.

Hazen en konijnen binnen de afrastering zijn gedoemd langzaam uit te sterven als gevolg van inteelt. Egeltjes en hazen ook.

DE VOS die binnen de afrastering zijn burcht heeft gegraven?  Die wordt ongetwijfeld weggevangen door de natuur beherende instantie die deze flauwekul verzon, en uitgezet buiten het gebied.

Is dat wat wij, burgers, willen, hebben we hier voor gekozen, is ons ooit iets gevraagd over deze ingrijpende maatregel, is er overleg geweest met de leden van de club, hebben die hier voor gekozen?

En de kraaien? De kiekendieven, de buizerds? Afschieten ?

Allemaal vergeefse moeite, want uitgestorven wordt er toch, zeker zolang wij zelf blijven kweken als konijnen en ons economisch gewin en gegroei op één hebben staan.

Theo Buijsse, inrichter en beheerder van Natuurakker de Beuteroek.