Deze week beleefden wij nog een hachelijk avontuur! Wij gingen op muizenjacht......en waren niet bang (nou, een beetje dan).
Toen ik zondag in onze tuin een heerlijk bakje koffie aan het drinken was zag ik in mijn ooghoeken iets bewegen. Nee! Potjandrie - ik zag een muis! En geen kleintje ook (was het wel een muis....?).
Het beestje was natuurlijk al weer verdwenen in het haard hout en nergens meer te bekennen. We namen ons voor om muizenvallen te kopen.
Je weet hoe het gaat met dit warme weer, alle deuren staan wagenwijd open. Zondagavond vond ik op de fruitschaal een aangevreten appeltje! Hoooooooo - Nu werd het menens.........
De maandag besteedde manlief aan het zetten van vallen en controleren van hoekjes in de schuur.
's Avonds was dochterlief alleen thuis toen ze luid geknabbel hoorde in de provisiekast midden in de huiskamer! Het kind sprong een meter in de lucht, sloot de kastdeur hermetisch en belde pa uit zijn moestuin. Die liet zijn kersen voor wat ze waren en kwam uiteraard gezwind naar huis waar ze de zoektocht naar het beest vervolgden.
Natuurlijk vluchtte de muis uit de kast zodra die open was en verdween in een van de hoekjes van onze huiskamer..... neeee!!! Wie onze huiskamer kent begrijpt dat ze toen pas echt een probleem hadden: achter de gordijnen, de computer? Of achter de boekenkast - of erin? In de haard? In de Ikea-kubussen die vol met projectjes en wol liggen? gut-o-gut-o-gut! Toen kwam ik thuis......
Heel de kamer lag overhoop, de voorraadkast half leeg. Miriam stond met een kussen en manlief met een stok en een kleedje. Geen muis......wel chaos. We luisterden en zochten maar het knaagdier bleef onvindbaar. Ali knipte zelfs de voering onder de bank een eindje los om te kijken of het mormel daar zat. We werden het zoeken moe - het was snikheet, het zweet gutste van ons af en muis was onvindbaar. Blijkbaar zat het beest buiten al in zijn muizenvuistje te lachen. Manlief vertrok naar boven om te douchen en na een poosje gaf ook ik het op, Ik besloot die kast opnieuw in te ruimen en op zoek te gaan waar hij aan geknaagd had. Dat bleek de verpakking van stroopwafels te zijn, verder konden we niets vinden. Plotseling gaf Miriam een enorme gil: MAM!!!! Dáár.....! Muis vluchtte roetsj-roetsj langs mij heen en vertrok naar de achterkamer naar de computer en administratiehoek. Daar staat het vol met mappen, snoeren, papieren en zo. Ali was binnen 2 stappen weer beneden. Je had dat moeten zien...... Miriam weer met dat kussen, ik met de stok van de stofzuiger en Ali met een stok en een kleedje. Met zijn drieën op een vierkante meter op muizenjacht. Ik moet je - gelukkig - bekennen: het beestje heeft het niet overleefd.
Nu zijn we ietwat paranoide. We zien overal kraaloogjes en horen voordurend geknabbel.
Hoewel ik best van dieren hou, wil ik deze gasten toch maar niet in huis...
