3 jaar is ze

Grote blauwe kijkers, een mooi kind.

Ik  loop in de super en kom haar tegen terwijl ze met haar moeder boodschappen doet.

Ze ziet me en begint honderduit tegen me te babbelen.

Even later kom ik haar weer tegen. In hun kar ligt een pak poffertjes. Een tweede pak houdt ze stevig vast.

Vast een verjaardag op komst, denk ik nog.

Oh, zeg ik. Dat is lekker.

Mag ik bij jou komen eten?

Ze blijft staan, haar poffertjes nog steviger vasthoudend en denkt diep na.

Dan draait ze zich om en wijst naar het koelvak achter haar. Daar liggen ze, zegt ze.

Nou, dat weten we dan ook weer.