Keramiek etcetera;

Dag mevrouw, weet u dat er een vogel op uw schouder zit?

Ja hoor, die zit er al jaren. Maar waarom loop jij met een vogel in je hand? Dat is toch niet prettig voor zo'n diertje.

Nou mevrouw, hij wou niet in mijn broekzak, dus moet ik hem wel dragen.

Zou hem maar op je schouder zetten, dan krijg je vast een schouderklopje van de Partij voor de diertjes. 

Oh Sjaan, wat hebbie een mooie tas, zeker een Loes Vulleton. 

Ja, Jans bij Harrie op de markt. Hij kent Loes, zeidie. Is altijd fijn zulke kennisjes.

Tuurlijk Sjaan, dan gaan ik ook gauw naar Harrie.

Te laat Jans. Ik had de laatste. Ze vlogen weg.

Getverderrie Sjaan, grijp ik net mis. Nou dan gaan ik maar weer verder met Fikkie. Dag Jans, Dag Sjaan.

Het waren er twee en ze waren bruin, reebruin. Het ree had de rozen weer eens ingekort, de bloemen verwijderd en was op zoek naar het dessert. Ze woont met haar kind in de verwaarloosde tuin naast de onze. 

Geschrokken verdween ze toen ze me zag. De rozen bleven treurig achter en ik ook.

Een bezoekje aan het Noorditaliaanse dorpje Santa Arendina, hoog in de Apenijnen, is zeker de moeite waard. Alleen de reis er naar toe al, is geweldig. Prachtige vergezichten en geiten op de weg. Afgronden tot het diepste van de aarde. Enig. Alleen tegenliggers zijn niet zo leuk. Dan maar de ogen dicht doen. Je moet er wat voor over hebben! 

Net voor de regen eindelijk kwam, heb ik deze foto gemaakt. Wat een zomerpracht.

Oh, wat heerlijk: het is vakantietijd. Niets hoeven doen, dus lekker luieren met af en toe een buitje voor de tuin. Meer wil ik niet. 

Ans en Jans moesten aan de kunst. Natuurlijk het liefste met een grote K. Wat nu te doen. Nou dat is niet zo moeilijk, gewoon naar de Westhoek van Schouwen-Duiveland, waar tot en met zondag 23 juni de Kunstschouw wordt gehouden. In 11 dorpen exposeren 175 kunstenaars hun werk.

Nou zei Jans dat is niet misselijk, maar Ans vond het veuls te veul. Nee, die wilde fijn naar de Action, daar zijn ook mooie spullen hoor. Zo gezegd zo gedaan. Ieder zijn meug, niet waar.        

De lente is weer in het land, joechei, joechei...

Lammetjes in de wei, want het is mei.

Bomen in bloei, alles wordt groen.

Maar voor mij is het veel te koud!! Daarom dit zomers beeld. 

Nu we hier zo leuk aan het zingen zijn, wil ik toch wel even vaststellen, dat niemand weet hoe we hier terecht zijn gekomen. Wie heeft ons hier in hemelsnaam in zo'n tuttige kring neergezet. Zingen kunnen we niet, alleen playbacken. Onduidelijk is ook op wat voor ding we zitten, iets met gras zo te zien en waarom zitten we niet buiten. Iemand is hier heel raar bezig geweest, dat is duidelijk. Spooky! Bij wie kan ik klagen, de vogelombudsman of zo? Ik wil weg!!

Ja, dat is gemakkelijk gezegd, want wie zorgt er voor de eieren. Nou echt de Paashaas niet, die legt geen ei. En ook het paaskuikentje legt ze niet, die zit dom onder paastakken te zitten. Nee, de kip is verantwoordelijk voor alle eieren, uitgezonderd kievitseieren, windeieren (?) en eendeneieren. Dat lijkt me duidelijk. Maar speelt de kip een hoofdrol tijdens de Pasen? Nee hoor, die zie of hoor je niet. Alleen die stomme haas.

Kijk daar zou de PVDD eens iets aan moeten doen. Daar zou juffrouw Thieme eens een filmpje over moeten maken of een mooi treurig boek.

En wij, wij zitten zonder eieren, onze nieuwe schaal blijft leeg. Wij gaan dus maar lekker uit eten. 

Wel potverdrie! Zit ik in een leuk Zeeuws Wellness gedoe met prachtige vogels om me heen, die trouwens niets zeggen, ligt daar een sliert plastic.

Ja hier dus ook al: plastic soep. Waar is dat schoonmaaksysteem van die Nederlandse jongen als je het nodig hebt. Nou ik weet genoeg, ik vraag mijn geld terug.

Het doosje sprong open en daar was het duveltje met zijn fraaie hoed en een kraai op zijn schouder. Wat grappig dat hij net in een doosje past.

Mischien kan hij de lente wel terughalen, zo'n mannetje kan vast toveren. Dat zou prettig zijn, al is de regen ook hard nodig.

Kijk eens naar mijn schoenen. Prachtig toch, spiksplinternieuw. Had ik in janauari ook aan tijdens de vogeltelling.

En dan is het echt niet leuk om te lezen, dat de merel op de vierde plaats staat. Ja, de keer daarvoor was ik 10e geworden of zo iets.

Ik had nu op de eerste plaats gerekend.

Nou, als het zo moet, dan doe ik niet meer mee. Volgend jaar is er geen merel te zien als het aan mij ligt.

Ze gaan maar koolmezen tellen. Kool!!!! Mees!!! 

Vaccineren of niet. Sommige mensen weten het beter dan wetenschappers en artsen, dus die doen het niet. Ze vinden het zeker niet erg, als hun kind mazelen of difterie krijgt. Of erger. 

Andere mensen denken dat hogere machten het wel regelen. Als een kind ziek wordt, dan heeft het zo moeten zijn. Het zullen je ouders maar zijn. 

Deze vogel was ook niet ingeent. Bij zo'n beest staat de blauwe of groene cirkelziekte wel leuk. Is toch niets tegen te doen. Gelukkig maar. 

Zwarte klei, grijze klei, witte, rode  en gele klei; fijne klei, grove klei. Aan keuzes geen gebrek. Dan de temperatuur in de oven, 1000 of 1100 of 1260 graden, kan allemaal. Allerlei soorten glazuur, oxides en pigmenten.

Eigenlijk een wonder dat er iets gemaakt wordt. Mijn wonder en mijn verwondering.

Honderd keer kan je zeggen niet met je voeten op tafel. Ze leren het nooit.

Henk kon ik het afleren, maar duurde ook jaren. Het lukte met wat dwang. Ik ging zogezegd hoesten als hij achter zijn postzegels zat. Was wel een leuk gezicht al die dwarrelende postzegels uit Ned. Indië. Daar vloog Wilhelmina met hangend haar door de lucht!

Zo ging ze voor me staan. Echt zo'n gefrusteerd mens. Alleen maar omdat mijn licht het niet deed. Dus een bekeuring. Toen ik zei dat ze beter achter boeven aan kon gaan, kon ik nog een bon erbij krijgen ook. Toen maar lopend met de fiets aan de hand naar huis, in de regen. Met een blaar! En nu straks de griepprik, bah.

Ja, ik ben niet gauw boos, maar nu is de boot aan. Loop ik met Fido in de Prinses Petrastraat vlakbij de Marskramer, komen er twee jongens aan. Zegt de ene: 'Heeft u soms vlektyfus van de hond opgelopen?' Zegt de andere:  'Of heeft de hond het soms van u gekregen? Gillend van de lach gingen ze er vandoor.

Het ergste is dat de vrouw van de burgemeester alles gehoord heeft. Nou moet Henk Fido voortaan maar uitlaten, ik doe het niet meer. 

Annie: Toen zei ik nog: ja, volgens mij heeft ze wat met die man van nummer 16. Je weet wel, die lelijke vent die je altijd zo bekijkt.

Zal zijn vrouw leuk vinden. Dan heb ik ze liever als mijn Henk. Die kijkt alleen naar zijn postzegels.

Weet je wat ze toen zei? Ze heeft een kat in de zak gekocht.

Nou, leuk je weer gesproken te hebben. Kom Fikkie we gaan.

Mien kreeg van Kees een hondje. Ze was en is er gek mee. Hondje twee kwam zomaar op haar pad. Nummer drie kon ze niet weerstaan. Om het kwartet vol te maken kwam nummer vier. Die heet Keesje.

Grote Kees vond het te druk worden en heeft Mien verlaten. Geluk en verdriet liggen dicht bij elkaar.