Keramiek etcetera;

Huizen zijn schaars en duur en deze situatie zal nog wel even duren. Sommige vogelgezinnen zijn daarom aangewezen op zelfbouw of kraken. Voor de kleintjes geen leuk begin. Zo'n leuk Scandinavisch pand, dat willen we. Maar dan moet het wel recht staan en beter in de verf zitten want dit is niks. Zit er eigenlijk wel een badkamer in? Waar is de makelaar? 

Maart roert vandaag zijn staart, maar geen zorgen voor morgen, dan wordt alles beter, ook het weer. Volgespoten met vaccins kunnen wij er weer tegen. Volle terrasssen en vliegtuigen. De mens heeft weinig geleerd. Men staat op vermeende rechten en eist gretig het vluchtige vermaak. Het zij zo.

Voor mij is de lente het vieren van het nieuwe leven in de natuur. Daarom dit kleine boeketje in vrolijk oranje. Het zijn toch de kleine dingen die het moeten doen.

De huizen in dit dorp lijken soms wel geplakt tegen de berg. Knap om zo te bouwen, het lijkt wel een sprookje. Toch heb ik liever een huisje in Zeeland met mooie vergezichten achter de dijken.

De geboorte van Venus, die aan land werd geblazen door de windgodinnen Zephir en Aura werd in 1484 geschilderd door Botticelli. Als hij klei had gebruikt, had het er vast net zo uitgezien als op deze foto. In klei zijn de drie godinnen mooi naast elkaar gepositioneerd. Wie wie is, is aan de kijker!

Eindelijk weer eens sneeuw. Mijn beelden in de tuin staan er fraai bij. Mooi om te zien.

De Oranges is de titel van een roemruchte, langlopende serie op Natflex over een koninklijke familie in een ver klein land. In het eerste deel worden de belangrijkste leden van de familie voorgesteld.

Op de foto staan: in het midden de koningin moeder, die nu geniet van haar vrijheid en beeldjes maakt. Ze woont in een wat vervallen kasteeltje.

Aan haar rechterhand de koning, die veel met en op het water doet. Aan haar linkerhand de koningin die graag jurken met strikken draagt.  

Een roodborstje kwam op mijn schouder zitten en fluisterde in mijn oor: 'Ik wens je fijne kerstdagen en een goed 2021'. Ik keek naar het vogeltje toen het vertelde dat de vogels deze boodschap gaan brengen naar alle mensen. Die zouden dit elkaar ook kunnen toewensen.

Ik sluit me daarbij graag aan en wens iedereen gezondheid en geluk toe.

Op 21 december is zoals bekend de Zonnewende. Als voorbode daarvan vieren we, net als de oude Noren, de komst van de Zonneleeuwin. Dit gebeurt op de dag vòòr het begin van de meteorologische winter. Niet iedereen is met dit fenomeen bekend, terwijl zelfs in Stonehenge en in Normandië afbeeldingen van haar te zien zijn. Dus let vandaag goed op, het wordt feest!

Die vraag stelde ik mezelf ook, want ik heb geen flauw idee. Zo kwamen ze uit de keramiekoven. Ze hebben wel wat en zijn niet van de koude vlakte. Misschien drie generaties adellijke dames of een hofhouding van een jonge kroonprinses. Wie zal het zeggen. Ik in ieder geval niet, dus geniet er maar van.

Zeg vrouw, wij hebben de mooie oranjekleur aan de buitenkant. Kleine Harry niet, die is meer rood. Hoe kan dat? Buurman Bert is ook rood, zit hij daar soms achter?

Nee man, doe niet zo dom, je weet toch dat ik een tomatendieet moest volgen, daar komt het door.

Gelukkig maar, dan kan ik met Bert blijven vissen (en in sprookjes blijven geloven).

Wintertijd is partytijd, dus iedereen draagt een feestkleed. Ook vogels willen wel eens uit de band springen, maar deze maakt het wel heel erg bont. Zeker afgekeken van de bonte specht, ook zo'n raar beest! 

Riep ze vrolijk, het was in de mei. Zit ze nu op een bal of op een ei? Zal wel een ei zijn, want in mei leggen de vogels meestal geen bal.

Nou ja, wat heerlijk dat de hitte eindelijk weg is. De combi Corona en hitte is niet voor herhaling vatbaar. Doen we niet meer! Geef mij maar sneeuw en schaatspret.

Het was een mooie dag om weer eens een paardrijles te nemen. Enthousiast sprong ik op Ouwe Kees, maar had blijkbaar niet zo goed gekeken. Dat kwam vast door de leuke staljongens die om me heen liepen. Toen maar aan de staart getrokken en hup daar gingen we. Het werd een mooie rit.

Bijenvolken en mierenkolonies hebben meestal een koningin; mensenvolken soms ook. Maar deze koningin is heel bijzonder. Reina Minima (ze is Spaanstalig) is de enige viervoetige koningin op de wereld. Ze draagt doordeweeks een gewone kroon, want ja ze is heel eenvoudig gebleven. Haar man, de koning was nog niet presentabel, hij wilde uitslapen op zondag. Die kunt u binnenkort zien.

Ja, we lijken op elkaar. Eéneiig, maar ik ben de mooiste en de oudste. Mijn ei (kan dat wel bij ééneiig?) brak als eerste open.

Als ik een zin begin, maakt Kees hem af. Nou ja alles went. Toch ben ik blij dat het regent, kunnen we weer badderen.

Ondanks deze nare tijden wensen we iedereen fijne paasdagen toe.

Ja, die doet rare sprongen. Zo lijken wij ook bezig te zijn met -- in goed Nederlands -- een vergrendeling (in engels: een lock-down). Ieder zal deze weken nog lang heugen. Ik wens iedereen veel sterkte en een goede gezondheid.

Heeft u al zo'n bordje gezien of zit u in quarantaine? Nou ja dan maar handen wassen en vooral geen kapje opdoen.

In het dorpsbeeld hebben ze er geen last van, want daar komt nooit iemand. Zo zie je maar weer 'ieder voordeel heb zijn nadeel', zoals onze grote filosoof al opmerkte. En als je met klei werkt, moet je toch steeds je handen wassen. 

Hier gaan we geen woorden aan vuil maken: dit is een paddenstoelbol. Maar wel een (naar mijn zeer objectieve mening) geslaagd werkstuk. Zowel de opbouw en de vormen zijn OK; de glazuur maakt me blij. Mijn huisgenoot P. zou zeggen niets meer aan doen, prijsje er op en inpakken. Maar zo werkt het niet; eerst nog een tijdje er zelf van genieten.

Buurvrouw Tilly van der Togt is dol op wandelen. We zagen haar iedere dag langs gaan. Toen ze vertelde dat ze iets aan haar figuur liet doen waren we niet verbaasd. Het kan altijd beter en iedereen laat zich verbouwen tegenwoordig. Van rimpels tot geslachtsverandering. Alles is gewoon.

Totdat we Tilly zagen. Dit was wel erg, erg raar. Voor de komende Vierdaagse van Nijmegen had ze eens lekker uitgepakt, zei ze. Nu zou zij als eerste vrouw aan komen bij de finish. Bedolven onder de gladiolen. Nou wij gaan kijken en nemen een bos mee.

Ja, het is een geheim, een groot geheim. Iedereen denkt dat hij en zijn gezellig dikke vrouw in Finland wonen, maar dat is helemaal niet waar. De Kerstman komt uit het noorden van Italië. Zo tegen de grens van Oostenrijk aan. De verwarring is best te begrijpen. Het komt door de rendieren. Ooit wel eens rendieren in Italië gezien, nou ik niet. De Kerstman huurt Rudoph en de andere rendieren net als iedereen gewoon in Rovaniemi (Lapland).

De Kerstman woont met mevrouw Claus in het plaatsje Scherzomia (in het grote middelste huis aan de achterkant). Het is lastig te vinden en niet iedereen wordt toegelaten. Dus ga maar niet zoeken. 

Ben je even weg, loopt er ineens een kleine rond. Lijkt die niet op buurman Kees?

Nou dat kan ik als moeder toch niet zeggen. Zij heeft, vind ik, wel jouw neus en je wimpers.

Oh dat had ik niet gezien. Dan is het goed hoor. 

Dag mevrouw, weet u dat er een vogel op uw schouder zit?

Ja hoor, die zit er al jaren. Maar waarom loop jij met een vogel in je hand? Dat is toch niet prettig voor zo'n diertje.

Nou mevrouw, hij wou niet in mijn broekzak, dus moet ik hem wel dragen.

Zou hem maar op je schouder zetten, dan krijg je vast een schouderklopje van de Partij voor de diertjes. 

Oh Sjaan, wat hebbie een mooie tas, zeker een Loes Vulleton. 

Ja, Jans bij Harrie op de markt. Hij kent Loes, zeidie. Is altijd fijn zulke kennisjes.

Tuurlijk Sjaan, dan gaan ik ook gauw naar Harrie.

Te laat Jans. Ik had de laatste. Ze vlogen weg.

Getverderrie Sjaan, grijp ik net mis. Nou dan gaan ik maar weer verder met Fikkie. Dag Jans, Dag Sjaan.

Het waren er twee en ze waren bruin, reebruin. Het ree had de rozen weer eens ingekort, de bloemen verwijderd en was op zoek naar het dessert. Ze woont met haar kind in de verwaarloosde tuin naast de onze. 

Geschrokken verdween ze toen ze me zag. De rozen bleven treurig achter en ik ook.

Een bezoekje aan het Noorditaliaanse dorpje Santa Arendina, hoog in de Apenijnen, is zeker de moeite waard. Alleen de reis er naar toe al, is geweldig. Prachtige vergezichten en geiten op de weg. Afgronden tot het diepste van de aarde. Enig. Alleen tegenliggers zijn niet zo leuk. Dan maar de ogen dicht doen. Je moet er wat voor over hebben! 

Net voor de regen eindelijk kwam, heb ik deze foto gemaakt. Wat een zomerpracht.

Oh, wat heerlijk: het is vakantietijd. Niets hoeven doen, dus lekker luieren met af en toe een buitje voor de tuin. Meer wil ik niet.